Lobivia Famatima - Kaktus Górski, Rosnący W Domu

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Znak zodiaku Skorpion (24 października - 22 listopada) to: dracena (smocze drzewo), wiklinowy ginura (krokodyl), oleander pospolity, śnieżnobiały narkotyk, pstrokata stapelia, czapkowaty aloes, tygrysica faucaria, kolczasta krata, kaktus pustynny, chamecereus Sylvestra, echinocactus Grusona, cleistocactus Straussa, geometryczny mortillocactus, opuncja Bergera, Famatima lobivia.

Lobiwia należy do grupy kaktusów górskich, naturalnie występujących na stokach gór (na wysokości 2-4 tys. M n.p.m.) w Boliwii, Peru i północnej Argentynie, gdzie przyzwyczajone są do umiarkowanych opadów deszczu i nagłych dziennych zmian temperatury.

Rosną tam na kamieniach i gruzach, często tworząc rozległe układy poduszek. Liczba gatunków nieco odmiennych od siebie (zwłaszcza pod względem koloru kwiatów), według różnych szacunków taksonomistów, waha się w granicach 70-100. Większość gatunków koncentruje się w Boliwii, gdzie po raz pierwszy znaleziono te wspaniałe rośliny. To dzięki nazwie tego kraju rodzaj Lobivia Britt. et Rose i ma swoją nazwę (jest to anagram słowa „Boliwia”, w którym przestawiono dwie litery). Wielu ekspertów uważa ten rodzaj za niezależny. Według amerykańskich taksonomistów lobivia należy zaliczyć do podrodzaju rozległego rodzaju Echinopsis (pod tą nazwą krążą o nim informacje w literaturze anglojęzycznej).

Chociaż lobivia jest uważana za jedną z najbardziej niewymagających i jednocześnie reagujących roślin wśród kaktusów, podczas ich uprawy nadal musisz pamiętać: bez stworzenia odpowiednich warunków nie zadowolą Cię terminowym kwitnieniem, a nawet mogą stracić ciernie. Przede wszystkim dla normalnego wzrostu i rozwoju kultury potrzebuje miejsca jasno oświetlonego bezpośrednim światłem słonecznym z dobrą wentylacją (wystarczający dopływ świeżego powietrza). Przy niedoborze światła latem łodygi rośliny mogą się rozciągać, deformować i nabierać nietypowego kształtu. Lobivia spokojnie toleruje gwałtowne wahania temperatury w ciągu dnia i nocy. Jeśli zimą kaktus jest trzymany w jasnym, chłodnym pomieszczeniu (dopuszczalne 10 … 8 ° C, optymalne 8 … 5 ° C), całkowicie wykluczając podlewanie, to na początku lata roślina zachwyci obfite kwitnienie. Przedwczesne zwilżenie podłoża glebowego wczesną wiosną może wstrzymać początek kwitnienia, dlatego po zimowym podlewaniu roślin rozpoczyna się dopiero po pojawieniu się pąków kwiatowych.

W okresie aktywnej wegetacji roślina jest obficie podlewana, unikając zatrzymywania wody na patelni (dbając przy tym o równomierne nawilżenie gleby podczas wzrostu). Wiosną i latem wymagane jest dodatkowe nawożenie nawozami mineralnymi zalecanymi w sieci detalicznej (najważniejsze: nie zakłócać stężenia pożywki). W środku lata podlewanie lobiwii zostaje wstrzymane na czasowy „odpoczynek”. Po miesiącu wznawia się podlewanie, stopniowo kończąc je do końca października, aby przygotować roślinę do spoczynku zimowego.

Lobivia famatimensisky (L. famatimensis (Speg.) Britt. Et Rose), pochodząca z Argentyny, jest uważana za najpospolitszego przedstawiciela rodzaju Lobivia. Jego ciemnozielone cylindryczne łodygi (o średnicy około 3 cm) osiągają wysokość 3-4 cm, często krzaczaste. Posiada liczne (24), niskie, wąskie, proste żebra z często rozstawionymi otoczkami.

Ta lobivia charakteryzuje się białawo-szarym włosiem, krótkimi, gęstymi kolcami. Jasnożółte kwiaty (o średnicy 4-5 cm) pojawiają się już na młodych roślinach. Istnieją odmiany Famatima lobivia o białych, czerwonych i pomarańczowych kwiatach.

Lobivia jest rozmnażana przez pędy i nasiona. Przeszczepianie młodych roślin przeprowadza się co 1-2 lata, osobniki dorosłe - w razie potrzeby. Aby skomponować podłoże glebowe (pH 6,5), biorą glebę gliniastą z domieszką próchnicy, a także dodają niewielką ilość piasku i łamanej cegły. Pamiętaj, aby zapewnić dobry drenaż (np. Drobny żwir) na dnie wysokiej doniczki. Po zakupie w sklepie lub od osób fizycznych roślina jest najpierw poddawana tzw. „Kwarantannie” (kilkutygodniowej), tj. z dala od innych roślin, aby sprawdzić, czy są na nim szkodniki. Dopiero po upewnieniu się, że roślina jest zdrowa, można ją umieścić obok innych upraw w ogrodzie kwiatowym. Ogólnie rzecz biorąc, wymagana jest regularna kontrola stanu zewnętrznego zakładów, aby mieć czas na udzielenie im pomocy w odpowiednim czasie.

Na łodygach lobivii mogą pojawić się przędziorki, mączniaki (łodygi i korzenie), owady łuskowe i nicienie. Najkorzystniejsze warunki do pojawienia się przędziorka, niebezpiecznego szkodnika lobiwii, to obecność bardzo niskiej wilgotności powietrza w pomieszczeniu. Ledwo widoczny gołym okiem, osiada między żebrami łodyg kaktusa, zasysając soki. W ciepłym pomieszczeniu kleszcz może się bardzo aktywnie rozmnażać. Częściej zauważany jest przez obfite pajęczyny; uszkodzone przez nią miejsca pokryte są szarobrązowymi plamami, które brązowieją i rosną z czasem, w wyniku czego roślina wysycha. Możesz spowolnić rozmnażanie przędziorków, regularnie opryskując roślinę, ale lepiej jest spróbować pozbyć się tego szkodnika. W tym celu można zastosować dość mocny preparat ziołowy - napar ze Pyrethrum roseum znanego ogrodnikom - rumianek perski (z dodatkiem mydła do prania); po 1-2 dniach zmywa się.

Stosuje się również roztwór akarycydu (na przykład actellik), który spryskuje się drobnym sprayem lub nakłada pędzlem na uszkodzone obszary. Następnie po 3-4 godzinach preparat zmywa się ciepłą wodą. W obu wariantach zabieg powtarza się (2 razy) po 5-7 dniach. Czasami zdarza się, że przy wystarczająco korzystnej pielęgnacji roślina zaczyna szybko więdnąć, jak się wydaje, bez wyraźnego (zewnętrznego) powodu. Lobivię należy ostrożnie usunąć z gleby, aby dokładnie zbadać jej system korzeniowy. Jeśli na korzeniach występują liczne obrzęki, oznacza to porażkę kaktusa z nicieniem kaktusowym. Jednocześnie należy zauważyć, że nadal nie ma wystarczająco skutecznych środków zwalczania tego szkodnika. Jeśli masz rzadki lub kosztowny okaz lobivii, możesz spróbować go ponownie przeszczepić, podczas gdy stara gleba jest wyrzucana.

Owady łuskowate osadzają się w górnej części (na łodygach), podobnie jak owad łuskowy, a nawet na korzeniach kaktusów. Wysysając soki z łodyg rośliny, łuskowiec i wełnowca hamują jej rozwój, pozostawiając wokół siebie lepkie wydzieliny, na których osadza się sadzy grzyb (produkty uboczne tego ostatniego zatykają aparaty szparkowe). Jeśli nie podejmiesz odpowiednich środków i dopuścisz do dużej liczby szkodników, roślina umrze. Robaki łodygowe i owady łuskowe są niszczone ostrożnie, bez uszkadzania roślin; duże płytki do składania jaj są usuwane za pomocą zapałki. Aby usunąć mniejsze próbki, użyj twardej szczotki, a następnie zdezynfekuj wacikiem zwilżonym wodą z mydłem lub alkoholem. Po dwóch godzinach leczone miejsca myje się czystą wodą. Kiedy kaktus jest uszkodzony przez robaki i owady łuskowate, niektórzy hodowcy kaktusów rozpylają 0,2% roztwór karbofosu. Roślina czekanajprawdopodobniej śmierć, jeśli gleba w donicy jest zasiedlona przez robaka korzeniowego, który aktywnie rozmnażając się, zamienia całą glebę w rodzaj „bawełnianej” kulki.

W ostatnim czasie na rynku pojawiły się ostrzejsze preparaty chemiczne, które są dość skuteczne w walce z owadami i robakami łuskowymi, ale zabiegu tymi środkami owadobójczymi nie przeprowadza się w pomieszczeniach mieszkalnych. Jednocześnie uważnie obserwują zwiększone środki bezpieczeństwa podczas pracy z pestycydami. Przeciw wyżej wymienionym szkodnikom ssącym można opryskiwać rośliny roztworami Confidor, Tolstar i Bi-58 lub zrzucać glebę roztworami Confidor i Actara. Stężenie insektycydów dobiera się empirycznie. Pojawienie się pomarszczonej końcówki łodygi i plam miękkiej zgnilizny (zgnilizny łodygi) w jej dolnej części świadczy o nadmiernym zawilgoceniu gleby (szczególnie zimą); podobna zmiana może rozpocząć się na szyjce korzeniowej, a następnie sięgać do łodygi.

Na wczesnym etapie rozwoju choroby roślinę można uratować, odcinając zdrowy wierzchołek i posypując nacięcie pokruszonym węglem drzewnym. Następnie cięcie jest zakorzenione, jak zwykle, po wysuszeniu. Garnek, w którym trzymano tę chorą roślinę, jest dezynfekowany. Lub dotkniętą tkankę wycina się ostrym nożem, a następnie roślinę suszy się w ciepłym, zacienionym miejscu przez dwa tygodnie. A jednak, jeśli pielęgnacja kaktusów jest dobra, zgnilizna łodygi jest stosunkowo rzadka.

Niedostateczne podlewanie latem lub nadmierna wilgotność gleby zimą mogą prowadzić do braku wzrostu. Wykrycie plam "korkowych" na powierzchni łodygi wskazuje na miejscowe uszkodzenie. Może być również wynikiem urazu mechanicznego lub hipotermii. Słabe podlewanie latem może również powodować to zjawisko. Aby skorygować te niedociągnięcia, podejmuje się odpowiednie środki - poprawiają warunki uprawy rośliny.