Rosnący Głóg

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Roślina ta jest dobrze znana mieszkańcom miast. Być może teraz w miastach można go spotkać nawet częściej niż na wsi. Ta roślina to głóg.

Głogów (Crataegus) to wysokie krzewy liściaste lub małe drzewa o wysokości 4-5 metrów (niektóre gatunki mogą osiągnąć 8-10 metrów) z licznymi kolcami na łodygach.

Należą do rodziny Rosaceae. Łacińska nazwa botaniczna głogu, zdaniem ekspertów, pochodzi od greckiego słowa „silny”. Rzeczywiście, każdy, kto próbował zgiąć lub złamać gałąź tej rośliny, mógł być przekonany o wytrzymałości jej drewna.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Na świecie rośnie wiele gatunków głogów, z których w naszym kraju można spotkać około dwudziestu, ale najczęściej są to głóg pospolity lub kłujący (Crataegus laevigata) oraz głóg krwistoczerwony (Crataegus sanguinea). Są bardzo podobne w wyglądzie, można je rozróżnić po kształcie owocu: w pierwszej są podłużne, aw drugiej okrągłe.

Ich liście są pierzasto klapowane, kwiaty białe o niezbyt przyjemnym zapachu, kwitną od maja do czerwca, zebrane w kwiatostany corymbose, na których po kwitnieniu jesienią, w sierpniu-wrześniu dojrzewają czerwone owoce. Zwykli ludzie nazywają je jagodami, a eksperci nazywają je jabłkami. Naprawdę wyglądają jak małe jabłka na długiej łodydze, zwłaszcza u sprowadzonych do naszego kraju amerykańskich i kanadyjskich gatunków głogu - ich owoce mają do 3-4 cm średnicy i wyglądają jak jabłka chińskie. I to nie przypadek - głóg należy do podrodziny Yablonev.

Są regiony, w których głogi rosną obficie na skrajach lasów, na brzegach rzek i jezior, na przykład w południowej części lasów i stref leśno-stepowych Rosji. Ale dzięki swojej bezpretensjonalności, mrozoodporności, zdolności tolerowania zanieczyszczenia gazem i dymem, rośliny te w czasach radzieckich zaczęły być szeroko stosowane do ozdabiania ogrodów, placów, pasów przydrożnych iw wielu innych regionach, przede wszystkim w miastach.

Głogi są dość dekoracyjne: początkowo zdobione są białymi kwiatami na tle jasnej zieleni, która utrzymuje się do jesieni, a następnie przechodzi w pomarańczowo-czerwone odcienie. Ponadto wtedy dojrzewają kępy owoców, czerwieniejąc, które dość długo pozostają na krzakach. Ponadto głogi można łatwo przycinać i kształtować, aby nadać gałęziom i krzakom pożądany kształt.

Ogrodnicy i letnicy docenili witalność głogów. Zaczęli tworzyć z tych roślin gęsty, nieprzenikniony żywopłot, a także używać sadzonek głogu jako podkładki do upraw bardziej ciepłolubnych lub kapryśnych, na przykład gruszek, pigwy i jabłoni. A hodowcy opracowali ciekawe formy dekoracyjne głogu.

Na przykład, obecnie powszechnie znana jest różnorodność pozornie znajomego gatunku - ciernisty głóg - Paul's Scarlet, który ma różowo-czerwone podwójne kwiaty. Ta roślina jest bardzo piękna podczas kwitnienia. To prawda, że ma też jedną wadę - jest tylko dekoracyjna: po kwitnieniu owoce nie są związane.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Rozmnażanie i uprawa głogu

Ozdobny głóg Paul Scarlet

Uprawa głogów nie jest trudna. Najważniejsze to zdobyć sadzonki. Można je kupić w szkółce, wyhodować z nasion, rozmnażać warstwami lub sadzonkami korzeniowymi. Każda z metod hodowlanych ma swoje własne niuanse. Na przykład, aby uzyskać sadzonki, nasiona wymagają długotrwałej stratyfikacji, czasami młode rośliny mogą pojawić się dopiero po dwóch latach od momentu wysiania nasion.

Aby uzyskać sadzonki lub sadzonki korzeni, musisz mieć dorosłe krzewy głogu, na przykład w ogrodzie przyjaciół lub sąsiadów. Ale jeśli masz już sadzonki, sadzenie i pielęgnacja nie będą szczególnie trudne. Rośliny głogu nie są kapryśne w wyborze gleby, są odporne na zimę. Ale wskazane jest, aby wybrać miejsce do sadzenia, które jest dobrze oświetlone przez słońce, ponieważ w cieniu i półcieniu kwitnienie głogu i tworzenie się owoców są słabsze.

Konieczne jest również uwzględnienie jeszcze jednego wymogu tej rośliny - nie lubi kwaśnych gleb, dlatego podczas sadzenia należy uważać, aby nie spalić korzeni, dodając niewielką ilość wapna. Gleby mogą być dowolnej jakości, ale oczywiście głogi będą lepiej rosły na żyznych, osuszonych glebach. Jeśli nie możesz zapewnić takiego stanu, dodaj do dołka wysokiej jakości glebę - każdy może to zrobić - przygotuj mieszankę próchnicy, piasku i darni.

Jeśli zamierzasz uprawiać głóg w swoim ogrodzie, nie zapominaj, że należy on do podrodziny jabłek, co oznacza obecność tych samych chorób i szkodników. Oznacza to, że konieczne będzie śledzenie nie tylko jabłoni, ale także głogu, ponieważ po osiadnięciu na nim szkodniki dość swobodnie przeniosą się na jabłonie. Eksperci uważają, że aby uzyskać surowce lecznicze - kwiaty i owoce - wystarczy na miejscu jednej dorosłej rośliny głogu.

Zwykle sadzonki w wieku od dwóch do trzech lat sadzi się w stałym miejscu. Możesz sadzić bardziej dojrzałe rośliny, ale z każdym rokiem mają one coraz więcej systemów korzeniowych, co utrudnia sadzenie i przetrwanie rośliny. Do sadzenia należy wykopać dołek o wymiarach 60x60x60 cm, na jego dnie ułożyć drenaż, na przykład połamaną cegłę i dodać żyzną mieszankę. Podczas sadzenia nie pogłębiaj szyjki korzeniowej - powinna znajdować się na poziomie gleby w miejscu. Po posadzeniu sadzonkę podlewaj, a następnie regularnie nawadniaj w razie potrzeby, biorąc pod uwagę warunki pogodowe.

Jeśli chcesz wyhodować kilka roślin głogu, pozostaw co najmniej dwa metry między nimi.

Jeśli chcesz stworzyć zielony żywopłot, musisz wykopać ciągły rów, do którego musisz również dodać drenaż i glebę odżywczą, a następnie zainstalować sadzonki. W takim przypadku odległość między nimi powinna wynosić od 80 cm do 1 metra. Przy starannej pielęgnacji, regularnym przycinaniu żywopłot okaże się praktycznie nieprzejezdny zarówno dla zwierząt, jak i ludzi. Gęste przeplatanie się gałęzi i cierni powstrzyma każdego nieproszonego gościa.

Przeczytaj zakończenie. ← Terapeutyczne zastosowanie owoców i kwiatów głogu

Anatolij Pietrow

Zdjęcie E. Valentinov