Rola Potasu W Utrzymaniu żyzności Gleby. Jak To Zrównoważyć

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Na przykładzie posiadłości ziemskich gospodarstw z Centralnego Regionu Czarnej Ziemi

Dostarczanie roślinom niezbędnych składników odżywczych jest integralną częścią uprawy wszystkich upraw rolnych. Azot, fosfor i potas są wchłaniane przez rośliny intensywniej niż inne pierwiastki. Dlatego nazywane są makroskładnikami odżywczymi. Wszystkie są niezwykle ważne dla roślin, o czym świadczy najważniejsze prawo agrochemii - prawo minimum czy prawo Liebiga. Stwierdza, że decydującym elementem plonu i jego jakości jest ten element, który jest minimalny, bez względu na to, ile roślina potrzebuje. Zatem jeśli rośliny nie otrzymają żadnego składnika pokarmowego, to plon i jego jakość spadną właśnie z powodu jego braku, nawet jeśli w glebie jest dużo innych składników odżywczych. Jeśli spojrzysz na statystyki dotyczące wprowadzenia makroskładników odżywczych, na przykład w regionie Lipieck,wówczas można stwierdzić, że optymalizacji żywienia potasem poświęca się znacznie mniej uwagi w porównaniu z innymi pierwiastkami (patrz rys. 1).

Postać: 1. Wprowadzenie azotu, fosforu i potasu w regionie Lipieck (według danych Lipieck State Central Asia-Pacific Center)

Często taka postawa wynika z przekonania rolników, że gleby regionu Centralnej Czarnej Ziemi zawierają wystarczającą ilość potasu i

nie ma potrzeby, aby to dodatkowo robić. Rzeczywiście, kartogram mobilnego potasu w glebach wskazuje, że jego zawartość na gruntach ornych regionów Kursk, Lipieck i Tambov jest zwiększona i waha się od 81 do 120 mg / kg gleby (Chekmarev, 2014). A większość terytorium regionów Biełgorod i Woroneża ma wysoką zawartość wymiennego potasu od 121 do 180 mg / kg gleby (patrz ryc. 2).

Postać: 2. Kartogram zawartości ruchomego potasu w glebach gruntów ornych w Centralnym Regionie Czarnej Ziemi według Chirikova

Do oznaczenia wymienialnego potasu stosuje się metody Kirsanova, Chirikova, Machigina, Maslova, Brovkiny i Protasova (patrz tabela 1).

Tabela 1. Interpretacja wyników analizy gleby

Dostarczanie roślin
	Mobilny K *, mg K 2 O / kg gleby
	według Chirikova	według Kirsanova	według Maslova	według Machigin
	Czarnozemy	Gleby bielicowo-sodowe		Gleby szare, czarnozemy węglanowe
1) Bardzo niski	0 - 20	0 - 40	0 - 50	<100
2) Niska	21 - 40	41 - 80	51 - 100	101 - 200
3) Średni	41 - 80	81 - 120	101 - 150	201 - 300
4) Zwiększona	81 - 120	121 - 170	151 - 200	301 - 400
5) Wysoka	121 - 180	171 - 250	201 - 300	401 - 600
6) Bardzo wysoka	> 180	> 250	> 300	> 600

Wiadomo jednak, że potas występuje w glebach w dostępnych i niedostępnych formach. Mobilny potas jest formą przyswajalną i jest reprezentowany w glebach przez sumę wymiennego i rozpuszczalnego w wodzie potasu. Potas rozpuszczalny w wodzie to sole zawarte w roztworze glebowym (azotany, fosforany, siarczany, chlorki, węglany). Dla roślin taki potas jest dostępny, ale jego zawartość jest bardzo mała 1-7 mg K ₂ O na kg gleby, czyli 3-21 kg na hektar.

Wymienny lub wchłonięty potas jest reprezentowany przez kationy w AUC. To jest główne źródło zasilania. To od 0,5 do 3% całkowitego potasu w glebie. Jednak rośliny wykorzystują tylko 5,7-37,5% swoich zasobów, w zależności od rodzaju gleby, rozkładu wielkości cząstek, biologicznych cech upraw i innych warunków (Wildflush, 2001). Tak więc w najlepszym przypadku z gleb gospodarstw regionu środkowego Czarnozemu rośliny mogą wchłonąć tylko 30,4-67,5 mg / kg gleby potasowej.

Ponadto corocznie dochodzi do znacznego usuwania potasu i innych pierwiastków z uprawą (patrz tabela 2).

Tabela 2. Przybliżone usuwanie głównych składników pokarmowych podczas zbiorów upraw rolniczych (Smirnov, 1984)

Kultura	Zbiory głównych produktów (centów na hektar)	Wykonane ze zbiorami, kg na hektar
		N	P 2 O 5	K 2 O
Płatki	30-35	90-110	30-40	60-90
Rośliny strączkowe	25-30	100-150	35-45	50-80
Ziemniaki	200-250	120-200	40-60	180-300
Burak cukrowy	400-500	180-250	55-80	250-400
Kukurydza (zielona masa)	500-700	150-180	50-60	180-250
Kapusta	500-700	160-230	65-90	220-320
Bawełna	30-40	160-220	50-70	180-240

Poniższa tabela pokazuje, w jaki sposób coroczne zubożenie gleby przez składniki odżywcze zachodzi, gdy główne rośliny uprawiane są ze średnim plonem. Wraz ze wzrostem produktywności proporcjonalnie wzrasta utrata azotu, fosforu, potasu. W ten sposób można utrzymać początkową żyzność gleby stosując nawozy mineralne w dawkach: N 90-250, P 30-90 i K 50-400 kg / ha w zależności od uprawianych roślin.

Jednak wśród producentów rolnych często pojawia się opinia, że żyzność gleby zostaje w pełni przywrócona dzięki naturalnym procesom mobilizacji składników pokarmowych, przechodzeniu z niedostępnych form składników pokarmowych w dostępne, mineralizacji próchnicy itp.

Rzeczywiście, przejście związków trudno rozpuszczalnych do postaci przyswajalnej zachodzi w glebie stale pod wpływem procesów biologicznych, fizykochemicznych i chemicznych.

Przede wszystkim dzięki mineralizacji próchnicy gleby azot, fosfor i siarka przechodzą do postaci mineralnej przyswajalnej dla roślin. Każdego roku w warstwie ornej gleb bielicowo-bielicowych mineralizuje się 0,6-0,7 tony humusu, aw czarnoziemach 1 tona na hektar, z wytworzeniem 30-35 kg / ha i 50 kg / ha azotu mineralnego dostępnego dla roślin odpowiednio. Przy średniej zawartości azotu w próchnicy około 5%, na każdą jednostkę azotu dostępną dla roślin należy zmineralizować dwudziestokrotnie więcej próchnicy. Zawarte w próchnicy kwasy huminowe, fulwowe i dwutlenek węgla działają rozpuszczająco na trudno rozpuszczalne związki mineralne fosforu, wapnia, potasu, magnezu. W efekcie te pierwiastki również przechodzą do postaci dostępnej dla roślin, ale w znacznie mniejszych ilościach.

Najintensywniej próchnica rozkłada się w czystej parze, w której w glebie może gromadzić się do 100-120 kg azotu na hektar. Intensywna mineralizacja i niedobór składników pokarmowych gruntów ornych na przestrzeni lat powoduje zubożenie próchnicy. W ciągu ostatnich stu lat czarnozemy z regionów Woroneża i Tambowa utraciły do 30% próchnicy. Podobny obraz obserwuje się na czarnoziemach regionu Wołgogradu i innych regionów. Jej straty są również znaczne na innych typach gleb. Zatem brak agrotechnicznych metod stosowania nawozów mineralnych prowadzi do zubożenia naturalnej żyzności gleby i spadku plonów upraw uprawianych na skutek niedoborów żywieniowych.

Między innymi corocznie w glebie zachodzą odwrotne procesy wiązania i immobilizacji glebowych składników pokarmowych do ich form niedostępnych dla roślin. Badania firmy BelNIIPA wykazały, że z 1 ha gleb sodowo-bielicowych o różnym składzie granulometrycznym można wypłukać od 8 do 15 kg potasu, na glebach torfowych - do 10 kg. W wyniku erozji, w zależności od stopnia erozji gleby, traci się od 5 do 20 kg potasu na 1 hektar.

Niewielka ilość potasu przedostaje się do gleby z opadami atmosferycznymi (do 7 kg na hektar). Jednak ani ten potas, ani dostarczany z nawozami organicznymi, nie jest w stanie zrekompensować jego usunięcia żniwami i stratami z gleby. Dlatego w celu zwiększenia żyzności gleby, w celu uzyskania wysokich plonów upraw, szczególnie wymagających tego składnika odżywczego, ważną rolę odgrywają mineralne nawozy potasowe.

Przedstawione dane faktograficzne dotyczące spożycia i wyalienowania związków potasu dostępnych do odżywiania roślin wraz z uprawą potwierdzają potrzebę zwiększania dawek nawozów potasowych stosowanych przy uprawach głównych upraw w Centralnym Regionie Czarnej Ziemi.

Zapotrzebowanie na niektóre obszary regionu środkowego Czarnozemu w nawozach potasowych przedstawiono w tabeli 3.

Tabela 3. Zapotrzebowanie na nawozy potasowe w regionach Tambow, Lipieck i Orzeł (na podstawie materiałów z Unified Interdepartmental Information and Statistical System 2015)

Kultura	Obsiana powierzchnia, tysiące hektarów według regionów			Dawka potasu dla strefy CCR, kg / ha	Potas potrzebny, tony na region
	Lipieck	Orlovskaya	Tambov		Lipieck	Orlovskaya	Tambov
UPRAWY POTASU, dobrze reagujące na wprowadzenie pierwiastka
Burak cukrowy	107,6	53	98,5	90-120	9684-12912	4770-6360	8865-11820
Słonecznik	171,3	33.4	387,7	60	10278	2004	23262
Ziemniaki	49.1	30.9	40	60	2946	1854	2400
Soja	35.2	57.4	44.1	30-40	1056-1408	1722-2296	1323-1764
ZIARNA ZIMOWE, w tym:
Pszenica	283,2	449	414	60	16992	26940	24840
Żyto	2.7	2.7	3.9	30-60	81-162	81-162	117-234
ZIARNA WIOSNE, w tym:
Pszenica	104,1	41.9	134,5	trzydzieści	3123	1257	4035
Jęczmień	279,2	190,9	345,8	trzydzieści	8376	5727	10374
Kukurydza na ziarno	99	68.5	120.1	60	5940	4110	7206
Rośliny pastewne	89.5	109	65.1	60	5370	6540	3906
CAŁKOWITY				30-120	63846-67507	55005-57250	86328-89841

E. N. Sirotkin,

kandydat nauk rolniczych;

E. Yu. Ektova, nauczycielka, OGBPOU „Ryazhsky Technological College”