Pelargonium, Odmiany, Formy I Uprawa

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Cechy uprawy pelargonii w pomieszczeniach i ogrodzie

Pelargonium, lepiej znane tutaj jako pelargonia pokojowa, jest znane każdemu, kto uprawia kwiaty w pomieszczeniach. Wynika to prawdopodobnie z faktu, że jest uprawiana od wielu stuleci.

Bodziszek pochodzi z Południowej Afryki, gdzie wiosną (tym razem w sierpniu) jego bujne zarośla pokrywa ocean jaskrawych kolorów. Pelargonium pojawiło się na kontynencie europejskim pod koniec XVI wieku. Najpierw do Anglii, a potem rozprzestrzenił się na inne kraje. Początkowo uważano ją za roślinę arystokratyczną i uprawiano ją głównie w szklarniach szlacheckich, w bogatych rezydencjach i wiejskich willach. Dopiero od połowy XIX wieku stał się dostępny dla zwykłych ludzi.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Cechy kultury

Zwykle nazywa się to geranium, ale nie jest to całkowicie poprawne, chociaż jest częścią dużej rodziny pelargonii (Geraniaceae), składającej się z 11 rodzajów i ponad 800 gatunków.

Nazwa rodzajowa (Pelargonium) została nadana tej roślinie przez francuskiego botanika Lerigne de Brunnel (1746-1800) ze względu na jej interesującą biologiczną cechę. Po zapyleniu i opadnięciu płatków kwiatostan rośnie i wydłuża się, w wyniku czego powstały owoc upodabnia się do dzioba bociana (od greckiego „bociana” - „pelargos”). Rodzaj Pelargonium obejmuje ponad 250 gatunków, z których większość pochodzi z regionów Afryki Południowej i Południowo-Zachodniej. Kolekcja Ogrodu Botanicznego w Petersburgu obejmuje około 40 gatunków naturalnych.

Pelargonie są aktywnie wykorzystywane w kształtowaniu krajobrazu: zimą - w naszych mieszkaniach i pomieszczeniach biurowych w kulturze doniczkowej lub kontenerowej, aw ciepłym sezonie - w projektowaniu prywatnych działek, ogrodów i parków. Często można je spotkać również w klombach i trawnikach w Petersburgu.

Grupa pelargonii pachnącej charakteryzuje się bardzo szeroką gamą aromatów, dlatego wielu hodowców domowych chętnie uprawia pelargonię w pomieszczeniach właśnie ze względu na przyjemny zapach, który pojawia się przy najmniejszym dotknięciu rośliny, jej delikatny ażurowe) liście.

I to nie przypadek, że ktokolwiek, widząc roślinę geranium, mimowolnie przyciąga do niej rękę, aby poczuć aromatyczny aromat. Jeśli pocierasz liście między palcami, zapach jest znacznie wzmocniony. Wynika to z faktu, że cała nadziemna część pelargonii, a zwłaszcza liście, pokryta jest wieloma włoskami - gruczołami, które zawierają olejki eteryczne o specyficznym przyjemnym zapachu. Oleje te również odparowują w kontakcie z rośliną.

Jeśli spojrzysz na liść pelargonii przez bardzo mocne szkło powiększające, zauważysz, że włos składa się z jednokomórkowego pęcherzyka - głowy na nodze złożonej z czterech komórek. To w nim znajduje się olejek eteryczny: bańka pęka - olejek wyparowuje. Opary olejków eterycznych uwalniane przez gruczoły otaczają roślinę lekką mgłą, która chroni ją przed przegrzaniem w silnym słońcu podczas suchej pogody i przed ochłodzeniem w nocy.

Jeśli przy upalnej, suchej pogodzie, która utrzymuje się przez kilka dni, wieczorem przyjrzysz się uważnie kwiatom pachnącej pelargonii, możesz czasem zauważyć następujące ciekawe zjawisko. Kiedy zachodzące słońce jest oświetlane z boku nad kwiatami, można zobaczyć słaby blask. Jeśli przyniesiesz do niego zapałkę, lekki płomień szybko przejdzie przez całą łodygę. Roślina pozostanie taka sama świeża i zdrowa, po prostu wypalą się olejki eteryczne zgromadzone wokół rośliny.

Popularne pelargonie

Pelargonium różowe

Niezwykłym osiągnięciem hodowców jest hodowla odmian i form pachnącej pelargonii, której liście mają zapach przypominający zapach mięty, imbiru, pieprzu, gałki muszkatołowej i kokosa, róży, werbeny, ananasa, pomarańczy, cytryny, jabłka i nawet truskawka.

Obecnie grupa roślin pachnącej pelargonii liczy około 100 gatunków, odmian i form na świecie. Najbardziej znane to:

Pachnący Pelargonium (P. odoratissimum (L.) ex L Herit Ait) jest jednym z najpospolitszych gatunków w kulturze (czasami nazywany jest silnie pachnącym). Jest to zwarty krzew o krótkiej rozgałęzionej łodydze o wysokości do 15 cm i liściach wydzielających silny aromat jabłkowy. Małe - do 1,5 cm średnicy, białe kwiaty zbiera się w kwiatostany od 3 do 11 sztuk.

Pelargonium czuł

Filc Pelargonium (P. tomentosum L Herit) ma gęsto ulistnione, gęsto owłosione łodygi i zaokrąglone, lejkowate liście umieszczone na długich, gęsto owłosionych ogonkach. Kwitnie zwykle późnym latem (3-8 fioletowych kwiatów na kwiatostan).

Atrakcyjna forma Variegatum w cytrynowożółtej pelargnii (P. x limoneum Sweet.). Wynika to z oryginalności kręconych, różnorodnych liści. Ma małe zielone listki o przyjemnym cytrynowym zapachu z białą obwódką na krawędzi, podzielone na płatki. Mają szarawe pokwitanie. Kwiaty tej pelargonii są różowe z fioletowymi żyłkami.

Pelargonium capitate

Pelargonium capitate (P. capitatum Ait.) Jest dość wysokim krzewem na parapet (50-60 cm), który ostatecznie potrzebuje solidnego podparcia. Ma zielone, owłosione, klapowane (z postrzępioną krawędzią) liście, które mają przyjemny zapach przypominający różę. W kwiatostanach znajduje się 7-11 fioletowo-różowych kwiatów z ciemnofioletowymi żyłkami o wielkości do 2 cm.

Pelargonium pink (P. roseum Willd.) Charakteryzuje się jasnozielonymi liśćmi (często z żółtym odcieniem), z miękkim gruczołowym pokwitaniem, które wydzielają również delikatny różany aromat. Co ciekawe, ogonki są prawie trzykrotnie dłuższe niż blaszki liściowe, więc z daleka roślina wygląda jak ażur. Ten krzew ma długie, cienkie łodygi (do 1-1,5 m). Pelargonium kwitnie późnym latem. Kwiatostany na krótkich szypułkach mają 3-8 kwiatów z wąskimi niezamkniętymi płatkami o jasnofioletowym kolorze.

Pachnące Pelargonium (P. x fragrans Willd.) Słynie z liści o zapachu gałki muszkatołowej.

Pelargonium drobnozębny (P. denticulatum Jacq.) Jest słabo rozgałęzionym krzewem karłowatym. Z wiekiem potrzebuje wsparcia, bo osiąga wysokość 50-60 cm Jej zielone, gęsto owłosione, mocno ścięte liście mają ostry, ostry zapach. Zebrane w kwiatostany po 6-10 sztuk, kwiaty do 2 cm są bardzo piękne: jasny liliowy, dwa górne płatki są ciemnoliliowe z ciemnofioletowymi żyłkami.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Uprawa wewnątrz i na zewnątrz

Pelargonium drobnozębne

W okresie letnim lepiej jest umieszczać pelargonię na oknach od strony południowo-zachodniej lub południowo-wschodniej, ponieważ może ona cierpieć z powodu bezpośredniego nasłonecznienia, wysokich temperatur i niskiej wilgotności powietrza. Podlewaj obficie, ale pamiętaj, aby usunąć nadmiar wody z patelni; dwa razy w miesiącu karmione są roztworami pełnych nawozów.

Aby uaktywnić pojawienie się nowych kwiatów, wyblakłe przycina się brzytwą. Dla zimowej zawartości pelargonii za optymalną temperaturę uważa się 5 … 10 ^o С, zwykle znajduje się po stronie północnej, z dala od gorących akumulatorów systemu grzewczego. W tym czasie rośliny nadal słabo rosną, ale przestają je karmić; rzadko podlewane, unikaj przedostawania się wody do liści, a zwłaszcza do łodyg.

W okresie letnim pelargonie można przesadzać na otwarty teren po słonecznej stronie ogrodu kwiatowego z dobrze przygotowaną glebą. Odbywa się to po ustabilizowaniu się temperatury w ciągu dnia (powyżej 18 ^o C). Warunki klimatyczne na północnym zachodzie umożliwiają uprawę pelargonii na otwartym polu tylko w uprawie rocznej, ponieważ w temperaturze 0 … -3 ^o С te ciepłolubne rośliny umierają. Mogą być używane do dekoracji własnej działki, trawników i klombów w parkach, skwerach i wzdłuż ścieżek. Jesienią rośliny wykopuje się na mróz i wprowadza do pomieszczenia. Ale pelargonia często boleśnie toleruje przeszczep (liście żółkną i odpadają).

Donice zapachowe Pelargonium świetnie będą prezentować się na balkonach, loggiach i dobrze doświetlonych klatkach schodowych. Posadź go w domu, a zareaguje na troskliwą postawę obfitym i długim kwitnieniem. Szkoda, że w sprzedaży detalicznej nadal można znaleźć bardzo ograniczoną liczbę odmian i form tej pelargonii, której liście słyną z tak szerokiego wachlarza aromatów.

Reprodukcja

Pelargonium jest łatwo rozmnażane wegetatywnie (sadzonki zielone) przez cały rok.

W tym celu wybiera się zdrowe 2-3-letnie rośliny, uprawiane w dość przestronnych pojemnikach, w których są one równomiernie nawilżane i odżywcze. Do ukorzeniania wykorzystuje się środkową część 4-5 międzywęźli w młodych pędach, szczypiąc górną część soczystą i usuwając najniższą, zdrewniałą część. Łodyga jest przecięta pół centymetra poniżej węzła. Przed sadzeniem należy go suszyć przez 1 godzinę, następnie usuwać dolne liście, górne skracać o połowę, wyrywać kwiatostany.

Sadzi się je w umytym, czystym gruboziarnistym piasku (o grubości 10 cm) lub w warstwie mieszanki torfu i piasku, na którą wylewa się 5-6 cm piasku - w tym przypadku sadzonki dłużej się ukorzeniają. Materiał roślinny sadzi się na głębokość 2-3 cm nawodnionego i wyrównanego podłoża. Posadzone sadzonki są obficie podlewane. Są otwarte, ponieważ nadmiar wilgoci jest dla nich destrukcyjny, dlatego aby uniknąć gnicia, są ostrożnie podlewane - lepiej, jeśli wierzchnia warstwa podłoża jest lekko sucha. Przy słonecznej pogodzie należy zacieniać. Liście są okresowo spryskiwane butelką z rozpylaczem.

Podczas ukorzeniania w okresie jesienno-zimowym podlewanie jest uważnie monitorowane, unikając nadmiernej wilgoci. Kiedy liście żółkną i wysychają z sadzonek, są one usuwane podczas procesu ukorzeniania. Ukorzenienie sadzonek trwa 3-4 tygodnie. Pelargonium rośnie bardzo szybko, dlatego aby uniknąć rozciągania roślin, unikają zacieniania ich ze sobą. Aby to zrobić, doniczki są umieszczone w optymalnej odległości od siebie. Wiosną często ćwiczą ukorzenianie sadzonek umieszczonych w wodzie warstwą o grubości 1-1,5 cm w zacienionym miejscu, co prawda istnieje niebezpieczeństwo gnicia końcówek poszczególnych roślin.

Zastosowanie geranium

Pachnąca grupa pelargonii jest od dawna wykorzystywana jako źródło olejku geraniowego, zastępując drogi olejek różany. Pelargonium jest uprawiane w celu pozyskania oliwy od początku XIX wieku.

Początkowo robiono to w Algierii w wilgotnych, nisko położonych miejscach. Jednak w wilgotnych i ciepłych warunkach, mimo że pelargonia dawała dużo masy wegetatywnej, jej olej charakteryzował się stosunkowo słabym aromatem. Surowce lepszej jakości zaczęto uzyskiwać dopiero w Hiszpanii i południowej Francji, gdzie do uprawy pelargonii wybrano gleby piaszczyste. Warunki klimatyczne tego regionu pozwalają na uprawę pachnących pelargonii na dużych obszarach.

Wspaniałe właściwości olejków eterycznych z pelargonii znane są od dawna. Były używane do tworzenia wody zapachowej i olejków zapachowych, do aromatycznego palenia w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie. W starożytnej Rosji używali też nalewki sporządzonej na bazie tych olejków. Nawet po pojawieniu się w Rosji fabryk produktów kosmetycznych w drugiej połowie XIX wieku olej geraniowy nadal był importowany do kraju z Hiszpanii i Francji.

Ogromne plantacje Związku Radzieckiego (pierwsze w 1929 r.) Do uprawy pelargonii do produkcji olejków eterycznych pozostają obecnie w południowych krajach bliskiej zagranicy (Abchazja, Gruzja Wschodnia, Armenia, Tadżykistan). Olejek eteryczny z pelargonii jest szczególnie popularny na Wschodzie. Tam jest znany jako olej z geranium egipskiego. Należy zaznaczyć, że 1 hektar nasadzeń pachnącej pelargonii daje średni plon 20 ton zielonej masy, z której można uzyskać tylko 20-30 kg olejku eterycznego.

Eteryczne olejki aromatyczne są przyjemne i korzystne; są szeroko stosowane w medycynie, przemyśle perfumeryjnym, produkcji mydła i przemyśle spożywczym.

Obecnie stwierdzono, że liście pachnącej pelargonii zawierają do 0,35% olejku eterycznego, a tylko 0,01% w gałęziach i łodygach. Eksperci obliczyli, że do uchwycenia ich aromatu wystarczy 0,00005 mg na 1 litr powietrza. Ze względu na uwalnianie olejków i aromatu z pelargonią zmniejsza się bóle głowy, sen wraca do normy. Działając na układ nerwowy eliminują depresję i poprawiają nastrój. Pelargonium jest cenione ze względu na niezwykłe właściwości fitoncydów: dzięki uwalnianiu fitoncydów, które hamują patogeny, jest w stanie dezynfekować powietrze w pomieszczeniu.

Udowodniono, że obecność aromatycznej pelargonii w małym pomieszczeniu zabija nawet 70% takich drobnoustrojów. Według przedstawicieli tradycyjnej medycyny pelargonia pomaga przy tikach nerwowych i nerwobólach nerwu trójdzielnego: zaleca się rozerwać liść pelargonii, przyczepić go do bolącego miejsca, nałożyć kawałek naturalnego lnu i zawiązać ciepłym szalikiem (liście są kilkakrotnie zastępowane świeżo podartymi).

Odwar z liści geranium

Istnieją dowody na to, że wywar z liści geranium jest dobrym lekarstwem na egzemę. Aby go przygotować, świeżo zebrane liście zanurza się w wodzie i gotuje na małym ogniu przez około godzinę. Następnie przygotuj lokalne kąpiele przez 5 minut. Nawiasem mówiąc, w domu dość łatwo jest uzyskać pachnący olej, a nawet perfumy z liści pachnącej pelargonii. Do objętości około 1 ml potrzeba prawie 500-600 g liści, ale wykonamy tylko kilka kropli.

W tym celu należy wyciąć 10-15 liści geranium i umieścić w kolbie z 5-20 ml wody. Następnie należy go zamknąć korkiem z zakrzywioną szklaną rurką, która schodzi pod kątem. Koniec probówki umieszcza się w fiolce zanurzonej w szklance zimnej wody. Kolba jest powoli podgrzewana, a wraz z parą wodną olejek eteryczny odparowuje i po przejściu przez rurkę do bańki skrapla się. Na powierzchni wody zebranej w bańce będzie widoczna żółta plama.

Jest to olejek eteryczny, który zbiera się pipetą i rozpuszcza w lekko podgrzanym alkoholu, aby uzyskać perfumy. Jeśli bańka zostanie wyjęta na mróz (-16 ° C i poniżej), możesz uzyskać olejek eteryczny w postaci stałej. Ponadto eksperci uważają, że olejki eteryczne również odświeżają powietrze i oczyszczają je ze szkodliwych zanieczyszczeń. W Niemczech liście pachnącej pelargonii dodaje się jako przyprawę do niektórych potraw i napojów. Uważa się również, że pachnące pelargonie odstraszają mole odzieżowe.