Pelargonia Ogrodowa Lub Pelargonia (Pelargonium) - Gatunek, Uprawa

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Według

horoskopu znakowi zodiaku Baran (

21 marca - 21 kwietnia) odpowiadają następujące rośliny: echma musująca i prążkowana, puszysta koleria, azalia indyjska i japońska (z czerwonymi i różowymi kwiatami), begonia królewska, trzcina gusmania, granat i wilczomlecz genialny, pelargonia ogrodowa (z czerwonymi i ciemnoróżowymi kwiatami).

Nazwa rodzajowa (Pelargonium L. Herti) nadana jest dla szczególnej cechy: po zapyleniu i opadnięciu płatków kolumna kwiatowa rośnie i wydłuża się, dając owoc podobny do dzioba żurawia (z greckiego „pelargos” oznacza "dźwig").

Grupy pelargonii

Z pięciu dużych grup specyficznych dla właściwości biologicznych (strefowe, tarczycowe, wielkokwiatowe, soczyste i pachnące) pelargonie do jednoczesnej uprawy na zewnątrz i w pomieszczeniach, być może tylko dwie pierwsze grupy są odpowiednie.

Strefa (pas) pelargonia- półkrzewy o zdrewniałych, silnie rozgałęzionych łodygach i oryginalnie wybarwionych liściach (mają koncentryczny wzór w postaci paska ciemniejszego koloru, powtarzający kształt liści). Duże, jaskrawe (proste, półpełne lub podwójne) kwiaty (po 10-140 każdy) zbiera się w gęste lub luźne kwiatostany - parasole. Dzięki umiejętnemu przycinaniu roślina powstaje w postaci krzewu (a nawet drzewa): jej oczekiwana długość życia może przekraczać 20 lat. Te pelargonie są bardzo lekkie i mogą tolerować (ale nie trwale) silne światło słoneczne. Latem sadzi się je na rabatach, wazonach ogrodowych, balkonach i parapetach; podlewane regularnie i obficie, unikając nadmiernej wilgoci w glebie. Zimą są trzymane w niskich temperaturach i umiarkowanym podlewaniu. Wiosną każdego roku wymienia się glebę (szczególnie u bylin), podłużne pędy przycina się (o 1 / 2-1 / 3). Ta procedura sprzyja aktywnemu wzrostowi młodych łodyg, które wytwarzają jaśniejsze, bujne kwiatostany.

Grupa pelargonii tarczycowej (bluszczu)zawdzięcza swoją nazwę kształtowi liści. Jest reprezentowany przez ampeliczne formy z cienkimi, elastycznymi, gładkimi zwisającymi lub pełzającymi łodygami. Liście roślin z tej grupy są mięsiste, skórzaste, błyszczące (z woskowym nalotem) na długich ogonkach, przypominające liście bluszczu pospolitego. Dzięki silnie rozgałęzionym łodygom tych roślin tworzą całe kaskady z licznymi kwiatostanami parasolowymi umieszczonymi na długich pionowych szypułkach (do 15-18 cm długości). Każdy kwiatostan ma 10-15 kwiatów średniej wielkości i najszerszej gamie kolorystycznej. Przy dobrej pielęgnacji pelargonie tarczycy mogą kwitnąć przez cały rok. Szczególnie dobrze sprawdzają się w wiszących wazonach i koszach, w skrzynkach ściennych i okiennych, na balkonach. Ale w otwartym terenie są używane rzadziej niż poprzednia grupa,ponieważ pędy i liście pelargonii tarczycy są raczej delikatne i należy się z nimi obchodzić ostrożnie. Po ustabilizowaniu się ciepłej pogody rośliny można umieścić na zewnątrz. W razie potrzeby można je zmusić do wyrośnięcia na kratę lub wzdłuż ściany. Pelargonia tarczycowa charakteryzuje się zwiększoną odpornością na rdzę.

Ciepłolubne i odporne na suszę pelargonie strefowe najlepiej umieścić na oknie o orientacji zachodniej lub wschodniej. W przypadku pelargonii tarczycowej preferowane są południowe okna ekspozycji, ale należy unikać nadmiernego bezpośredniego światła słonecznego. Wewnątrz trzymane są w doniczkach lub pudełkach, które latem wystawiane są na otwarty balkon lub nieszkliwioną loggię.

Uprawa pelargonii

Przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego gleba w tych pojemnikach jest częściowo odnawiana. Roślinę ostrożnie wyjmuje się z doniczki, starając się nie uszkodzić korzeni, strząsnąć glebę z obrzeża i zawrócić do tego samego pojemnika lub przenieść do większego pojemnika (nie zapomnij o drenażu z kamyków), wylewając świeżą ziemia po bokach śpiączki. Mieszanka gleby składa się z darni i próchnicy, piasku i torfu (2: 2: 1: 2).

Formy pelargonii tarczycy typu ampel są przywiązane do podpory. Latem rośliny są obficie podlewane, zapobiegając nadmiernej wilgoci w doniczce, i co tydzień karmione roztworem pełnych nawozów. Aby pobudzić pojawienie się nowych kwiatów, już wyblakłe wycina się brzytwą, ponieważ psują wygląd rośliny.

Warunki klimatyczne naszej strefy umożliwiają uprawę pelargonii na otwartym polu tylko w rocznej kulturze: w temperaturze -10 … -3 ° С umierają. Gdy temperatura w ciągu dnia przekracza 18 ° C, rośliny sadzi się na otwartym terenie, aby udekorować osobistą działkę, trawniki i rabaty kwiatowe w parkach. Pelargonie o formach ampelicznych świetnie prezentują się na elewacjach budynków. Miejsce lądowania powinno być dostatecznie oświetlone słońcem (można je umieścić pod wysokimi drzewami).

Do normalnego rozwoju rośliny wybiera się dobrze przepuszczalną, żyzną glebą. Po posadzeniu są obficie podlewane, okresowo karmione. Aby zapobiec wysychaniu wierzchniej warstwy gleby, po podlaniu mulczuje się ją cienką warstwą torfu. Rośliny nie tolerują również długotrwałej deszczowej pogody. Wraz ze zbliżaniem się mrozu do pomieszczenia wprowadzane są pojemniki z pelargoniami wystawionymi na zewnątrz, po uprzednim sprawdzeniu go na obecność szkodników.

Zimowanie - w jasnym oknie chłodnego pomieszczenia o orientacji północnej (8 … 12 ° С). Przy braku światła łodygi wyciągają się, a liście rozjaśniają się. Aby zmniejszyć negatywny wpływ rosnących prądów gorącego powietrza na rośliny, na bateriach systemu grzewczego zainstalowano ekran ochronny wykonany z folii polietylenowej.

Pelargonium nie ma jasno określonego okresu spoczynku i może kwitnąć w pomieszczeniach przez cały rok, ale przez pewien czas nie będzie bolało. Niska temperatura w okresie grudzień-luty sprzyja sadzeniu pąków kwiatowych rośliny (jest to szczególnie ważne dla grupy tarczycy). Zimą Pelargonium jest podlewane bardzo oszczędnie, unikając przedostawania się wody do liści. Podwyższona temperatura i wysoka wilgotność powietrza hamują normalny rozwój tej rośliny, przyczyniając się do pokonania różnych chorób.

W marcu pelargonie przycina się, tworząc z nich krzew; cienkie, słabe pędy są usuwane, reszta jest skracana.

Powielanie pelargonii

Pelargonium rozmnaża się głównie drogą wegetatywną. Rozmnażanie nasion jest niepraktyczne. A zielone sadzonki są używane przez cały rok. Rośliny mateczne to dobrze rozwinięte, zdrowe rośliny 2-3 letnie, z których pobiera się środkową część młodych pędów do ukorzenienia (górna, soczysta część z 3-4 międzywęźlami i najniższa zdrewniała część). Łodyga jest cięta 0,5 cm pod węzłem (są suszone przez godzinę przed sadzeniem): dolne liście są usuwane, górne są skracane o połowę, kwiatostany są wyrywane. Ukorzenione w przemytym, czystym grubym piasku (o grubości 10 cm) lub w warstwie mieszanki torfu i piasku. Materiał roślinny sadzi się na głębokość 2-3 cm wilgotnego i wyrównanego podłoża. Optymalna temperatura do ukorzeniania18 … 22 ° C Posadzone sadzonki są obficie podlewane. Trzyma się je otwarte, ponieważ nadmierna wilgoć jest dla nich destrukcyjna, dlatego aby uniknąć gnicia, należy je starannie podlewać (lepiej, gdy górna warstwa podłoża jest lekko sucha), a przy słonecznej pogodzie zacienić. Liście są okresowo spryskiwane z butelki z rozpylaczem, aby woda osiadała na płytkach. Szczególnie dokładnie monitoruje się podlewanie i opryskiwanie podczas ukorzeniania w okresie jesienno-zimowym, unikając nadmiernej wilgoci. Jeśli podczas procesu ukorzeniania liście sadzonek żółkną i wysychają, są one stopniowo usuwane. Ukorzenienie sadzonek zajmuje co najmniej 3-4 tygodnie.

Pelargonium rośnie bardzo szybko. Aby zapobiec rozciąganiu się krzewów, należy unikać ich zacieniania - układaj doniczki w odpowiednim czasie. Latem (po wiosennych sadzonkach) rośliny mateczne przesadza się na otwarty teren - w jasnym miejscu z dobrze przygotowaną glebą.

Jesienią, ponownie odcinając sadzonki, rośliny wykopuje się na mróz i wprowadza do pomieszczenia. Należy pamiętać, że przeszczep pelargonii jest bolesny (liście żółkną i odpadają), więc jest czas na regenerację.

Choroby i szkodniki

Jeśli pelargonie nieustannie „migrują” z mieszkania na ulicę (i odwrotnie), należy monitorować pojawianie się chorób, a zwłaszcza szkodników na roślinach. Najbardziej szkodliwe są mączlik szklarniowy, wciornastki tytoniowe, przędziorki, mszyce szklarniowe i pelargonia. Aby zwalczyć te ssące owady, zaleca się wielokrotne opryskiwanie zasiedlonych upraw kwiatowych roztworami insektycydów roślinnych (roztwory czosnku, cebuli, pomidorów i ziemniaków itp.) Lub preparatów chemicznych - karbofos (0,3%) lub actellic (0,1 %) …

Spośród chorób grzybiczych najgroźniejsze są rdza i plamienie, z wirusowych - pofałdowana i kolista mozaika liści. Walcz z chorobami grzybiczymi mieszanką Bordeaux i innymi preparatami zawierającymi miedź. Topaz (0,05%) jest również skuteczny w walce z rdzą. Nosicielami wirusów są szkodliwe owady żywiące się sokiem roślinnym. Niemożliwe jest wyleczenie roślin z tych chorób, dlatego pelargonia zainfekowana wirusami zostaje zniszczona; nowe sadzonki należy rozpoczynać tylko od zdrowych mateczników.

Pelargonium jako dekoracja

Wewnątrz pelargonię można sadzić w pojemnikach o różnych rozmiarach. Używaj przenośnych pojemników, łatwo je przenosić z pokoju do pokoju. Duże, szerokie betonowe wazony to wspaniała dekoracja na klatki schodowe. Sparowane wiszące pojemniki z bujną kaskadą kwitnących pelargonii tarczycy zdobią każde wejście na werandę lub ganek dworu, przy bramie wjazdowej na teren.

Pelargonie od dawien dawna zdobią balkony i loggie, w których ustawiane są w 1-2 rzędach. W tym celu odpowiednie są niewymiarowe formy strefowego pelargonii i ampeliczne formy tarczycy. Jeśli balkon jest duży, rośliny sadzi się w wolumetrycznych skrzynkach, z wysokimi wyprostowanymi odmianami w tle i ampelous na pierwszym planie. Rośliny sadzi się w grupach, aby stworzyć kwiatowe „dywany” lub „poduszki”. Pojemniki z bujnymi, ampelicznymi roślinami są również zawieszone na zewnątrz okien. Dzięki temu nawet pojedyncze okno od ulicy ożywa jasnymi kwiatostanami pelargonii.

Umieszczając pelargonie na otwartym polu, kwiaciarnia może sadzić je po prostu w ziemi lub w betonowych kręgach lub w ceramicznych doniczkach. Trzeba tylko wziąć pod uwagę: pelargonia strefowa nie lubi nadmiernego oświetlenia, a tarczyca nie chce wpaść pod zimny wiatr uliczny.

Ciekawie prezentują się małe pojemniki z obfitymi roślinami, zawieszone na latarniach lub ozdobnych słupach. Doniczki z pelargonią świetnie prezentują się na zielonych trawnikach, asfalcie lub terenach wyłożonych płytkami. Trawniki wzdłuż ścieżek obsadzone są odmianami nisko rosnącymi, a następnie średnio i wysokimi. Klomby ozdobione są odmianami uwzględniającymi kreatywną wyobraźnię i osobisty gust. W otwartym polu pelargonie strefowe i tarczycowe są zdolne do wytwarzania ciągłej obfitości kolorów o różnych kolorach.

Aby rośliny zewnętrzne stale zachwycały hodowcę, są regularnie pielęgnowane przez całe lato: podlewają je na czas, poluzowują ziemię, odchwaszczają, karmią nawozami, usuwają wysuszone liście i kwiatostany, które psują wygląd kompozycje.