Kubki - Pływający Sprzęt Do łowienia Ryb Drapieżnych Z łodzi

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Akademia wędkarska

Kubki to pływający sprzęt do łowienia ryb drapieżnych z łodzi. Zasadniczo łowi się szczupak, rzadziej - okoń, sandacz, znacznie rzadziej - sum i miętus. Kubki są używane na zbiornikach wodnych z niewielkim lub żadnym prądem. To bardzo chwytliwy sprzęt, ale tylko w zręcznych rękach, gdy wędkarz wie, gdzie i jak łowić.

Najbardziej prymitywny z nich pokazano na rycinie 1. Ten dość nieskomplikowany kawałek styropianu lub drewna unosi się nad zbiornikiem i sam szuka ryb. Rybak może go tylko obserwować i zdejmować zdobycz z haczyka. Jednak to łowienie jest, jak mówią, na ślepo, przypadkowe. Albo samo koło podpłynie do drapieżnika, albo głodny drapieżnik przypadkowo natrafi na żywą przynętę na haczyku. Łowienie kółkami jest bardziej udane, gdy wędkarz uzbrojony jest w nowoczesny, odpowiednio wyposażony sprzęt oraz znajomość zwyczajów ryb, czyli podwodnej rzeźby zbiornika, w którym ma łowić.

Okręgowy wędkarz musi umiejętnie kierować łodzią podczas stawiania kół, a także umieć szybko i dokładnie zbliżyć się do koła podczas gryzienia ryby (w tym przypadku sprzęt się przewróci) i zaciąć na czas.

Sam okrąg składa się z dwóch części: tarczy piankowej lub drewnianej z rowkiem wyciętym wzdłuż krawędzi koła, a także plastikowego lub drewnianego patyczka z główką przymocowaną do jego pogrubionego końca.

Krążki kół są płaskie lub z wklęsłym dnem. Wklęsła powierzchnia działa jak przyssawka, co znacznie zmniejsza liczbę fałszywych przewrotów (czyli ugryzień) w przeciwieństwie do płaskich dysków. Optymalne wymiary tarczy: średnica 150-200 mm, grubość do 25 mm. Pośrodku krążka znajduje się otwór o średnicy około 10 mm, w który wsuwa się kołek. Długość trzpienia 150 mm. Ma zwężający się kształt. Jego górna średnica wynosi 8 mm, dolna 12-15 mm.

Pogrubiona podstawa szpilki - główka ma kształt kuli lub elipsy. To wyraźnie zwiększa stabilność kubka, ponadto pogrubienie działa jak rączka, potrzebne przy zakładaniu i wyjmowaniu szpilki. W kubkach fabrycznych plastikowa główka jest podzielona i ma w sobie wgłębienie. Jest to bardzo wygodne, ponieważ można go napełnić wodą, a tym samym można regulować stabilność koła na fali i prędkość swobodnego przemieszczania się po wodzie.

Na górnym końcu kołka znajduje się nacięcie o szerokości 2-3 mm i głębokości 10-15 mm. Koniec części roboczej żyłki jest wkładany w nacięcie, co zapewnia obrócenie koła podczas gryzienia. Ponadto ważne jest, aby linia była rozciągnięta. Osiąga się to poprzez włożenie końca części linii roboczej w nacięcie dysku i w nacięcie, tak aby cięcie i cięcie znajdowały się w tej samej płaszczyźnie pionowej. W tej pozycji linia jest ustalona. A ciężarek i żywa przynęta utrzymują żyłkę w naprężeniu swoim ciężarem.

Krążki pomalowane są farbami wodoodpornymi: górna powierzchnia jest czerwona lub pomarańczowa, dolna jest biała lub żółta. Podczas gryzienia, gdy koło się obraca, a jego dolna (biała lub żółta) część znajduje się na górze, kolor światła jest wyraźnie widoczny przy każdej pogodzie.

W przeciwieństwie do krążka szpilka ma inny kolor. Jego podstawa - koniec cienkiej części jest pomalowana na czerwono lub czarno, reszta powierzchni - biała lub żółta. Głowa jest dwukolorowa lub w paski (ryc. 2).

Widziałem kubki bez pinezek, co czyni je bardziej stabilnymi na wodzie. Jeden z wariantów takiego kubka pokazano na rysunku 3. Wykonany jest z jednego kawałka pianki. W dolnej części stożkowej tarczy (1) obrabiane są wgłębienia (2), aw części główkowej (3) - rowek (4) do nawijania żyłki. Na górnej płaszczyźnie, cofając się od krawędzi koła, wycina się mały kwadratowy występ (5), aw nim szczelinę (6). Rowek jest taki sam jak dla kołka mocującego linkę.

Wyposażenie kubka zaczyna się oczywiście od kreski. Na rowku dysku z gładko obrobionymi ścianami i krawędziami nawijana jest żyłka o długości 12-15 metrów. Stado żyłki powinno być o 5-6 metrów większe niż głębokość połowu. Jest to konieczne, aby drapieżnik, chwytając żywą przynętę, nie poczuł przed czasem oporu sprzętu. Żyłka nie jest już potrzebna, bo zbyt długa, zaplącza się, zwłaszcza przy częstych przewracaniach.

Aby szybko wyposażyć kółko po ugryzieniu i wysłać je na kolejną podróż, na żyłce umieszcza się znacznik głębokości, przez który żyłka jest przeciągana igłą (ryc. 4, pozycja 5). To maleńkie kółko z gumy, korka lub skóry nie większe niż 5 mm. Porusza się po linii z pewnym wysiłkiem, co zapobiega spontanicznemu przemieszczaniu się.

Najczęściej ciężarek montuje się przesuwnie, na odcinku 15-20 cm. Powyżej jest ograniczony strzałem mocno osadzonym na żyłce (ryc. 4, poz. 6), a od spodu karabinkiem (krętlikiem) - (Rys. 4, poz.8). Waga smyczy zależy od rodzaju i wielkości żywej przynęty. Na przykład lekki ciężarek nadaje się do połowu rybki i innych żywych przynęt dennych. Ale jeśli, powiedzmy, sadzi się płocie lub ukleje, mają tendencję do wznoszenia się do górnych warstw wody, a zatem przy niewielkiej wadze smycz będzie stale obracać się wokół żyłki.

Nieodzownym elementem kołowego sprzętu jest smycz (ryc. 4, poz. 9). Łączy linkę z karabińczykiem i zapobiega skręcaniu się linki. Dodatkowo chroni sprzęt przed zębami drapieżnika. Haczyki są niezbędne podczas łowienia na kółkach. Używane są pojedyncze, bliźniaki, trójniki. Ich wielkość zależy głównie od wielkości żywej przynęty. Głównym wymaganiem dla haczyków jest ich ostrość. Tylko bardzo ostry haczyk jest w stanie niezawodnie wbić się w chrząstkową paszczę drapieżnika przy najmniejszym dotknięciu żywej przynęty. Pełne obramowanie koła pokazano na rysunku 4.