Gudgeon, Styl życia I Nawyki. Łowienie Kiełbasy

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Akademia wędkarska

Kto zna kiełbasa - małą rybę żyjącą w różnych zbiornikach wodnych. Można go znaleźć tam, gdzie dno jest piaszczyste, żwirowe, piaszczysto-żwirowe. Nie stroni też od twardego glinianego dna. Jeśli prąd jest słaby, kiełek utrzymuje się w szczelinach, jeśli jest silny, stoi w dołach za szczeliną.

Jeśli przyjrzeć się kiełkowi uważnie, od razu rzuca się w oczy, że swoim kształtem i kolorem ryba jest idealnie dostosowana do swojego siedliska - od spodu. Oto, jak opisuje to LP Sabaneev: „… Ciało guzowate, pozbawione śluzu, jest na wierzchu zielonkawo-brązowe i pokryte niebieskawymi lub czarnawymi plamami, które czasami zlewają się po bokach i tworzą ciemny pasek; brzuch żółtawy, srebrzysty; płetwy grzbietowe i ogonowe są nakrapiane ciemnobrązowymi plamami. Oczy są żółte”.

Cały ten kamuflaż sprawia, że ryba pozostaje na dnie prawie niewidoczna. To przebranie ma na celu ochronę rybki przed wrogami. I ma ich bardzo dużo. Nie bez powodu kiełb jest uważany za smaczny połów dla większości ryb, aw diecie miętusa przeważa.

Oprócz tajemnicy i ochronnego ubarwienia kiełb ma jeszcze jedną niewątpliwą zaletę: rośnie znacznie szybciej niż inne ryby, dlatego dzięki doskonałemu apetytowi i obfitości pokarmu ryba z jaj osiąga latem długość 6 centymetrów. Zauważono, że w stawach i jeziorach rybki nigdy nie osiągają takich samych rozmiarów jak w rzekach. Typowe rozmiary minnows to 12-15 centymetrów i wadze 50-80 gramów. Bardzo rzadkie okazy osiągają długość 20-22 centymetrów.

Gudgeon żywi się głównie z dna, więc pysk znajduje się na dole głowy. A dwie czułki po bokach ust służą jako narządy dotyku. Powszechnym pożywieniem rybek są organizmy zwierzęce: małe czerwone robaki, larwy komara pchacza, owady, skorupiaki, takie jak rozwielitki i cyklopy. Wiosną kiełb zjada głównie jaja różnych ryb (w tym własne), co oczywiście niszczy populację cennych ryb.

Gudgeony rozmnażają się w okresie kwiecień-czerwiec w płytkich wodach o kamienistym dnie, czasem na szczelinach, znacznie rzadziej wśród roślinności wodnej. Zwykle bardzo ciche, w tym czasie zachowują się dość hałaśliwie: często wystawiają ogony z wody i biją nimi o powierzchnię.

Ponieważ kiełek najczęściej żyje na prądzie, najskuteczniej jest złapać go w okablowaniu. Wychodząc z tego, wielki koneser wędkarstwa S. T. Aksakov w książce „Notatki o zjadaniu ryb” podaje trzy sposoby łowienia rybek… oraz haczyk ciągnięty po dnie. Jest to dobre dla umiarkowanego natężenia przepływu. 2. Można łowić bez wynurzania bardzo ciężkim ciężarką, umieszczonym w odległości dwóch, a nawet trzech czwartych od haczyka (jedna czwarta - około 18 centymetrów); ciężarek będzie leżeć na dnie, a las z robakiem będzie wiódł wzdłuż strumienia wody. To najlepszy sposób, zwłaszcza na silnych bystrzach. 3. Można łowić bez ciężarka w ogóle, z wypływem lub lepiej bez wynurzania, pozwolić wodzie niosąc haczyk z robakiem według własnego uznania: przy prędkości prądu nie dotknie on nagle dna,ale gdy się zbliża, rybki szybko wstają i chwytają haczyk."

Kiełka można łowić zaraz po dryfowaniu lodu i przed pierwszymi przymrozkami. Ponieważ jest to ryba czysto dzienna, należy ją złowić o świcie, czasami dobrze gryzie w ciągu dnia. W nocy rybka w ogóle nie przyjmuje. Żyłka jest potrzebna cienka - 0,15 milimetra, haczyki numer 2,5-3. Najczęściej używa się jednego na wędkę, ale niektórzy wędkarze używają dwóch, trzech lub nawet czterech haczyków. A zdarza się, że jednocześnie spotyka się kilka ryb.

Wędka powinna być lekka z elastyczną końcówką biczową. Przywiązaniem jest najczęściej robak gnojowy, a nie cały, ale tylko jego część. Rybak powinien wziąć pod uwagę, że kiełb lepiej nie bierze świeżego, ale wgniecionego, zassanego, a nawet całkowicie letargicznego robaka. Nie należy więc spieszyć się z wymianą takiej dyszy: po spróbowaniu strzeblka na pewno wróci i ją weźmie. Możesz także użyć innych załączników, takich jak bloodworms.

Ale niezależnie od dyszy na haku, musi znajdować się na samym dole, a jeszcze lepiej, jeśli ciągnie się wzdłuż niej. Kieł rzadko zwraca uwagę na poruszającą się nad nim dyszę. Jego ugryzienie jest energiczne, więc rzadko zrywa z haka.

Szczególnie łowiąc kiełbasy dziko żyjące w mętnej wodzie. Robi się to w ten sposób: nad rolką, w której trzymają, musisz wejść do wody i zacząć ją mieszać. Na tych osadach rybki bez strachu w poszukiwaniu zysku powstają, a czasem nawet wbijają nosy w buty rybaka. Nadszedł czas, aby zarzucić wędkę.

Ponieważ kiełb jest doskonałą przynętą do łowienia innych ryb, można go złapać prostym, ale bardzo skutecznym sprzętem … Należy wziąć metalową miskę lub puszkę o wysokości 3-7 centymetrów. Następnie wyciąć otwór wielkości orzecha włoskiego w kawałku starego materiału. Słoik jest zawiązany tym materiałem tak, że otwór znajduje się pośrodku, a końce są dociskane od dołu elastyczną opaską. Musisz włożyć owsiankę lub chleb do środka. Teraz pozostaje tylko wyciągnąć sprzęt do rzutu i zakopać go tak, aby szczyt znalazł się na najniższym poziomie. Możesz sprawdzić sprzęt w 20 minut (w tym czasie do banku werbowanych jest czasem nawet dwa tuziny minnów).