Dlaczego Potrzebujesz Zielonych Nawozów

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Łubin

Nawozy zielone były dobrze znane w starożytnej Grecji, Cesarstwie Rzymskim i Egipcie faraonów. Ich uprawa i orka zielonej masy pod uprawę warzyw, owoców i jagód pozwala obecnie na uzyskanie dobrych plonów roślin. Każdy wolny kawałek działki letniskowej powinien być zajęty przez zielony nawóz. Pomogą udekorować życie, poprawią kulturę rolnictwa. Ponadto nawozy zielone pomagają ogrodnikowi w walce z chwastami, chorobami i szkodnikami roślin.

Nawóz zielony - świeża masa roślinna zaorana w celu wzbogacenia gleby w materię organiczną i azot. Technika ta nazywana jest zielonym nawożeniu, a rośliny uprawiane w nawozie - zielono-nawozach.

Rośliny strączkowe (łubin, seradella, koniczyna, wyka ozima, astragalus, ranga, esparceta) uprawia się głównie jako syderaty. W niektórych przypadkach do nawożenia zielonego wykorzystuje się również rośliny niestrączkowe (gorczyca, gryka, żyto ozime, owies, jęczmień, rzepak jary i ozimy itp.) Lub ich mieszanki. Jednak azot w glebie gromadzi się w znacznych ilościach tylko podczas uprawy i orki roślin strączkowych.

Nawóz zielony, jak każdy inny nawóz organiczny, ma wielopłaszczyznowy pozytywny wpływ na właściwości gleby i plony upraw. Jednocześnie ma pewne specyficzne cechy. Nawóz zielony przede wszystkim wzbogaca glebę w materię organiczną i azot. W zależności od warunków jej stosowania na 1 m2 gruntu ornego można aplikować 3,5-4,5 kg materii organicznej zawierającej 15-20 g azotu związanego z powietrza przez bakterie brodawkowe (przy siewie roślin strączkowych). Kiedy stosuje się zielony nawóz, w wierzchniej warstwie gleby gromadzą się również inne składniki odżywcze. Wydobywane są przez korzenie zielonego nawozu nie tylko z warstwy ornej, ale także z głębszych warstw gleby. Jest to rodzaj pompowania elementów popiołowych z dolnych warstw gleby do górnych.

× Poradnik ogrodnika Szkółki roślinne Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Zielona masa zielonego nawozu zawiera w przybliżeniu taką samą (lub nawet więcej) ilość azotu, fosforu i potasu, jak w oborniku. Podczas orania zielonego nawozu straty zgromadzonego w nim azotu są całkowicie wykluczone, natomiast podczas przechowywania, transportu i wprowadzania obornika do gleby bardzo trudno jest uniknąć takich strat. Rozkłada się w glebie znacznie szybciej niż inne nawozy organiczne, dzięki czemu lepiej dostarcza roślinom składników odżywczych.

Nawóz zielony, podobnie jak inne nawozy organiczne zaorane w glebie, w pewnym stopniu zmniejsza jej kwasowość, zmniejsza mobilność aluminium, zwiększa pojemność buforową, chłonność, wilgotność, wodoprzepuszczalność, poprawia strukturę gleby. Poprawia żywotną aktywność mikroorganizmów glebowych, ponieważ jest soczystym pokarmem i bogatą w energię masą. Podczas rozkładu zaoranego zielonego nawozu gleba i powietrze powierzchniowe są dobrze wzbogacane kwasem węglowym, poprawiającym odżywienie powietrzne roślin. Ze względu na mikroorganizmy glebowe gwałtownie ogranicza się możliwość wypłukiwania składników pokarmowych do niższych poziomów.

Nawóz zielony jest ważnym środkiem zwiększającym żyzność słabo uprawianych (zwłaszcza piaszczysto-gliniastych) gleb i zboczy. W połączeniu z nawozami mineralnymi może obniżyć koszty finansowe związane z zakupem droższych nawozów organicznych. Zielony nawóz ma silne działanie i następstwa. Łubin, zaorany pod ziemniaki, zwiększał plony kolejnych plonów w okresie 4-5 lat - o 0,1-0,15 kg z 1 m2 (wzrost o 20-30%).

W zależności od sposobu uprawy zielonego nawozu, w czystej postaci lub z innymi uprawami, istnieją niezależne, pośrednie i zagęszczone rośliny zielonego nawozu.

W przypadku samosiewu syderaty zajmują pole przez jeden sezon lub trochę krócej. Na przykład łubin wieloletni uprawiany przez 5-6 lat w jednym miejscu w celu zwiększenia żyzności gleb piaszczystych, udomowienia gleby przed sadzeniem drzew owocowych i krzewów, w celu zwalczania erozji gleby na zboczach; łubin jednoroczny w parze lub żyto ozime i rzepak ozimy, wysiewane wiosną (w tym przypadku obficie krzaczą i nie kwitną) do orki w sierpniu na truskawki.

Często nawozy zielone znajdują się na polu przez stosunkowo krótki czas - okres po zebraniu jednej uprawy i przed zasiewem kolejnej. Nazywa się je pośrednimi lub tymczasowymi. W takich przypadkach dobrze sprawdzają się rośliny ozime, które przed sadzeniem warzyw wykorzystują okres jesienny i część wiosennego wzrostu, dobrze zapobiegają wypłukiwaniu składników pokarmowych z gleby w okresie obfitych opadów jesienią i wiosną. W ściernisku do zielonego nawożenia można je wysiewać po zbiorze wczesnej kapusty i wczesnych ziemniaków, sałaty, zielonej cebuli, można je również usunąć z naw bocznych.

× Tablica ogłoszeń Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Zagęszczone plony zielonego obornika to metoda wspólnej uprawy na danym obszarze dowolnej uprawy głównej i obornika zielonego. Na przykład wspólna uprawa ziemniaków i fasoli, marchwi i mieszanki wyki z owsem, umieszczenie nawozu zielonego w nawach bocznych innej rośliny - łubinu i owoców, jęczmienia i marchwi. Techniki te pozwalają na uzyskanie znacznej ilości zielonej masy zielonego obornika nawet w okresie wzrostu i rozwoju uprawy głównej (do nawożenia sąsiedniego pola).

Przy siewie zagęszczonym nawóz zielony i uprawa główna są wysiewane tak, aby prawie całkowicie wyeliminować ich wzajemny ucisk podczas wzrostu i nie zmniejszać plonu uprawy głównej. Te dwie uprawy mogą wykorzystywać składniki odżywcze i wilgoć z różnych warstw gleby (różne głębokości wnikania systemu korzeniowego). Najczęściej jest to kultura zakulisowa, gdzie na przemian występują pasy o różnej szerokości, zajęte przez zielony nawóz i główną uprawę. Zielona masa zielonego obornika służy do nawożenia sąsiedniego pasa lub innego obszaru.

Przykładem kultury kulisowej jest uprawa syderatów w nawach bocznych ogrodu. Siderate kulisy uprawiane są również na zboczach (pasy w poprzek stoku) w celu zwalczania erozji gleby (łubin wieloletni, traganek, lucerna, koniczyna itp.). Czasami miejsce jest obsiane sideratami w każdym miejscu, a potem robi się za kulisami. Na przykład przy uprawie gleb piaszczystych przez pierwsze kilka lat teren ten jest całkowicie zajęty przez łubin wieloletni, a następnie jest zaorany tak, aby zaorane pasy przeplatały się z nieoranymi. W ciągu następnych kilku lat zaorane pasy są wykorzystywane do upraw spożywczych i nawożone sadzonkami łubinu z pozostawionych pasów.

Zróżnicowane są także sposoby wykorzystania wyhodowanej zielonej masy zielonego nawozu. W przypadku nawozu zielonego stosuje się całą masę rośliny (zarówno nadziemną, jak i korzenie) lub tylko jej część. Na tej podstawie wyróżnia się trzy główne formy zielonego nawozu: zielony nawóz pełny, cięty i pokosowy.

Kompletny zielony nawóz jest nazywany, gdy zaorana jest cała uprawiana masa roślin.

Nawóz zielony nazywamy nawozem zielonym do koszenia, jeśli tylko masa nadziemna obornika zielonego jest osadzona w glebie, uprawiana na innym obszarze i transportowana z niej po skoszeniu. Przykładem nawozu do zielonek jest uprawa łubinu wieloletniego na wylęgarniach i rozprowadzanie masy koszącej na sąsiednich poletkach.

Masa pokosowo-pokosowa zielonego nawozu uzyskanego w nawach bocznych drzew owocowych służy do nawożenia pni drzew lub upraw warzyw. Masa kosząca zielonego nawozu wykorzystywana jest również do przygotowania różnych kompostów. Oprócz zielonej masy zielonego obornika, takie komposty mogą zawierać obornik, muł rzeczny lub stawowy, słomę, łodygi chwastów, odchody itp. (Wszystkie te materiały są układane w warstwach i kompostowane).