Wykorzystanie łopianu Do Celów Leczniczych

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Łopian to znana i bardzo przydatna roślina

Często słyszymy, jak mówią o kimś: „Jesteś spuchnięty”. To wyrażenie oznacza, że ktoś odłożył uszy jak liście łopianu, zaufał komuś i popełnił błąd, oszalał. Rzeczywiście, liście łopianu są ogromne, są prawdopodobnie największymi spośród wszystkich roślin w europejskiej części Rosji. I ta funkcja jest chętnie wykorzystywana przez wielu ogrodników.

Ja sam niejednokrotnie odrywałem największe liście łopianów, które gwałtownie rosły na zboczu pobliskiego rowu rekultywacyjnego, aby osłonić je przed jasnym słońcem sadzonkami kabaczek, dyni i innych roślin, które właśnie zostały zasadzone w otwartym terenie.

× Poradnik ogrodnika Szkółki roślinne Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Oczywiście wszyscy wiedzą, że najlepiej sadzić delikatne sadzonki przy pochmurnej pogodzie, ale jeśli pogoda jest słoneczna, a sadzonki wyrastają, nadal trzeba sadzić.

Lepiej to zrobić wieczorem. Wszystko jest niezwykle proste: sadzonki roślin obficie podlewać, a następnie od strony południowej, skąd w południe będzie świeciło jasne słońce, włóż do gleby długi ogonek łopianu z lekkim nachyleniem w kierunku sadzonej rośliny (jeśli ziemia jest gęsta, wtedy można zrobić dziurę patyczkiem na ogonek średnicy). A ochronny zielony ekran - liść łopianu - stanie obok sadzonek.

Wtedy liść łopianu, pozbawiony pożywnych soków, zacznie tracić turgor, pochyla się w kierunku sadzonek, przykrywając go rodzajem parasola. Wszystkie te „parasole” trzeba będzie sprawdzić dopiero rano, żeby nie zgniotły sadzonek. Po dniu lub dwóch, gdy młode rośliny się zakorzenią, możesz usunąć to wysuszone schronienie.

To pierwsza niewielka korzyść, jaką ogrodnicy mogą czerpać ze znanego i czasami irytującego łopianu (każdy zna kłujące kulki zawierające niełupki, które po dojrzewaniu przylegają do ubrań i są usuwane po spacerze w naturze dopiero po dużym wysiłku). To nie przypadek, że wśród ludzi pojawiło się powiedzenie: „Przylgnął jak zadzior”. Ponadto łacińska nazwa łopianu - lappa - oznacza „lgnąć”. Ale łopian nie jest taki prosty, ma wiele innych przydatnych właściwości, które zostaną omówione.

× Tablica ogłoszeń Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Cechy roślin

Duży łopian (Arctium lappa) to dwuletnie ziele należące do rodziny astrowatych. Wśród ludzi znane są również jego inne nazwy: łopian, łopian, łopian. Rośnie wszędzie w naszym kraju, można go spotkać przy domach na wsiach, w koszach na śmieci, przy drogach, w ogrodzie, w warzywniaku, wzdłuż strumieni, na polach i na skraju lasów.

W pierwszym roku roślina ta tworzy podstawowe liście na długich ogonkach, aw drugim roku wypuszcza wysoko rozgałęzioną łodygę (do 120 cm i więcej).

Główną cechą łopianu jest długi korzeń palowy, który wnika w glebę na głębokość 60 cm i głębiej (w zależności od jakości i luźności gleby). Na uwagę zasługują również liście łopianu, zwłaszcza te podstawowe - są duże, jajowate, do pół metra długości, a liście uformowane na łodydze, gdy zbliżają się do korony rośliny, zmniejszają się. Z góry wszystkie są koloru zielonego, a dolna część liści jest szara. Dojrzewanie występuje zarówno na łodygach, jak i na gałęziach.

Kwiaty łopianu są rurkowate, zbiera się je w dużych kulistych koszach koloru czerwono-fioletowego i umieszcza na szypułkach na łodydze i gałęziach. Łopian kwitnie od czerwca do lipca, nasiona dojrzewają od sierpnia do września. Po dojrzewaniu niełupki przylegają do ubrań przechodzących ludzi, do sierści zwierząt i są przenoszone w nowe miejsca, i tak rozmnaża się łopian. Po dojrzewaniu nasion, w drugim roku życia, duży łopian obumiera, a jego nasiona, które zapadły w sprzyjające warunki, rozpoczynają nowe dwuletnie życie.

Lecznicze właściwości łopianu

Łopian jest od dawna stosowany w medycynie ludowej. Prawie wszystkie części tej rośliny były używane do celów leczniczych: zebrano korzeń, liście i wierzchołki z kwiatami.

Zakup surowców

Zielarze zalecają zbieranie korzeni w pierwszym roku życia rośliny, wtedy mają największą siłę. Wykop je jesienią. Jeśli nie udało ci się ich wykopać jesienią, możesz to zrobić wiosną - w drugim roku życia łopianu, ale tylko zanim pojawią się na nim pierwsze liście. Korzenie wykopuje się ostrożnie, starając się nie uszkodzić powierzchniowej skórki, ostrożnie obiera się z ziemi (nie myje), kroi na kawałki i suszy w temperaturze 40 ° C na strychach wiejskich, gdzie w ciągu dnia panuje dość wysoka temperatura lub w domu. Liście i kwitnącą koronę łopianu zbiera się podczas kwitnienia, a także suszy w cieniu w wentylowanym pomieszczeniu.

Ogólnie rzecz biorąc, korzeń łopianu był używany nie tylko jako lek. Okazało się, że ma to zastosowanie w kuchni. Był używany i nadal jest gotowany, smażony, pieczony. Dodaj do barszczu i zup zamiast ziemniaków, marchewki, pietruszki. To prawda, że nie możesz wziąć żadnych korzeni, ale tylko z roślin pierwszego roku życia. Stosowany do gotowania i młodych pędów łopianu, obranych i młodych liści - w sałatkach i kapuśniaku. Wiadomo, że w Japonii, której mieszkańcy bardzo szeroko i umiejętnie wykorzystują wiele roślin do celów kulinarnych, obecnie jeden z gatunków łopianów jest specjalnie uprawiany w łóżkach.

Ale główną sławę łopianu przyniosły jego właściwości lecznicze. W młodości, pracując w ogrodzie, czasami miałem siniaki. Za radą starszej sąsiadki szukałem łopianu, odrywałem jego liście i nakładałem je spodem, filcową stroną, na posiniaczone miejsce. Następnie owinął go szmatką i przymocował do nogi gumkami lub bandażem i tak chodził przez cały dzień lub robił taki bandaż w nocy. Łopian pomógł złagodzić ból i obrzęk. Jeden przyjaciel, który miał artretyzm, zrobił te same bandaże na bolących stawach - na rękach i nogach.

A korzeń łopianu był używany i jest stosowany przy reumatyzmie stawów, dnie moczanowej, chorobie wieńcowej serca, nadciśnieniu, zaparciach. Preparaty z korzenia pomagają oczyszczać naczynia krwionośne, działają moczopędnie, przeciwbólowo, przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, napotnie, obniżają poziom kwasu moczowego we krwi.

Korzystne właściwości łopianu tłumaczy się jego bogatym i cennym składem chemicznym. Korzenie łopianu zawierają śluz, olejek eteryczny, olej tłuszczowy składający się z kwasu palmitynowego i stearynowego, a także inulinę, garbniki i substancje gorzkie, glikozydy, alkaloidy, żywice, białko, skrobię, cukier, sole mineralne, witaminy C, grupy B, E, D, karoten. Dzięki zawartości polisacharydów w roślinie zwiększa się odkładanie glikogenu w wątrobie i poprawia się funkcja insulinotwórcza trzustki.

Zastosowanie korzenia łopianu w oficjalnej medycynie

Korzenie łopianu duże w postaci wywarów i naparów są przyjmowane jako środek moczopędny, żółciopędny i napotny. Jej preparaty są również skuteczne zewnętrznie w leczeniu łojotoku, trądziku, egzemy, świądu i czyraku.

Korzeń łopianu zaliczany jest do ładunków napotnych, złożonych do leczenia dny moczanowej i metabolicznego zapalenia stawów. Olejek łopianowy znajduje również zastosowanie w kosmetyce - do wzmocnienia włosów w przypadku łysienia.

Odwar z korzeni łopianu

Aby go uzyskać, należy w emaliowanej misce umieścić jedną łyżkę stołową suchych korzeni łopianu (10 g) i zalać szklanką wrzącej wody (200 ml). Następnie zamknij pojemnik pokrywką i umieść go w łaźni wodnej na pół godziny, często mieszając płyn. Po zdjęciu z ognia, schłodzić bulion przez 10 minut, odcedzić i wycisnąć pozostały surowiec z korzenia. Doprowadzić powstałą objętość bulionu z przegotowaną wodą do oryginału (200 ml). Bulion ten można przechowywać w chłodnym miejscu nie dłużej niż jeden dzień.

Zaleca się ciepły wywar z korzenia łopianu - 2-3 razy dziennie po pół szklanki.

W medycynie ludowej zakres stosowania preparatów z korzeni i innych części łopianu jest znacznie szerszy.

Na przykład napar z korzeni łopianu stosuje się w przypadku obecności kamieni nerkowych i pęcherza moczowego, a także zapalenia żołądka, wrzodów żołądka i niektórych innych chorób.

Napar z korzeni łopianu

Aby go przygotować, jedną łyżeczkę (to jest około 5 g) suchego zmiażdżonego korzenia umieszcza się w termosie i wlewa pół litra wrzącej wody. Nalegaj w nocy. Następnie powstały napar jest pijany na gorąco w ciągu dnia. Jeśli nie ma termosu, pojemnik z korzeniem wypełnionym wrzącą wodą należy ostrożnie zawinąć na noc. Tuż przed użyciem płyn będzie musiał zostać podgrzany. Termos jest jeszcze lepszy.

Duży wywar z łopianu

Stosuje się go do kąpieli i okładów przy bólach stawów, a także przy zapaleniach stawów, artrozie, reumatyzmie. Taki wywar przygotowuje się z jednej łyżki stołowej suchych zmiażdżonych korzeni łopianu i dwóch szklanek wody. Korzenie wlewa się wodą i gotuje na małym ogniu przez pół godziny, a następnie filtruje.

Kobiety mogą używać tego bulionu, aby wzmocnić włosy i poprawić ich wygląd. Przed pójściem spać bulion należy przez kilka miesięcy wcierać w skórę włosów. Robią to za dwa dni. A wtedy włosy staną się grubsze i jedwabiste

Napar z nasion łopianu

Jego tradycyjni uzdrowiciele zalecają przyjmowanie go na zaparcia. Nasiona zbiera się w miarę dojrzewania i można je przechowywać przez trzy lata. Aby przygotować taki napar, należy pobrać 20 g nasion łopianu i zalać szklanką wrzącej wody (200 ml). Następnie pozostaw na 20 minut i odcedź. Weź napar z 1 łyżki stołowej 3-4 razy dziennie.

Duży sok z łopianu

Pozyskiwany jest z liści łopianu zerwanych w maju. Są myte, suszone i natychmiast przepuszczane przez maszynkę do mięsa, a następnie sok wyciskany jest przez gazę. Należy przyjmować przed posiłkami, jedną łyżkę stołową. Przebieg kuracji to dwa tygodnie z tygodniową przerwą: pij sok przez tydzień, a następnie zrób sobie tygodniową przerwę i ponownie na tydzień. W przewlekłym zapaleniu wątroby zaleca się coroczne leczenie.

Taki sok ze świeżych młodych liści, zmieszany z pokruszonymi liśćmi, nakłada się na ropne rany, wrzody, oparzenia, odleżyny, guzy i skaleczenia.

Napar z łopianu

Jego uzdrowiciele zalecają przyjmowanie go na zapalenie żołądka, wrzody żołądka i dwunastnicy, na zapalenie okrężnicy i jelit, hemoroidy, przewlekłe zaparcia.

Aby uzyskać napar, owoce łopianu wraz z owocnią wysuszone w cieniu rozdrabnia się na proszek, a następnie dwie łyżki proszku wlewa się do pół litra wrzącej wody i podaje przez noc. Wypij szklankę naparu rano na czczo, a wieczorem taką samą ilość naparu wypij przed posiłkami.

Napar z liści łopianu

Przygotowuje się go z dwóch łyżek suchych zmiażdżonych liści łopianu. Umieszcza się je w misce i wlewa pół litra wrzącej wody i nalega na noc. Następnie napar należy przefiltrować i wypić 3/4 szklanki trzy razy dziennie na kwadrans przed posiłkiem lub godzinę po posiłku.

Wlew ten stosuje się w leczeniu obrzęku wątroby i nerek, zapalenia pęcherzyka żółciowego, kamicy żółciowej i kamieni nerkowych, a także cukrzycy insulinoniezależnej, zapalenia gruczołu krokowego.

Olej zadziorów

Jest produkowany przez przemysł i sprzedawany w aptekach i sklepach. Olejek pomaga przy oparzeniach, ranach, odmrożeniach, wypadaniu włosów.

Możesz również zrobić ten olej w domu. Aby to zrobić, musisz parzyć posiekane korzenie łopianu w oliwie z oliwek przez dwa tygodnie.

Maść łopianowa

Weź 25 g liści i 25 g korzeni łopianu, posiekaj je. Następnie przelej je do miski i gotuj przez 20 minut w 100 ml wody. Następnie dokładnie zmiel wszystko w 100 g masła. Maść ta może być stosowana do zapobiegania wypadaniu włosów, oparzeniach, odmrożeniach i leczeniu ich.

Przeciwwskazania

Podobnie jak wiele innych preparatów ziołowych nie zaleca się spożywania łopianu i preparatów z niego w okresie ciąży i laktacji. Możliwa jest również indywidualna nietolerancja tej rośliny. Skonsultuj się z lekarzem.

E. Valentinov

Zdjęcie autora