Uprawa Eucharystii W Warunkach Wewnętrznych

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Eucharis - śnieżnobiałe kwiaty i wyśmienity aromat

W tropikach Ameryki Południowej, pod koronami drzew w lasach górskich, rośnie rodzaj pięknych bulwiastych roślin z rodziny Amaryllidaceous.

Nazywa się Eucharis i obejmuje około tuzina gatunków roślin, które niewiele się od siebie różnią. Dosłownie przetłumaczona z języka greckiego nazwa oznacza „super wdzięczny, super przyjemny”. A przede wszystkim charakteryzuje kwiaty eucharystii.

Na początku XIX wieku rośliny te po raz pierwszy sprowadzono do Europy z Ameryki Południowej i zaczęto uprawiać je w ogrodach botanicznych. Ale ze względu na swoją bezpretensjonalność szybko rozprzestrzenili się na kwiaciarnię w pomieszczeniach.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Eucharis ma bardzo duże, szerokie, eliptyczne, ciemnozielone, błyszczące liście o długości do 25-30 cm i szerokości około 10 cm. Długość ogonków jest w przybliżeniu równa długości liścia lub nieco większa. Młode liście wyłaniające się z cebulek są skręcone z obu stron w rurki. Żarówka jest lekka, okrągła o średnicy 3-5 cm, Eucharystia kwitnie 1-2 razy w roku. Spektakularne śnieżnobiałe kwiaty zebrane są w kwiatostan w kształcie parasola składający się z 3-6 sztuk na wysokiej szypułce osiągającej 50-60 cm.

Podczas kwitnienia wydzielają wyśmienity aromat, niejasno przypominający konwalię. Z wyglądu kwiat jest bardzo podobny do żonkila ze względu na koronę utworzoną w środku pręcików. Mimo to lud Eucharystii z jakiegoś powodu nazywany jest „lilią amazońską”. W kulturze wewnętrznej częściej uprawia się gatunki wielkokwiatowej Eucharis (E. grandiflora) i Eucharis amazonian (E. amazonian). Pierwsza tworzy luksusowe kwiaty o średnicy do 12 cm! Drugi ma mniejsze kwiaty - 5-6 cm.

Opieka nad Eucharystią

Eucharis preferuje jasne rozproszone światło lub półcień, nie toleruje bezpośredniego światła słonecznego, szczególnie latem. Ze względu na tolerancję cienia może z powodzeniem rosnąć w każdym pomieszczeniu.

Okno wschodnie lub zachodnie działa dobrze. Ale ponieważ ta roślina jest dość duża, nie zawsze ma wystarczająco dużo miejsca w oknie. W takim przypadku Eucharystia będzie się świetnie czuć w tylnej części pokoju w pewnej odległości od okna, jeśli będzie wystarczająco dużo światła. Po prostu idealnym miejscem będzie jasna, ciepła kuchnia z dużą wilgotnością. Latem doniczkę z rośliną można trzymać na balkonie, w cieniu przed słońcem. Ale gdy tylko temperatura w nocy spadnie do 10 … 12 ° C, należy ją na noc wynieść do pomieszczenia.

Eucharis jest dość ciepłolubny i latem preferuje temperaturę 23 … 28 ° С, najlepiej co najmniej 18 ° С. Zimą w różnych źródłach metodologicznych zaleca się przechowywanie go w temperaturze 16 … 18 ° C. Jednak w oparciu o osobiste doświadczenia radzę zapewnić mu 20 … 22 ° C i jasne miejsce. Tylko w takich warunkach będzie zadowolony z kwitnienia. W przeciwnym razie liście będą zmieniać się powoli z roku na rok. Już teraz uważa się, że temperatura 10 ° C jest dla niego szkodliwa: możliwe jest opadanie liści i gnicie cebul i korzeni z powodu hipotermii. Eucharystia bardzo boleśnie cierpi z powodu utraty liści.

W okresie wegetacji gleba powinna być zawsze umiarkowanie wilgotna bez stojącej wody. Nadmierna wilgoć może spowodować gnicie cebulek. Przybliżony reżim podlewania następuje raz na 3-4 dni po wyschnięciu gleby. Podczas kwitnienia woda powinna być obfita. Woda musi być używana koniecznie w postaci osiadłej lub gotowanej w temperaturze pokojowej lub nieco cieplejszej.

Kiedy roślina jest uśpiona, podlewanie jest prawie zatrzymane, nie pozwalając tylko na całkowite wyschnięcie ziemnej śpiączki. Początek fazy uśpienia można określić na podstawie braku wzrostu młodych liści. Dzieje się to zwykle późnym latem lub wczesną jesienią, a także bezpośrednio po kwitnieniu. Ale dokładny czas zależy oczywiście od konkretnych warunków przetrzymywania i czasu kwitnienia.

Wiosną i latem, raz na 2-3 tygodnie, Eucharystia jest karmiona specjalnymi płynnymi nawozami do kwitnienia roślin domowych. Pożądane jest, aby stężenie roztworu było niższe niż zalecane w instrukcji, aby nie przekarmiać azotem. Jesienią i zimą nie podaje się karmienia.

Od czasu do czasu warto przetrzeć liście Eucharystii miękką wilgotną gąbką. Latem jest regularnie spryskiwany. Nie spryskuj rośliny tylko podczas kwitnienia, aby nie zepsuć wyglądu kwiatów. Na białych płatkach kropelek wody pojawiają się czerwone plamy. W tej chwili ograniczają się jedynie do zwilżenia liści mokrą gąbką.

Po kwitnieniu Eucharystia przechodzi w stan uśpienia na około 1-1,5 miesiąca. W tym czasie zmniejsz podlewanie i przestań karmić. W tym okresie najważniejsze jest powstrzymanie pojawiania się nowych liści i zapobieganie obumieraniu starych. Taki odpoczynek jest bardzo ważny, zapewnia późniejsze kwitnienie. A gdy tylko pojawią się nowe młode liście z gleby, podlewanie zwiększa się i zaczynają żerować.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Powielanie i przeszczepianie Eucharystii

Okres spoczynku to najwłaściwszy czas na przeszczepienie i rozmnażanie eucharystii. Rośliny duże przesadza się raz na trzy do czterech lat, młode - corocznie metodą przeładunkową.

Jednocześnie ważne jest, aby nie uszkodzić glinianej kulki wokół cebulek i nie rozdzielać dzieci bez potrzeby. Faktem jest, że Eucharystia kwitnie lepiej właśnie wtedy, gdy jest duża „rodzina” cebul. A cebule posadzone osobno nie kwitną przez długi czas. Powstawanie młodych cebul potomnych oznacza, że roślina jest gotowa do kwitnienia.

Ziemia do Eucharystii musi być luźna i bardzo pożywna. Wymieszaj 4 części ziemi liściastej, 2 części kompostu, 2 części gruboziarnistego piasku i 1 część gliny, aby zapewnić dobrą zdolność zatrzymywania wilgoci. Odpowiednia jest również gleba sklepowa dla roślin cebulowych. Do sadzenia wybierz dość obszerną i niezbyt głęboką, ciężką doniczkę z otworem drenażowym.

Zbyt mały pojemnik będzie hamował tworzenie się nowych cebul, co negatywnie wpływa na kwitnienie. Ponadto ta duża roślina po prostu przewróci małą i lekką doniczkę. Na dnie pojemnika koniecznie jest umieszczony drenaż z kamieni lub keramzytu. Na wierzch wylewa się warstwę gleby, cebule umieszcza się i przykrywa pozostałą glebą.

Głębokość sadzenia cebulki zależy od tego, czy ma liście. Jeśli żarówka jest bez liści, lepiej ją posadzić tak, aby wierzchołek wystawał ponad powierzchnię gleby. Pozwoli ci to monitorować jej stan. Należy zrobić wszystko, aby jak najszybciej wypuścił liście. Eucharis boleśnie znosi stan bezlistny.

Ogrzewanie od dołu jest korzystne, ponieważ żarówka może gnić w mokrej, zimnej glebie. Rozkład następuje od dołu, więc trudno go zauważyć w porę i można zgubić roślinę. Podlewanie w tym czasie powinno odbywać się z umiarem, aby zapobiec podlewaniu gleby. Około miesiąc po posadzeniu z cebulki wyłaniają się młode liście. Od tego momentu karmienie rozpoczyna się co dwa tygodnie.

Cebule z liśćmi sadzi się na głębokość od 5 do 10 cm, początkowo rzadko podlewane, ale trzymane w ciepłym miejscu (25 … 30 ° C), możliwe przy ogrzewaniu od dołu.

Po planowanym przeniesieniu do innego naczynia, przez pierwsze 8-10 dni, Eucharystia jest przechowywana w chłodnym, zacienionym miejscu bez obfitego podlewania. W sprzyjających warunkach młoda roślina tworzy wiele cebul potomnych, szybko zamieniając się w duży krzew. Podczas kwitnienia wygląda jak ogromny pachnący bukiet. Widziałem kiedyś w jednej instytucji kwitnącą Eucharystię w dużej, obszernej wannie, nad którą górowało kilkanaście i pół łodyg kwiatowych. Spektakl jest po prostu niezapomniany! A z odległości kilku metrów dało się wyczuć delikatny aromat kwiatów.

Jeśli dorosła eucharystia z roku na rok zdecydowanie odmawia kwitnienia, to w pomieszczeniu jest zbyt chłodno lub nie zapewniono mu okresu odpoczynku. Gdy jest ciepły, wyrzuca potężne, szerokie liście i duże strzały kwiatowe. Konieczne jest poprawienie tych błędów w trybie treści, a wtedy na pewno zakwitnie.

Zmiana koloru liści w kierunku żółknięcia, pojawienie się srebrzystego zabarwienia na powierzchni wskazuje na pojawienie się szkodników (owady łuskowate, wciornastki, mszyce, przędziorków). Ułatwia to suche powietrze i wysokie temperatury. Konieczne jest traktowanie rośliny środkami owadobójczymi, a następnie regularne spryskiwanie, aby zwiększyć wilgotność powietrza. Najważniejsze, aby nie mylić tej sytuacji z procesem naturalnej zmiany liści, kiedy tylko stare liście żółkną i giną i nie wszystkie na raz, ale jeden lub dwa liście.

W trosce o Eucharystię należy uważać i pamiętać, że jest to roślina trująca dla ludzi, jak wszystkie amarylidy.