Hodowla Paproci

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Przeczytaj poprzednią część. ← Rodzaje paproci do uprawy w ogrodzie

Rozmnażanie rzadkich gatunków i odmian paproci przez zarodniki jest jedną z najbardziej ekscytujących czynności w uprawie kwiatów w pomieszczeniach. W ten sposób hoduje się je w ogrodach botanicznych, na stacjach doświadczalnych oraz w domach prawdziwych miłośników tych niesamowitych roślin.

Obserwując rozwój roślin od maleńkiego pyłku zarodników do dorosłej rośliny sporofitowej, która rośnie w trzecim roku hodowli, za każdym razem razem z nimi wydaje się, że przechodzicie przez etapy długiej ewolucji starożytnego i jednocześnie takiego nowoczesne rośliny paproci.

Co jest do tego potrzebne? Obecność dojrzałych zarodników, sterylnego podłoża i laboratoryjnych szalek Petriego lub płaskich przezroczystych plastikowych lub szklanych szalek z pokrywkami. Spory często przychodzą do naszego domu w bukietach kwiatów, gdzie wykorzystują paproci jako materiał aranżacyjny. Można je łatwo złożyć na kartce papieru, jeśli umieścisz ją pod arkuszem zarodników i lekko pocierasz palcami lub ołówkiem.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Dojrzałe zarodniki rozpadną się na papier z drobnym brązowym pyłem. Należy je ostrożnie wlać do papierowej torby, w przeciwnym razie rozproszą się nawet przy lekkim oddychaniu, nie wspominając o przeciągach. Możesz włożyć arkusz zarodników do papierowej torby, zamknąć go, a wkrótce zarodniki wyleją się z zarodni wewnątrz torby. Naczynia do wysiewu i podłoże są gotowane na parze nad wrzącą wodą przez 20-30 minut w celu dezynfekcji.

Faktem jest, że do kiełkowania zarodników wymagana jest stała wilgotność podłoża i powietrza nad nim. Sadzonki pierwszy rok życia spędzają na zamkniętych szalkach Petriego z codziennym wietrzeniem przez 5-10 minut. Dlatego najlepiej wysiewać je na szalkach Petriego - przezroczystych (szklanych lub plastikowych), z pokrywkami. Możesz je kupić w aptekach lub specjalnych sklepach ze sprzętem laboratoryjnym.

Podłoże paproci może być czysto torfowe lub składać się z torfu, liści, wrzosu i piasku w stosunku 3: 1: 1: 1 przy pH 4,5-5,5. Do napełnienia standardowego kubka 2/3 jego wysokości potrzeba około dwóch łyżek gotowanego na parze (lub nawet ugotowanego w rondelku z odrobiną wody), schłodzonego, ale wilgotnego podłoża.

Należy go wypoziomować, lekko zagęścić (wygodnie jest to zrobić łyżką), po czym można równomiernie rozrzucić zarodniki przypominające pył, zwilżyć plon z opryskiwacza i zamknąć pokrywę. Zaszczepione szalki są przechowywane w jasnym miejscu w temperaturze około 20 ° C. Ważne jest, aby wiedzieć, że zarodniki paproci kiełkują tylko w świetle i dzieje się to kilka tygodni po siewie (dwa lub więcej). Czas siewu nie jest niczym ograniczony, poza obecnością zarodników.

Dojrzewają zwykle w drugiej połowie lata lub nawet pod koniec roku. Jesienią i zimą rośliny najlepiej trzymać przez większość dnia pod sztucznym światłem, ponieważ rosną i rozwijają się szybciej. Możesz siać przez cały rok. Każdego dnia kubki z uprawami należy lekko otworzyć w celu przewietrzenia i spryskania, jeśli podłoże jest suche. Po kilku tygodniach kolor podłoża zmieni się wyraźnie - zabarwi się lekko zielonkawo, a później - szmaragdowo.

Ten jasny aksamit jest tworzony przez kiełkujące zarodniki. Ta omszona pokrywa ma swoją własną nazwę - protal lub pierwotną plechę, która zawiera komórki rozrodcze. Nawożenie odbywa się w wilgotnym środowisku. Po jakimś czasie (2-4 miesiące) warstwa mchu zrobi się gęsta i przyjdzie czas na pierwszy zryw. Wcale nie przypomina operacji znanej każdemu ogrodnikowi.

W naszym przypadku z drewnianym kołkiem do nurkowania z płaskim widelcem na końcu należy zaczepić milimetrowy kawałek zielonego dywanika i przenieść go na nową szalkę Petriego, pozostawić na powierzchni mokrego podłoża, lekko naciskając go palcem. "Gniazda" sadzonek są rozmieszczone w odległości około 1 cm od siebie w koncentrycznych okręgach na całej powierzchni kielicha - jest ich 100-300.

Opryskiwanie kończy kilof, kubki przykrywa się pokrywkami i kontynuuje tę samą pielęgnację: wietrzenie, spryskiwanie i podziwianie szmaragdowych plechy. Bardzo ciekawie jest spojrzeć na nie przez lupę - zielone życie mieni się w kroplach wody! Kubki należy przechowywać w jasnym miejscu, ale nie w bezpośrednim świetle słonecznym. Ogólnie rzecz biorąc, okna wschodnie i północne są najbardziej odpowiednie dla paproci.

Ścięte sadzonki rosną dość szybko. Każde „gniazdo” osiąga rozmiar około 0,5x0,5 cm w ciągu 2-3 miesięcy. W tym czasie wykonuje się drugi zbiór, dzieląc sadzonki na te same małe kawałki mchu (1 mm) i umieszczając je na szalkach Petriego po 100-300 sztuk. W rzeczywistości każdy taki kawałek zawiera około 10 kiełków przyszłej paproci. W tej fazie rozwoju sadzonki pojawiają się pierwsze liście.

Reżim konserwacji jest taki sam: na zamkniętych szalkach Petriego z wentylacją i rozpylaniem, w temperaturze 20-23 ° C. Z biegiem czasu sadzonki rosną tak bardzo, że nie mieszczą się już w kubeczkach (dzieje się to pod koniec pierwszego roku życia sadzonek). Potem przychodzi czas na trzeci pik, który jest już zrobiony w bardziej pojemnym pojemniku o wysokości 5-7 cm z przezroczystą pokrywką w odległości 3x3 cm.

Podłoże jest albo parowane, albo rozlewane gorącym roztworem ciemnoróżowego nadmanganianu potasu. Lepiej jest nurkować w pęczkach po 2-3 sadzonki, aby szybko zamieniły się w bujny krzew paproci. Przez pierwsze dwa tygodnie po zerwaniu sadzonki trzymane są pod pokrywą z regularną wentylacją, a następnie z uchyloną pokrywą, stopniowo przyzwyczajając młode paprocie do suchego powietrza w pomieszczeniu i zapewniając równomierną wilgotność podłoża i powietrza.

W tym czasie paprocie mają już prawdziwe liście o kształcie charakterystycznym dla każdego gatunku i odmiany. Drugi rok ich życia mija w pojemniku i bez pokrywki. Wiosną i latem sadzonki są karmione bardzo słabym (0,5 g na 1 l wody) nawozem wzrostowym raz na 10-14 dni, po karmieniu należy opłukać liście po karmieniu czystą wodą, aby uniknąć poparzeń nawozem. W miarę wzrostu największe okazy sadzi się w małych naczyniach (pokrywkach lakieru do włosów, pudełkach po jogurcie itp. Z otworem drenażowym).

Im szybciej młode paprocie zostaną posadzone w osobnej misce, tym szybciej będą rosły. Aby stworzyć odpowiednie warunki, najlepiej trzymać te „niemowlęta” na paletach z wilgotnym piaskiem lub keramzytem w rozproszonym świetle.

Jeśli pokój ma południowe okna, paprocie umieszcza się metr od okien na specjalnym stojaku lub tak dalej, gdzie będzie wygodnie się nimi opiekować. W przyszłości przenoszenie do większych pojemników odbywa się w miarę wzrostu roślin.

Przy niewystarczającej wilgotności powietrza w pomieszczeniach przędziorki i owady mogą atakować paprocie. Ochrona przed szkodnikami polega na przestrzeganiu reżimu utrzymania roślin i regularnych zabiegów wodnych, czyli kąpieli korony paproci pod prysznicem z ochroną ziemskiej śpiączki folią. Jeśli szkodniki nadal są zlikwidowane, koronę należy wykąpać w wodzie z mydłem, odstawić na 1-2 godziny, aby film mydlany uniemożliwiał oddychanie.

Następnie koronę myje się czystą wodą, a tarczę usuwa się ręcznie bawełnianymi wacikami zamoczonymi w wódce. Dopiero potem usuwa się folię ochronną ziemnej śpiączki. Ogólnie rzecz biorąc, osobliwością pielęgnacji paproci jest tworzenie dla nich warunków zbliżonych do naturalnych: jednolita wilgotność gleby i powietrza, luźna gleba odżywcza, regularne karmienie słabym roztworem nawozów wzrostowych (Uniflor-wzrost, 0,5 nakrętki na 2 litry osiadłej ciepła woda). Temperatura do przetrzymywania w zimie jest następująca: dla gatunków odpornych na zimno około 10 ° C (cytomium, driopteris, polystichum, atrium); dla ciepłolubnych - około 15 ° C (ulotka, davallia, asplenium, miłorząb, kalipteris, nefrolepsja, cheilantes).