Sadzenie I Hodowla Rokitnika Zwyczajnego. Odmiany Rokitnika Zwyczajnego I Jego Dobroczynne Właściwości

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Pęczki bursztynowej witaminy. Część 2

Przeczytaj pierwszą część artykułu: Uprawa rokitnika zwyczajnego w regionie północno-zachodnim

Sadzenie rokitnika zwyczajnego

Sadzi się wczesną wiosną w kwietniu lub maju. Nie przygotowują dla niej głębokich dołków, po prostu wykopują ziemię na bagnecie łopatkowym na powierzchni 1x1m. Do gliny lub gliny dodaje się wiadro próchnicy, a pod każdą rośliną dodaje się dwa wiadra grubego piasku i wykopuje je razem z glebą.

Do sadzenia najlepiej jest posadzić jednoroczne sadzonki o wysokości ok. 40 cm, sadzi się je w odległości 1,5-2 m od siebie. W wykopanej ziemi wykonuje się płytką dziurę, korzenie są w niej rozrzucane i przykrywane piaskiem. Podlej na wierzchu niewielką warstwę gleby (10-12 cm). Podczas sadzenia szyjka korzeniowa jest zakopywana w glebie na 3-5 cm, ponieważ rokitnik jest w stanie dać korzenie przybyszowe z pnia. Pielęgnacja polega na regularnym podlewaniu.

Rokitnik łatwo toleruje przeszczepy przez pierwsze dwa lata, ale po trzech latach nie należy go przesadzać. Przez pierwsze trzy do czterech lat część nadziemna praktycznie nie rośnie, ale system korzeniowy rośnie szybko, a gdy tylko dobrze się rozwinie, to w ciągu jednego lata część nadziemna osiągnie metr lub więcej wysokości i na pod koniec lata złoży pąki kwiatowe. W przyszłym roku rośliny dadzą pierwsze zbiory.

Rośliny owocujące są karmione fosforem i potasem raz w lecie w okresie wzrostu jajników (2 łyżki podwójnie ziarnistego superfosfatu i 1 łyżka potasu bez chloru, rozcieńczone w 10 litrach wody, dodać 2 łyżeczki uniflor-micro i wlać pod jedna roślina) … Zamiast tych nawozów można raz na trzy lata stosować jedną łyżkę stołową bez wierzchniej warstwy nawozu AVA, który jest osadzony w wierzchniej warstwie gleby na obwodzie korony każdego rokitnika.

× Poradnik ogrodnika Szkółki roślinne Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Rozmnażanie rokitnika zwyczajnego

Najłatwiejszym sposobem rozmnażania jest potomstwo podstawowe. Należy wziąć jeden z nich, który znajduje się w odległości co najmniej dwóch metrów od pnia, aby nie spowodować dużej szkody dla systemu korzeniowego rośliny matecznej. Łopatą umieszczoną w poprzek linii potomstwo - roślina mateczna, odetnij korzeń od strony dorosłego drzewa. Następnie wykopują cały odcięty korzeń, wyjmują go z gleby wraz z potomstwem i przeszczepiają w przygotowane miejsce, lekko skracając korzeń. Ponieważ potomstwo od razu ma własny, dobrze rozwinięty system korzeniowy, kwitnie w drugim roku.

Rokitnik jest dobrze ścięty i najczęściej jest rozmnażany w ten sposób. Na początku maja można wycinać sadzonki z zeszłorocznych przyrostów długością i grubością ołówka. I możesz sadzić z zielonymi sadzonkami pobranymi ze wzrostu bieżącego roku na początku sierpnia. Dolne cięcie jest wykonane ukośnie, a górne cięcie jest proste. Liście są usuwane z sadzonek i umieszczane ukośnie na 5 dni w roztworze korzeniowym lub w czystej wodzie. Następnie dolny ukośnie ścięty koniec wkłada się do warstwy piasku wylanej na żyzną warstwę gleby. Sadzonki sadzi się ukośnie, dobrze podlewa i przykrywa słoikami lub połówkami plastikowych butelek. Możesz zainstalować łuki i naciągnąć na nie folię. Najważniejsze, że sadzonki są w cieniu. Dwa lub trzy razy dziennie schronienie podnosi się bez dotykania sadzonek, rośliny opryskuje się, a glebę zwilża.

Gdy tylko pojawią się nowe liście, łodyga zapuści korzenie, schronienie nad nią można usunąć. Pozostawia się go na zimę w naskórku do wiosny bez żadnego schronienia, aw maju przesadza się na miejsce. Rokitnik można rozmnażać przez nakładanie warstw. Aby to zrobić, jedną z dolnych gałęzi należy zgiąć do ziemi, przypiąć, wylać mokrą ziemię na przypięte miejsce i przykryć folią, aby gleba nie wyschła. Koniec gałęzi leży swobodnie na ziemi, nie jest skracany.

Gałąź powinna być zakorzeniona nie bliżej niż metr od pnia rośliny matecznej, aby nie uszkodzić jej korzeni. Odbywa się to wiosną, a rok później rośliny przesadza się, oddzielając część gałęzi od pnia matki. Taka roślina kwitnie w roku przeszczepu.

Rozmnażanie rokitnika przez nasiona nie ma sensu, ponieważ odmiana rozdziela się na potomstwo i sadzonki z reguły nie dziedziczą właściwości rodzicielskich. Około 60% sadzonek okazuje się być dzikim ptactwem z wysoko rozwiniętymi cierniami.

Rokitnik praktycznie nie ma szkodników. Strzelaj do mszyc, które czasami atakują wczesnym latem. Nie ma również żadnych chorób, z wyjątkiem jednej nieuleczalnej choroby zwanej więdnięciem (więdnięcie wertykalne). Niestety, na naszym północnym zachodzie więdnięcie jest dość powszechne. Choroba objawia się więdnięciem jagód. Kurczą się, stają się kwaśne i wysychają. Gałąź z takimi jagodami musi zostać pocięta w pierścień (na samym pniu, bez dotykania tkanki pnia i bez pozostawiania konopi z gałęzi). Jeśli takie gałęzie pojawią się w kolejnych latach, konieczne jest przycięcie drzewa do samego korzenia, a nawet lepiej, wykorzenienie i spalenie.

× Tablica ogłoszeń Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Odmiany rokitnika zwyczajnego

Dar Katun i Golden Cob to najbardziej odporne na zimę odmiany. Dają dobre zbiory, ale jagody są dość małe, z mokrą separacją. Odmiany selekcji Ałtaju Abilnaya, Excellent, Chuiskaya, Oranzhevaya mają smaczne, duże jagody z długą szypułką, ale niestety są mniej odporne na zimę i nie są odporne na więdnięcie. Odmiana rokitnika Vitaminnaya nie jest odporna na więdnięcie, ma jagody średniej wielkości, raczej kwaśne, rozwarstwione na mokro. Zaletą jest to, że jest to odmiana wczesna.

Największe jagody oddzielone na sucho to średnio dojrzałe odmiany Velikan. Ale nie jest odporny na więdnięcie. Odmiana Popularna, średnio dojrzewająca, odporna na więdnięcie, owoce o średniej wielkości separacji na mokro. Vorobyevskaya i Botanicheskaya - odmiany stworzone w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Moskiewskiego mają duże jagody o dobrym smaku na długiej łodydze z suchą separacją, dość odporną na więdnięcie.

Istnieje wiele odmian rokitnika bez kolców, stworzonych w Gorkim. Nazywa się Shcherbinka. Niestety odmiana ta zupełnie nie nadaje się do warunków klimatycznych północnego zachodu. Jest używany głównie do celów hodowlanych ze względu na przeciętny smak i niewielki rozmiar. W przypadku północno-zachodniej Rosji najbardziej odpowiednie odmiany to: amator botaniczny, prezent do ogrodu, trofimowska, czuiska, ananas moskiewski, niwelena, hybryda pieprzu, alei, oliwka, obfita, Otradnaya, Dar Katun, złote ucho.

Przydatne właściwości rokitnika zwyczajnego

Jagody rokitnika są niezwykle przydatne. Zawierają pełen zestaw witamin, prawie wszystkie kwasy organiczne oraz dużą ilość substancji biologicznie czynnych. Liście rokitnika zawierają jeszcze więcej składników odżywczych niż jagody. Można je suszyć, zbierając je wczesnym latem. Przechowywane są przez dwa lata w zamkniętym szklanym słoju. Suche lub świeże liście zaparzane są jak herbata. Dobrze jest pić go rano, jako środek tonizujący i bogaty w witaminy. Z masy pozostałej po herbacie można zrobić balsamy i okłady na reumatyzm stawowy i dnę.

Galaretka i sok z jagód rokitnika zachowują świeżość aż do wiosny, wszystkie witaminy i składniki odżywcze o właściwościach tonizujących, dlatego zaleca się stosowanie soku i galaretki rano. Rokitnik jest bardzo przydatny przy szybkim męczeniu się, niedoborze witamin, niskim ciśnieniu, szczególnie wiosną.

W przypadku łysienia i silnego wypadania włosów zaleca się umycie włosów wywarami z gałęzi razem z liśćmi. Odwar z nasion jest dobrym środkiem przeczyszczającym.

Olejek służy do leczenia ran, wrzodów, oparzeń, odmrożeń, kataru i zapalenia tchawicy. Olej z rokitnika regeneruje tkanki, w tym tkankę wątroby, zwłaszcza po zatruciu alkoholem. Ponadto olej z rokitnika zwyczajnego reguluje metabolizm tłuszczów, obniża poziom cholesterolu we krwi oraz zapobiega rozwojowi miażdżycy.

A jak wspomniano powyżej, sok i olej z rokitnika hamują wzrost guzów, w tym złośliwych. Istnieją jednak przeciwwskazania. Sok i jagody nie powinny być spożywane przez osoby z wrzodami żołądka lub zapaleniem żołądka o wysokiej kwasowości. Te ograniczenia nie dotyczą oleju z rokitnika zwyczajnego.