Jak Wyhodowałem Piwonię Drzewną W Pobliżu Petersburga

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Spełnienie marzeń

Ponad 15 lat temu po raz pierwszy dowiedziałem się o piwonii drzewnej, a raczej zobaczyłem tę roślinę w telewizji w programie o Chinach. Powiedzieć, że ta roślina mnie zaskoczyła, nie wystarczy, uderzyło mnie! To była miłość od pierwszego wejrzenia!

Stopniowo zaczęła zbierać informacje o nim. W Chinach piwonie drzewiaste (Paeonia suffruticosa) nazywane są kwiatami cesarzy i są uważane za ucieleśnienie piękna. Różnią się od piwonii zielnych tym, że są krzewami.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

A potem zaczęliśmy sprzedawać sadzonki tych piwonii. Kupiłem pożądane rośliny, posadziłem je zgodnie ze wszystkimi zaleceniami, które można było wtedy znaleźć, ale awarie następowały po sobie. Mimo to moje pragnienie posiadania w ogrodzie piwonii drzewnej - tego cudu kwitnienia - tylko wzrosło. A potem pewnego wiosennego dnia stało się - koleżanka przyniosła mi dwie mocne sadzonki i powiedziała, że to piwonie drzewiaste wyhodowane z nasion.

Prawdopodobnie nie sposób było wyrazić słowami mojej radości. Kiedy entuzjazm nieco opadł, pomyślałem: jak dalej uprawiać sadzonkę, bo w ogóle nie miałem żadnych informacji o uprawie piwonii z nasion, a prezentowane sadzonki były dotychczas tylko z liśćmi liścienia różowego. Musiałem zaufać swojej intuicji. Posadziłem je w rozproszonym cieniu bylin. Jak pokazała dalsza praktyka, była to słuszna decyzja.

Przez całe lato patrzyłem, jak dzieci rosną. Szybko rosły. Miały niesamowicie piękne liście, ale jakie było moje zdziwienie, gdy liście opadły jesienią i pozostały tylko malutkie pnie o grubości nie większej niż 2 cm Okazało się, że piwonie drzewiaste mają bardzo długie łodygi. A samo drewno rośnie bardzo wolno.

Musiałem pomyśleć, jak okryć młode rośliny na zimę - czy mogą się przytulić? Nikt nie potrafił odpowiedzieć na te pytania. Dlatego po prostu umieszczam byliny wokół dzieci z chatką i otaczam je gałązkami.

Przeżyłem bolesną zimę, gdy tylko śnieg zaczął się topić, rzuciłem się do daczy. Rozchylając łodygi schronienia, zobaczyłem poczerniałe pnie drzewiastych piwonii z czarnymi, jak mi wtedy wydawało się, martwymi pąkami. A więc znowu porażka! Byłem tak zdenerwowany, że nie mogłem nic zrobić na wsi, nawet nie zacząłem usuwać resztek bylin z klombów - jesienią ich nie odcinam, żeby pomagały utrzymać śnieg na teren. A dla dzieci okazało się to zbawieniem.

Tydzień później wróciłem do swojej daczy. Kiedy zbliżyłem się do kwietnika, byłem bardzo mile zaskoczony i zachwycony. Pąki na przypominających drzewa piwonii pękły i zaczęły rosnąć. Jakże byłem szczęśliwy!

Latem moje sadzonki stały się jeszcze silniejsze, a ich liście stały się większe. Wiosną mulczuję wszystkie łóżka kompostem, a potem trochę się dostały. A jesienią, po opadnięciu liści, łodyga jednego z nich miała już 5 cm, a drugiego - 3 cm.

Tak więc pięć lat minęło na opiece nad roślinami. W tym czasie jedna z moich piwonii urosła do 20 cm, druga - do 12 cm Nadeszła kolejna wiosna i oto jest - ucieleśnienie marzeń i nadziei - piwonia zakwitła! Drugi zadowolony z kwitnienia dopiero dwa lata później. Pierwszy kwiat był ogromny - mniej więcej wielkości spodka do herbaty, był prosty - z białymi płatkami, z odcieniem masy perłowej i fioletową plamką u podstawy, jak mak, i silnym zapachem róży. Przyjaciele i sąsiedzi przyszli podziwiać rozkwitający cud. Ale wielu z nich było bardzo sceptycznych co do mojego pragnienia wyhodowania tak egzotycznej rośliny w moim ogrodzie. Myśleli, że to tylko strata czasu i pieniędzy.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Bliżej jesieni nasiona dojrzewały na kwiatku, zasiałem je w najlepszym nasłonecznionym miejscu w ogrodzie. I to był błąd. Dwa lata później nasiona wykiełkowały, ale wszystkie sadzonki zginęły od promieni słonecznych. Kolejną partię nasion zasiałem już pod osłoną bylin, wyrosły i bezpiecznie rosną, zyskując wzrost i siłę. I hibernują bez żadnego schronienia.

Moje pierwsze dwa krzewy mają ponad 11 lat. Jeden z nich osiągnął już wysokość jednego metra, tej samej wielkości i szerokości. Już zeszłej wiosny zakwitło na nim ponad 40 kwiatów. Co więcej, z wiekiem stały się nieco mniejsze, ale teraz kwiaty są półpełne.

Kwitnienie piwonii drzewnych jest po prostu hipnotyzujące. Drugi krzew jest wciąż znacznie mniejszy, choć równie obficie kwitnie. Na zimę rzucam na krzaki lutrasil używany w łóżkach - to już w przypadku ewentualnych lodowatych wiatrów. To wszystko schronienie. Nasza strona znajduje się w dzielnicy Petrodvortsovy, niedaleko Strelna, w SNT Nizhnyaya Kolonya, ale myślę, że w bardziej północnych regionach piwonia drzewiasta będzie się dobrze czuła. Trzeba tylko uzbroić się w cierpliwość, naprawdę chcieć - a cud na pewno się wydarzy

Ze wszystkimi zainteresowanymi tą rośliną podzielę się bardziej szczegółowo swoim doświadczeniem i odpowiem na wszystkie pytania telefonicznie 8-921-424-19-26

Elena Shesternina, ogrodniczka-amator

Zdjęcie: Daria Shmulevtsova