Jatrofa Dna, Rozcięta Jatrofa, Rośnie W Domu

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Według horoskopu znak zodiaku Wodnik (21 stycznia - 19 lutego) odpowiada roślinom domowym, dobrze znanym wielu hodowcom kwiatów. Ta stromanta jest przyjemna, kalatea (zdobiona w paski, cudowna), dracena Gosfera, krzyż Rowleya, fittonia ze srebrnymi żyłkami, tricolor tricolor ("drzewo modlitewne"), coleus (blume, karłowaty), abutilone w paski (klon do wnętrz), piękna poinsecja i goutyatropha.

Wśród roślin z rodzaju Jatropha (według różnych szacunków ekspertów obejmuje od 160 do 175 gatunków) występują drzewa, krzewy i wieloletnie rośliny zielne. Ich ojczyzna jest uważana za tropików i subtropików Ameryki Środkowej i Południowej, Afryki. Rodzaj należy do rodziny Euphorbiaceae, a sama jego nazwa pochodzi od greckich słów „jatrys” (lekarz) i „tropha” (pokarm), co wiąże się z właściwościami leczniczymi poszczególnych jego przedstawicieli.

W obszarach tropikalnych rośliny te osiągają znaczne rozmiary, są z powodzeniem wykorzystywane do kształtowania krajobrazu ulic i tworzenia żywopłotów.

Jako kultura wewnętrzna hodowcy kwiatów najczęściej utrzymują jatrofę dnawą (J. podagrica). Jest to soczysty krzew liściasty, osiągający wysokość 60-70 cm (niekiedy do 1 m) po 15-18 latach uprawy, o dość dużym (10-20 cm długości), głęboko ściętym (3-5 klapach) pozostawia.

Kolor liści zależy od wieku. Na przykład młode liście są zwykle ciemnozielone i błyszczące, a wraz z rozwojem rośliny rozjaśniają się. Osiągnąwszy stan „dorosłości”, ponownie ciemnieją, stają się matowe. Odwrotna strona liścia i ogonek są zwykle jaśniejsze, pokryte niebieskawym nalotem.

Ze względu na zdrewniałą łodygę, pokrytą brązową korą, bulwiasto zgrubiałą u podstawy i zwężającą się ku wierzchołkowi, bardzo podobną wyglądem do butelki, jatrofa nazywana jest również rośliną „butelkową”, chociaż nazwa ta nie ma żadnej naukowej definicji.

Zapewne czytelników zaciekawi fakt, że w niektórych krajach nazywa się to Brzuch Buddy, co w potocznym języku angielskim oznacza „brzuch Buddy”. Nawiasem mówiąc, szeroka podstawa pnia nabiera jeszcze większej skuteczności z biegiem lat.

Jatrofa kwitnie od kwietnia do czerwca, ale przy dobrej pielęgnacji (ważna jest także obfitość światła) trwa nieprzerwanie od wiosny do późnej jesieni, choć w naturze utrzymuje się na ogół przez cały rok. Z miejsca wzrostu wyłania się szczotka kwiatowa w postaci złożonego parasola. W pierwszym etapie są to skromne pąki, wśród których do tej pory widoczne są tylko największe. Rozwijają się stopniowo, a gdy osiągną poziom liści, ich wzrost jest szczególnie przyspieszony. Pąki zaczynają barwić się i ostatecznie pewnego dnia otwierają się jaskrawoczerwone kwiaty (o średnicy 1-3 cm), bezwonne.

Na jednym parasolu można znaleźć kwiaty żeńskie i męskie. Męskie kwiaty zwykle trwają jeden dzień, ale są stale zastępowane nowymi. Tak więc kwitnienie jednego parasola trwa kilka tygodni. Aby zachować przyjemny wygląd, hodowcy regularnie usuwają zwiędłe kwiaty (a także suche uszkodzone liście).

Jatrofa jest uważana za całkowicie bezpretensjonalną roślinę, jeśli podczas jej pielęgnacji przestrzegane są minimalne wymagania. Dla korzystnego rozwoju lepiej wybrać jasne, stale ciepłe pomieszczenie. Można go zdefiniować na oknie wschodnim lub zachodnim, nawet na południu (przy dobrej wentylacji). Ale według doświadczonych hodowców kwiatów w tym drugim przypadku ważna jest większa ilość wody, ponieważ jej brak w silnym świetle powoduje więdnięcie liści, a nawet ich spalanie.

Ciepła szklarnia lub ogród zimowy jest idealna dla jatrofy. Nie potrzebuje opryskiwania i nie boi się przeciągów. Latem zaleca się zacienienie liści rośliny, unikając bezpośrednich promieni południowego słońca (istnieją dowody na to, że przy nadmiernym oświetleniu liście stają się mniejsze, z krótkimi ogonkami, co sprawia, że roślina wygląda na bardziej zwartą).

Podlewa się ją często (co 5-7 dni) małymi porcjami, gdyż wierzchnia warstwa ziemi wysycha (bryła gleby zawsze powinna być lekko nawilżona), a jesienią co najmniej raz w miesiącu. W dość ciepłym mikroklimacie pomieszczenia ziemia jest tylko lekko nawilżona; czasami obok niej umieszczona jest szeroka miska z parującą wodą.

Niektórzy hodowcy oceniają potrzebę podlewania „ważąc” doniczkę: podnoszą ją i na podstawie wagi określają, czy podlewanie jest potrzebne, czy też można poczekać. Inne praktyki koncentrują się na stanie liści: zaczynają tonąć - roślinę należy podlać (prawdziwa susza jatrofy występuje, gdy liście zaczynają żółknąć i opadać). Jednak dorosłe osobniki są podlewane dużymi liśćmi (szczególnie w upalne dni) dosłownie codziennie z powodu silnego odparowania wilgoci. Jednak jatrofa znacznie łatwiej znosi suszę niż nadmiar wilgoci w glebie.

Roślinę dokarmia się od kwietnia do września (raz w miesiącu) stosując oferowane w sieci handlowej rozwiązania nawozowe dla sukulentów i kaktusów. Ćwiczą wyprowadzanie rośliny na lato na świeżym powietrzu (w ogrodzie i na tarasie) lub przenoszenie jej na przeszkloną loggię, jesienią przenosząc ją do domu.

Należy pamiętać, że ważną cechą udanej uprawy jatrofy jest obecność wyraźnie określonego okresu spoczynku zimowego, który rozpoczyna się późną jesienią (ważne jest, aby temperatura wynosiła 15 … 16 ° C). Choć zimą stosunkowo toleruje zwiększoną suchość powietrza w pomieszczeniu, to jednak ze względu na brak jasnego i suchego powietrza w naszych mieszkaniach z reguły zrzuca liście.

Następnie podlewanie zostaje całkowicie zatrzymane do wczesnej wiosny lub końca lutego (gliniasta bryła powinna być prawie sucha), kiedy pojawiają się szypułki z małymi czerwonymi kwiatami. Nieco później jatrofa ponownie zaczyna „ubierać się” w liście. Zimą temperatura w pomieszczeniu nie powinna spaść poniżej 13 ° C; na okres wzrostu ustawić temperaturę na 18 … 25 ° C Najważniejsze jest to, że nie ma w nim ostrych zmian.

Zwykle przycinanie jatrofy nie jest przeprowadzane, aby nie zmniejszać wydajności rośliny. Ale jeśli łodyga zostanie odcięta, może mieć kilka gałęzi, chociaż bardzo niechętnie się rozgałęzia.

Dla hodowców kwiatów, którzy chcą mieć w swojej kolekcji wieloletnią jatrofę (żywotność 15-20 lat lub więcej), nadal lepiej jest kupić gotową młodą roślinę w sieci detalicznej, ponieważ rozmnażanie tej kultury jest raczej problematyczne i lepiej powierzyć to profesjonalistom.

Nawiasem mówiąc, niektórym hodowcom-amatorom udaje się kupić rośliny zimą w kwiaciarniach w postaci jednej „butelki” (pnia bez liści), gdyż ze względu na niski efekt dekoracyjny cena takich okazów może się nieco obniżyć. Jednocześnie obserwują okazy o grubszych i bardziej okrągłych pniach.

Jatrofa darniowa rozmnaża się wiosną przez nasiona (w temperaturze 24 … 25 ° C) lub wczesnym latem przez młode pędy (sadzonki zielone). Kawałki tego ostatniego suszy się przez 2-3 dni, po czym sadzonki sadzi się w lekko zwilżonej glebie lub piasku; dla pomyślnego ukorzenienia pożądane jest specjalne ogrzewanie dolne (ale nie na akumulatorze systemu grzewczego). Należy zauważyć, że podczas zbioru sadzonek należy wziąć pod uwagę wysoką toksyczność białego mlecznego soku wypływającego z uszkodzonych obszarów skóry.

Jatrofa ma potężny system korzeniowy, dzięki czemu szybko przyswaja kulę glebową. Niewielki spadek tempa wzrostu i deformacja liści są ważnymi sygnałami do zastąpienia starego, zasolonego podłoża glebowego nowym. Ale zwykle jest przeszczepiany co 2-3 lata (marzec-kwiecień).

Według ekspertów, podłoże glebowe wymaga lekkiego i pożywnego podłoża, na przykład składającego się z równych części torfu wysokiego, próchnicy liściastej, piasku i drobnego żwiru. Również w przypadku jatrofy konieczne jest wybranie wystarczająco głębokiego pojemnika, aby było miejsce zarówno na wysoką warstwę drenażową (z odłamków doniczkowych), jak i na potężne mięsiste korzenie.

Należy pamiętać, że nadmierne podlewanie rośliny, szczególnie jesienią, często prowadzi do gnicia dolnej części łodygi i systemu korzeniowego. Przy wysokim suchym powietrzu liście mogą zostać uszkodzone przez przędziorka lub wciornastki, a także kolonizacja rośliny przez robaka. Regularne badanie profilaktyczne jatrofy pomoże w odpowiednim czasie rozpocząć walkę z nimi. Zazwyczaj przeciwko tym szkodnikom stosuje się preparaty owadobójcze.

Chociaż jatrofa z kategorii rzadkich rzadkości egzotycznych w ostatnich latach ze względu na swój niezwykły kształt „butelki” i niewymagającą pielęgnację przekształciła się już w dość popularną roślinę ozdobną do wnętrz, coraz częściej jest zainteresowana szczególnie zapalonymi hodowcami kwiatów. Staje się modny, ponieważ idealnie pasuje do nowoczesnego wnętrza.

Nieco rzadziej jako rośliny domowe z tej grupy uprawia się ciętą jatrofę (J. multifida) o mniej zaokrąglonej łodydze niż jatrofa dna. Pochodzi z Ameryki Środkowej i Brazylii, gdzie w warunkach naturalnych jej krzew osiąga 2-3 metry wysokości. Ma piękne ciemnozielone (z lekkim niebieskawym odcieniem i jaśniejszym środkiem) liście o średnicy do 30 cm, podzielone jak płatek śniegu na 7-11 płatków pierzastych.

Młoda roślina w kulturze przypomina małą palmę i wygląda bardzo dekoracyjnie. Jej cudowne koralowoczerwone kwiaty zebrane są w kwiatostany w kształcie parasoli, wzniesione ponad długimi łodygami liśćmi wyłaniającymi się z wierzchołka wzrostu. W domu po kwitnieniu tworzy żółte, trójkątne owoce (długości 2-2,5 cm), w białym tłustym miąższu których znajdują się trzy „orzechy”. Nasiona są brązowe, owalne, do 1 cm wielkości.

Kolekcjonerzy mogą również znaleźć dość rzadkie gatunki jatrofy - Berlandier (J. berlandieri), klon (J. cuneata) i sercowaty (J. cordata). Są mniej dekoracyjne niż dwa pierwsze opisane gatunki.