Uprawa żurawiny Na Działkach Podmiejskich I Ogrodowych

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Uprawa i wykorzystanie żurawiny

W Europie rosną dwa rodzaje żurawiny - żurawina błotna i drobnoowocowa. Trzeci rodzaj - żurawina wielkoowocowa - rośnie w Ameryce Północnej. W naturze występuje szeroka gama odmian żurawiny bagiennej - pospolitej. Ma lokalne nazwy - żuraw, przebiśnieg, zhuravina.

Żurawina to wiecznie zielony krzew z rodziny borówki brusznicy o pełzających, pełzających cienkich łodygach, z brązowawą korą. Liście są małe, nie opadające, skórzaste, zagięte. Od spodu pokryte są woskową powłoką.

Kwiaty żurawiny są małe, różowoczerwone, pojedyncze lub zebrane w kwiatostany po 2-6 na długich, cienkich szypułkach, opadające. Kwitnie od czerwca do lipca. Owoce dojrzewają późną jesienią. Są jaskrawoczerwone, soczyste, kwaśne, kuliste, zaokrąglone, podłużne lub gruszkowate.

× Poradnik ogrodnika Szkółki roślinne Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

W naszym kraju żurawina jest szeroko rozpowszechniona w środkowych i północnych regionach europejskiej części kraju, na Syberii i na Dalekim Wschodzie. Obficie rośnie na wilgotnych torfowiskach. Na północy sięga koła podbiegunowego.

Żurawina jest szeroko stosowana w życiu codziennym. Posiada wyjątkową zdolność zachowania świeżości do następnych zbiorów. Posiada właściwości przeciwbakteryjne dzięki zawartym w nim silnym antyseptykom - kwasom benzoesowym i chlorogenowym. Dlatego napój żurawinowy działa korzystnie na gorączkę, a także przy chorobach nerek, dróg moczowych i pęcherza. Sok żurawinowy z miodem pomaga przy bólach gardła i przeziębieniach, łagodzi kaszel. Żurawina zawiera również kwas ursularny, który ma działanie przeciwzapalne i przyspiesza gojenie się ran. Żurawina zwiększa wytrzymałość ścian naczyń włosowatych.

Żurawinę zbiera się jesienią i wiosną po stopieniu się śniegu. Możesz go zebrać we wrześniu jako niedojrzały, ponieważ dojrzewa podczas przechowywania. Można go również zbierać późną jesienią, kiedy bagna są zamarznięte, a jagody lekko zmarznięte. Żurawina śnieżna, zbierana wiosną, jest słodsza i smaczniejsza, ale zawiera mniej witaminy C. Dzięki wysokiej zawartości kwasu benzoesowego żurawina zachowuje świeżość przez cały rok.

Niemytą i nieuszkodzoną żurawinę można przechowywać do wiosny na balkonie lub w piwnicy. Chociaż nie jest zimno, wkładają go do wody, a wraz z nadejściem mrozu woda zostaje spuszczona, jagoda jest zamrożona. W ten sposób żurawina zachowuje swój smak i składniki odżywcze - glukozę, fruktozę i minerały.

Wprowadzenie żurawiny do kultury

W związku z ograniczaniem zasobów naturalnych żurawiny bagiennej w ostatnim czasie wiele uwagi poświęcono jej wprowadzeniu do kultury. W Rosji prace nad stworzeniem odmian żurawiny bagiennej o różnych kształtach i rozmiarach rozpoczęły się stosunkowo niedawno. Pracownicy karelskiego oddziału Akademii Nauk znaleźli w przyrodzie formy żurawiny bagiennej o masie 2,6-3,3 g, które nie ustępują wielkością żurawinie wielkoowocowej. Zidentyfikowali siedem bardzo obiecujących form.

Według Nowosybirskiego Ogrodu Botanicznego Syberyjskiego Oddziału Akademii Nauk w przyrodzie można znaleźć rośliny z podwójną liczbą chromosomów i dużymi jagodami. W Estonii produkowano również kilka odmian żurawiny bagiennej o dużych owocach.

Sadzenie żurawiny

Żurawina błotna, podobnie jak wielkoowocowa, rozmnaża się przez sadzonki, które pobiera się z roślin wczesną wiosną lub późną jesienią. Sadzonki o długości 15-20 cm sadzi się bezpośrednio do przygotowanej gleby na głębokość 12-13 cm, po trzy sztuki na dołek lub w szklarniach z mieszaniną torfu i piasku. Owocnikowanie następuje zwykle w drugim lub trzecim roku po posadzeniu. Sadzonki pobiera się z roślin o dużych jagodach i dobrym wzroście pędów. Zaleca się mulczowanie żurawiny warstwą mchu torfowca 2-3 cm, co wpływa na jej lepsze ukorzenienie i zachowanie wilgoci w glebie. Jesienią wierzchnia warstwa gleby jest pokryta piaskiem rzecznym na 5-10 cm. Wiosną chroni ją przed wahaniami temperatury, gdy gleba z góry w nocy zamarza, aw ciągu dnia topnieje, co niekorzystnie wpływa na ukorzenienie się żurawiny. Lekka warstwa piasku odbija gorące promienie słońca, zapobiegając przegrzaniu gleby. Co więcej,łatwiej jest zwalczać chwasty. Żurawinę bagienną można również uprawiać na torfie. Niektórzy ogrodnicy twierdzą, że rośnie w kulturze i na ubogich, lekkich, wilgotnych glebach.

Badania naukowców z Karelów wykazały, że żurawina najlepiej radzi sobie na poziomie wód gruntowych na głębokości 30-40 cm, a przy wystarczającym i regularnym podlewaniu rozwija się z powodzeniem nawet na poziomie wód gruntowych 50-100 cm Na działkach domowych jest to pożądane utrzymanie wilgotności torfu w granicach 50-60% całkowitej wilgotności torfu.

Żurawina zaczyna owocować w drugim lub trzecim roku po posadzeniu. Żurawina podczas kwitnienia na przełomie maja i czerwca oraz w okresie owocowania tworzy wspaniały dekoracyjny dywan. Dlatego warto go tworzyć nie tylko ze względu na jagody. Łąki żurawinowe doskonale prezentują się w wilgotnych miejscach porośniętych naturalnym mchem lub ozdobnie ułożonych.

Żurawina bagienna jest odporna na zimę, ale przy późnych wiosennych przymrozkach kwiaty żurawiny czasami zamarzają. Jagody dojrzewają na przełomie sierpnia i września. Średnica owoców waha się od 0,5 do 1,8 cm, a waga 0,5-1,9 g.

× Tablica ogłoszeń Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Amerykańska duża żurawina

Od 1812 roku Stany Zjednoczone zgromadziły duże doświadczenie w uprawie żurawiny wielkoowocowej. Są plantacje owocujące od 170 lat. Udało mi się zapoznać z doświadczeniem uprawy żurawiny wielkoowocowej w Wisconsin. Okres wegetacyjny jest tam o około miesiąc dłuższy niż w regionie Leningradu, a suma dodatnich temperatur powyżej 10 stopni wynosi 2500-3500 stopni. W regionie Leningradu liczba ta nie przekracza 2000 stopni. Przygotowując teren pod plantacje żurawiny, piasek układa się warstwą do 7 cm, a po trzech latach szlifowanie powtarza się. W Rosji miejsce to jest również pokryte piaskiem z warstwą 3-5 cm.

W porównaniu do bagien, północnoamerykańska żurawina wielkoowocowa ma silniejszy rozwój krzewów. Pędy wegetatywne pełzające osiągają długość 50-115 cm. Na bagnach nie przekraczają 20 cm.

W regionie Leningradu żurawina wielkoowocowa kwitnie w drugiej połowie czerwca - w lipcu, czyli po zakończeniu wiosennych przymrozków. Średnica jagód wynosi 1,5-2 cm, a szeroko zakrojone badania i doświadczenia w uprawie żurawiny wielkoowocowej na Białorusi, w Estonii, Łotwie, Litwie, Ukrainie i Moskwie przyniosły pozytywne wyniki. Ujemne wyniki uprawy tej żurawiny uzyskano w Estonii ze względu na niską sumę dodatnich temperatur. Niemniej jednak rosyjscy naukowcy doszli do wniosku, że uprawa żurawiny o dużych owocach na osobistych działkach jest całkiem uzasadniona i zasługuje na uwagę, ale pod osłoną.

U tej żurawiny w naszych warunkach, podczas wiosennych przymrozków, poziome pędy wegetatywne do pewnego stopnia przemarzają. W tym samym czasie część liści odpada, ale szybko się regenerują. Pąki kwiatowe są dobrze zachowane. E. Regel, założyciel Rosyjskiego Towarzystwa Ogrodników, sprowadził żurawinę wielkoowocową do Rosji w 1871 roku. Udowodnił, że nowa jagoda nadaje się do uprawy w naszych warunkach klimatycznych.

Obecnie ogrodnicy na świecie mają około 200 odmian żurawiny wielkoowocowej, różniących się gęstością jagód na łodydze, wysokością krzewu, długością łodygi, wielkością jagód itp.

Stwórz żurawinę

Aby stworzyć roślinę żurawiny, należy przygotować specjalne zagony - wykop o szerokości 150 cm z warstwą torfu 50-55 cm, na dole ułożyć warstwę drenażową o grubości 5 cm. W glebie piaszczystej dno przykryć folią. Wypełnij wykop całkowicie torfem z wrzosowisk, obficie zwilż. Wzmocnij krawędzie wykopu deskami wystającymi ponad 5-7 cm, aby cięższa i bardziej zasadowa gleba nie ślizgała się podczas deszczu.

Dobre wyniki uzyskuje się przez ściółkowanie gleby. Posadź żurawinę bagienną w przygotowanym wykopie w trzech rzędach z odległością między otworami 15-20 cm, a duże owoce w dwóch rzędach z odległością 20-30 cm. 2-3 sadzonki o długości 5-7 cm w jednym dołku. Pędy wyprostowane łatwiej się zakorzeniają niż pędy pełzające. Zbierz sadzonki w okresie intensywnego wzrostu roślin. Podczas sadzenia nad ziemią zostaw jeden liść. Podczas pielęgnacji nasadzeń wymagane jest obfite podlewanie, które utrzymuje podłoże stale wilgotne.

Instytut Botaniki Akademii Nauk Łotwy zaleca w okresie intensywnego wzrostu żurawiny - na przełomie maja i czerwca - nawożenie nasadzeń azotem / (3 g), fosforem (5 g) i potasem (8 g) 1 metr kwadratowy ogrodu lub kompleksowym nawozem mineralnym z mikroelementami. Żurawina nie toleruje nadmiernego nawożenia, dlatego należy ją ostrożnie nawozić. Nie używaj nawozu chlorowego. Zastosuj wszystkie nawozy w kilku krokach.

Żurawina jest mocno zarośnięta. Głównym sposobem radzenia sobie z nimi jest ręczne pielenie. Pracę tę można ułatwić, mulczując powierzchnię 2-3 cm warstwą torfu.

Choroba żurawiny wielkoowocowej - gordonioza. Powoduje zmiękczenie, wodnistość i zażółcenie jagód. Aby zapobiec chorobie, na miesiąc przed dojrzewaniem jagód, potraktuj nasadzenia 1% roztworem siarczanu miedzi.

Używanie żurawiny

Żurawiny są używane świeże i mrożone do przygotowania soków, napojów owocowych, kwasu chlebowego, galaretek, przetworów, dżemu, pianek. W przemyśle cukierniczym służy do wyrobu słodyczy. Dobre wina, likiery i likiery powstają z żurawiny. Oto kilka przepisów na gotowanie w domu.

Sok żurawinowy

W jednym litrze wyciśniętego soku wsyp 200 g cukru, podpal, zagotuj, wlej do gotowanych butelek. Po ostygnięciu uszczelnić gotowanymi zatyczkami. Ponownie zamroź pozostałą masę żurawinową i użyj w razie potrzeby.

Dżem żurawinowy z jabłkami

Umyj jabłka, obierz i gniazdo nasion, pokrój w plasterki, blanszuj we wrzącej wodzie przez 8-10 minut, aż zmiękną. Wymieszaj z żurawiną i gotuj do miękkości. W razie potrzeby dodaj trochę wanilii, cynamonu lub goździków, aby uzyskać aromat pod koniec gotowania.

Na 1 kg jabłek i jagód weź 1,5 kg cukru.

Napój żurawinowy

1 kg żurawiny blanszować we wrzącej wodzie przez 2 minuty. Zetrzyj jagody. Po blanszowaniu dodaj 2,5-3 litry wody schłodzonej do 60 stopni i 200-300 g cukru. Dokładnie wymieszaj mieszaninę i inkubuj przez 6-8 godzin. Przefiltruj przez dwie warstwy gazy. Wlać do butelek i zakorkować.