Mini Bulwy Ziemniaczane Super Elite Dają świetne Rezultaty

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Odmiana elitarna - wysoka wydajność

Ziemniakami zajmuję się od wielu lat. To jedna z moich ulubionych upraw warzyw. Wydaje się, że dużo wiesz o odmianach i technice rolniczej, ale co roku odkrywasz dla siebie coś nowego. Wzrost plonów każdej uprawy ułatwia uprawa jej zbiorów z materiału odmianowego.

Bez odpowiednich odmian trudniej jest uzyskać bulwy doskonałej jakości, ale nawet najlepsza odmiana nie jest magicznym lekarstwem. Na tym samym obszarze, ale na różnych glebach ta odmiana przejawia się na różne sposoby. Ponadto na ziemniakach wykryto około 50 chorób grzybiczych, 10 bakteryjnych i 30 wirusowych. Mogą zanegować wszystkie wysiłki ogrodnika. Gdzie jest wyjście?

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Zeszłej zimy szczęśliwym zbiegiem okoliczności otrzymałem katalog warzyw od organizacji pozarządowej "Ogród i Ogród Warzywny" z miasta Czelabińsk. W zbiorze tym znalazł się krótki artykuł o nowej metodzie uprawy wysokiej jakości materiału siewnego. Zrewitalizowane, wolne od wirusów mini bulwy ziemniaka są uprawiane w systemie trzyletnim w sterylnych warunkach (super-super elita, super-elita). Z tych mini-bulw reprodukcji superelitarnej uzyskuje się elitę ziemniaka, tj. potomstwo najlepiej wyselekcjonowanych roślin określonej odmiany. Sadzenie takich ziemniaków gwarantuje maksymalne plony, nawet przy tradycyjnych praktykach rolniczych, przez pięć lat. Niestety po czterech latach sadzenia plon bulw spadnie.

Chciałem też wyhodować nowe odmiany. Złożyłem zamówienie w firmie. Z proponowanych opcji wybrałem odmiany wczesne dojrzewające: Alvara, Baron, Kamensky, Breeze; wczesna - Rosara, średnio dojrzewająca - Skarb, późna - Zhuravinka. Różne szkoły hodowlane mają swoje zalety i wady, więc nie rozwodziłam się nad jedną. Alvara, Rosara i Baron to odmiany niemieckie, Breeze, Zhuravinka i Skarb są białoruskie, Kamensky to Ural.

Złożyłem zamówienie i czekałem. Paczka dotarła, gdy przestałem czekać - 7 czerwca. Super-elitarne bulwy były wielkości jaja przepiórczego i miały małe kiełki. Mijałem je zgodnie z instrukcjami przez kilka godzin w Kornevin. Stymulowanie tworzenia korzeni wydawało mi się ważne, ponieważ daty sadzenia już minęły. Na wszelki wypadek trzymałem bulwy w cieniu przez dwa dni w mokrym umytym piasku, przed sadzeniem potraktowałem je Fitosporinem, aby nie sprowadzać chorób innych ludzi na moją glebę.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczenięta na sprzedaż Konie na sprzedaż

10 czerwca zacząłem lądować. Chcę powiedzieć o ziemi w naszym letnim domku. Ogrodnictwo znajduje się na terenie miasta Lyuban - masywu „Trubnikov Bor”. Są to dawne torfowiska żurawinowe o wysokiej kwasowości. Moja witryna składa się z dwóch części. Pierwszy to ten sam uprawiany torf, a drugi to glina, składająca się głównie z niebieskiej gliny.

Od wielu lat staramy się z mężem uszlachetniać tę glinkę. Są pewne przesunięcia, ale czasami wydaje mi się, że, jak mówią, wciąż jest”. Co roku 2-3 razy obrabiamy glebę ciągnikiem prowadzącym, zapobiegając rozwojowi chwastów i dodajemy piasek. Od dwóch lat zajmujemy się siewem zielonego nawozu na tym terenie. Gdy tylko dorosną 30-40 cm, mąż zaoruje je w glebie.

Rezultatem nie jest glina, ale raczej „puszysta” substancja. To w tej glebie zasadziłem swoje mini-guzki. Było ich tylko 64, więc utworzyłem osiem rzędów w odległości 80 cm między nimi. Dlaczego tak dużo? Po pierwsze, dla lepszego słońca. Po drugie glina szybko się kompresuje, więc wszystkie chwasty i skoszoną trawę układam w przejściu. Odległość między otworami wynosiła 35 cm. Głębokość sadzenia ustawiono na 20 cm. Do każdego dołka wlałem kompost, garść popiołu, jedną łyżeczkę środka na drutowce Pocheńską, szczyptę nawozu uniwersalnego Kemira Potato i szklankę piasku do każdy otwór.

Zmieszała to wszystko w dziurze, znowu zrobiła slajd, na górze - małe zagłębienie. W tym „gnieździe” na wyściółce z piasku ostrożnie układam swoje maluchy, aby nie złamać sadzonek. Ponownie dodałem trochę piasku, popiół na wierzchu, a następnie wszystko przykryłem kompostem. Rezultatem był groszek 10 cm nad poziomem gleby Sam ziemniak okazał się być na głębokości około 15 cm Następnie operację tę wykonałem 63 razy dokładniej i ostrożniej, aby przypadkowo nie uszkodzić guzków i kiełków. Jednak kilka ziemniaków zostało zabitych. Trudno powiedzieć, co było tego przyczyną: długa przesyłka czy trudne warunki pogodowe. Nadal uważam, że bulwy tej wielkości powinny być sadzone na płytszej głębokości.

Często można było usłyszeć narzekania na późną wiosnę i mroźne lato i rzeczywiście tak było. Lato 2008 roku nie rozpieszczało nas ciepłem. Wiele kultur nie otrzymało wystarczającego ciepła do rozwoju. Mimo to moje ziemniaki wyrosły bardzo przyjaźnie i szybko zaczęły rosnąć. Po pierwszym hillingu karmiłem roślinę produktem biologicznym „Gumi”. Po drugim hillingu powtórzyłem to ponownie. Trzecie i ostatnie karmienie wykonałem preparatem „Bio-UD”. Użyłem tego narzędzia po raz pierwszy i byłem zadowolony. Wykonany jest na bazie końskiego łajna.

Kiedy ziemniaki zakwitły, odciąłem wszystkie kwiaty. Ta technika agrotechniczna, przekonałem się z własnego doświadczenia, naprawdę daje wzrost masy bulw. Rzeczywiście, w tym przypadku roślina nie odda składników odżywczych do formowania nasion ze szkodą dla zbiorów. Zdecydowanie stosuję tę technikę podczas uprawy ziemniaków od wielu lat.

Aby wykluczyć pojawienie się zarazy, zawsze dwukrotnie spryskuję ziemniaki i pomidory Fitosporin w odstępie 7 dni. Na szczęście na moim „poligonie doświadczalnym” nie było żadnej choroby. Dwa tygodnie przed zbiorem odciąłem wszystkie wierzchołki na wysokości 30 cm, aby bulwy utworzyły solidną skórkę i nabrały siły.

W efekcie z 58 wschodzących bulw super-elity zebrałem 3,5 wiadra wyselekcjonowanych elitarnych ziemniaków. Nawet w niesprzyjających warunkach atmosferycznych i przy dostatecznie późnym sadzeniu, zwłaszcza dla odmian późnych, bulwy rosły bardzo duże, zdrowe, bez wad zewnętrznych i odpowiadające ich odmianom (wg normy). Z wielkim trudem zdobyłem jedno wiadro małych bulw na nasiona (wolę ich nie rozcinać podczas sadzenia). Chcę powiedzieć, że ja i mój mąż w to „nieudane” lato z 125 metrów kwadratowych nasadzeń zebraliśmy 14 wiader ziemniaków i posadziliśmy trzy wiadra bulw nasiennych. Wśród 13 odmian były egipskie i izraelskie (ze sklepu) oraz z regionu Kostroma.

Czytelników interesuje oczywiście smak nowych odmian. Wydawały mi się bardzo wysokie. Wszystkie siedem odmian spełniło moje oczekiwania i wysiłek. Nasza duża rodzina przeprowadziła degustację, a nowościom wszyscy wysoko ocenili. Szczególnie smaczna i piękna była odmiana Kamensky, wyhodowana przez Elenę Petrovna Shanina (Jekaterynburg). Każda bulwa wygląda jak płaska różowa gruszka. Nawiasem mówiąc, jest to jedna z niewielu odmian, na którą prawie nie ma wpływu stonka ziemniaczana.

Jesienią podzielę się z czytelnikami magazynu wynikiem dalszej adaptacji na naszym obszarze potomków odmian południowych i Ural.