Trwała Przynęta - 2

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Przeczytaj pierwszą część artykułu

Akademia wędkarska

Fot.1

Małe ryby chodzą po dużych ławicach, a łyżka, która dokładnie przypomina pływającą rybę, nie będzie się wśród nich wyróżniać, dlatego z reguły nie będzie na niej ugryzienia. Łyżka swoim ruchem lub wyglądem, który różni się od innych obiektów zainteresowania ryby, sprawia, że chce ona wykonać próbne branie.”

Dość powszechnie uważa się, że im bardziej łyżka przypomina rybę, tym większe są szanse powodzenia w złowieniu drapieżników. Prawdopodobnie w niektórych przypadkach jest to prawda. Ale nie zawsze!

Spójrz na łyżki na zdjęciu 1, czy w zabarwieniu wyglądają jak ryby w naszych zbiornikach?

Obrazek 1

Niemniej jednak, jak zapewniają producenci takich błystek, opinie na ich temat są niezwykle pozytywne. O co tu chodzi? W jednym z magazynów wędkarskich natknąłem się na ciekawe, raczej prawdopodobne, ale moim zdaniem, wyjaśnienie tego zjawiska.

„… Zwykle, gdy ryba jest ciężko zraniona, jej umierające trzepotanie wywołuje drgania wody i drażniąc rybę drapieżną, zwabi ją”. Z dużym prawdopodobieństwem można założyć, że jeśli podczas postawienia łyżki wytworzy w wodzie niezbędne wibracje (gra), to staje się chwytliwa, niezależnie od jej wyglądu i koloru.

Zdjęcie 2

Wróćmy jednak bezpośrednio do łyżek. Z natury gry przędzarki dzielą się na dwie główne grupy: obrotowe (patrz rys. 1) i oscylacyjne (patrz rys. 2). Oprócz tych dwóch głównych grup istnieją również niejako pośrednie: półobrotowe i półoscylujące. Przy powolnym zwijaniu takie błystki oscylują, z szybkimi - obracają się lub wykonują ruchy mieszane.

Niektórzy rybacy-rzemieślnicy na tej podstawie wyposażają tę samą łyżkę, na przykład najbardziej rozpowszechnioną „Łyżeczkę”, tak aby mogła się ona oscylować lub obracać (patrz rys. 3).

Rysunek 3

Zgodnie z zarysem (lub urządzeniem) błystki są podzielone na symetryczne i niesymetryczne (patrz rys. 4). Są małe - 20-35 milimetrów długości, średnie - 50-70 milimetrów i duże - 90-110 milimetrów. Pod względem grubości wyróżnia się cienkie - 0,5-1 milimetra, średnie - 1,2-1,8 milimetra i grube 2-3 milimetry. Osobną grupę stanowią mini-łyżeczki i devony. Mini-łyżeczki to bardzo małe łyżeczki, zwykle imitujące owady. Devon to zwykle wydrążony metalowy korpus w kształcie cygara z dwoma bocznymi płatami. (Ta łyżka zostanie omówiona w osobnym numerze magazynu).

Oprócz tego dostępne są również szczególnie ciężkie wahadłówki i tzw. Łyżki „fantasy”. Bardzo ciężkie łyżki - ważą 40-60 gramów i mają ponad 100 milimetrów długości. Łyżki te, przeznaczone do łowienia dużych trofeów, wymagają skomplikowanej regulacji i są trudne do zarzucenia we właściwe miejsce. Nie ma sensu szczegółowo mówić o takich błystkach, ponieważ w warunkach północno-zachodnich praktycznie nie są używane.

Rysunek 4

„Fantazja” to kolorowe bombki o nietypowym wzorze (patrz zdjęcie 2). Łowienie takich przynęt przez wędkarzy nie jest jednoznaczne … Na przykład w popularnym magazynie wędkarskim czytamy: „Nie należy uciekać się do tzw. Wahadłówek„ fantasy”.

W książce o sprzęcie wędkarskim jest zupełnie inne zdanie: „Są też jaskrawo kolorowe, tak zwane„ fantazyjne”wahadłówki, które również przyciągają ryby”. Zdarzyło mi się łowić takimi błystkami, ale nic konkretnego nie mogę powiedzieć. Tak więc wybór należy do każdego wędkarza.

Jednak bez względu na kształt i kolor łyżki, aby była chwytliwa, musi mieć kilka niezbędnych cech: przyciągać drapieżnika, nie żeglować za dużo podczas rzutu, bawić się przy najmniejszym szarpnięciu, być łatwo kontrolowanym.

Konkretnego doboru wahadłówek pod względem kształtu, koloru, wielkości i wyposażenia należy dokonać w zależności od pory roku, głębokości akwenu, siły nurtu, obecności roślinności, stopnia przejrzystości i oświetlenia wody.

Fot.2

Po zakończeniu następuje

Alexander Nosov