Glistnik Lub Guziec. Jak Przygotować Glistnika Do Leczenia Brodawek, Egzemy, Zapalenia Ucha środkowego, Liszaja

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Łacińska nazwa glistnika to chelidonium, co oznacza „dar z nieba”. Nazywamy to: żeń-szeń rosyjski, zioło życia, zioło ze wszystkich nieczystości, zioło zwycięstwa. Glistnik to jeden z najtańszych i najłatwiejszych do przygotowania domowych środków. Ponadto możesz używać zarówno świeżych, jak i suszonych roślin. Jeśli potrzebujesz przygotować dużą ilość naparu, biorą krzak z korzeniem, strząsają ziemię, oczyszczają go z suchych liści i obcej trawy. Korzeń należy umyć, pokroić razem z łodygą, liśćmi i kwiatami na kawałki nie większe niż 0,5-1 cm i napełnić do połowy szklanym półlitrowym słojem.

Jeśli weźmiesz suszone zioło, wystarczy napełnić taki słoik jedną czwartą jego objętości. Słoik wylewa się po brzegi wrzącą wodą, zamyka pokrywką i po ostygnięciu pije 2-3 łyżki 2-3 razy dziennie 10-15 minut przed posiłkiem. W przypadku dzieci w wieku szkolnym dawkę zmniejsza się 2 razy, a dla przedszkolaków podaje się połowę dawki dla dzieci w wieku szkolnym. Efekt przyjęcia naparu z glistnika pojawia się już po pierwszym dniu kuracji - pojawia się normalny apetyt, sen się uspokaja, żołądek normalizuje się, a układ nerwowy uspokaja.

Po każdym tygodniu przyjmowania tego wlewu należy zrobić dwudniową przerwę. Leczenie trwa do całkowitego wyzdrowienia. Napar z glistnika stosuje się w leczeniu polipowatości jelita, pęcherza.

Sok z glistnika można przygotować tylko ze świeżej rośliny. Ma kolor żółto-pomarańczowo-czerwony. Wstrząśnij wykopaną roślinę z ziemi, umyj korzenie, wytrzyj do sucha. Następnie odetnij czubek korzenia. Na ciętej powierzchni pojawia się sok, którym smarujesz dotkniętą powierzchnię skóry. Aby otrzymać dodatkową dawkę soku, ponownie wyciąć kawałek z korzenia. Powtarzaj to, aż cały krzak zostanie zużyty. Przez 2-3 dni krzew można przechowywać, jeśli włożysz go do plastikowej torby, ale lepiej lekko zwilżyć liście rośliny wodą.

Jeśli potrzebujesz dużo soku z glistnika lub musisz go przygotować do przyszłego użytku, powinieneś przepuścić przygotowane krzaki glistnika przez maszynkę do mięsa. Sok wyciska się z powstałej ciemnozielonej masy, którą wlewa się do butelki z zakrętką, ale dla szczelności uszczelka nie powinna być papierowa, ale zawsze gumowa. Butelkę z sokiem należy umieścić w chłodnym miejscu, ale nie w lodówce.

W ciągu tygodnia sok należy sprawdzać codziennie, delikatnie odkręcając nakrętkę, aby wypuścić gaz, gdy zacznie fermentować. Kiedy wypuszczanie gazu ustanie i sok uspokoi się, można go zamknąć i przechowywać przez długi czas. Możesz także uwolnić gazy przez otwór butelki zamknięty gumowym smoczkiem, tak jak ma to miejsce podczas przygotowywania domowego wina z jagód. W gumowym smoczku wykonuje się otwór za pomocą igły, a nagromadzony gaz ucieka przez mały otwór w smoczku. Po zakończeniu fermentacji smoczek zostanie wciągnięty do butelki, po czym butelkę można zamknąć zwykłym korkiem. Butelka soku nie może być otwarta przez długi czas: po pobraniu wymaganej ilości natychmiast ją zamknij. Nie przechowuj go również w lodówce. Sok od samego początku nalewaj do butelki w taki sposób, aby od jej powierzchni do korka pozostała przestrzeń powietrzna 1-2 cm.

Możesz zacząć używać przygotowanego soku natychmiast po przygotowaniu, obficie smarując nim bolące miejsce. Wchłonie w ciągu 2-3 minut. Sok nie wysusza zewnętrznej części obolałego miejsca, ale pozostawia ją miękką i chroni przed infekcją, dzięki czemu nie ma potrzeby zakładania bandaża. Po wchłonięciu pierwszej porcji soku smarowanie można powtórzyć po 2-3 minutach. Ta procedura jest wykonywana 2-3 razy w ciągu dnia. Im więcej soku z glistnika zostanie naniesione na bolące miejsce, tym więcej czasu zajmie jego wchłonięcie, ale tym szybciej i aktywniej nastąpi zabieg. Główną cechą soku z glistnika jest to, że rozpoczyna leczenie choroby nie od góry, ale od wewnątrz, wnikając w głąb granicy chorych i zdrowych części ciała, a stamtąd przywraca uszkodzone tkanki.

Równie ważne jest, aby sok z glistnika stosunkowo szybko leczył wszystkie choroby skóry, nie pozostawiając żadnych śladów. Istotna w leczeniu jest bezbolesność całego zabiegu, co jest szczególnie korzystne dla dzieci. Podczas leczenia egzemy, chorób grzybiczych, porostów, dny moczanowej, reumatyzmu sokiem z glistnika, należy jednocześnie nie tylko smarować obolałe miejsca, ale także przyjmować napar z glistnika do środka. Jak wiesz, zanim wyleczysz uszy, musisz wyleczyć nos. Te dwa narządy są połączone trąbką Eustachiusza. W przypadku leczenia sokiem z glistnika z nosogardzieli, ostrego przewlekłego zapalenia ucha środkowego, jam szczękowych, zatok czołowych, dziąseł, migdałków, polipów w nosie i uszach należy położyć się na plecach, opierając głowę na poziomie ciała, lekko unieść brodę i wlej 1-2 krople soku z glistnika do nozdrza. Po 3-5 minutach, po lekkim uszczypnięciu, gdy wchłoną się pierwsze krople,należy wlać 1-2 krople do drugiego nozdrza i również odczekać 3-5 minut. Zaleca się powtarzanie zabiegu 2-3 razy w ciągu dnia.

Zapalenie ucha środkowego może być zewnętrzne, środkowe i wewnętrzne. Zapalenie ucha zewnętrznego leczy się maścią składającą się z glistnika - 50 g, lanoliny - 25 g i takiej samej ilości wazeliny. Kompozycję ogrzewa się w łaźni wodnej przez 40 minut, nalega na ciepło przez jeden dzień, a po naprężeniu smaruje się skórą zewnętrznego przewodu słuchowego 2-3 razy dziennie.

Skuteczniejsza może być maść przygotowana na bazie korzenia łopianu, ziela glistnika, kwiatostanów nagietka i liści mięty pieprzowej, pobieranych w równych częściach. Należy wziąć 5 łyżek stołowych i wlać olej roślinny 1 cm powyżej poziomu zbioru ziół, nalegać w ciągu dnia, następnie podgrzewać w łaźni wodnej przez 40 minut, mieszając, a po schłodzeniu wetrzeć maść w dotknięta skóra 1-2 razy dziennie …

Przy zapaleniu ucha środkowego sok z glistnika miesza się z 70% alkoholem w stosunku 1: 1 i do ucha wprowadza się 3-5 kropli mieszanki na wacik, po czym wiąże się wełnianym szalikiem. W przypadku zapalenia ucha środkowego do chorego ucha wkrapla się sok z glistnika. Jednak w przypadku pęknięcia błony bębenkowej nie należy niczego kapać do ucha - może to doprowadzić do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.