Lecznicze Właściwości Lipy

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Lipy w parku Peterhof

Brzoza jest uważana za jeden z symboli Rosji. Rzeczywiście, to piękne drzewo o białej korze można znaleźć w prawie wszystkich regionach kraju z wyjątkiem być może najbardziej wysuniętych na północ. Jednak rośnie tu również brzoza karłowata.

Na tle brzozy lipa wygląda znacznie skromniej, choć odegrała jeszcze ważniejszą rolę w losach ludności rosyjskiej i innych ludów zamieszkujących europejską część kraju. W dawnych czasach to właśnie z kory lipowej wieśniacy robili swoje buty, nie tylko wiejskie.

Od tego czasu przetrwało powiedzenie: „Sosna żeruje, lipowe suknie” (cedr). I nawet na początku XX wieku chłopi na całym świecie nosili latem to lekkie i wygodne obuwie. Nawet w latach 60. ubiegłego wieku mój ojciec i inni rolnicy kolektywni chętnie zakładali sandały do sianokosów, gdy musieli iść na zalane łąki. Tam płaska powierzchnia pól siana przeplatała się z nisko położonymi terenami ze stojącą wodą z zaroślami turzyc i innych traw.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

W letnie upały nie da się dużo ćwiczyć w kaloszach, aw lekkich łykowych butach z lnem jest łatwy i wygodny w koszeniu. Woda, która dostała się do tych butów na nizinach, następnie wypłynęła i odparowała podczas koszenia trawy w suchych miejscach. To prawda, że sam ojciec nie umiał już tkać sandałów, ale zrobił je ich dziadek, który opanował tę umiejętność od dzieciństwa.

Buciki wykonano zarówno z kory brzozowej, jak iz kory innych drzew liściastych, ale głównym dostawcą była lipa. Wykonywano z niego różne pudełka i waty, maty. Bast został zebrany z młodych drzew. Od tamtej pory ludzie używają powiedzenia: „Skórowali jak lepki, okradali jak malina”. Z biegiem czasu druga część została jakoś zapomniana, ale pierwsza jest często używana, gdy chcą porozmawiać o wygórowanych wymuszeniach. Najwyraźniej zatem w naszych lasach lipy i krzewy nie występują już tak często jak wcześniej.

Lipa oddała hołd naszemu ludowi, a my okazaliśmy się niewdzięcznymi potomkami i nie przywracamy liczby tych pożytecznych i pięknych roślin w lasach.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Cechy kultury

Topiary lipowe w parku Oranienbaum

Lipa to drzewo lub krzew należący do rodzaju Linden z rodziny Linden. Na świecie istnieje około 70 odmian lipy, ale w lasach Rosji najczęściej spotyka się dwie z nich - drobnolistne i amurskie. A w europejskiej części kraju rośnie głównie lipa drobnolistna (Tilia cordata). Z jej łyka nasi przodkowie robili łykowe buty i inne artykuły gospodarstwa domowego.

Słowianie kochali lipę i uważali ją za drzewo Matki Boskiej. Istniało nawet przekonanie, że piorun nigdy nie uderzy w lipę, więc ludzie często chowali się pod nią podczas burzy, jeśli znaleźli się daleko od domu. Z tego samego powodu, co roślina Matki Boskiej, gałązki lipy były używane do ozdabiania domów w święta. Jako dziecko, na polecenie mamy, sam przytwierdzałem te gałęzie do bramy i drzwi wejściowych do domu w wigilię Trójcy Świętej. Wszyscy sąsiedzi zrobili to samo. A w dni tego święta wiejska ulica wyglądała wyjątkowo elegancko.

Lipę ceniono nie tylko za łyk do butów. Z jego drewna robiono łyżki i inne naczynia, budowali w nich wanny i robili w nich półki, przechowywali też miotły lipowe, cenione nawet wyżej niż brzozowe. Zwykle miotły były robione po zakończeniu kwitnienia lipy. Teraz nie znajdziesz takich mioteł. A powód jest najwyraźniej ten sam - zbyt rzadko występuje w lasach. I to nie tylko w lasach.

Sosny, świerki, brzozy, jarzębina, klony rosną w sadach na działkach lub w ich pobliżu, ale lipy można spotkać głównie w miejskich parkach, na skwerach, wzdłuż dróg. I jest to zrozumiałe, ponieważ jego liście służą jako naturalny środek antyseptyczny, pochłaniają kurz i szkodliwe zanieczyszczenia, oczyszczają powietrze. Nawiasem mówiąc, lipa jest bardzo plastyczna, łatwo toleruje strzyżenie, dlatego jest aktywnie stosowana w topiary. Kompozycje z nią są bardzo efektowne, na przykład w parkach Peterhof i Oranienbaum.

W daczach nie zaszkodzi, ponieważ daje bardzo gęsty cień w słoneczne dni, pod nim można postawić altanę lub ławkę (pamiętajcie o Trigorskoje, tak ukochanym przez Puszkina). Ponadto jest doskonałą rośliną miododajną i byłaby bardzo przydatna tam, gdzie są pasieki.

Lecznicze właściwości lipy

Kwiat lipy

Od czasów starożytnych ludzie je cenili. Przede wszystkim wykorzystano kwiaty tego drzewa. Do celów leczniczych używa się również herbat i wywarów z pąków, liści lipy, z jej kory. Badania wykazały, że kwiaty lipy zawierają kwas askorbinowy, glikozydy flawonowe, karoten i inne substancje.

Podobnie jak inne rośliny lecznicze, główny surowiec lipy - kwiaty - zbierany jest na samym szczycie kwitnienia. Dzieje się to w różnych miejscowościach w drugiej połowie czerwca - na początku lipca. Kwitnienie lipy zwykle nie trwa długo - od 10 dni do dwóch tygodni. Zależy to od temperatury powietrza w danym okresie. Najlepszej jakości surowce najlepiej zbierać, gdy większość kwiatów już zakwitła. Oczywiście kwiaty trzeba zbierać w miejscach czystych ekologicznie - z dala od dróg i zakładów przemysłowych.

Będąc pod kwitnącą lipą czuć niepowtarzalny miodowy aromat, który według medycyny ludowej również działa leczniczo. W tym czasie pszczoły unoszą się nad kwiatami, zbierając nektar. Wtedy wyjdzie z niego słynny miód limonkowy. Im więcej kwitnących lip w tym czasie, tym bardziej czysty i leczniczy będzie ten miód.

Zbieranie pachnących żółtych kwiatów lipy do celów leczniczych jest konieczne przy suchej pogodzie, najlepiej rano. Susz je w cieniu w wentylowanym pomieszczeniu. Takie surowce są przechowywane do dwóch lat.

Wiosną do celów leczniczych zbierane są pąki lipy i kora tego drzewa. Świeże liście zbierane są latem.

Kwiat lipy, a dokładniej herbata z jej kwiatów, jest doskonałym naturalnym środkiem przeciwskurczowym, napotnym, stosowany jest przy przeziębieniach i ostrych infekcjach dróg oddechowych i zapaleniu płuc, a także środkiem immunostymulującym i przeciwbakteryjnym. Pomaga także przy problemach z pęcherzem i nerkami, przy chorobach przewodu pokarmowego, zastoju żółci jako środek odkażający, wzmacniający, leczniczy. W tym celu stosuje się napary.

Napar z kwiatów lipy. Wziąć potrzebną ilość surowców i wrzącej wody w ilości: 3 łyżki suszonych kwiatów lipy na szklankę wrzącej wody (200 ml). Wlej kwiaty lipy do pojemnika i zalej je obliczoną ilością wrzącej wody i trzymaj tę mieszaninę w łaźni wodnej przez 15 minut. Następnie pojemnik z naparem należy zamknąć pokrywką i ostudzić.

Powstała objętość naparu jest następnie filtrowana i doprowadzana do oryginału, dodając przegotowaną wodę zamiast odparowania. Taki napar jest przechowywany w lodówce i podawany na gorąco dwa do trzech razy dziennie w szklance jako środek napotny, moczopędny i przeciwbakteryjny.

Efekt zabiegu będzie większy, jeśli uzupełnisz go herbatą z miodem limonkowym. W końcu miód ten ma też właściwości przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, napotne. Jest stosowany w leczeniu nieżytu nosa, krtani, tchawicy, astmy oskrzelowej. Wystarczy użyć odrobiny miodu, a nie dodawać go do gorącej wody, bo straci on część swoich leczniczych właściwości. Warto zauważyć, że miód lipowy jest hipoalergiczny, jest odpowiedni dla każdego, ponieważ nie ma przeciwwskazań.

Odwar z sproszkowanej kory lipy stosowany jest przy nieżytach oskrzelowych, zatruciach pokarmowych, nowotworach, zapaleniu wymienia.

Węgiel lipowy ma również przydatne właściwości. Rozdrobniony na proszek stosowany jest przy wzdęciach i biegunkach przy zatruciach i chorobach jelit.

Jak każda roślina lecznicza, lipa ma również przeciwwskazania lub ograniczenia w jej stosowaniu. Na przykład, jeśli codziennie przez długi czas spożywasz herbatę z kwiatu lipy, twój wzrok może się pogorszyć, co może również wpłynąć na pracę serca. Należy zachować ostrożność w przypadku obecności kamieni nerkowych i pęcherzyka żółciowego. Dlatego musisz robić przerwy w stosowaniu surowców leczniczych z lipy.

E. Valentinov

Zdjęcie autora