Piękne Krzewy Ozdobne

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Piękne krzewy ozdobne, które zdobią ogród od wiosny do jesieni

Zimozielony rododendron

Zazwyczaj rośliny ozdobne kupuję na wystawach w sierpniu - wrześniu. Zakup należy potraktować poważnie.

Lepiej jest, jeśli roślina ma zamknięty system korzeniowy (w doniczce), a ponadto jest już okazem kwitnącym. Na nim można zobaczyć nie tylko kolor kwiatostanów, ale także określić, do której klasy należy.

Czasami sprzedawcy mogą oszukiwać i sprzedawać na przykład hortensję, która kwitnie na pędach zeszłego roku i nie zimuje w regionie północno-zachodnim, a nawet doniczkową roślinę doniczkową. I jeszcze jeden ważny warunek: zakupiona hortensja musi mieć zdrewniałe pędy. Taki okaz na pewno nie ucierpi po pierwszym zimowaniu.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Jeśli nie ma czasu i chęci majstrowania przy kapryśnych hortensjach, lepiej kupić hortensję wielkokwiatową z kulistymi kwiatostanami kwitnącymi na pędach bieżącego roku, hortensją petiolate i hortensją wiechową. Nawet jeśli pędy tych gatunków zamarzają zimą, szybko wracają do zdrowia i kwitną w tym samym roku.

Hortensja frotte

Sadząc hortensje w stałym miejscu, należy pamiętać, że młody krzew nie zawsze będzie tak mały i miniaturowy. Za 3-4 lata będzie to już dorosły krzew, który zajmie dużą przestrzeń życiową. Aby później nie trzeba było go przeszczepiać, należy natychmiast zostawić dużo wolnej przestrzeni wokół rośliny.

Podczas gdy hortensja jest mała, niskie kwiaty można sadzić w kole pnia, które znoszą kwaśną glebę. Na przykład pod moimi hortensjami rosną Corydalis. Kwitną wczesną wiosną, kiedy na hortensji nie ma jeszcze liści, a gdy pojawiają się liście, część nadziemna meszku obumiera i rozpoczyna się okres uśpienia.

W ostatnich latach pojawiło się wiele nowych pięknych odmian hortensji. Tak więc w sierpniu 2012 roku na wystawie kupiłem hortensję wielkokwiatową z podwójnymi różowymi kwiatami. Mam nadzieję, że w niedalekiej przyszłości hodowcy zachwycą nas innymi ciekawymi odmianami.

Uważa się, że kwiaty hortensji mogą zmieniać kolor w zależności od kwasowości gleby. Uważa się, że pigment antocyjanowy zawarty w soku komórkowym części kwiatu nadaje kwiatom kolor czerwony (różowy), gdy sok jest kwaśny, a niebieski, gdy jest zasadowy. Dlatego, aby hortensja miała różowe kwiaty, należy ją sadzić w glebie zawierającej dużą ilość torfu i ściółki iglastej, a aby uzyskać niebieskie kwiaty, krzew należy często podlewać specjalnym barwnikiem lub zwykłym ałun. Nie zgadzam się z tym stwierdzeniem.

Jeśli osoba urodziła się z ciemnymi włosami, to bez względu na to, czym go karmią, nigdy nie stanie się blondynem. Pędy moich hortensji, które podarowałam przyjaciołom, spadły na zupełnie inną glebę o innej kwasowości i nie zmieniły koloru kwiatów. Dlatego uważam, że odmiana nie powinna zmieniać swoich cech odmianowych w zależności od kwasowości gleby.

Zimozielony rododendron

Kolejnym, dość kapryśnym krzewem, który rośnie w moim ogrodzie jest wiecznie zielony rododendron. Jak tylko trafiły do sprzedaży, kupiłem wszystkie kwitnące rośliny, na miejscu było piętnaście krzewów. Posadziłem je najpierw w słonecznym miejscu, po południowej stronie domu w kwaśnej glebie, tak jak powinno.

W pierwszych latach dobrze rosły i obficie kwitły. Na zimę były pokryte starymi białymi prześcieradłami od jasnego wczesnego wiosennego słońca. Ale to nie pomogło, a wiosną liście na krzakach wciąż „płonęły” na słońcu. Zbrązowiały i rośliny obumarły. Stało się tak dlatego, że wczesną wiosną, kiedy słońce świeciło jasno, a temperatury były dodatnie, liście zaczęły wegetować, a ziemia nadal była zamarznięta, a system korzeniowy nie działał. Z tego powodu rododendrony umarły.

Każdej wiosny należy koniecznie podlewać glebę bardzo ciepłą wodą, gdy tylko topnieje śnieg (mniej więcej na początku kwietnia) pod wiecznie zielonymi rododendronami. Aby liście nie cierpiały z powodu jasnego wiosennego słońca, jesienią należy je przykryć materiałem okrywającym lub białym materiałem, ale nie zawijać. Jeśli roślina zostanie owinięta materiałem pokrywającym, to w takim schronieniu wiosną będą wysokie temperatury, gleba jeszcze się nie rozmroziła, a roślina umrze. Najlepiej jest naciągnąć białą szmatkę lub spunbond na roślinę, zrobić coś w rodzaju parasola lub chaty, ale nie owijać rośliny!

Kilka lat później pozostałe krzewy wiecznie zielonych rododendronów przesadzono pod drzewa w zacienionym miejscu. Rododendronom podobała się ta okolica, ale na zimę nadal zakrywamy krzaki białym płótnem. Aby to zrobić, jeździmy kilkoma wysokimi kołami wokół buszu i owijamy wokół nich gęsty spunbond. Nie zakrywamy krzaka od góry. Wysokość zacienienia powinna być półtora raza większa niż wysokość rośliny.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Od drugiej połowy maja do późnej jesieni upewniamy się, że gliniana bryła pod krzakami nie wysycha, ponieważ gleba pod nimi jest bardzo luźna. Przed zimą ziemia pod krzakami musi być wilgotna, w przeciwnym razie system korzeniowy może zamarznąć.

Zimozielone rododendrony kwitną na przełomie maja i czerwca. Stare krzewy, które mają więcej niż 8-10 lat, rozpadają się, a środek krzewu jest nagi, dlatego raz na 3-4 lata należy skracać każdą gałąź krzewu o 1/3. Lepiej to zrobić po kwitnieniu - w każdym razie wyblakłe kwiaty należy usunąć. Wiele podręczników radzi, aby wiosną przycinać rozszerzone łodygi. Ale myślę, że nie należy tego robić wiosną, ponieważ na końcach gałęzi znajdują się pąki, a jeśli usuniesz je wiosną, w tym roku nie będzie kwitnienia. Zimą liście rododendronów liściastych zwijają się w rurkę - jest to normalne w przypadku liści. Wraz z nadejściem wiosny prostują się.

W przeciwieństwie do zimozielonych rododendronów, rododendrony liściaste wcale nie są kapryśne i nie wymagają dużej uwagi. Najważniejsze, aby gleba była kwaśna, luźna i przepuszczająca powietrze, taka sama jak w przypadku rododendronów zimozielonych, ale nie trzeba ich przykrywać na zimę i nie trzeba podlewać gleby ciepłą wodą w wiosna.

Zaczynają rosnąć, gdy gleba topnieje wiosną. Rododendrony liściaste sadzi się w pełnym słońcu, lepiej jest chronić krzewy przed zimnymi wiatrami. Kwitną również pod koniec maja - początek czerwca. Ich kwitnienie zbiega się z kwitnieniem wiecznie zielonych rododendronów. Obfite kwitnienie każdego roku, trwające 1,5-2 tygodnie. Kwiaty są zbierane w grona, tworząc duże kule. Z daleka wydaje się, że to jeden wielki kwiat.

Wiosną co roku pod krzaki aplikuję złożony nawóz mineralny, taki jak azofoska lub nitroammofoska, a ziemię wokół krzewów ściółkuję najpierw kompostem, następnie świerkiem iglastym i ściółką sosnową, a na wierzch warstwą torf, starając się nie zakrywać gałęzi roślin, zapobiegając ich zwilżaniu.

Podściółkę iglastą i torf należy aplikować corocznie, gdyż rododendrony istnieją tylko w symbiozie z mikoryzą grzybów glebowych, do prawidłowego funkcjonowania których potrzebna jest gleba kwaśna, luźna, pożywna i umiarkowanie wilgotna. Gleby pod rododendronami nie można poluzować, ponieważ mają one powierzchowny system korzeniowy. Chwasty praktycznie nie rosną w kwaśnej glebie. Od maja do drugiej połowy sierpnia karmię go płynnym nawozem do drzew iglastych, naprzemiennie roztworem gnojowicy z sapropelem.

Wiele przewodników kwiaciarskich nie zaleca stosowania nawozów organicznych i mineralnych na kwaśną glebę rododendronów, hortensji i borówek ogrodowych, ponieważ nawozy w kwaśnej glebie nie są wchłaniane przez rośliny. Nie zgadzam się z tym stwierdzeniem.

Dzięki corocznemu stosowaniu kompostu i nawozów mineralnych dla rododendronów, hortensji i borówek ogrodowych moje krzewy dobrze rosną i bujnie kwitną, a ich roczny przyrost wynosi co najmniej 30 cm (dla rododendronów), a co najmniej 50 cm dla hortensji i borówki ogrodowe Jesion nie można również aplikować pod rododendrony, w przeciwnym razie zmieni się kwasowość gleby, a na liściach pojawi się chloroza - zażółcenie blaszki liściowej.

Po kwitnieniu w rododendronach liściastych kwiaty nie są usuwane. Nie skracam krzaków, one same się formują. Krzewy są bujne i piękne. Pąki kwiatowe wszystkich rododendronów układane są na końcu pędów w sierpniu.

Bukszpan

Mniej kapryśnym zimozielonym krzewem jest bukszpan. Przywiozłem z Krymu małą roślinę bukszpanu z wydłużonymi liśćmi. Umieściłem go w dziurze z żyznej gleby zmieszanej z kompostem i końskim nawozem. Początkowo rósł bardzo wolno i nie jest to zaskakujące, miał okres aklimatyzacji. Wiosną karmiłem je złożonymi nawozami mineralnymi. Teren wokół buszu wiosną i jesienią był ściółkowany zgniłym obornikiem i kompostem.

Na zimę owinęła krzak białym gęstym spunbondem, aby wiosną jego liście nie paliły się od jasnego słońca. Wiosną ścinała bukszpan, aby nadać krzakowi wspaniały kształt. Kilka lat później otrzymałem dorosłą, strefową roślinę bukszpanu z zaokrąglonymi liśćmi. Przeszczep nie wpłynął na niego w żaden sposób. Zakrywam również tę roślinę na zimę przed wiosennym słońcem i śniegiem, który może złamać gałęzie.

Dobrze sadzonki bukszpanu. Wiosną musisz wyciąć małe gałązki i posadzić w szklarni w zacienionym miejscu. Gleba nie powinna wysychać. Kiedy pojawiają się młode liście, roślina zapuściła korzenie. Sadzę je w ziemi następnej wiosny. Po śnieżnej zimie 2010/11 mała gałązka w pobliżu bukszpanu pękła i wbiłem ją w ziemię w pobliżu rośliny matecznej. Niczego nie przykryła gałązki, ale utrzymywała wilgotną ziemię. Po półtora miesiąca na sadzonkach pojawiły się młode pędy. Teraz mam kilka roślin bukszpanu w różnym wieku. Z nich możesz uformować żywopłot lub, w trakcie ścinania, nadać roślinie różne formy, tak jak ma to miejsce w Anglii lub w południowych regionach Rosji.

Wszystkie części bukszpanu (zwłaszcza liście) są trujące, dlatego po wycięciu należy umyć ręce mydłem i wodą.

Skumpię sprowadzono także z Krymu. Dla naszego klimatu krzew ten jest zupełnie nieodpowiedni. Zimą jego gałęzie zamarzały, jesienią nie zdążyły zdrewnić. Wiosną pędy urosły nieco ponad pół metra. Na zimę musiałem wlać dużo zgniłego kompostu do podstawy buszu. Po śnieżnej zimie 2010/11 wyszła skumpia. Ten krzew jest przeznaczony dla południowych regionów Rosji i nie warto na niego tracić czasu. Może gdybym posadził scumpię w dużym garnku i jesienią wniósł do chłodnego pomieszczenia, aby przedłużyć sezon wegetacyjny, a na zimę postawiłbym go w kesonie piwnicy, może zamieszkałby w moim ogrodzie.

Tamarix, grzebień

Następna egzotyczna roślina tamarix (grzebień) to krzew lub małe drzewo. Rośnie głównie na Morzu Śródziemnym, na Krymie, na stepach kaspijskich, w Azji Środkowej. Widziałem pięknie rozrzucone tamarysy w Czelabińsku na Uralu, a na Krymie rosną wzdłuż autostrad. Jest to głównie roślina suchych stepów. Jest bezpretensjonalny dla gleb, rośnie nawet na glebach zasolonych. Roślina jest mało wymagająca dla gleby. W moim ogrodzie tamaryks rośnie na dobrze uprawianej glebie, składającej się z mieszanki zgniłego obornika, kompostu, ziemi. W suche lato nie podlewam jej często - raz w tygodniu, bo nikt nigdy nie podlewa jej kongenerów na gorących i suchych stepach.

Dostałem tę roślinę na początku lat 90. Materiał do sadzenia sprowadzono z Holandii, więc w pierwszych latach rosło bardzo wolno, gałęzie zimą zamarzały, ale wiosną szybko odrosły. Zimą musi wiązać gałęzie i zginać je do ziemi - dzięki temu zimuje lepiej. Kładę na ziemi świerkowe gałęzie, kładę na niej tamarysz i przykrywam świerkowymi gałązkami myszy i zajęcy. Jego gałęzie są elastyczne i nie pękają.

Kiedy nadchodzi mroźna i śnieżna pogoda, pokrywam całą roślinę śniegiem. Wiosną przywiązuję gałęzie do podpory, aby nie spadły. Tamarix kwitnie pod koniec maja - początek czerwca na zeszłorocznych pędach - zdrewniałych gałęziach. Jej kwiaty są bardzo drobne, o delikatnym różowo-liliowym kolorze zebrane w pędzelek. Moja tamaryks rozkwitła tylko kilka razy w całym jego życiu. Najprawdopodobniej ten okaz nie lubi naszego nieprzewidywalnego klimatu. Nie wyrzucam tej rośliny tylko dlatego, że wygląda jak roślina iglasta. Jego liście są małe, jak łuski. Gałęzie są niskie, nie więcej niż 80 cm, zajmuje mało miejsca. Wiosną gałęzie nie wymagają ochrony przed słońcem, ponieważ jest to krzew liściasty.

Piwonia drzewna

Następnym kapryśnym egzotem jest piwonia przypominająca drzewo. Lepiej jest to zdobyć wiosną z zdrewniałymi pędami. Pierwszą roślinę piwonii kupiłem wiele lat temu. Miał zielone pędy i zamarzł już w pierwszą zimę, mimo że na zimę dobrze go okryłem.

Najlepiej jest kupić roślinę o zdrewniałych pędach i wysokości co najmniej 40 cm. Wtedy nie możesz się martwić o swoją pierwszą zimę. Musisz posadzić piwonię drzewną w słonecznym miejscu chronionym przed wiatrem. W pierwszym roku piwonię najlepiej sadzić w ziemi na początku czerwca. Pamiętaj, aby przykryć go spunbondem od promieni słonecznych. Oczywiście najlepiej jest sadzić roślinę w dużej doniczce w pierwszym roku i wysłać ją do piwnicy na zimę.

Piwonie drzewne sadzę w studni dobrze wypełnionej zgniłym obornikiem, kompostem, popiołem drzewnym z dodatkiem złożonego nawozu mineralnego i nawozu AVA (w ciągu jednego roku). Pamiętaj, aby każdej wiosny nałożyć na pień drzewa złożony nawóz mineralny i popiół drzewny. Ta roślina nie toleruje kwaśnych gleb. Piwonie drzewne karmię od połowy maja do drugiej połowy lipca gnojowicą z sapropelem, naprzemiennie podawanymi stymulantami wzrostu: Energen, HB-101, Ribav-Extra, Baikal EM-1.

W drugiej połowie lipca do koła pnia dodaję superfosfat i nawóz potasowy. Nie wykonuję już nawozów płynnych. W upalne i suche dni podlewam obficie. Jesienią mulczuję krąg pnia zgniłym obornikiem i kompostem. Późną jesienią wiążę drzewiaste piwonie świerkowymi gałęziami z opuszczonymi igłami, a na młodych roślinach nadal kładę wiadra bez dna. Do wiadra wkładam suche trociny, przykrywam je folią na wierzchu, aby trociny się nie zamoczyły. Zimą pokrywam całą tę konstrukcję śniegiem.