Jak Rozpoznać Trujące Grzyby

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Lato to czas wypoczynku, wakacji, spacerów po lesie. Zbieranie grzybów od dawna uważane jest za tradycyjny rodzaj rekreacji mieszkańców miasta. Zalety „cichego polowania” znane są od dawna, dziesiątki tysięcy Petersburga co weekend udaje się do lasu uzbrojonych w kosze i scyzoryki. A smutne statystyki - liczba zatruć grzybami - każdego roku brzmią szczególnie niepokojąco. Jakie są więc niezawodne sposoby na odróżnienie jadalnego grzyba od trującego?

Odpowiedź będzie kategoryczna: jest tylko jeden naprawdę niezawodny sposób - wiedza. Ale na ten temat jest tylko wiele nieporozumień. To podobno czerniejąca srebrna łyżka, niebieska cebula i nieprzyjemny gorzki smak. Chociaż jasne jest, że łyżka ciemnieje od związków siarki, żarówka również zmienia kolor na niebieski z ważnych powodów, a najbardziej trujący grzyb na planecie, blady muchomor (aby umrzeć dorosły, wystarczy zjeść połowę kapelusza) ma neutralny słodkawy smak. Nie są to już nawet złudzenia, ale cała mitologia, która stanowi poważne zagrożenie dla tych, którzy w nią wierzą. Chodźmy w porządku.

Nie mamy wielu śmiertelnie trujących grzybów. Największym z nich jest perkoz blady (Amanita phalloides), grzyb, którego wygląd należy bardzo dobrze zapamiętać. Czapka dorosłego grzyba o średnicy do dziesięciu centymetrów jest pomalowana na zielono, ale są też prawie białe okazy, grzyb jako całość jest dość zmienny. Z obowiązkowych znaków: przezroczysty pierścień na nodze, resztki zwykłej narzuty na ziemi, czysto biały kolor talerzy. I ogólnie - zwracaj większą uwagę na wszystkie grzyby w kolorze białym i zielonym.

To właśnie zatrucie muchomorem jest przyczyną większości zgonów „grzybów” w Rosji. Region Woroneża od kilku lat pewnie prowadzi w tej smutnej statystyce, w której zatruci są głównie goście z Kaukazu i Azji Środkowej. Pocieszeniem dla naszych czytelników będzie fakt, że dla regionu Leningradu perkoz blady jest sporym rzadkością, przez wiele lat obserwacji nie spotkałem go ani razu.

Ale mamy mnóstwo muchomorów. Piękne grzyby o spektakularnych kolorach są również niebezpieczne dla ludzi. Przede wszystkim warto pamiętać, że muchomory (Amanita) to rodzaj obejmujący dziesiątki i setki gatunków o zupełnie odmiennym „wyglądzie”.

Najbardziej znanym z nich jest czerwony muchomor (Amanita muscaria), którego typ jest znany każdemu od dzieciństwa. Po spożyciu prowadzi do zatrucia, ale zwykle nie jest śmiertelny. Działanie alkaloidów zawartych w muchomorze przypomina odurzenie; znaczna dawka może prowadzić do znacznie bardziej smutnych konsekwencji.

Pantera muchomor (Amanita pantherina) jest również piękny, wyposażony w szerokie brązowo-brązowy cap.

Ale muchomor porfirowy (Amanita porphiria) jest znacznie mniejszy, ale po spożyciu powoduje również zatrucie.

Mamy tylko jeden jadalny muchomor, jest to muchomor różowy (Amanita rubescens), ma niezwykły słodki smak miąższu, który nie każdemu się podoba. Charakterystyczną cechą grzyba jest różowy miąższ przy przecięciu i złamaniu.

Biorąc pod uwagę obecność w naszych lasach wielu smacznych i gwarantowanych grzybów jadalnych, nie ma sensu wypełniać koszy muchomorami, nawet różowymi. Ponadto wymagane są umiejętności i doświadczenie, aby pewnie zidentyfikować muchomory, a błąd w tym przypadku może być kosztowny.

Na naszym terenie znajdują się również inne trujące grzyby, ale oszczędza to, że prawie niemożliwe jest pomylenie ich z jadalnymi, jeśli masz przynajmniej minimum obserwacji. Można wyciągnąć jeden wniosek: nigdy nie bierz grzyba, który jest ci nieznany. W przypadku najmniejszych wątpliwości, omiń, to nie jest kwestia podejmowania ryzyka.

W ostatnich latach lekarze zaobserwowali gwałtowny wzrost liczby zatruć grzybami szczególnego rodzaju, których ofiarami są głównie ludzie młodzi. To są halucynogenne zatrucia grzybami. Faktem jest, że niektóre grzyby po spożyciu powodują charakterystyczne zatrucia, które powodują zaburzenia w funkcjonowaniu mózgu. Chcesz być głupi, ale uważnie przeczytać opis wyglądu grzyba, przeczytać literaturę, spojrzeć na zdjęcia - nie ma na to czasu i chęci. A dziesiątki gatunków grzybów, w tym wiele trujących, wpadają w żołądki poszukiwaczy wątpliwych przygód.

A jeśli definicja jest poprawna, nie ma się z czego cieszyć - w najpopularniejszych grzybach psychotropowych z rodzaju Psilocybe niedawno odkryto substancje, które prowadzą do nieodwracalnych konsekwencji w korze mózgowej. Potrzebujesz tego?

Oczywiście nie należy wkładać do ust żadnych nieprzyjemnych rzeczy, lepiej pić porządną wódkę w dobrym towarzystwie. Pracy przynajmniej będzie mniej dla lekarzy.

Jeśli chodzi o pewne określanie grzybów na naszych szerokościach geograficznych, tutaj możesz doradzić kilka stosunkowo niezawodnych metod. Przede wszystkim spójrz na spód kapelusza, gdzie znajduje się tak zwany hymenofor - warstwa niosąca zarodniki. Hymenofor grzybów czapkowych jest kilku rodzajów: w postaci fałd, talerzy, kolców, rurek. To właśnie tubki znajdują się na spodniej stronie czapki z najsmaczniejszymi i pożywnymi grzybami - białym, borowikiem, borowikiem, maślaną. Niejadalne grzyby wśród rurkowatych są niezwykle rzadkie iz reguły mają gorzki smak. Dlatego jest mało prawdopodobne, aby grzyby tego typu zostały zatrute.

Relatywnie bezpiecznie jest też zbierać grzyby rosnące na drewnie. Trujące spośród nich również możesz złapać, ale wszystkie mają gorzki smak lub nieprzyjemny zapach. Więc zbieranie miododajni jest dość bezpieczną czynnością. Podkreślę jednak ponownie: do wszystkich porad należy podchodzić z pewną dozą ostrożności, a jedynym niezawodnym sposobem odróżnienia grzyba jadalnego od trującego jest wiedza.

Zainteresowanym czytelnikom mogę polecić takich autorów jak M. N. Sergeeva, L. V. Garibova, G. I. Serzhanina, Yu. G. Siemionow. Współczesne publikacje „grzybowe” są z reguły odpowiednio ilustrowane, zawierają dokładne i szczegółowe opisy gatunku. Spotyka się też przyzwoita literatura zagraniczna. W przestrzeni wirtualnej grzybiarze również znajdą dla siebie wiele ciekawych rzeczy.