Świerk Kryty - Araukaria

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Jak wyhodować starożytną piękną araukarię do mieszkania lub ogrodu zimowego

W przeddzień Nowego Roku zawsze myślimy o choince - żywej lub sztucznej, jako nieodzownym atrybucie tego święta, ukochanym przez wszystkich. Czy są „jodły wewnętrzne”? Okazuje się, że tak, a są to bardzo stare rośliny, rzadko spotykane w życiu codziennym.

Ich szczególny wygląd nie przypomina „wizerunku” drzew iglastych, do których jesteśmy przyzwyczajeni, raczej przypominają najstarsze skrzypy. Cenione są za oryginalną koronę, ostre łuski liści na pięknie zakrzywionych gałęziach. Nazwa rodzaju pochodzi od nazwy plemienia Indian Araucana.

Prawdziwe imię tej starożytnej rzadkości to araukaria rodziny Araukariev.

Czasami botanicy nazywają araukarię najstarszą sosną, która w niewielkim stopniu przypomina współczesne sosny. Spośród współczesnych drzew iglastych najstarsze są sosny araukariowe, które zachowują swoją strukturę prawie niezmienioną przez ponad 300 milionów lat. Dowodem na to jest badanie ich pyłku ze złóż geologicznych. Rodzaj obejmuje 14 gatunków, które przetrwały i są powszechne we wschodniej i zachodniej Australii, Ameryce Południowej, na Wyspach Norfolk i Nowej Kaledonii.

Ciekawe są liczne znaleziska skamieniałych szyszek w Patagonii, ich paleobotaniści opisują je jako należące do niesamowitych gatunków araukariów. Tajemniczym faktem jest to, że szczątki pędów, nasion i pyłku araukarii znaleziono na półkuli północnej, chociaż obecnie istniejące gatunki tej rasy nie wychodzą poza półkulę południową.

× Poradnik ogrodnika Szkółki roślinne Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Cechy kultury

W naturze drzewa te są bardzo imponujące - do 75 m wysokości, a samice są znacznie większe niż samce. Młode rośliny mają piękne gałęzie rosnące poziomo w okółkach na całej długości pnia. Z wiekiem oświetlenie dolnej części pnia pogarsza się, drzewo gubi dolne gałęzie, a jego korona staje się parasolem. Pnie, jak muszla, pokryte są podstawami opadłych igieł liści. Duże skórzaste liście araukarii znajdują się na gałęziach w dwóch rzędach. Rośliny są dwupienne: ich organy rozrodcze znajdują się u różnych osobników.

W naszym kraju araukaria dobrze rośnie na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie i Krymie, wytrzymuje temperatury do -15 ° C. Tam, jako rzadka kultura wannowa, występuje we własnych ogrodach historycznych parków na północnym zachodzie. To wiecznie zielone drzewo można zobaczyć w ogrodach botanicznych, a czasami w kwiaciarniach. Oczywiście araukaria nie będzie w stanie zimować w otwartym terenie północnego ogrodu, ale w kulturze balowej świetnie prezentuje się w niej latem, wkopana w ziemię pojemnikiem w ażurowym cieniu drzew, aw okres jesienno-zimowy - w domu, w ogrodzie zimowym, w jasnych chłodnych halach …

Korona drzewa jest kulistostożkowa, z wiekiem - parasolka. W naturze wysokość drzewa sięga 60 metrów, grubość pnia dochodzi do 1,5 m. Owocowanie rozpoczyna się w wieku 50 lat. Szyszki są kuliste, największe wśród drzew iglastych - do 35 cm średnicy, dojrzewają w drugim roku i kruszą się. Nasiona są jadalne i zawierają tłuszcz i skrobię. Starożytni Indianie używali ich do jedzenia.

Araukaria to niezwykle trwała roślina, średni wiek to kilkaset lat, ale może dorastać nawet do 2 tysięcy lat. Światłolubne, ale w bezpośrednim słońcu igły się palą. Araukaria nie toleruje wapna, jest zadowolona z ubogich, lekko kwaśnych gleb. Z natury jest dość odporny na suszę, ale w kulturze kontenerowej nie powinno występować przesuszenie w śpiączce.

W kulturze wannowej araukaria rośnie do wysokości sufitu pomieszczenia, w którym rośnie. Jednocześnie możliwe jest dostosowanie wysokości roślin poprzez terminowe przycinanie, przy użyciu przyciętych wierzchołków do szczepienia. Gałęzie drzewa są okrężne, podobnie jak w przypadku świerków i sosen - kilka poziomo rosnących gałęzi wystaje w kole od pnia na tym samym poziomie. Odległość między zwojami jest znaczna, drzewo wydaje się niezwykle przezroczyste, a każda gałąź jest gęsto liściasta. Liście siedzące, igłowate, skórzaste, twarde, nie zawsze kolczaste, ułożone naprzemiennie i spiralnie na pędzie, co tworzy specyficznie obszerny i prześwitujący pęd. Wielkość „igieł” zależy od konkretnego rodzaju araukarii.

Gatunki Araucaria

W araukarii wąskolistnej lub brazylijskiej (Araucaria angustifolia) liście są liniowo-lancetowate, o długości 3,5–5 cm i szerokości do 0,6 cm, jasnozielone, wyłożone kafelkami; gałęzie są cienkie, opadające (prawie płaczące). To bardzo elegancki wygląd, pomieszczenia wymagają dobrego oświetlenia zimą i jesienią w temperaturze + 12 … 18 ° С.

Chilijska araukaria (Araucaria araucana) z grubymi łukowatymi gałęziami rozciąga się w górę. Korona jest stożkowata, z wiekiem zaokrąglona. Igły siedzące, trójkątne, długości 4-5 cm, twarde, jasnozielone, ułożone spiralnie. Górne gałęzie samic zwieńczone są kulistymi stożkami o średnicy 15-17 cm, których waga sięga 1,5 kg. Zjada się duże nasiona tej araukarii, smażone i surowe. Na roślinach męskich tworzą się wiązki cylindrycznych, brązowych męskich stożków w kształcie uszu. Jest to najbardziej odporna na zimno araukaria, toleruje lekkie mrozy, susze, jest sadzona na wybrzeżu Morza Czarnego na Krymie i na Kaukazie. Rośnie w Chile, Argentynie. W budownictwie wykorzystuje się drewno, aw medycynie ludowej żywicę.

Araucaria bidwilla (Araucaria bidwilla), pochodząca z Australii, ma lekko opadające gałęzie z błyszczącymi, skórzastymi, owalno-lancetowato spiczastymi i ciernistymi liśćmi o długości 2,5-5 cm i szerokości 1,2 cm, rozłożystych, jasnozielonych. W naturze drzewa dorastają do 50 m wysokości i średnicy pnia do 120 cm W górnej części korony liście ułożone są spiralnie, na pędach bocznych w dwóch rzędach w jednej płaszczyźnie. Szyszki są kulisto-jajowate o średnicy do 35 cm i wadze do 3 kg. Jako roślina tropikalna potrzebuje takiej samej długości dnia i nocy, odpowiedniej wilgotności gleby, wysokiej wilgotności powietrza i umiarkowanej temperatury, która spada w nocy.

Araukaria Cunninghama (Araucaria cunninghamii) jest również „australijska” z piramidalną koroną, poziomymi gałęziami w młodości (z czasem lekko opadają), prostymi, prawie prostokątnymi, ostro zakończonymi liśćmi w kształcie rombu, twardymi, kolczastymi, brązowozielonymi, 1,25-1 długi, 8 cm, rośnie w domu w wilgotnych lasach tropikalnych, osiągając wysokość 50 mi grubość pnia 3 m.

Araucaria heterophylla (Araucaria heterophylla) lub wysoka(Araucaria excelsa) pochodzi z wyspy Norfolk i nazywana jest „jodłą pokojową”. W domu jest to drzewo o koronie piramidalnej i wysokości do 70 m, średnicy pnia do 2 m. Korona drzewa w pokojach i ogrodach zimowych jest również piramidalna, gałęzie i gałązki ułożone są poziomo, 4-7 w zwojach. Liście są dwojakiego rodzaju: igiełkowate u młodych roślin i łuszczące się u dorosłych. Liście są spłaszczone, prawie prostokątne, małe (1,25-2 cm długości i 0,4-0,8 cm szerokości). Są gęsto osadzone na gałęziach, gęsto skórzaste, jasnozielone, nie kolczaste. Co ciekawe, rośliny, które wyrosły do sufitu pomieszczenia, tracą swoje dolne gałęzie (z powodu braku światła i pożywienia), ale górne gałęzie zwisają do podłogi, jak gałęzie starych jodeł w lesie. Zimą ta egzotyczna roślina jest trzymana w jasnych pomieszczeniach w temperaturze nie wyższej niż + 15 … 16 ° С, w ogrodach zimowych jest jeszcze chłodniej.

Araucaria columnaris (Araucaria columnaris) ma wąską koronę od podstawy do góry, składającą się z okółków prawie poziomych krótkopędów. Kształt liści tego gatunku zmienia się w taki sam sposób jak pstrokatej araukarii, ale same liście są bardziej miękkie. Szyszki o długości do 10 cm Gatunek szeroko rozpowszechniony w uprawach polowych w krajach tropikalnych.

× Tablica ogłoszeń Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Jak uprawiać araukarię w domu

Obecnie w sprzedaży znajduje się wiele najbardziej niezwykłych nasion roślin ozdobnych, być może ta roślina przyciągnie Twój wzrok. Araukaria rozmnaża się ze świeżymi nasionami (szybko tracą zdolność kiełkowania), wysiewając je pojedynczo w małych doniczkach. Mieszanka siewna: gleba torfowa lub wrzosowa, piasek rzeczny w równych częściach z dodatkiem kawałków węgla drzewnego.

Nasiona kiełkują w temperaturze + 24 … + 30 ° C, przykryte mchem dla zachowania równomiernej wilgotności lub pod przykryciem. Młode rośliny spędzają lato w zacienionej szklarni lub grządce.

Przy wystarczającym wzroście przenosi się je do nieco większego naczynia z dobrą warstwą drenażową z łamanej cegły, keramzytu, żwiru. Ziemna mieszanka będzie potrzebować bardziej pożywnej: liście i gleba darniowa są dodawane do torfu i piasku w równych proporcjach. Możesz włożyć do doniczki szczyptę granulek złożonego nawozu AVA o długim działaniu, aby uzyskać pełne i lekkie odżywienie sadzonek na dwa do trzech lat.

Sadzonki rosną powoli, potrzebują cieniowania przed bezpośrednim działaniem słońca, opryskiwania, a nawet podlewania. Jak prawie każdy siew, daje ciekawe rozdwojenie i nowe ozdobne formy roślin.

Najbardziej realistycznym sposobem jest zakup młodej rośliny i próba rozmnażania jej przez sadzonki pół-zdrewniałych pędów wierzchołkowych w środku lata. Nie ma sensu robić pędów z gałęzi bocznych, ponieważ dają one poziomy kierunek wzrostu z pełzającymi pędami. Jednak może to być również ciekawe doświadczenie. Pędy drugiego rzędu również mają wzrost poziomy i często nie rozgałęziają się w przyszłości. Ale odsetek ukorzeniania jest niski, nawet przy użyciu stymulantów ukorzeniających.

Dla dobrego ukorzeniania i pomyślnego rozwoju araukarii bardzo ważne jest przestrzeganie prawidłowej temperatury i warunków oświetleniowych w zimie: temperatura powietrza + 6 … + 8 ° С i dobre oświetlenie całej korony.

Technika cięcia jest specyficzna: sadzonki częściowo zdrewniałe są cięte ostrym nożem 3-4 cm poniżej okółka (rozgałęzianie gałęzi) i pozostawione do uschnięcia na jeden dzień w półcieniu. Następnie, przed sadzeniem, ukośne cięcie jest oczyszczane z wyciekającego żywicznego mlecznego soku, sproszkowanego węglem drzewnym i proszkiem korzeniowym. Sadzonki sadzi się pojedynczo w doniczkach o średnicy 7 cm w mokrej mieszaninie torfu i piasku do poziomu okółka. Aby zapewnić stabilność, uchwyt jest przymocowany „ósemką” do kołka.

Pomyślne ukorzenienie wymaga rozproszonego światła, dolnego ogrzewania mini szklarni o temperaturze + 24 … + 26 ° C i podwyższonej wilgotności powietrza, którą tworzy regularne (3-4 razy dziennie) spryskiwanie ciepłą, osiadłą wodą. W tych warunkach ukorzenienie następuje w ciągu 2-3 miesięcy, w temperaturze + 12 … + 16 ° C - do 4 miesięcy.

Ukorzenione sadzonki są trzymane w temperaturze + 18 ° C, stopniowo przyzwyczajając młode rośliny do otwartego powietrza w pomieszczeniu. W miarę wzrostu rośliny przenosi się do większych pojemników, ale nie za dużych dla małych okazów. W dawnych czasach do glinianej mieszanki dodawano wióry rogowe jako długo działający nawóz.

W miesiącach letnich, po ustąpieniu mrozów, araukaria świetnie czują się w ażurowym cieniu ogrodu, balkonu, tarasu, jesienią są wnoszone do domu.

Aby zachować dekoracyjność tych rzadkich roślin w ciemnych porach roku, ważne jest równomierne oświetlenie całej korony, co osiąga się nie tylko dzięki dodatkowemu oświetleniu od góry, ale także od strony bocznej.

Konieczne jest obfite podlewanie araukarii raz w tygodniu, aw kolejnych dniach utrzymywanie umiarkowanej wilgotności śpiączki ziemnej i powietrza wokół rośliny.

Rośliny mateczne zimą są trzymane w jasnych miejscach w temperaturze + 6 … + 8 ° С. Podlewane umiarkowanie, unikając przesuszenia ziemskiej śpiączki, regularnie spryskuj koronę.

Co 2-3 lata araukaria jest przenoszona do większych pojemników, dodając ilość długo działającego złożonego nawozu w ilości odpowiadającej objętości śpiączki.

Mając araukarię w swojej domowej kolekcji, możesz stać się właścicielem najbardziej oryginalnej i starożytnej choinki, którą można ozdobić lekkimi dekoracjami noworocznymi na święta.

Przeczytaj także:

Araukaria różnobarwna lub wysoka: rozmnażanie i uprawa w mieszkaniu