Ciernista Piękność Karlina

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Carlina Thistle - dekoracja ogrodowa

Wśród całej różnorodności roślin ozdobnych zawsze jest grupa niezwykle oszałamiających wyobraźni ogrodników o ich wyjątkowym i dziwnym pięknie. Do takich roślin niewątpliwie zaliczam Carlin. Dla naszych hodowców kwiatów jego inna nazwa jest bardziej znana - oset.

Naukowcy nie zgadzają się co do pochodzenia nazwy. Niektórzy uważają, że łacińska nazwa rodzaju powstała w imieniu cesarza Franków - Karola Wielkiego.

Według legendy, podczas zarazy, która nawiedziła jego wojska, ukazał mu się anioł i wskazał na tę roślinę jako środek, który może odeprzeć katastrofę.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Uważa się również, że nazwa ta pochodzi od serdecznej pochodnej panieńskiego nazwiska Karl. Nie jest tajemnicą, że wiele ozdobnych kwiatów w naszych pięknych ogrodach przybyło do nas z daleka - z Azji, Ameryki, a nawet z tajemniczego Tybetu.

I niewątpliwie nie wszyscy mają krewnych w naszych regionach. Jednak oset ma takich krewnych. To oset Biebersteina, znany wszystkim twórcom skalniaków i skalistych wzgórz, choć niestety roślina ta jest dwuletnia.

Z prawie 20 gatunków tej rośliny znanych w Europie, Azji i Ameryce Północnej na naszym terenie można spotkać prawdopodobnie tylko oset bezłodygowy.

Wieloletnia roślina zielna, charakteryzująca się dziwnie egzotycznym wyglądem, przypomina nieco kolczaste gwiazdy morskie i może stać się prawdziwą perełką każdego skalniaka. W kulturze roślina ta jest znana od 1561 roku. Występuje w Europie Zachodniej, Białorusi i zachodniej Ukrainie. Rośnie na suchych łąkach, zboczach, górskich łąkach i łąkach.

Na przykład w górach Jura, która znajduje się w Europie Zachodniej, na ubogich glebach iw niektórych miejscach na zboczach stepowych, ciernisty krzew jest nadal dość powszechny. Głównymi substancjami leczniczymi rośliny są olejki eteryczne z antybakteryjnym aktywnym tlenkiem karliny, garbnikami i żywicami.

Na ubogich glebach oset tworzy przysadzistą rozetę ziemną, stąd też nazwa - bezłodygowa.

Jednak w naszych warunkach ogrodowych najczęściej przybiera postać niskiego, do 25-30 cm krzewu, składającego się z wielu oddzielnych wylotów. Liście krzewu ciernistego są pierzasto rozcięte, od góry są ciemnozielone z niebieskawym połyskiem, a poniżej są srebrzysto owłosione. I bardzo kłujący - każdy czubek wyciętego liścia jest zwieńczony cierniem. Liście tej rośliny są bardzo wytłaczane. Począwszy od drugiego, a coraz częściej trzeciego roku życia, prawie każda rozeta nosi piękny kwiat - suchy, a także kolczasty.

Liście są początkowo srebrzyste, a kwiaty ledwo fioletowe, ale w miarę dojrzewania nasion stają się szaro-złote. Wkrótce nasiona puchną i opuszczają środek kosza, odsłaniając równomiernie lekkie dno. Jeśli kwiat zostanie zerwany, zanim osiągnie pełną dojrzałość, nasiona z kudłatymi kępkami nie wysypują się i nadają kolczastemu koszyczkowi kontrastową miękkość. Więc mogą leżeć do następnego sezonu. Jednocześnie niedojrzałe kosze kwiatowe, które przed czasem opuściły swój rodzimy krzew, często już jesienią, a zwykle wiosną, przybierają ciepły, złocistobrązowy kolor. Kwiaty pozostają na roślinie do czasu obumarcia liści po nadejściu chłodów.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Niewątpliwie bardzo dziwna roślina w dobrym sensie - bez jasnego koloru kwiatów, bez zapachu (przynajmniej dla ludzi), żadnych szczególnych zachwytów w kolorze liści …

Ale jest w tym kwiatku coś, co po prostu przyciąga do niego oko eksperta o różnych porach roku. Ciekawą cechą pozornie suchych, twardych i martwych kwiatów jest ich „strach przed wodą” - w pochmurną pogodę, w przeddzień deszczu kosze są zamknięte. Zamykają się też na noc - oczywiście po to, żeby chronić się przed rosą … Wielkość koszy na kwiaty jest bardzo zróżnicowana, w literaturze znalazłem odniesienie do maksimum - do 12 cm.

Branża filatelistyczna również nie zignorowała carlina, obok pięknych róż i lilii, kłująca piękność miała zaszczyt dostać się na znaczki radzieckie i czeskie.

Dzięki potężnemu korzeniu palowemu roślina "przenosi się" do nowych osad z niewielkim polowaniem, ale w razie potrzeby z dużą ziemną grudą przeszczep kończy się bezboleśnie.

Mrozoodporność ostu jest doskonała, z tym że w ciepłe i wilgotne zimy należy go chronić przed nadmierną wilgocią. Roślina rozmnaża się przez rozety i nasiona, które wysiewa się w skrzynkach w okresie luty - maj. Do siewu zimowego skrzynie nasienne umieszcza się pod śniegiem. Sadzonki z dwoma lub trzema prawdziwymi liśćmi są uprawiane w głębokich doniczkach i sadzone na stałe we wrześniu.

Młode rośliny kwitną w 2-3 roku. Rozmnażanie wegetatywne przez rozety najlepiej wykonywać w warunkach szklarniowych od połowy maja do połowy czerwca. Carlin zapuszcza korzenie w 20-30 dni, po czym roślina jest sadzona na stałe. Roślin można podzielić wczesną wiosną: koniec kwietnia - początek maja lub w drugiej połowie sierpnia. Carlin może mieszkać w jednym miejscu przez około siedem lat.

Podsumowując, chciałbym zauważyć, że natychmiast po otwarciu kwiatów Carlin staje się główną bohaterką ogrodu, przyciągając do siebie wiele motyli. Oni z kolei, próbując dostać się do pręcików, od czasu do czasu wzlatują w górę, wpadając na kolczaste liście i sztywne opakowania koszyczka z kwiatami. Zauważyłem, że cierniowy krzew często służy jako schronienie dla jaszczurek. Naprawdę - nakarmi i okryje - to taka gościnna roślina. I tylko pośród białego śniegu „giną” karłowate kwiaty w ogrodzie zimowym.