Zjawisko Po Stronie Tłuszczowej

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Akademia wędkarska

Karaś to jedno z najstarszych słów wędkarskich, po raz pierwszy wspomniane w kronice nikońskiej z 1216 roku. Ryba ta prowadzi spokojne, miarowe życie: powoli kopie w dnie mułowym w poszukiwaniu żywych stworzeń, dogłębnie rozkoszuje się świeżymi pędami trawy lub powoli pływa wzdłuż przybrzeżnych zarośli.

U Antona Pawłowicza Czechowa, w jego własnych stawach na daczy pod Moskwą w Melikhowie, żył karaś, „osobiście mu znany”. Jego częsty towarzysz wędkarstwa, pisarz IABelousov, opisał związki Czechowa z karaśami w swojej książce „Gniazda pisarzy”:

„Anton Pawłowicz znał wszystkie cruciany w swoich stawach, a nawet nazwał je po imieniu:„ To jest Vaska: ciągnie jak spławik - znam jego zwyczaj… A to jest Grishka…”.

A oto jak STAksakov, ekspert w łowieniu tej ryby, opisuje karaś: „Jego magazyn jest szeroki i okrągły: jego postać znajduje się pośrodku między wzdręgiem a leszczem, to znaczy jest szersza niż wzdręga i węższa niż leszcz pokryty łuskami koloru srebrnego lub złotego. Czasami w tej samej wodzie żyją zarówno białe, jak i żółte cruciany."

Karp, obok być może tylko z rotanem, jest najbardziej bezpretensjonalną rybą, która może przetrwać w najbardziej niesamowitych warunkach. Na poparcie tego pomysłu odniosę się do klasyka wędkarstwa LP Sabaneev: „Karaś żyje w mniej lub bardziej znaczących ilościach nie tylko we wszystkich jeziorach, stawach, ale często spotyka się je w jeziorach półpodziemnych, prawie całkowicie pokrytych torfowiskiem. oraz w małych dołach, gdzie życie jakiejkolwiek innej ryby jest absolutnie nie do pomyślenia. Można nawet powiedzieć pozytywnie, że im gorsze właściwości wody w zamieszkałym przez nich akwenie, tym bardziej mulisty staw lub jezioro, tym liczniejszy i szybciej rozwija się karaś. Tina to ich żywioł. Tutaj dostają pożywienie składające się wyłącznie z pozostałości i cząstek organicznych, a także małych robaków”.

Od siebie dodam: karaś żyje nie tylko w jeziorach i stawach, o których wspomina L. P. Sabaneev, ale także w dołach torfowo-piaskowych, na bagnach, w starorzeczach, a nawet w wykopanych przez człowieka rowach. Ponadto w wyschniętych lub osuszonych stawach do czyszczenia, pod skorupą zaschniętego błota, często spotyka się karaś pokryty śluzem, wpadający w zawiesinę ożywioną.

LP Sabaneev pisze o tym ponownie: „… Były przykłady, że karpie żywcem wykopywano z całkowicie wyschniętego stawu, z głębi arszynu (arszin to rosyjska miara długości równa 0,71 metra). Wydaje się, że karaś nie wykazuje żadnych oznak życia, ale gdy tylko znajdą się w wodzie, natychmiast ożywają”.

W surowym mchu karaś żyje przez trzy dni. Ta zdolność do spowolnienia procesów życiowych, prawie całkowitego zatrzymania metabolizmu w organizmie, pomaga karaśowi przetrwać nawet w zamarzniętych wodach, gdzie giną inne ryby.

W zbiornikach naszego regionu występują dwa rodzaje karpia: złoty lub pospolity (rybacy nazywają go czerwonym) i srebrny (biały). Nazwa ryby odzwierciedla charakterystyczne różnice gatunkowe w kolorze. Karaś złoty jest złotożółty lub brązowo-żółty, srebro jest białe. Oprócz tych dwóch gatunków istnieje wiele innych hybrydowych form karasia.

Istnieją różne opinie na temat wielkości karpia. Wielkość tej ryby w dużej mierze zależy od zbiornika, w którym żyje. W słabo zasilanych zbiornikach, ubogich w roślinność, przeludnionych, karaś jest mały, często odradza się do postaci karła. Dzieje się tak w większości małych zamkniętych zbiorników wodnych.

Oczywiście karaś jest również w stałych rozmiarach. Tak więc niektórzy doświadczeni karasie twierdzą, że złowili karpie ważące 3-4 kilogramy. Nie ośmielam się oceniać, czy tak jest. Jest całkiem możliwe, że w zbiornikach wodnych, gdzie, jak mówią, wiosło rybaka nie kroczyło ani nie wiosłowało, są takie giganty. Jednak zwykła waga karasia złowionych przeze mnie i innych rybaków rzadko przekraczała kilogram.

Karaś to niezwykle płodny materiał do selekcji. To właśnie ta ryba w wyniku stuleci starannej selekcji przekształciła się w znaną złotą rybkę. Dalsze metamorfozy dały początek bardzo niezwykłym, dziwacznym formom złotej rybki o ogromnych kulistych oczach, skomplikowanych układach płetw - teleskopie, welonowym ogonie, komecie. Setki odmian tych ryb są trzymane przez akwarystów w ich domowych zbiornikach, wciąż się rozmnażając.

Długość życia karasia nie została dokładnie ustalona, ale można przypuszczać, że żyje on nie dłużej niż 10-12 lat. Samce są zawsze mniejsze niż samice. Ryba ta osiąga dojrzałość płciową w drugim - czwartym roku życia. Tarło występuje w maju-lipcu przy temperaturze wody 17-18 stopni.

O tym, gdzie, co i jak łowić karaś, porozmawiamy w kolejnych numerach magazynu.