Clivia

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Uprawa Clivii w pomieszczeniach. Rodzaje Clivii

Do najbardziej znanych hodowców roślin, według horoskopu

znaku zodiaku Strzelec (23 listopada - 21 grudnia), należą tetrastigma Vuagnier (winogrona w pomieszczeniach), promienna sheflera ("drzewo parasolowe", "drzewo ośmiornicy"), święty figowiec, cytrusy (cytryna), trójwarstwowa sanseveria i cinnabar clivia. Podobnie jak amarylis, Clivia należy do rodziny Amaryllidaceae. Są to w dużej mierze rośliny spokrewnione i podobne biologicznie, jednak naturalne środowisko, w którym muszą rosnąć, jest bardzo różne.

Tak więc amarylis jest rośliną na suchych siedliskach, dlatego jest zmuszony zrzucić liście w porze suchej. Clivia pochodzi z równin i podnóża prowincji Port Natal na zachodnim wybrzeżu Republiki Południowej Afryki, która jest oddzielona od pustyni Karoo Górami Smoczymi, dzięki której ma wystarczającą ilość wilgoci na nizinach swojego wzrostu w związku z tym nie cierpi z powodu suszy.

Jeśli natura pomogła amarylis przetrwać suszę z powodu powstania w niej cebulki, to w Clivii rosnącej w wilgotnym klimacie, który nie potrzebuje ochrony przed wysychaniem z gleby, liście nie odpadają, a cebula jest nieobecny.

Ogólna nazwa Clivii - Clivia - została nadana na cześć szlachetnej angielskiej damy (Lady Clive Clive). Istnieją 4 rodzaje tego rodzaju; z nich tylko dwa są zwykle uprawiane w uprawie kwiatów w pomieszczeniach. Clivia noble (C. nobilis Lindl. ), Pomimo tak dźwięcznej nazwy i pięknych, rurkowatych (jasnożółtych wewnątrz, pomarańczowych na zewnątrz) kwiatów, nadal jest znacznie mniej powszechna w praktyce domowej.

Wśród hodowców kwiatów bardziej popularna jest kliwia czerwona (C. minima regel), w której kwiaty dzwonkowate są bardziej otwarte niż u szlachetnych (hodowane są również odmiany barwne).

Clivia to wiecznie zielona, wieloletnia roślina bez łodygi o wysokości 20-60 cm, z dużym, krótkim, bulwiastym kłączem i grubymi białymi mięsistymi korzeniami. Pięknie zakrzywione, gęste, prawie skórzaste, wstążkowate lub paskowate liście pochwy o długości 50-60 cm ciemnozielonego koloru odchodzą od kłącza dwustronnym pęczkiem.

Każdego roku wyrasta 4-5 nowych liści, które utrzymują się przez kilka lat. Ze środka rośliny między liśćmi wypływa prosta, gruba, mięsista, mocna strzała z dość dużymi pomarańczowo-czerwonymi kwiatami od 15 do 30 sztuk i więcej o średnicy 3-4 cm, zebrana na końcu tej płaskiej strzały kwiatowej w bujny parasol.

Kwiaty kwitną późną zimą - wczesną wiosną, - od marca do początku maja, przez długi czas, stopniowo, dlatego rośliny podziwiają kolorowy strój z reguły przez ponad miesiąc. Czasami kwitnie ponownie, ale już latem i na oknach o dowolnej orientacji, w tym skierowanych na północ lub północny zachód. To prawda, że dzieje się tak przy starannej pielęgnacji i regularnym nawożeniu. Kwiaty Clivii są wyprostowane, w kształcie lejka, jak amarylis, ale mniejsze. Owoce to pomarańczowo-czerwone jagody.

Klivia, która charakteryzuje się wyjątkową bezpretensjonalnością, jest uważana przez ekspertów za jedną z najbardziej odpornych i wdzięcznych roślin do kultury wewnętrznej. Jest wyjątkowo odporna na cień i odporna na różne niekorzystne czynniki w zacienionym pomieszczeniu, ale dla pomyślnego bujnego kwitnienia nadal musi znaleźć dość jasne miejsce.

Latem za optymalną temperaturę do utrzymania Clivii uważa się 16 … 20 ° C. Przez cały ten okres może być wystawiony na działanie powietrza (ale ze względu na dużą wytrzymałość może być również przechowywany w pomieszczeniach przez cały rok). Nie lubi ani za dużo słońca, ani nadmiernego ciepła.

Zimą Clivia jest w stanie zadowolić się temperaturą 6 … 8 ° C (optymalnie 12 … 13 ° C), ale może zimować również w salonach o wyższej temperaturze, jednak w tym przypadku zakwitnie gorzej. Rośliny trzymane w chłodnym pomieszczeniu należy przenieść w cieplejsze miejsce, gdy pojawi się strzała kwiatowa.

Aby nie przegapić pojawienia się strzały, należy okresowo sprawdzać kliwię, ostrożnie rozsuwając liście: doświadczonym hodowcom czasami udaje się zauważyć na lekko zgiętym liściu, że roślina zakwitnie. Jeśli zostanie natychmiast przestawiony w cieplejsze miejsce, możesz uzyskać wygląd kwiatów już w styczniu.

Mokre miejsca naturalnego wzrostu kliwii również determinują jej potrzeby podczas kwitnienia: wymaga obfitego regularnego podlewania i karmienia. Kultura wymaga również starannej pielęgnacji - okresowe wycieranie liści wilgotną miękką szmatką.

W takich warunkach roślina wytwarza do 4-6 nowych liści. Chociaż Clivia nie zrzuca liści na zimę, gdy jest trzymana w domu, po kwitnieniu (zwykle pod koniec lata) roślinę tę należy przestawić w chłodniejsze miejsce i znacznie ograniczyć podlewanie.

Clivia rozmnaża się przez nasiona, sadzonki i najlepiej przez potomstwo córki. Jego nasiona są zwykle kupowane w sieci handlowej. Jeśli jednak hodowca chce samodzielnie uzyskać nasiona, konieczne jest do tego zapylenie krzyżowe.

Pręciki są usuwane z dwóch kwiatów (zanim dojrzeją), a same kwiaty są całkowicie pokryte woreczkami z gazy. Gdy znamiona stają się mokre, kwiat zapładnia się pyłkiem, przenosząc go pędzlem akwarelowym z pylników na piętno słupka (lepiej zrobić to około południa). Po pomyślnym zapyleniu na strzałkach utworzą się duże, piękne, pomarańczowo-czerwone jagody, które wymagają co najmniej 9-10 miesięcy do pełnego dojrzewania.

Łodyga Clivia to młody pęczek liści ciętych u podstawy, który zakorzenia się w piasku przez dwa miesiące, po czym sadzi się go w przestronnej misce, gdzie rośnie przez kilka lat bez przesadzania.

Potomstwo korzeni pojawia się w pobliżu dorosłej rośliny. Częściej są oddzielane podczas przesadzania starych okazów: najpierw sadzi się je w małych doniczkach. Odebrane potomstwo powinno mieć kilka własnych korzeni. Rośliny wyhodowane z potomstwa kwitną 2-3 lata, z nasion - dopiero po 5-6 latach.

Młode rośliny przesadza się corocznie, stare okazy - po 2-3 latach. Grube, mięsiste korzenie w kliwii wskazują, że preferowana jest dla niej ciężka (ale dostatecznie pożywna) gleba: na przykład podłoże glebowe składa się z gliny, darni i gleby liściastej w stosunku 2: 2: 1 (warto dodać trochę mączki kostnej do mieszanki) …

Lub taka mieszanka jest również możliwa: darń i gleba liściasta, piasek (w stosunku 4: 2: 0,5). Bardzo sprzyjający rozwojowi roślin (zwłaszcza młodych osobników) odżywiających się roztworami dziewanny i nawozów mineralnych.

Klivię można uznać za niezastąpiony materiał do aranżacji pomieszczeń o niskim nasłonecznieniu lub wyposażonych głównie w sztuczne oświetlenie.

Należy zauważyć, że w ostatnim czasie hodowcy uzyskali doskonałe odmiany Clivii o kwiatach większych niż gatunek pierwotny (C. nobilis) i jaśniejszym kolorze. Między sobą te wielkokwiatowe odmiany różnią się rozmiarem i kształtem płatków, intensywnością ich koloru, gęstością aranżacji w parasolce i innymi cechami.

Istnieją formy, w których na jednej strzale kwiatowej znajduje się do 30-40 kwiatów. W takich odmianach kwiaty kwitną w każdym kwiatostanie nie jednocześnie, ale stopniowo.

Na Clivii możliwe jest pojawienie się szkodników - owadów łuskowych i wełnowców. Tarczka zwykle pojawia się na górnej stronie liści wzdłuż nerwów, ale przy dużej liczbie może rozprzestrzeniać się na całą blaszkę liściową i inne części rośliny. Ma owalny korpus (wielkości 3-4 mm), koloru brązowego lub zielonkawożółtego.

Wskazane jest mechaniczne pozbycie się tego szkodnika, czyszcząc każdą osobę za pomocą igły lub żyletki. Czasami niektórzy amatorzy zalecają przetarcie liści rośliny 70% wodnym roztworem alkoholu. Ale jeśli to możliwe, lepiej jest traktować liście kliwii roztworem aktynicznym (2 ml / 10 l wody) w obszarze niemieszkalnym, powtarzając tę procedurę w razie potrzeby po 7-8 dniach, ale nie więcej niż trzy razy w sezonie.

Obecność wełnowców można określić na podstawie obecności ich obfitych i wszechobecnych woskowatych wydzielin, przypominających małe grudki waty, rozrzucone po całej roślinie. Osobniki tego szkodnika są zmywane wodnym roztworem mydła w płynie mydła potasowego (20 g / 10 l).

Wysoką skuteczność daje również traktowanie liści zaatakowanych przez robaki wodnym roztworem actellik. Możliwe jest pojawienie się brązowych plam na liściach, co może być spowodowane przez patogenny grzyb - czynnik wywołujący antraknozę. Silnie dotknięte liście są ostrożnie usuwane przez cięcie żyletką, po czym zaleca się potraktowanie rośliny 0,1-0,2% roztworem tlenochlorku miedzi.