Rodzaje I Uprawa Krzaczastej Peperomii

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Do horoskopowych roślin znaku zodiaku Rak (22 czerwca - 22 lipca) należą: skromna agraonema, begonia masońska, fuksja hybrydowa, liścień falisty, kalanchoe, agawa aloesowa, młody tatarak trawiasty, urocza dieffenbachia, agawa i krzaczaste peperomie.

Eksperci dzielą gatunki (a jest ich ponad 1000) z rodzaju Peperomia (rodzina Pepperaceae) warunkowo na krzaczaste, wyprostowane i ampelous.

Według naukowców miejscem ich naturalnego pochodzenia są subtropikalne i tropikalne regiony Ameryki Południowej i Indii Wschodnich. W naturze niektóre typy peperomii są naziemne (można je znaleźć u podstawy drzew), inne rosną w szczelinach skał lub bezpośrednio na drzewach, jak epifity.

Według niektórych autorów nazwa „peperomia” pochodzi od połączenia greckich słów „pepri” („pieprz”) i „omos” („ten sam”, „podobny”) - przez podobieństwo do pieprzu. Inni eksperci uważają, że pochodzi ze starożytnego indyjskiego „pipiflam” - „pieprzu”: po potarciu liści palcami pojawia się zapach pieprzu.

Peperomie to wieloletnie, wiecznie zielone rośliny zielne niskie (15-50 cm) z biało-zielonymi szypułkami podobnymi do ogonów myszy. Z powodu tego podobieństwa szypułek peperomia została nazwana „rośliną z ogonami szczurów”.

Owoce (jagody suche) po dojrzewaniu kruszą się (nawet z lekkim dotykiem). Rośliny te mają lekko soczyste liście, zróżnicowane pod względem kształtu, koloru i struktury.

W uprawie kwiatów w pomieszczeniach stosuje się około 50 rodzajów peperomii, wśród których najczęstszą i najbardziej interesującą jest grupa krzaczastych wieloletnich nisko rosnących roślin zielnych uprawianych na piękne ulistnienie (w kwiatach nie ma zapachu, z wyjątkiem rzadkie gatunki, na przykład w peperomii Frasera (P. fraseri), zaokrąglone kwiatostany są bardzo pachnące).

Według wielu ogrodników srebrna peperomia (P. argyreia E. Morr. = P. sandersii), której ojczyzną jest Wenezuela i Brazylia, jest jednym z najpiękniejszych przedstawicieli tego rodzaju. Skrócone czerwonawe łodygi, na których znajdują się kolejne, przylegające do siebie gładkie, skórzaste, prawie owalne liście o długości 6-9 cm i szerokości 5-8 cm z krótkim spiczastym wierzchołkiem, nadają roślinie szczególnie atrakcyjny wygląd.

Występują na długich (około 10 cm) ciemnofioletowych soczystych ogonkach liściowych, nieznacznie przekraczających rozmiar blaszki liściowej. Na dolnej stronie liście są różowawo-czerwone, na górnej stronie zielone z szerokimi, jasnymi srebrnymi paskami, rozchodzącymi się (jak łuki) promieniami od podstawy liścia wzdłuż nerwów. Brytyjczycy często nazywają ten typ „arbuzową peperomią”, ponieważ w kolorze liścia widzą podobieństwo do koloru arbuza.

Z wyglądu bluszczowa peperomia (P. griseoargentea = P.hederifolia Hort) jest bardzo podobna do srebrzystej peperomii. Ma zaokrąglone jajowate (tępo spiczaste u góry, sercowate lub rogowate u podstawy), srebrzystozielone liście o długości 5-7 cm z metalicznym połyskiem, zebrane w rozetę.

Liście mają 7-9 łukowatych żył znajdujących się na długich ogonkach, również przekraczających długość blaszki liściowej. Istnieje kilka odmian o ciemniejszych liściach. Forma karła występuje również w kulturze.

Peperomiya pomarszczona (P.caperata = P.caperate Yuncker) pochodzi z Brazylii, z wachlarzami i kwiatami innych roślin jest bardziej powszechna w tej grupie; kwitnie w okresie zimowo-wiosennym dłużej niż dwa miesiące. To wdzięczna miniaturowa roślina z gęstą rozetą małych (1,5-2,5 cm) pofałdowanych (o pomarszczonej powierzchni) ciemnozielonych liści w kształcie serca (ciemne żyłki wydają się zanurzone w ich tkance).

Liście ostro kontrastują z wdzięcznymi, czysto białymi kwiatostanami w kształcie kolców o wysokości do 13-15 cm, górującymi nad nimi dzięki delikatnym i soczystym ogonkom w kolorze czerwonym lub różowym. Kwiatostany pojawiają się od kwietnia do grudnia.

Odmiany Little Fantasy i var są dość popularne wśród kwiaciarni. egata (z białymi krawędziami liści). Znana jest również różnorodna forma pomarszczonej peperomii.

Peperomie krzaczaste przesadza się bardzo ostrożnie, aby nie uszkodzić delikatnego systemu korzeniowego. Czas przeszczepu - wczesna wiosna. Podłoże glebowe przygotowuje się z mieszanki liści, próchnicy, gleby torfowej i piasku (w stosunku 2: 2: 2: 1). Mają mały system korzeniowy, dlatego wybierają małe doniczki lub płytkie miseczki.

Krzaczaste peperomie są dość odporne na cień, ale ich liście nie mogą znieść bezpośredniego światła: z tego powodu stają się ospałe i pozbawione życia. Ale niepożądane jest wybieranie zbyt ciemnych kątów do trzymania roślin: liście blakną. Dlatego do normalnego życia peperomii konieczne jest wybranie miejsca z dobrym oświetleniem.

Zwykle tolerują stosunkowo szeroki zakres temperatury pokojowej (tylko nie nagłe zmiany), więc nie potrzebują specjalnych warunków przetrzymywania. W okresie letnim optymalna temperatura w ciągu dnia to 15 … 18 ° C (maksymalna temperatura to 24 ° C, temperatura może spaść do 12 ° C).

Podlewanie regularnie - 2-3 razy w tygodniu miękką i ciepłą wodą. Należy pamiętać, że rośliny te mają zapas wody w swoich liściach, dlatego przy nadmiernym podlewaniu i podlewaniu gleby liście odpadają, a system korzeniowy łatwo gnije.

Ale wysoka wilgotność powietrza nie zaszkodzi ich liściom (szczególnie w wysokiej temperaturze pokojowej). Można go podawać roślinie, umieszczając doniczkę na palecie z mokrymi kamykami i okresowo ją spryskując.

Opatrunek górny - od maja do września - przeprowadza się za pomocą roztworów złożonych nawozów mineralnych (raz na 2-3 tygodnie), które nie zawierają wapnia. Ważne jest, aby zrobić je po obfitym podlewaniu, aby nie spalić korzeni.

Zimą zawartość wynosi 16 ° C (nie mniej niż 13 ° C) i bardzo umiarkowane podlewanie, gleba nie może wyschnąć przedwcześnie: nadmiar wilgoci - śmierć rośliny. Ogólnie rzecz biorąc, rośliny te z powodzeniem dostosowują się do wszelkich warunków, z wyjątkiem przeciągów zimowych.

Po dwóch do trzech latach powstają losowo rosnące rośliny, wtedy lepiej jest uformować je jako nowe okazy. Niektórzy hobbystowie próbują wydłużyć swoje życie, przycinając tylko w celu usunięcia chorych lub uszkodzonych liści, ale nie jest to najlepsza opcja.

Peperomię najlepiej rozmnażać przez sadzonki wierzchołkowe wiosną - wczesnym latem. Powierzchnia cięcia sadzonek (5-8 cm długości z 1-2 liśćmi) jest traktowana hormonami do wzrostu korzeni, a następnie umieszczana w mieszaninie torfu i piasku (1: 1) w wilgotnej atmosferze i 18 … 21 ° C

Kupując roślinę w sieci detalicznej, wybierają egzemplarz z pięknymi kwiatowymi wzorami na liściach. Upewnij się, że delikatne liście i łodygi są nienaruszone i że nie ma brązowych plam (zgnilizny) u podstawy łodyg.

W przypadku braku odpowiedniej uwagi i opieki nad tymi roślinami mogą zachorować. Nieoczekiwany opadanie liści zwykle wskazuje na opóźnienie w podlewaniu, więc należy podlewać, gdy tylko gleba trochę wyschnie (ale zanim liście zaczną więdnąć).

Eksperci wyjaśniają pojawienie się brązowych plam na końcach i krawędziach liści gwałtownym spadkiem temperatury, dzięki czemu roślina jest chroniona przed przeciągami. Jeśli liście wydają się ospałe i wyblakłe, należy sprawdzić, czy na łodygach lub na spodzie liści nie ma plam zgnilizny. Zwykle zjawisko to obserwuje się zimą przy nadmiernej wilgotności gleby.

Zwartym roślinom peperomii nie jest trudno znaleźć miejsce nawet w małym pomieszczeniu (swoją drogą uwielbiają atmosferę czystej, przesyconej oparami kuchni). Bardzo dobrze wspierają wilgotną atmosferę tworzoną przez inne rośliny i dobrze czują się na mieszanych nasadzeniach z dracenami, bluszczem, filodendronem i figą.

Na peperomii możliwe jest pojawienie się szkodników - przędziorków, wełnowców i nicieni. Pojawienie się przędziorków jest możliwe na spodniej stronie liści przy niskiej wilgotności w ciepłym pomieszczeniu.

Osiedlenie się rośliny z ruchomymi osobnikami tego szkodnika określa się za pomocą szkła powiększającego, a także na podstawie obecności cienkiej delikatnej pajęczyny, ekskrementów i pustych, stopionych skór kleszczy. Przy poważnych uszkodzeniach liście żółkną. Hodowca kwiatów musi usunąć takie liście, a pozostałe należy potraktować środkami owadobójczymi (0,2% wodny roztwór neoronu lub actellic).

Wełniak znajduje się dzięki obfitości małych białawych grudek, podobnych do waty, na powierzchni gleby. Jeśli spojrzysz na nie przez szkło powiększające, zobaczysz, że są to żywe stworzenia (kobiety).

Roślinę należy przesadzić na świeże podłoże glebowe, starając się nie przenosić tam osobników szkodników, a następnie zrzucić ziemię roztworami powyższych insektycydów. Ale najlepszą opcją w tym przypadku jest zasadzenie nowego zdrowego cięcia.