Krajobraz Parków Carskiego Sioła Cz.1

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

W 300. rocznicę powstania Carskiego Sioła

Ilu gości to miasto pod Petersburgiem otrzymało ten wyjątkowy wygląd, mało kto będzie mógł zliczyć. Jakie oficjalne i poetyckie tytuły nie zostały mu przyznane, a ten szlachetny konkurs trwa!

Najbardziej ukochany i główny tytuł pozostaje dla rdzennego Carskiego Sioła i, oczywiście, absolwentów Imperial Lyceum, od „lekkiego pióra” Aleksandra Siergiejewicza Puszkina, a jest to dokładnie:

„Wszędzie tam, gdzie los nas rzucił, I szczęście, dokądkolwiek nas zaprowadził, Wszyscy jednak jesteśmy: cały świat jest dla

nas obcą ziemią, naszą Ojczyzną jest Carskie Sioło!”

"Sari Mois", dwór Saary, dwór Tsarskaya, dawna mała stolica Imperium Rosyjskiego, rezydencja Summer Parade Imperial i najbardziej ukochana przez trzy cesarzowe - Katarzynę I, Elżbietę Pietrownę i Katarzynę II; Miasto muz i wojskowych, Detskoe Selo, miasto Puszkin - a to wszystko o nim, jego ukochanym, wyjątkowym i niepowtarzalnym Carskim Siole. W ostatnich latach coraz częściej nasze miasto nazywane jest Carskim Siołem, pod tą nazwą pojawia się w kronice wydarzeń, kiedy zagraniczni goście przyjeżdżają do nas z oficjalnymi i przyjacielskimi wizytami.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Teraz wydaje się niewiarygodne, że wspaniałe parki i pałac powstały na bagnistym terenie porośniętym gęstym lasem świerkowo-sosnowym na samym początku XVIII wieku, po wybudowaniu Petersburga. Przez dwa stulecia niestrudzonej pracy stały się arcydziełem rosyjskiej i światowej sztuki ogrodniczej i architektonicznej.

Kompleks parków Carskie Sioło zaprojektowano w taki sposób, aby nie istniały między nimi ostre granice w postaci barier pochodzenia naturalnego czy architektonicznego. Jest w nim pięć parków - Ekaterininsky, Aleksandrovsky, Farmersky, Babolovsky, Otdelny (Kolonistsky).

Łączą się w duży zielony masyw, poprzecinany wstęgami dziwacznych gałęzi koryta rzeki Kuźminki i związanych z nim stawów, kanałów, dużych i małych jezior. Przez trzy stulecia, w ciągu trzech stuleci, te ogromne zielone krzewy o łącznej powierzchni ponad 800 hektarów zostały rzucone przez zręczne ręce architektów, artystów, ogrodników i ich niezliczonych asystentów siecią różnie zakrzywionych, przeplatających się ze sobą, zbiegające się w węzły i pierścienie alejek, drogi narysowane w kilku promieniowych perspektywach liniowych. Za każdym zakrętem alei, w promienistej perspektywie, o każdej porze roku, znajduje się własny pejzaż, malowany jasnymi, soczystymi lub delikatnymi akwarelowymi kolorami liści, trawy, tafli wody z odbiciami nieba, chmur, wschody i zachody słońca, starannie wyselekcjonowane i malowniczo posadzone wzdłuż ich brzegów drzewa.

A całe to żywe bogactwo zamieszkują arcydzieła architektury parkowej, dające wyobrażenie o wszystkich stylach i czasach. Amerykański historyk nazwał niegdyś Carskie Sioło pierwszym na świecie „Disneylandem”, który w miniaturowej skali zawiera wszystkie najcenniejsze, stworzone przez ludzkość w dziedzinie ogrodnictwa krajobrazowego i związanej z nim sztuki architektonicznej. Tutaj możesz znaleźć wszystko: od egipskiej piramidy po starożytne terminy rzymskie, włoskie

Marmurowy most i szkocki zamek, łaźnia turecka i gigantyczna marmurowa kolumna Chesme w centrum Wielkiego Stawu, wiele steli i obelisków upamiętniających chwalebne zwycięstwa broni rosyjskiej. A przede wszystkim wznosi się wspaniały, zbudowany w XVIII wieku w stylu barokowym, lazurowo-biały, z lśniącymi złoconymi kopułami kościoła pałacowego, Pałac Katarzyny Rastrelli. Jego długość przekracza 300 m i nie ma sobie równych na całym świecie!

To żywa historia - możesz to zobaczyć wchodząc do „pięknych ogrodów, pod mrokiem Twojej świętości…”.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Historia obszaru Saritsgof

Aby docenić słynny na całym świecie bezcenny zespół pałacowo-parkowy Carskiego Sioła, trzeba przynajmniej do pewnego stopnia zrozumieć, jak to się wszystko zaczęło. Wszystko, co teraz podziwiamy, jest dziełem kolosalnej pracy niezliczonych i często nieznanych, ale najbardziej zręcznych „ludzi pracy”. Pracowały tu tysiące rzemieślników i chłopów z całej Rosji: żołnierze, zagraniczni i krajowi architekci, ogrodnicy. Już w 1715 r. Przysłano tu pierwszych stolarzy z „zakonu moskiewskiego” - „tłumaczy, 200 gospodarstw rodzinnych i zamożnych” … Ciekawie jest teraz, od XXI wieku, spojrzeć na początek XVIII wieku i dowiedz się, co wydarzyło się wcześniej na terenie wspaniałych pałaców i parków, które zajmują obecnie ponad 800 hektarów?

W XII wieku rozległy region niziny Newy był częścią posiadłości Wielkiego Nowogrodu. W księgach rejestrowych terytoria te nosiły nazwę Shelonskaya i Water Pyatins. Na obrzeżach współczesnego Petersburga istniało wiele rosyjskich, fińskich i karelskich wiosek. We współczesnych zachowały się, nieco zmodyfikowane, dawne nazwy wsi: od dawnej wsi Choczino, od folwarku Strelina - Strelna, od folwarku Saary - Carskie Sioło. Pod koniec XV wieku ziemie te stały się częścią państwa moskiewskiego.

Rok 1710 uważany jest za początek historii Carskiego Sioła. Dwór Saary wyglądał wówczas jak zwykły dwór z drewnianym domem, usługami, ogrodem i warzywnikiem. Wybudowano dwie specjalne drewniane sale i usługi dla pań dworu. Założono fundament pod ogród, który później nazwano „Starym”. Później pojawiła się drewniana szklarnia do uprawy zagranicznych drzew owocowych.

Już za życia Piotra I cesarzowa Ekaterina Aleksiejewna, która stała się właścicielką tych ziem po księciu Menshikovie, nakazała założenie małego parku wokół nowych kamiennych komnat, wyznaczyła część lasu na menażerię, nakazując ogrodzenie go a tynom. Wzdłuż granicy parku posadzono świerkowe „perspektywy” i olszyn. Mistrz ogrodnictwa Jan Rosen otrzymał polecenie zasadzenia rozległego sadu wzdłuż ulicy Sadovaya oraz urządzania szklarni i szklarni w pobliżu ogrodzenia menażerii (obecnie obszar Alexander Park).

Do 1724 r. Posiadłość stała się elegancką letnią rezydencją z dwupiętrowymi „izbami szesnastu apartamentów”, regularnym ogrodem w stylu holenderskim z tarasami. Wraz z budową kościoła Zwiastowania, dwór zaczęto nazywać wioską, przez pewien czas - Zwiastowaniem.

24 czerwca 1728 roku kościół ten spłonął doszczętnie w wyniku uderzenia pioruna. Z rozkazu księżnej Elżbiety Pietrowna, ówczesnej właścicielki Carskiego Sioła, na miejscu spalonego kościoła w połowie maja 1734 r. Założono kościół Znaku w imię ikony Znaku Matki. Boga. Według legendy ikona ta była własnością patriarchów Konstantynopola od czasów starożytnych. Jeden z nich, święty Atanazy, który odwiedził cara Aleksieja Michajłowicza w Moskwie w 1652 roku, podarował mu tę ikonę. Od tego czasu ikona znajduje się w pałacu Romanowów, czczona i nazywana rodziną.

Zmieniły się czasy i gusta, style architektoniczne i artystyczne wymagały przebudowy pałacu, zmiany wystroju wnętrza. Pałac zmienia się niemal nieustannie, stając się coraz bardziej luksusowym. Swój rozkwit osiągnął w połowie XVIII wieku za panowania cesarzowej Elżbiety Pietrowna, córki Piotra I.

Przejdź się po Starym Ogrodzie.

Wchodząc do Parku Katarzyny od strony kościelnego skrzydła pałacu, znajdziemy się w jego frontowej części, znajdującej się przed parkową fasadą pałacu. Jest to stała część „ogrodu holenderskiego”, odrestaurowanego w latach 60-tych XX wieku, na wzór tego, jak wyglądał ogród w czasach swojej świetności, w połowie XVIII wieku za cesarzowej Elżbiety Pietrownej. Teraz wszystko jest pokryte śniegiem, łącznie z wzorzystymi parterami przed centralną częścią pałacu.

Na ich gładkiej powierzchni wznoszą się tylko wiecznie zielone piramidy zachodniej tui i pokryte marmurowymi rzeźbami (alegorie „Pokój” i „Wspaniałość”). Partery powstały jako „mały Wersal”, gdzie przepiękny wzór został „utkany” z dywanowych kwiatów. Teraz ich rysunek jest wykonany z ściętej zielonej trawy i materiałów sypkich o różnych kolorach i fakturach: cegła, węgiel, wióry marmurowe. Barokowe zawiłe loki, symbole władzy królewskiej - sylwetki irysów, wylane z frakcji węgla kamiennego, wyraźnie wyróżniają się na ciepłym tle ceglanych wiórów.

Wielu z nas nawet nie wyobraża sobie, jaką rolę odegrał Piotr I w tworzeniu ogrodów i parków w Petersburgu i okolicach, który z pasją kochał ogrody, umiał je uprawiać i robił wszystko, aby pojawiały się w naszych północnych regionach bagienne gleby niziny Newy, a ponadto nie były gorsze od zachodnioeuropejskich. Można powiedzieć, że większość ozdobnych gatunków drzew i krzewów, gatunków roślin kwiatowych, została sprowadzona i zakorzeniona w naszym kraju dzięki rozkazom Piotra I z samego początku budowy, aranżacji Petersburga i jego przedmieść. Ale lepiej jest o tym szczegółowo opowiedzieć osobno, ponieważ historia może być długa.

Regularna część Starego Ogrodu (jak zaczęto go nazywać po pojawieniu się Nowego, czyli angielskiego w stylu krajobrazowym już za panowania Katarzyny II) odpowiada szerokością wschodniej fasadzie pałacu. Jej południową stronę ogranicza Galeria Cameron i biegnąca od niej aleja. Galeria do spacerów podczas niesprzyjającej lub zbyt gorącej pogody została stworzona przez szkockiego architekta Charlesa Camerona w latach 1780-1795 jako ucieleśnienie jego długiego marzenia o starożytnych rzymskich łaźniach.

Obejmował pokoje Cold Baths lub Agate, wiszący ogród i rampę z widokiem na krajobrazową część parku. Po obu stronach głównej klatki schodowej galerii w 1786 r. Zamontowano brązowe kopie antycznych rzeźb starożytnego greckiego bohatera Herkulesa i Flory, bogini kwiatów. Te figury stały się swego rodzaju symbolem parków Carskiego Sioła.

Przeczytaj następną część. Krajobraz parków Carskie Sioło →