Lilia, Róża I Rododendron W Twoim Ogrodzie

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Przeczytaj poprzednią część. ← Feng Shui w projektowaniu ogrodów

Tygrys - lancetowaty - lilia

Lilia tygrysia, jak się ją najczęściej nazywa, jest wysoko ceniona przez koneserów starożytnych nauk i sztuki.

W Chinach, skąd pochodzi roślina, jej podziemne cebulki duszono lub gotowano i używano do jedzenia; był również stosowany w medycynie ludowej przy dolegliwościach żołądka i bólach głowy.

W naszych warunkach klimatycznych kwitnie od lipca do sierpnia. Według feng shui, pochyłe kwiaty lilii tygrysiej są uważane za najlepszych przewodników qi i żaden ogrodnik, gorliwy wyznawca starożytnej sztuki, nie może obejść się bez tych kwiatów w swoim ogrodzie. Ta lilia dobrze wygląda na tyłach ogrodu w mieszanym kwietniku lub na granicy.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Rododendron (naoyanghua). Element: yin. Symbolizm: łaska

Nazwa „rododendron” pochodzi z języka greckiego (rodon - „róża”, dendron - „drzewo”), skąd pochodzi roślina pochodząca z Chin.

Koneserzy Feng Shui zdecydowanie zalecają stosowanie rododendronów w ogrodach skalnych, a także do krawężników mieszanych i krzewiastych; zaokrąglone kwiatostany kwiatów białych, żółtych, różowych, czerwonych lub fioletowych, w połączeniu z dużymi, gładkimi, owalnymi liśćmi, które tworzą rodzaj zielonego wachlarza, dają szeroki, falisty kontur, idealny pod względem przewodzenia qi.

Róża (musian). Element: yin. Symbolizm: piękno

Według feng shui róża ma wyjątkowe właściwości i jest dobrym przewodnikiem ziemskich energii. Mówi się, że suszone płatki róż odpędzają złe duchy. Chińscy mędrcy odkryli także korzyści płynące z namaszczenia olejem różanym.

Róże zawsze przyciągały piękne kobiety, a kobiety zajmujące się różami stały się pięknościami, być może to magia. W Europie znajomość magii róż przypisywana jest żonie Napoleona, cesarzowej Józefinie, jednej z pierwszych, która zdała sobie sprawę z mocy tego kwiatu i która stworzyła piękny ogród róż w Malmaison, gdzie znajdowały się kręte ścieżki, kraty i altanki, jakby mimowolnie skopiowano te, które zostały przepisane przez Feng Shui, chociaż Josephine nie studiowała chińskiej kwiaciarstwa, ale najwyraźniej miała intuicję.

Jeśli oderwiemy się od legend, to w pobliżu Petersburga róże kwitły kiedyś obficie i dawały duże piękne kwiaty. Jeśli chodzi o niebezpieczeństwo ich zamarznięcia, ogrodnicy wiedzieli, jak odpowiednio przygotować krzew róży do zimowania i jak go przykryć. Obecnie istnieje tak wiele różnych rodzajów i odmian róż, że nie sposób ich wymienić.

Znalazłem najbardziej praktyczną i sprawdzoną taksonomię oraz kilka zaleceń z magazynów ogrodniczych z 1908 roku. Oto fragmenty tych artykułów. „Ze względów praktycznych wystarczy podzielić róże na następujące grupy: 1) róże parkowe, 2) róże szlachetne, 3) niskie wielokolorowe i 4) kręcone wielokolorowe.

Róże parkowe to przede wszystkim róże o dzikich korzeniach i owoce dzikiej róży, proste i podwójne, które zwykle dobrze znoszą zimę bez zadaszenia.

Jak na przykład owoce róży północnej (Rosa cinnamemea), dzikiej róży lub dzikiej róży (Rosa canina) - uważane za najlepszy surowiec na róże szlachetne; żółta róża kapucyńska (R. lutea); pomarszczona róża (R. rugosa); jabłko (R. Pomifera. = R. Villosa).

Powinno to również obejmować, oprócz prawdziwych dziko rosnących, bezpretensjonalnych róż o różnych korzeniach, takich jak kapusta lub stulistna (R. centifolia); róże mchowe (R. muscosa); Francuski (R. gallica) i inne. Wszystkie róże w parku kwitną zawsze tylko raz na wiosnę.

Klasa pośrednia - przejściowa od róż parkowych do szlachetnych - to róże uzyskiwane ze skrzyżowania róż parkowych z szlachetnymi, z których najbardziej udane są Conrad Ferdinand Meyer i Soleil dor. Są to doskonałe róże gruntowe, które dobrze zimują na środkowym pasie, ale na północ od niego wymagają schronienia na zimę.

Róże szczepione to przeważnie róże szlachetne, chociaż mogą też pochodzić z sadzonek. Szlachetne róże można podzielić na trzy rodzaje:

1) powtarzający się (Rosa hybrida bifera) - najbardziej odporny;

2) róże herbaciane (R. Thea indica) - najmniej odporne;

3) hybryda herbaty (R. thea-hybrida) - półtwarda.

Są bardzo zbliżone do herbaty hybrydowej pod względem zalet i wymagań stawianych schroniskom na zimę:

a) róże bourbon (R. borbonica) o bardziej płaskiej strukturze kwiatowej; najlepszy z nich to stary Souvenir de la Malmaison (blado różowawy);

b) Noisettiana, przynajmniej w bardziej odpornych odmianach - Aime Vibert (biała) i William Allen Richardson (miedziano-żółta).

Wielokolorowe róże kwitną w dużych skupiskach małych kwiatów i występują w dwóch głównych formach: stara - wielokolorowa róża kręcona; i nowy wielokolorowy niski. Pierwsza nazywa się R. polyantha, a druga jest po prostu wielokolorowa (R. multiflora). Ale ponieważ oba te terminy oznaczają to samo, ale tylko w dwóch różnych językach - greckim i łacińskim - nie eliminuje to w najmniejszym stopniu ciągłego zamieszania.

Dlatego znacznie lepiej jest dodać słowa „niska” lub „kręcona”, a wtedy będzie już jasne, o jakiej róży mówimy.

Niskie róże wielokolorowe są używane głównie do obramowania w rabatach kwiatowych z różami, ale niektóre, na przykład М-me Levavasseur, są czasami szczepione na standardowych owocach róży. Są hodowane w większości przez sadzonki, a nie przez szczepienie, a zatem, jeśli zamarzną od góry, mogą ponownie strzelać z korzenia. Wśród nich są:

1) małe kwiaty, na przykład M-lle Cecille Brunner (lekko różowawe na żółtym tle), Gloire de Polyantha (różowe), M-me Levavasseur (karminowa czerwień) i inne;

2) o średniej wielkości kwiatach, na przykład Eugenie Lamesch (żółte), Clothilde Soupert (białe różowawe);

3) wielobarwne, na przykład Mosella (biała), Gruss an Teplitz (cynobrowa czerwień).

Obejmuje to również róże bengalskie lub miesięczne (R. bengalensis, R. semiperilorens), na przykład Hermosa (różowy), Cramoisi superieur (aksamitny karmin) i inne. Te róże są zbliżone do herbaty hybrydowej, a częściowo do róż herbacianych pod względem wymagań dotyczących okrycia na zimę.”

W przedrewolucyjnych artykułach na temat ogrodnictwa przedstawiono bardzo obszerny materiał praktyczny, oczywiście wymaga on pewnych poprawek, ale to już inny temat. Opis róż chcę zakończyć cytatem z magazynu ogrodniczego z 1902 roku. „Róża, podobnie jak królowa kwiatów, wymaga uwagi i starannego wyboru miejsca i pielęgnacji.

Przede wszystkim potrzebuje czystego, świeżego powietrza i otwartej przestrzeni. W bezpośrednim sąsiedztwie fabryk lub w wąskim, otoczonym wysokimi murami miejskiego ogrodu, gdzie cyrkulacja powietrza jest bardzo utrudniona, żaden z pąków nigdy nie rozwinie się w różach w całej okazałości.

Ponadto nigdy nie należy sadzić róż w cieniu dużych drzew, które zabierają dużo wilgoci i blokują światło słoneczne od róży. W skrajnych przypadkach róża nadal toleruje cień, ale w żadnym wypadku nie jest to „przykrywka”: lubi czuć nad sobą otwarte niebo!”Myślę, że komentarze tutaj będą zbędne, o ile rosyjscy ogrodnicy intuicyjnie podążali za prawa Feng Shui.

Trochę dłużej zatrzymałem się na różach niż na innych roślinach, chociaż obecnie w Chinach jest ponad 70 tysięcy różnych, równie czczonych rodzajów kwiatów, z których każdy ma swoją własną symbolikę i cel.

Umiar i harmonia powinny być obecne we wszystkich różnorodnych wyborach. Nie zapomnij o mistycznym składniku ekscesów. Słynny tego rodzaju przykład można znaleźć w historii miłosnej cesarza Genso do pięknej i kapryśnej młodej dziewczyny o imieniu Yokiki. Cesarz tak ją podziwiał, że od razu spełniał każdą jej zachciankę.

Balkon w pałacu, skąd podziwiała kwiaty w ogrodzie, kazał wykonać z najrzadszych gatunków pachnącego drewna, a kamienie do przekraczania strumieni były wszędzie w ogrodzie pokryte kwitnącym lotosem, tak że tak się stało. nie dotykać nogą szorstkiej powierzchni. Ale historia zakończyła się tragicznie: kielich cierpliwości imperialnych sług przepełnił się, a raz, po usłyszeniu kolejnego rozkazu, zbuntowali się, zabili Yokikiego, a potem nastąpiła śmierć mistrza.

Przeczytaj następną część. Zasady łączenia kolorów roślin w ogrodzie →