Technika Sadzenia Ziemniaków Z Udziałami Bulw

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Przeczytaj poprzednią część. ← Jak liczba kiełków wpływa na plon ziemniaków

Zbiór odmian krzewów ziemniaczanych Żukowski wcześnie

Jeden z listów od plantatorów ziemniaków zawierał tekst: „Tylko nie mów, że mam inny klimat, warunki, glebę. Nie gonię za rekordami, staram się nakreślić jasny plan na wiosnę, konkretne działania, które będą realizowane bez wahania”.

Jasny plan bez wahania, to proste: rób wszystko tak, jak zawsze. W takim przypadku zdecydowanie nie możesz się pomylić. Nic. Jaki jest twój klimat, warunki glebowe, już wiesz. Jakie są zbiory - też. Rób wszystko jak zawsze - uzyskaj zwykły wynik.

Moje myśli prowadzą mnie do eksperymentów. Dziewięćdziesiąt procent moich eksperymentów kończy się niepowodzeniem - spadkiem lub utratą plonów. Niektóre metody, które znacznie zwiększają mój plon ziemniaków, nie działają dla innych ogrodników. Potrzebujesz takich problemów? Musisz sobie odpowiedzieć na to pytanie.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Jeśli opisane fakty nie są przerażające, istnieje inny jasny plan. Może być również używany bez wahania. Czytałem o jakiejś technice zwiększającej plony - sprawdziłem, przeanalizowałem, powtórzyłem, uwzględniając analizę i wyciągnąłem wnioski. W rezultacie otrzymasz technologię do uprawy wysokiej wydajności we własnych warunkach.

Opowiem ci o tym, jak sadzę ziemniaki, a potem sam zdecyduj. Na przykład po swoich eksperymentach postanowił zrezygnować z pierścieniowego cięcia bulw. Mówiłem o tym w poprzedniej części artykułu.

Jak i kiedy kroić bulwy ziemniaka?

Zdjęcia 1, 2, 3

Wierzchołek (część wierzchołkowa) to ta część bulwy, na której koncentruje się większość kiełków. Część rozłogowa (pępowina) to część bulwy, za pomocą której bulwa jest połączona z rozłogiem.

Widziałem zalecenia dotyczące przecinania się i wzdłuż. Było kilka rad, aby nie przywiązywać wagi do kierunku cięcia. Moje obserwacje pokazują: podczas cięcia wzdłuż bulwy - od części wierzchołkowej (wierzchołkowej) do części stolonalnej - dominacja wierzchołkowa pojawia się na obu połówkach - pędy na pępowinie nie rozwijają się, a 1-2 pędy aktywnie rozwijają się na wierzchołku (patrz rys. 1 i 3). Podczas cięcia w poprzek na dnie wyrasta kilka pędów. Zaleca się przecinanie bulw w poprzek. W tym przypadku więcej kiełków ma szansę stać się łodygami (patrz rysunki 1 i 2).

Należy pamiętać, że istnieją odmiany ziemniaków, w których bulwy nie są wydłużone od części rozłogowej do części wierzchołkowej, ale są okrągłe lub nawet spłaszczone. Takich bulw nie można przeciąć - praktycznie nie ma oczu na części rozłogowej. Należy je przyciąć wzdłuż (patrz rys. 4).

Zasada wyboru sposobu cięcia nie jest trudna. Najpierw odetnij górę. Następnie badamy bulwę - jak ułożone są oczy i ile ich jest. Jeśli na pozostałej połowie jest 4-5 oczu, przeciąć ją na pół (patrz rys. 5). Abyś miał 2-3 oczy. Zdarza się również, że bulwa jest wystarczająco duża, a na części rozłogowej niewiele jest oczu. Następnie jednym okiem kroimy na kawałki.

Ile części wyciąć - zależy to od wielkości bulwy. Zwykle kroję tak, aby kawałki bulwy do sadzenia miały co najmniej 30 gramów. Oznacza to, że bulwa wielkości jaja kurzego jest pocięta na pół. Te, które są największe - większa liczba sztuk. Opcje sekcji pokazano na rysunkach 5,6,7,8.

Nie przestrzegaj ściśle wskazanych kierunków cięcia. Możesz to wyciąć w inny sposób. Umiejscowienie oczu na każdej bulwie jest indywidualne (patrz ryc. 9.10).

Rysunek 4

Jeśli zdecydujesz się pokroić porośnięte bulwy, warto zastanowić się, ile rozwiniętych kiełków pozostało na kawałku. Na przykład w części stolonowej pozostały dwie rozwinięte i dwie porośnięte pędy (patrz ryc. 11). Możesz go pokroić tak, aby na każdej części była rozwinięta i jedna kiełkująca. W takim przypadku z każdego kawałka otrzymasz jedną łodygę (patrz rys. 12). Możesz go przyciąć tak, aby oba rozwinięte pędy pozostały na jednym kawałku. Na drugim kawałku będą dwie kiełki, które wyrosły. W tym przypadku możemy uzyskać nie 2, ale 3-4 kiełki (patrz rys. 13).

Jest ważny punkt, na który należy zwrócić uwagę. Po każdej bulwie nóż należy zanurzyć w wiśniowym roztworze nadmanganianu potasu. Pomoże to uniknąć zakażenia zdrowych bulw przez chore bulwy.

Odetnij kawałek - przetrzyj sekcje cementem. Robi się to po prostu: wlej suchy cement do miski i zanurz kawałek bulwy. W literaturze częściej zaleca się odkurzenie przekrojów popiołem. Ale moim zdaniem cement jest bardziej skuteczny. Podczas cięcia, nawet przy dokładnej dezynfekcji noża, pozostaje możliwość zakażenia kawałków bulwy przez świeże skrawki.

Cienka warstwa cementu zasysa niewielką ilość soku komórkowego wraz z możliwą infekcją. Można to porównać do tego, jak osoba ugryziona przez węża wysysa krew w miejscu ukąszenia. Ponadto cement dobrze zatyka cięcie. Po wyschnięciu cementowa skorupa może odpaść - nie jest to przerażające. Kawałek jest już dobrze zamknięty. Nie należy też obawiać się, że cement wpadnie do gleby - nie zaszkodzi.

Zdjęcia 5, 6, 7

Zaraz po pytaniu „Jak ciąć?” nasuwa pytanie: „Kiedy ciąć?” …

Możesz ciąć od jesieni do dnia sadzenia. Zrobiłem to inaczej. Ale jest kilka rzeczy, o których należy pamiętać.

Cięcie jesienią jest wygodniejsze - nie ma zagrożenia wiosennego. Ponadto naukowcy argumentują, że zmiany chorobowe występują tylko w okresie „gojenia” (świeżo zebrane bulwy). Wraz z przejściem bulwy w stan uśpienia tracona jest zdolność tworzenia „ran”. Rana peridermis nie tworzy się również na zielonych bulwach napromieniowanych przez słońce (rana peridermis jest warstwą ochronną, która ma strukturę i skład zbliżony do skórki ziemniaka; w rzeczywistości jest to nowa skórka, chociaż ma inny wygląd).

Zdjęcia 8, 9, 10

W późniejszych okresach cięcia tworzy się również warstwa ochronna, która jest jednak znacznie mniej skuteczna w zwalczaniu infekcji pociętych bulw niż rana okołowłosy. Warto wziąć pod uwagę, że jesienne cięcie porażonych, chorych ziemniaków może doprowadzić do całkowitej utraty nasion. Jeśli nie masz dobrego miejsca na ziemniaki, to cięcie jesienią również nie jest tego warte - pocięte bulwy szybciej tracą wilgoć - więdną.

Wiosną najlepiej ciąć, zanim bulwy wykiełkują. To cięcie zapewnia równe warunki początkowe dla kiełków w obu połowach. Na sadzonkach nie można odróżnić krzewów wyrastających z wierzchołkowych i stolonalnych części bulwy. Jeśli pokroisz bulwy dużymi kiełkami, część rozłogowa rozwija się z opóźnieniem, a kiełki na niej są nieco słabsze.

Istnieją zalecenia, aby podczas cięcia bulwy pozostawić zworki, aby części się nie rozdzieliły, a podczas sadzenia części należy oddzielić i posadzić oddzielne części w glebie. Taka technika z przedłużonym kiełkowaniem zwiększa opóźnienie w rozwoju pępowiny. O tym - w poprzedniej części artykułu.

Zdjęcia 11, 12, 13

Cięcie porośniętych bulw jest również w porządku. Tylko musisz sadzić osobno stolonowe części i blaty. W przeciwnym razie szybciej rozwijające się rośliny z wierzchołków będą uciskać rośliny z części rozłogowych.

Możesz pokroić bulwy na kilka dni przed sadzeniem - najważniejsze jest to, że plasterki wysychają.

Decydując się na cięcie, należy pamiętać o kilku kwestiach. Bulwy cięte wiosną na długo przed sadzeniem mogą tracić dużo wilgoci - kurczą się. Na bulwach ciętych przed sadzeniem pędy nie będą miały czasu na pojawienie się, które następnie utworzą pnie. W tym przypadku mamy niewielkie szanse na zdobycie krzewów z optymalną liczbą pni. Porozmawiamy o tym poniżej.

Więcej pytań: „Co dalej? Sekcje są traktowane cementem, połówki są mieszane we wspólnej kupie, jak je posadzimy? W jednym otworze (bruździe), w jednym miejscu - dwie połówki na raz? A może sadzimy jak zwykle, licząc każdy dywan jako jedno ziarno? Jeśli tak, czy konieczne jest zmniejszenie odległości między bulwami?

Pierwszą rzeczą, której nie powinno się robić po cięciu, jest to, że kawałki nie powinny być umieszczane na wspólnej kupie - z dwóch powodów. Po pierwsze: jeśli połówki nie zostaną wysuszone, spleśniały. Po drugie: warto osobno posadzić szczyty i pępowiny. Zbiory różnią się od nich.

Wierzchołki dadzą krzewy jak z całych bulw z odpowiednim plonem. Każdy kawałek rozłogu da krzaki z kilkoma pniami. Liczba bulw będzie nieco mniejsza, ale one (bulwy) będą największe. W związku z tym podczas wycinania wierzchołki umieszczam osobno, wszystko inne - również w innym pojemniku.

Jak sadzić różne części pociętej bulwy

Zdjęcia 14, 15, 16

Opcja 1. Wierzchołki sadzimy jako całe bulwy - 20-25 cm wzdłuż łoża z lekkim przesunięciem (patrz Rys. 14).

Zawsze mam trochę czasu między cięciem bulw (jeśli tnę wiosną) a sadzeniem - od dwóch tygodni. W tym czasie zaczynają rosnąć pędy zdolne do tworzenia pni. Już widać, które z nich będą się dalej rozwijać, a które nie. Ale nie warto trzymać kawałków przez bardzo długi czas przed sadzeniem - tracą wilgoć.

Kawałki ze stolonu sadzimy na różne sposoby. Podstawowy schemat jest taki sam jak dla wierzchołków. W każdym „gnieździe” umieszczamy kilka części rozłogowych. Nie liczy się tu liczba sztuk, ale liczba aktywnych pędów - 5-7 sztuk (patrz przykłady na ryc. 17). Ten wybór pozwala uformować w przybliżeniu taką samą liczbę łodyg w każdym krzaku. Zapewni to bardziej równomierne rozmieszczenie łodyg na powierzchni grzbietu.

Opcja 2. Sadzenie ziemniaków do wczesnego spożycia odbywa się według tego samego schematu, ale po 15 cm (patrz rys. 15).

Umieściliśmy tyle sztuk w jednym gnieździe, aby w gnieździe było 3-4 rozwinięte pędy.

Opcja 3. Na poletku nasiennym do rozmnażania nowych (dla mnie) i wartościowych odmian używam innego schematu (patrz ryc. 16). W każdym gnieździe wkładam kawałki z 2-3 rozwiniętymi kiełkami.

Zdjęcia 17, 18

Różne schematy dają różne wyniki. Największą wydajność uzyskuje się przy trzeciej opcji. Druga opcja jest bardziej produktywna niż pierwsza. Ale w ten sam sposób rozkłada się koszty pracy: trzecia opcja wymaga dużego wysiłku podczas sadzenia i mulczowania. Uprawiając ziemniaki na powierzchni powyżej stu metrów kwadratowych, należy preferować metody najmniej pracochłonne.

Czas więc wejść na pokład. Górną warstwę kalenicy poluzowaliśmy o 5-7 cm. Wcześniej użyłem do tego płaskiego frezu Fokin. Teraz z wielką przyjemnością używam kultywatora Tornado Krivulin. Praca jako kultywator na glinie jest czterokrotnie łatwiejsza i szybsza.

Zdjęcia 20, 21

Robię dziurę ręką, aż twarda ziemia. Na jego dnie kładę kiełkami kawałki bulw. Położyłem kawałki tak, aby kiełki były ustawione promieniowo wzdłuż krawędzi otworu (patrz rys. 18). Następnie mierzę odległość od środka poprzedniego otworu za pomocą przewodnika (drążka o wymaganej długości) i wykonuję następny otwór. W tym samym czasie przykrywam pierwszy ziemią usuniętą z drugiego otworu. Nie przenoszę ziemi z dziury do dziury, ale przesuwam ją bezpośrednio po łóżku. W tym przypadku w miejscu otworu tworzy się niewielkie wzgórze (patrz rys. 20).

Po posadzeniu ogrodu przykrywam go niewielką warstwą ściółki - nie więcej niż 5 cm (patrz ryc. 21). Po kiełkowaniu masy dodaję ściółkę (mam słomę) do grubości 30 cm, co prawie kończy pielęgnację ziemniaków. Prawie - bo tu i ówdzie przedrze się ostropest i brzoza. Będą musiały zostać złamane ręcznie. Dalej - tylko czyszczenie.

Przeczytaj następną część. Wpływ gęstości sadzenia na plon ziemniaka →