Zimowe Sztuczki Wędkarskie

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Akademia wędkarska

Dżdżownice do połowów zimowych można przygotować jesienią, a następnie przechowywać przez długi czas. Aby to zrobić, wlewa się glebę do przestronnego drewnianego pudełka, dodaje torf, humus i okresowo zwilża wodą. Pudełko umieszcza się w chłodnym miejscu, najlepiej w podłożu lub piwnicy. Bardzo przydatne jest karmienie robaków poprzez umieszczenie w ziemi pijanej herbaty, gotowanych ziemniaków lub namoczonego białego chleba.

Robaki będą żyć w pudełku przez całą zimę, ale musisz je stale monitorować, w przeciwnym razie wszystkie się wyślizgną. Aby temu zapobiec, wzdłuż krawędzi całego obwodu pudełka wznosi się metalowy daszek (ryc. 1, poz. 3). Aby nie rdzewieć, użyj ocynkowanego żelaza, mosiądzu, aluminium. Aby zapewnić większą niezawodność, końce osłony są odchylone pod kątem prostym.

Możesz przechowywać robaki do połowów zimowych w inny sposób. W tym celu weź litrowy szklany słoik, który jest wypełniony humusem (ja używam zgniłego obornika kurzego). Szyjka puszki zamykana jest nylonowym wieczkiem. Puszka robaków jest przechowywana między ramami okiennymi lub w niezbyt zimnej piwnicy. Zimą śnieg wlewa się do słoika cztery do pięciu razy, aby zwilżyć zawartość. Dysza pozostaje idealnie przez całą zimę.

Wygodny stojak na zimową wędkę można łatwo wykonać samodzielnie. Aby to zrobić, z gęstej pianki wycina się trójkąt równoramienny o wymiarach 3x3x4,5 cm (ryc. 2, poz. A). Bliżej góry wykonuje się przelotowy otwór o średnicy 3-5 mm, w który wkładany jest bicz wędki.

U podstawy trójkąta wykonano dwa otwory o średnicy 1,5 mm i głębokości 12 mm pod kątem 45 stopni. Wsuwane są w nie dwie nogi wykonane z aluminium lub drutu ocynkowanego o średnicy 2 mm i długości 100 mm. Po zmontowaniu stojaka nakłada się go na bat zimowej wędki i instaluje nad otworem (rys. 2, poz. B). Jeśli w pobliżu otworu na lodzie znajduje się woda, pod uchwyt pręta umieszcza się drucianą nogę (rys. 2, poz. C).

W zimowym łowieniu na głębokości (10-12 metrów i więcej) często udaje się sprzęt, składający się z żyłki głównej o średnicy 0,2-0,25 mm, 2-3 haczyków na niej i dużej jigi na końcu. Odległość między haczykami a przyrządem wynosi 30-50 mm. Haczyki mocuje się do linki głównej na dwa sposoby.

1. Trudne. Następnie dwukrotnie przepuszcza się żyłkę przez ucho haczyka, następnie powstałą pętlę nawija się 2-3 razy na czoło haczyka i ponownie przepuszcza przez ucho haka lub ostatnią pętlę na czole haczyka i dokręcony. Punkt mocowania jest nasmarowany wodoodpornym klejem.

2. Na krótkiej - do 3 cm - smyczy przypinanej do linki głównej. Aby to zrobić, wykonaj pojedynczą pętlę ze smyczy (pobraną z marginesem dla wygody zawiązania haka) i główną linkę, umieszczając pętlę w miejscu wiązania smyczy. Dolny koniec smyczy i linka główna są przewleczone razem i jednocześnie 2-3 razy przez pętlę i zaciśnięte, dolny koniec jest odcinany, a do górnego końca w zwykły sposób przymocowany haczyk, który powinien wisieć prostopadle do linii głównej (rys. 3).

Przyrząd można zawiązać za pomocą węzła pokazanego na rysunku 4. Jest on samozaciskowy, ściśle przylega do czoła haka i jest łatwy do wykonania na drutach. Nie musisz trzymać przynęty w dłoni po przeciągnięciu żyłki przez otwór w niej. Po przeciągnięciu żyłki przez otwór w przyrządzie koniec żyłki składa się na pół - tworzy się pętla. Następnie wykonuje się duży zakręt, w który dwukrotnie przechodzi wolny koniec linii. Pętlę zakłada się na haczyk przyrządu, a węzeł zaciska się na przedzie.

Proponowane urządzenie (rys. 5) można zastosować zamiast podbieraka i haka, dodatkowo może pełnić funkcję kątownika. Wykonany jest z dowolnej sprężyny o średnicy drutu 3-4 mm. Od sprężyny pozostaje jeden obrót, reszta jest wyprostowana i dwa końce po 120 mm każdy. Są nitowane i nawiercane pośrodku przez otwór o średnicy 2,5 mm. Chwytaki wykonane są z blachy stalowej o grubości 1,5 mm. Uchwyty są połączone obrotowo między sobą oraz ze sprężyną za pomocą nitów.

Podczas odwilży lód na zbiornikach wodnych nabiera lustrzanej powierzchni, po której chodzenie jest trudne i niebezpieczne. Dla wygody chodzenia po takim lodzie wystarczy wykonać proste w konstrukcji kolce-pazury (ryc. 6), które zakłada się na buty i mocuje do nich za pomocą pasów mocujących. W przypadku cierni-pazurów stosuje się skrawki blachy stalowej o grubości 1-1,5 mm i dowolny odpowiedni pas, w tym pas biodrowy.

Bardzo szybko można zrobić łyżkę z cyny lub ołowiu (ryc. 7). Aby to zrobić, stopioną puszkę wlewa się do pudełka (można użyć tektury) z warstwą 1-1,5 mm. Płytkę uzyskaną po schłodzeniu kroi się na paski o długości 70-80 mm i szerokości 15-25 mm. Jednak rozmiary mogą być dowolne. Wykończenie odbywa się za pomocą pilnika i noża. Na żyłkę i haczyk w łyżce wierci się otwory o średnicy 2-3 mm. Za pomocą szczypiec łyżka uzyskuje pożądany kształt (zgięcie). Osobliwością takiej łyżki jest to, że jej wygięcie można zmienić, lekko naciskając palce. Zmiana zakrętu pozwala na regulację głębokości zanurzenia przynęty podczas jazdy, co jest bardzo istotne podczas łowienia w płytkich zarośniętych miejscach.

Węzły pamięci:

wybierając się na wyprawę wędkarską koniecznie weź ze sobą termos z gorącą kawą lub herbatą, a jeszcze lepiej - z bulionem warzywnym, mięsnym lub z kurczaka, który pomoże Ci przywrócić siły. Alkohol może komuś smakować, ale jest mało prawdopodobne, aby chronił przed mrozem

zimą ludzie, którzy stale noszą okulary, mają problem: okulary w okularach zaparowują. Nie stanie się tak, jeśli przed łowieniem nasmarujesz je łagodnym roztworem mydła, osuszisz, a następnie wytrzyj czystą szmatką

lód na prowadnicach może uszkodzić nawet najsilniejszą linkę. Ale jeśli pierścienie zostaną nasmarowane gliceryną, nie będą lodem nawet przy silnych mrozach