Płaczące Kształty Drzew W Projektowaniu Ogrodów

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Wierzba zielona, pochylona nad wodą …

Chcesz oryginalności? Chcesz zmienić swoją witrynę w coś wyjątkowego? Masz dość rzadkich, ciągle marznących roślin i nie pociąga Cię czerwony, odrażający kolor listowia współczesnych ciekawostek? Wtedy wybór jest jeden i oczywisty - płaczące formy znanych od dawna roślin: jabłoni, sosny, świerków i jarzębiny. Te niezwykłe rośliny można dobrze łączyć z brzozą i wierzbą, naturalnie płacząc. Posadzone zarówno pojedynczo, jak iw dowolnej kombinacji, ożywią miejsce o dowolnym układzie i stylu.

Warto zauważyć, że większość drzew z opadającą koroną nie jest tworem natury, ale pomysłem ludzkich rąk, są jednak rośliny, które pojawiły się w tej postaci w przyrodzie i nadal żyją w swoim naturalnym środowisku. Zwykle sztuczny „płacz” można wytworzyć na dwa sposoby: zaszczepiony na kolbie lub umiejętnie ukształtowany.

Formacja tutaj nie jest trudna: aby drzewo zaczęło płakać, konieczne jest wybranie rasy o elastycznych gałęziach i regularnie przycinanych pędach bocznych przez cały sezon wegetacyjny. Pobudzi to ich aktywny wzrost długości i ostatecznie doprowadzi, z Twoją pomocą, do „płaczu”. Lepiej jest zacząć formowanie, gdy roślina jest jeszcze bardzo młoda, wtedy szanse, że otrzymasz dokładnie to, co zamierzałeś, są duże.

Udało nam się więc pobudzić aktywny wzrost pędów roślin. Teraz musisz naprawić uzyskany wynik w określonej pozycji. Aby zrealizować nasze plany, potrzebujemy liny i sztywnego drutu. Tak ostrożnie, jak to możliwe, zacznij przechylać pędy drzewa we właściwym kierunku, wybierając te, które nadają się do wysiłku i nie łamią się. Następnie przymocuj drut dociskając go do gałęzi w kierunku nachylenia. Drut musi pewnie utrzymywać pęd w wybranej przez Ciebie pozycji, ale nie powinien uszkadzać kory, nawet drobnej.

Jeśli jesienią uformowałeś w ten sposób drzewo, a przed nim długa zima, lepiej jest użyć liny, a nie drutu, w tym przypadku ryzyko uszkodzenia pędów jest zminimalizowane.

Płaczące drzewa, zarówno uformowane, jak i naturalne, można wykorzystać do zacienienia kwietnika lub ogrodu kwiatowego, w razie potrzeby, do utworzenia zacienionych alejek, do dekoracji placu zabaw lub altany.

Niektóre płaczące drzewa świetnie nadają się do sadzenia w pobliżu sztucznych lub naturalnych zbiorników wodnych, takich jak wierzba płacząca.

Ciekawe są też płaczące drzewa, sadzone np. Na środku trawnika. Wyglądają jak zielone fontanny. Wszystko, co jest do tego potrzebne, to regularne sadzenie drzew w dowolnym miejscu trawnika we wcześniej przygotowanej glebie odżywczej i wodzie. Będzie bardzo pięknie, jeśli obrysujesz granice drzewa za pomocą na przykład kamienia dekoracyjnego.

Jeśli Twoja witryna ma już duży ogród z raczej nudnymi drzewami owocowymi, możesz go ożywić, sadząc im płaczące drzewa. W tym przypadku płaczące formy drzew owocowych, na przykład płacząca jabłoń lub płacząca brzoskwinia (dla cieplejszych regionów), mogą stać się najlepszym wyborem. Ale prawdziwym rozwiązaniem projektowym byłoby wylądowanie jarzębiny na takich obszarach, które mają kształt płaczącej korony. Ta roślina będzie się dobrze czuć na północy, w centrum i na południu kraju. Jarzębina płacząca to najczęściej bardzo wdzięczne i raczej kruche drzewo o delikatnych, pierzastych liściach. I nawet w wieku dziesięciu lat jest raczej znikoma. W okresie kwitnienia płacząca forma jarzębiny cieszy się wspaniałymi śnieżnobiałymi kwiatostanami, a latem kwiaty zastępują dość jasne owoce o bogatym pomarańczowym kolorze,zebrane w potężne kwiatostany-tarcze. Jarzębina płacząca nawet jesienią nie znudzi się zachwycaniem - ubiera się w szkarłatno-żółte odcienie, zachowując owoce do połowy zimy, a głodne ptaki mimo goryczy pożywienia dziobią je wszystkie do końca.

Jeśli chodzi o opiekę nad roślinami, formy płaczu praktycznie tego nie wymagają. Jednak nadal należy przestrzegać pewnych zasad. Na przykład w przypadku zaszczepienia płaczącego drzewa należy usunąć absolutnie wszystkie pędy, które zaczynają rosnąć poniżej miejsca szczepienia. Koronę przycinaj okresowo, na przykład na roślinach takich jak wierzba płacząca. W końcu, jeśli po kwitnieniu nie odetniesz krótko jej gałęzi, korona może bardzo szybko stracić swój kształt. Takie przycinanie będzie stymulować tworzenie nowych pędów, a odrodzona młoda korona będzie jeszcze grubsza i ciekawsza.

Pamiętaj jednak, że wszystkie rodzaje roślin, które kwitną wczesną wiosną, należy przycinać dopiero po zakończeniu kwitnienia, a jeśli przycinanie zostanie przeprowadzone w innym czasie, istnieje ryzyko, że pąki kwiatowe po prostu nie uformują się i roślina nie kwitną.

Rośliny kwitnące latem należy przycinać każdej wiosny. W takim przypadku przycinanie należy przeprowadzić w taki sposób, aby w rezultacie młode pędy były znacznie skrócone, ale na końcu każdego z nich koniecznie jest pączek, który wyrośnie.

Przycinanie jest często zminimalizowane i nie powoduje większych niedogodności. I nie spędza się dużo czasu. Wydawałoby się, że wszystko jest w porządku, ale większość płaczących drzew ma jedną nieprzyjemną cechę - są raczej słabo odporne na zimę. Dlatego takie rośliny należy chronić przed zimowymi zagrożeniami - sadzić w miejscu osłoniętym od północnego wiatru, przykryć i ściółkować torfem lub humusem kręgów przy pniu.

Podsumowując, chcę bezpośrednio porozmawiać o samych płaczących drzewach, ponieważ dziś w szkółkach jest ich duży wybór. Jest wiele form tolerujących cień, niesamowicie pięknie kwitnących, ładnie wyglądających jesienią, a latem czarujących turkusowymi liśćmi.

Oto lista płaczących drzew, najpopularniejszych wśród ogrodników, których sadzonki nie są trudne do zdobycia.

Wierzba płacząca to roślina, którą ukształtowała sama natura. Wierzba jest niska, nie więcej niż 12-15 metrów, ma bardzo długie i zaskakująco elastyczne pędy, czasem zwisające do samej ziemi lub do zbiornika. Wierzba kwitnie w oryginalny sposób - z kolczykami jest bezpretensjonalna dla gleby, uwielbia obfitość wilgoci w glebie, ale boi się silnych mrozów i może zamarznąć, szczególnie w młodym wieku. Wierzba to najbardziej udane drzewo do tworzenia żywopłotów, pergoli, alejek.

Płacząca brzoza jest również naturalnie wysokim, smukłym drzewem z opadającymi pędami pokrytymi jasnozielonymi liśćmi w kształcie serca. Brzoza może dorastać do dwóch dziesiątek metrów wysokości w ciągu zaledwie kilku lat, bez problemu znosząc mróz. Jednak bardzo boi się suszy. W parnym 2010 roku w centralnym regionie Rosji wymarły prawie wszystkie plantacje brzóz płaczących. Oprócz zamiłowania do wilgoci, płacząca brzoza jest wrażliwa na światło: słabo rośnie w cieniu, pień zacznie się wyginać w poszukiwaniu przestrzeni otwartej na promienie słońca.

Popiół płaczący to dość skromne drzewo, jego maksymalny wzrost wynosi 7-8 metrów. Jesion rośnie dość szybko, zwłaszcza jeśli jest posadzony w dobrze oświetlonym miejscu na glebie bogatej w wilgoć i wapń. Popiół płaczący można umieszczać zarówno w nasadzeniach pojedynczych, jak i grupowych, jego długie i raczej wdzięczne gałęzie będą odpowiednie w dowolnej kompozycji.

Jeszcze skromniejszy rozmiar jest płacząca akacja. Jego wysokość zwykle nie przekracza dwóch metrów. To drzewo jest dość odporne, nie boi się suszy i silnych mrozów, rośnie na każdej glebie, zarówno na otwartej przestrzeni, jak iw cieniu. Akacja jest piękna latem (kiedy liście mają ciemny, bogaty zielony kolor) i jesienią (kiedy liście stają się jasnożółte), a wiosną jest podwójnie piękna dzięki żółtym kwiatostanom o przyjemnym zapachu.

Co zaskakujące, w naturze można znaleźć płaczącą sosnę i płaczący modrzew. Pierwszy składa się z trzech typów - żółtego, czarnego i Weymouth. Wszystkie te gatunki są odporne na suszę, tolerancyjne na każdy rodzaj gleby, mrozoodporne i wymagające światła. Sosna płacząca każdego rodzaju charakteryzuje się elegancką, gęstą i płynną koroną, która jest piękna o każdej porze roku.

Modrzew płaczący to krótka roślina, osiągająca w wieku dorosłym wysokość od sześciu do siedmiu metrów, rozprzestrzeniająca swoje pędy od trzech do czterech metrów. Modrzew jest mrozoodporny, średnio zimotrwały, ale nie rośnie dobrze na żadnej glebie. Najlepiej rozwija się na podłożach przepuszczalnych, dobrze oświetlonych i wilgotnych. Jego igły są bladozielone, zimą żółkną. Dlatego, a także dlatego, że pień modrzewia jest dość delikatny i nie ma gęstej korony, lepiej sadzić go w nasadzeniach grupowych, a nie w pojedynczych nasadzeniach.

Nikolay Khromov

kandydat nauk rolniczych, pracownik

naukowy, Departament Roślin Jagodowych, GNU VNIIS im. I. V. Michurina, członek R&D Academy

Zdjęcie autora, E. Valentinova i Olgi Rubtsova