Kaktusy - Kolczaste Pustelniki

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Dziwny świat kaktusów. W każdym zakątku północno-meksykańskiej pustyni giganci z Cereus, podobnie jak lampy cyklopowe, stoją dumnie. Mięsiste pnie Cereusa, wyłaniające się z gorącej gleby, stopniowo się rozszerzają, ale od środka znów ledwo zauważalnie zwężają się do szczytu, który wzniósł się na dwadzieścia metrów wysokości. Z daleka wydają się zupełnie gładkie i tylko z bliskiej odległości widać, jak te giganty uzbrojone są w liczne i bardzo mocne ciernie.

Jakby dla kontrastu z potężnym Cereusem, niedaleko, łodygi przypominającego węża kaktusa wiją się jak boa dusiciel, a potem ogromna, lekko podłużna zielona kula. A wszystkie są ozdobione kwiatami w najgorętszym, dusznym czasie. Znajdziesz tu również niezgrabne opuncje figowe, jakby w całości składające się z niezgrabnych grubych pasemek - „liści” usianych cierniami.

Po co kaktusowi potrzebny strój obronny?

Okazuje się, że sprawa jest bardzo prosta. Dla wielu roślinożerców „zielone mięso” jest już bardzo atrakcyjne, dlatego też jest wielu spragnionych, aby je zjeść. Najbardziej wytrwałymi „łowcami” kaktusów są antylopy i żubry. Mówi się, że antylopy „wymyśliły” nawet specjalne urządzenie, aby uchronić się przed boleśnie rannymi szczytami kaktusów. Trzymając w pyskach gęsty liść innej rośliny, zwierzęta używają go jako tarczy, szukając na kaktusie odpowiednich miejsc, gdzie mogłyby bezboleśnie „wyrwać” smakołyk. Podobnie jak potężne jednostki pompujące, wykorzystując najcieńszy „system hydrauliczny” korzeni, kaktusy pompują wodę (wraz z rozpuszczonymi w niej substancjami odżywczymi) z wnętrzności ziemi do swoich zielonych zbiorników. Często gromadzą kilka ton tak żyznego pożywki w gigantycznych kandelabrach łodyg. Taka solidna podaż pozwala kaktusowi na pomyślne życie, nawet gdy wszystkie żywe istoty wokół wyschły. Nic dziwnego, że nazywają go zielonym wielbłądem.