Araukaria Różnobarwna Lub Wysoka: Rozmnażanie I Rosnące W Mieszkaniu

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Rodzina Araucariaceae składa się z dwóch rodzajów, pierwszy należy do jedynego gatunku - Dammar, a drugi - do samej araukarii (jest ich 12), rosnących tylko na półkuli południowej: Ameryce Południowej, Australii, Polinezji i jednym z najstarsze drzewa iglaste.

Nazwę rodzajową otrzymali od prowincji Arauco w Chile, a ta z kolei została nazwana na cześć zamieszkującego tam plemię Indian Araucan. Araukaria istniała już w okresie jurajskim, na długo przed pojawieniem się dinozaurów, i była rozpowszechniona niemal na całym świecie. Obecnie jest to zamierająca grupa drzew iglastych. Ale to ona dała prawie jedyną, aw każdym razie najpospolitszą iglastą roślinę doniczkową - varifolia lub wysoką araukarię (Araucaria heterophylla).

Jej ojczyzną jest wyspa Norfolk, położona na północny zachód od Nowej Zelandii. Dlatego czasami nazywany jest również świerkiem Norfolk.

Są to drzewa do 70 m wysokości i 2 m średnicy. Pień prosty, drewno cenne i piękne. Kora dojrzałych drzew jest gruba, bruzdowana i żywiczna. Gałęzie są sztywne, poziome, puszyste, zebrane w odpowiednie okółki po 4-7 sztuk. Crohn jest ażurowy, wąski piramidalny lub szeroko-cylindryczny. U młodych drzew gałęzie znajdują się wzdłuż całego pnia, od samej podstawy.

× Poradnik ogrodnika Szkółki roślinne Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Rasa ta została nazwana różnorodną, ponieważ krótkie (1-2 cm długości), twarde, skórzaste, kolczaste igły czworościenne, osadzone na poduszkach i spiralnie umieszczone na pędach, występują tylko u młodych roślin w wieku do 30-40 lat aż do wejścia w fazę owocowania; po czym zastępuje go łuszcząca się. Stąd specyficzna nazwa. Ale znamy tylko pierwszy z okazów rosnących w warunkach wewnętrznych. Nerki pozbawione łusek nerkowych są prawie niewidoczne.

Barwna araukaria zaczyna owocować w wieku 40-50 lat, jej szyszki są kuliste, zbutwiałe, dojrzewają w drugim roku; w kulturze pokojowej nie powstają. Nasiona do 1,5 cm wielkości, z dwoma bocznymi skrzydełkami, są jadalne.

Oczywiście powyższe dane nie mają nic wspólnego z kulturą pokojową araukarii. Jednak wiedza o swojej ulubionej roślinie nie tylko jest niezbędna do jej bezpośredniego wyhodowania w doniczce, ale także tego, jak rośnie w domu, jest nie tylko interesująca dla prawdziwego hodowcy, ale także przydatna.

Araucaria varifolia to wyjątkowo piękna roślina ogrodowa i wewnętrzna. Ale niestety jest bardzo ciepłolubna i nawet na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie często zamarza pod spodem, więc nie można jej uprawiać dalej na północ w otwartym polu. Posiada ozdobne formy.

Jak już wspomniano, jest to najczęstsza i raczej bezpretensjonalna iglasta roślina doniczkowa. Dobrze znosi domowe warunki, ale rośnie niezwykle wolno i rzadko osiąga wysokość ponad półtora metra. W ciasnych naczyniach wzrost spowalnia, a nawet zamarza. W młodym wieku rośnie w doniczkach na oknie, a gdy się starzeje, jest wykorzystywana jako roślina doniczkowa do dekoracji hal, ogrodów zimowych i innych dużych pomieszczeń.

Latem potrzebuje jasnego, ale rozproszonego oświetlenia z dużą ilością świeżego powietrza. Dlatego w ciepłe miesiące zaleca się umieszczenie araukarii na ulicy, balkonie lub przynajmniej umieszczenie jej przy otwartym oknie, ale należy ją chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

Podlewanie powinno być umiarkowane, ale regularne. Spryskiwanie korony wodą o temperaturze pokojowej również powinno być regularne. Pożądane jest również częste wietrzenie lokalu. Zimą araukaria preferuje chłodne warunki przetrzymywania: 14 … 20 ° С i nie mniej niż + 8 ° С; podlewanie go w tym czasie jest rzadkie i nie obfite, tylko w razie potrzeby, ale tak, aby grudka gleby w żadnym wypadku nie wysychała. W razie potrzeby konieczne jest spryskanie korony, szczególnie w przypadku ogrzewania parowego.

Oświetlenie powinno być jasne, ale z cieniem przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych nie wyklucza się lekkiego półcienia.

W okresie wegetacji często są karmione raz na dwa tygodnie, ale w małych dawkach i nawozem o słabym stężeniu i niezawierającym wapna. Na przykład nie można nawozić popiołem.

Najczęstszym szkodnikiem są owady łuskowe.

Głównym zagrożeniem podczas uprawy jest żółknięcie i opadanie igieł z dolnych gałęzi, a nawet zamieranie tych ostatnich przy niskiej wilgotności powietrza i jednocześnie wysokiej temperaturze, a także wysychaniu śpiączki glebowej.

× Tablica ogłoszeń Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Araukaria jest rozmnażana przez nasiona, ale trudno je zdobyć i wegetatywnie. W przypadku rozmnażania przez nasiona te ostatnie wysiewa się w mieszaninie piasku i torfu (1: 1) z dodatkiem pokruszonego węgla drzewnego. Po wysianiu glebę w doniczkach mulczuje się mchem (najlepiej torfowcem). Sadzonki, które pojawiają się po roku przenosi się do dużych doniczek do mieszanki darni i ziemi liściastej, torfu i piasku (1: 1: 1: 1).

Zwykle rozmnażany wegetatywnie przez sadzonki wierzchołkowe. tylko rośliny wyhodowane z sadzonek ściętych z końców górnych gałęzi są w dobrej kondycji. Należy o tym szczególnie pamiętać. W końcu, jeśli zostaną pobrane z bocznych gałęzi, rośliny, które z nich wyrosły, nie będą miały pionowego pnia, ale utworzą się tylko poziome pędy. Który jest używany przez projektantów krajobrazu w kształtowaniu krajobrazu na południu Europy Zachodniej podczas tworzenia pełzających okazów araukarii na otwartym terenie.

Jednak każdy, kto chce, może wyhodować podobne rośliny w kulturze pokojowej, jeśli będzie stylizowany na bonsai w stylu Kengai i fukinagashi. Ale zwykle sadzonki są zbierane z wierzchołków zarośniętych roślin, zmniejszając w ten sposób ich wzrost. Pęd wierzchołkowy zastępuje się przywiązaniem jednej z gałęzi okółka górnego do wierzchołka.

Sadzonki można również wycinać z głównych pędów pachowych. Są cięte w sierpniu, suszone na jeden dzień, oczyszczane z żywicy i posypywane pokruszonym węglem lub popiołem, a następnie sadzone. Ponadto, ponieważ sadzonki są bardzo trudne do ukorzenienia, warto je traktować substancjami wzrostowymi - heteroauxiną lub korzeniem (zgodnie ze standardową techniką). Zakorzenione są w gruboziarnistym, przemytym piasku rzecznym o temperaturze nie niższej niż 25 ° C pod maską, szkłem lub w szklarni.

W styczniu, po ukorzenieniu lub przynajmniej utworzeniu kalusa, sadzonki sadzi się w doniczkach w mieszaninie wrzosu i piasku (1: 1). Zimą są trzymane w temperaturze 10-12 ° C, a wiosną przenoszone do doniczek z mieszanką dla dorosłych roślin.

O wiele łatwiej jest odtworzyć araukarię z warstwami powietrza, chociaż ta metoda rozmnażania jest niestety rzadko stosowana.

Dla hodowców kwiatów, którzy nie mają dużego doświadczenia w ścinaniu roślin silnie ukorzenionych, lepiej byłoby po prostu kupić młodą araukarię. Można je kupić w specjalistycznych sklepach, u hodowców kwiatów i u innych sprzedawców roślin doniczkowych.

Młode rośliny przesadza się corocznie, dorośli - co 3-4 lata. Mieszanka gleby powinna składać się z darni, ziemi liściastej i wrzosowatej, próchnicy i piasku (4: 2: 1: 1: 1). W przypadku braku gleby wrzosowej można ją zastąpić mieszanką gleby liściastej, torfu i piasku (2: 3: 1). Trzymanie w bliskiej doniczce hamuje wzrost rośliny, dzięki czemu w razie potrzeby można regulować jej wzrost.

Araukaria to prawdziwa ozdoba mieszkania. A w Nowy Rok może z powodzeniem zastąpić twoją choinkę. Czasami inne rodzaje drzew iglastych są uprawiane w kulturze pokojowej. Ale różnorodna araukaria, jak już wspomniano, jest wśród nich najczęstsza.

Przeczytaj także:

Świerk do wnętrz - Araukaria