Rodzaje I Uprawa Faucarii (Faucaria) W Pomieszczeniach

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Według horoskopu znak zodiaku Skorpion (24 października - 22 listopada) odpowiada Dracenie (smocze drzewo); wiklinowa ginura (krokodyl); oleander pospolity; narkotyki śnieżnobiałe; stada są zróżnicowane; w kształcie czapki aloesu; kolczasta krata; pustynne kaktusy: aporocactus w kształcie rzęs, cereus z Perun, sylvester's chamecereus, echinocactus Grusona, cloestocactus Straussa, złotożółty lobivia i famatima, geometryczny mortillocactus, opuncja Bergera; faucaria to tygrys.

Faukaria z rodziny Aizovye (Aizoaceae) - niezwykła roślina (5-10 cm wysokości) w postaci niskiej rozety liści w kształcie gwiazdy - jest rzadko spotykana w kolekcjach zwykłych kwiaciarni.

Ciekawostką jest występowanie na liściach mniej lub bardziej długich ząbków - cierni znajdujących się wzdłuż ich krawędzi i nadających roślinie swoisty dekoracyjny wygląd. Ta charakterystyczna cecha znajduje odzwierciedlenie w łacińskiej nazwie rodzaju -Faucaria (od łacińskiego słowa faucium - usta), która obejmuje około 40 gatunków.

Ojczyzną tego sukulentu jest sucha strefa Republiki Południowej Afryki (Prowincja Przylądkowa), gdzie występuje wszędzie. Potrafi się wspinać i dobrze rosnąć w szczelinach skał, aw niektórych płaskich miejscach tworzy potężne zarośla. W warunkach naturalnych faucaria jest zmuszana do przyjmowania wilgoci w postaci rosy, która powstaje w nocy przy nagłych zmianach temperatury oraz z wilgotnych wiatrów wiejących od morza.

U faucarii skrócone łodygi są utrwalane w glebie za pomocą mięsistych, jasnozielonych (czasem woskowych) liści, które często występują w 4-6 okazach w dostępnych w handlu okazach. Chociaż średnia długość życia domowej faukarii doniczkowej wynosi 4-5 lat, kultura osiąga nie więcej niż 12-15 cm wysokości przez 10 lat życia w sprzyjających warunkach.

Latem i jesienią z wylotu (całkowicie otwartego w południe) pojawiają się kwiaty dzienne pozbawione szypułek, kwiaty złocistożółte (średnicy 5-6 cm), przypominające kształtem stokrotkę.

W uprawie jest to bardzo bezpretensjonalna roślina, która najlepiej rozwija się na jasnym, słonecznym parapecie. Aby zapewnić kwitnienie, potrzebuje codziennie silnego światła przez 3-4 godziny w bezpośrednim świetle słonecznym.

Latem wytrzymuje wszelkie wahania temperatury (optymalnie 20 … 22 ° C), od początku aktywnego życia do połowy listopada (początek okresu spoczynku) potrzebuje regularnych (co dwa tygodnie) obfitych podlewanie. Nie pozwól, aby woda dostała się do liści.

Pożądany (ale nie wymagany) jest opatrunek wierzchni słabymi roztworami złożonych nawozów mineralnych: co 4-5 tygodni słabym roztworem złożonego nawozu po wstępnym rozsypaniu podłoża glebowego niewielką ilością wody.

W celu dobrego podgrzania podłoża glebowego latem, doświadczeni hodowcy kwiatów radzą położyć na jego powierzchni warstwę drobnego, ciemnego żwiru, co przyczyni się do wczesnego kwitnienia rośliny jesienią. Następnie podlewanie zmniejsza się do grudnia i prawie nie ma podlewania do połowy marca. Najbardziej odpowiednia temperatura dla faucarii zimą wynosi 13 … 16 ° С (minimum 10 ° С).

Od marca podlewanie jest stopniowo zwiększane. Nadmierne podlewanie zimą w okresie spoczynku może spowodować gnicie podstawy rośliny i spowolnienie jej wzrostu, co doprowadzi do jej nieumarcia.

Przeszczep - co 2-3 lata - wiosną, kiedy roślina całkowicie zajmuje całą powierzchnię podłoża glebowego. W tym celu przygotowuje się mieszankę liściastej ziemi i piasku; roślina nie jest podlewana przez pierwsze trzy dni po przeszczepie. Faucaria charakteryzuje się niewielkim systemem korzeniowym, dlatego wybiera się do niej płytkie pojemniki.

Roślinę tę rozmnaża się wczesną wiosną przez nasiona powstałe po zapyleniu krzyżowym lub przez ukorzenienie rozet liściowych - przez rozdzielenie zarośniętej kurtyny, przez sadzonki lub przez cięcie fragmentów łodyg (lipiec-sierpień), które przed sadzeniem są suszone przez 24 godziny, po czym sadzi się je w mieszance piasku i żyznej gleby …

Najpospolitszy gatunek tygrysa faucaria (F. tigrina) to krótka roślina o mięsistych niebieskawo-zielonych liściach długości 5 cm, rosnących na łodydze poprzecznie. Pokryte są wieloma małymi kropkami z długimi (ale miękkimi) zakrzywionymi zębami o włosowatym końcu umieszczonym na krawędziach: wszystko to razem bardzo przypomina szczękę z zębami.

Faucaria słabo ząbkowana (F. paucidens) nieco różni się od tygrysa: jej jasnozielone (z ciemnozielonymi kreskami) liście są mniej ząbkowane (1-3 zęby na krawędzi).

Faucaria tuberous (F.tuberculosa) - roślina o krótkiej rozgałęzionej łodydze i mięsistych korzeniach. Ma przeciwległe, połączone z podstawą grube, ciemnozielone liście długości 2 cm, szerokości 1,6 cm, w kształcie rombu lub prawie trójkątnym. Na ich górnej stronie znajdują się zębate guzki i to od tych cech zewnętrznych wywodzi się nazwa widoku. Kwiaty faucarii bulwiastej osiągają do 4 cm średnicy.

Wilk Faucaria (F.lupina) ma lancetowate liście, trójkątne na końcu, górna powierzchnia jest jasnozielona, szorstka, z chrzęstną obwódką wzdłuż krawędzi i 3-5 par zębów wygiętych do tyłu i owłosionych na końcu. U tego gatunku kwiaty są nieco mniejsze - około 3 cm.

Spośród szkodników faucaria może pojawić się kilka gatunków wełnowca korzeniowego i rzadziej mszyce. Wełniak jest zwykle zlokalizowany w wylocie, ale przy dużej liczbie jego osobniki znajdują się również na liściach.

Ten szkodnik charakteryzuje się wydłużonym owalnym ciałem (o wielkości 3-4 mm), pokrytym woskowym proszkiem. Lepiej jest delikatnie zeskrobać go ręcznie z soczystych liści żyletką. Można zmyć 0,2% wodną zawiesiną mydła w płynie mydłem potasowym (20 g / l). Dla większej wydajności do tego roztworu można dodać actellic (2 ml / l).

Pluskwa korzeniowa znajduje się w podłożu glebowym i na korzeniach rośliny. Przy małej liczbie obserwuje się jedynie zahamowanie wzrostu roślin, ale przy dużej liczbie możliwe jest poważne uszkodzenie systemu korzeniowego, które może doprowadzić do śmierci faucarii. Obecność na jego powierzchni masy białych woskowatych woreczków świadczy o kolonizacji gleby przez robaka korzeniowego.

Czasami hodowca ma wrażenie, że wierzchnia gleba jest jakby pokryta grudkami waty (ziemia wydaje się być wciśnięta w te grudki). Za pomocą szkła powiększającego łatwo rozpoznać je jako samice owadów - owady podłużne, owalne białe lub różowe o wielkości poniżej 2 mm.

Aby pozbyć się rośliny tego szkodnika, konieczny jest przeszczep, podczas którego dokładnie bada się jego system korzeniowy, usuwając robaka. Jako siatka bezpieczeństwa nie zaszkodzi następnie zrzucić nową ziemię z 0,2% zawiesiną powyższego accaridide. Pojedyncze osobniki mszyc są usuwane ręcznie lub zmywane wodą z mydłem (roztwór ten nie powinien dostać się do gleby), aw razie potrzeby metodą chemiczną stosuje się aktellic.