Arrowroot "czarny", Rodzaje I Uprawa

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Ze względu na atrakcyjny i zróżnicowany kolor liści przedstawiciele

rodziny marantowatych (Marantaceae) od dawna cieszą się popularnością wśród kwiaciarni.

Rzeczywiście, bogata gama kolorystyczna tych roślin przyciąga nie tylko hodowców kwiatów, ale także interesuje hodowców, dzięki których pracy wyhodowano wiele odmian odmian, z reguły różniących się od swoich dzikich krewnych jeszcze jaśniejszymi i bardziej nasyconymi wzorami. na liściach.

Wszystkie strzały to wieloletnie rośliny zielne pochodzące z Ameryki Południowej. Ich liście mają z reguły barwny wzór na górze, purpurowy poniżej, osiągający u niektórych gatunków 1,5 m długości i 60 cm szerokości. Wszyscy członkowie rodziny posiadają ciekawą cechę budowy liścia, która zapewnia jego orientację w kierunku światła dzięki obecności zgrubienia zlokalizowanego na styku ogonków liściowych z blaszką liściową.

Rodzinę reprezentują rodzaje Calathea (Calathea), istnieje około 130 gatunków ctenanthe (Ctenanthe), stromanta (Stromanthae), a właściwie maranta (Maranta), które są i będą ją kontynuować.

Arrowroot jest znany naszym kochankom od kilkudziesięciu lat, a raczej jednym z przedstawicieli tego niewielkiego rodzaju jest arrowroot bicolor (Maranta bicolor). Następnie wśród dość skromnego asortymentu egzotycznych roślin, na tle tradeskancji, begonii i chlorofitów, zwróciła na siebie uwagę.

Od początku eksportu w latach 90-tych roślin od największych światowych hodowców i dostawców roślin domowych w Holandii i Danii, różnorodność gatunkowa tych roślin dramatycznie wzrosła, a zainteresowanie nimi i ogólny popyt na rośliny domowe wzrosły. znacznie wzrosła w ostatnich latach.

W ten sposób w kulturze pojawił się jeden z najbardziej znanych, bardzo dekoracyjnych i rozpowszechnionych dziś gatunków strzały, który jest bardzo popularny - trójkolorowy maranta, odmiana maranta białoszyja, której poprawna nazwa to biały - „fascynator” z szyjką strzały (Maranta leuconeura Fascinator). Ten spektakularny i bezpretensjonalny wygląd można teraz znaleźć w prawie każdej kwiaciarni lub kiosku.

Pomimo wysokiej dekoracyjności trójkolorowej strzały, na tle jej obfitości, stała się ostatnio nieco nudna dla nienasyconych hodowców kwiatów, którzy zawsze czekają na coś nowego i niezwykłego. Ale są też inne rodzaje strzały, a raczej formy tego samego korzenia strzały z białymi ogonami, które omówimy poniżej. Mają z naszego punktu widzenia jeszcze większą dekoracyjność i bardziej wyrafinowane zestawienie odcieni, ale na razie niestety są niezwykle rzadkie. Dzięki temu od lat cieszą się coraz większym zainteresowaniem hodowców-amatorów.

Wśród ludzi są to dwa rodzaje tak zwanego „czarnego” korzenia strzały, którego botaniczna nazwa to maranta białoszyja „Kerhoveana” i maranta białoszyja „Massange”, lub po prostu masanga strzały i korzeń strzały Kerhoveana (Maranta leuconeura odm. Kerchoveana, M. leuconeura odm. Massangeana). Wiele osób myli strzały Kerhoveana ze zwykłym dwukolorowym korzeniem strzały, który ma prostszy wzór liści, ale są to zupełnie inne typy.

To zamieszanie wynika przede wszystkim z popularnej książki „All About Houseplants” dr DG Hession, która przedstawia dwukolorową strzałę pod nazwą arrowroot kerhoveana. Najwyraźniej tę drobną niedokładność dopuścił się artysta, który namalował ilustracje do tej książki. Ponieważ masaż strzały pokazany na poniższym rysunku ma zbyt ciemne tło blaszki liściowej, nazwa „czarny korzeń strzały” jest do niego mocno przyczepiona.

Amatorzy często zwracają się do nas z prośbą o wyjaśnienie systematycznego położenia tych korzeni strzał, często łącząc obie formy gatunku w jeden.

Istnieje również błędne przekonanie, że istnieją tylko trzy rodzaje korzeni strzały (pospolity dwukolorowy, trójkolorowy i „czarny”), co jest głębokim nieporozumieniem. Rodzaj arrowroot ma do 25 gatunków, ale niewiele z nich nadaje się do trzymania w pomieszczeniach. Na przykład u mało znanego trzcinnika strzały (Maranta arundinacea), osiągającego wysokość 1,2 m, łodygi całkowicie wysychają na zimę, a poza tym jego liście mają raczej prosty kolor.

Występowanie gatunków roślin zależy oczywiście bezpośrednio od firm i upraw kwiatowych, które zajmują się ich uprawą lub dostarczają je z innych krajów. Nieobecność, z nieznanego nam powodu, przez wiele lat tych wspaniałych korzeni - Kerhovean i Massange - w asortymencie holenderskiego rynku roślinnego, a także w naszych uprawach kwiatów, uczyniła je rzadkością. Rośliny są rozprowadzane wyłącznie wśród amatorów i znajdują się w zbiorach ogrodów botanicznych.

Uprawiamy „czarne korzenie” z dużym powodzeniem od kilku lat i zauważyliśmy w ich uprawie szereg osobliwości i subtelności. Gatunki te są nieco większe niż trójkolorowa strzała. W sprzyjających warunkach wielkość liści osiąga 15 cm długości i 10 cm szerokości. Starsze rośliny rozwijają bulwy na korzeniach. Wzór liści strzępiastego kerhoveana i masangi jest podobny, ale istnieje wiele różnic. W szczególności masanga strzały ma ciemniejsze tło z jasno widocznymi srebrzystymi żyłkami biegnącymi od środka do krawędzi blaszki liściowej i szerokim, jasnym paskiem pośrodku. W Kerhoveanie dominują odcienie zieleni.

Te strzępy są bardzo ciepłolubne, optymalna temperatura zawartości nie jest niższa niż 22 ° C. W niskich temperaturach maranta gwałtownie spowalnia wzrost, a jego liście stają się mniejsze i blakną. Na przykład z powodu lekkiej hipotermii i podlewania zmarł guz strzały, który dostaliśmy kilka lat temu z wielkim trudem.

Po takim niepowodzeniu z pozornie mało wymagającą rośliną byliśmy bardzo zaskoczeni i postanowiliśmy osiągnąć pozytywny wynik poprzez zróżnicowanie warunków przetrzymywania. W tym celu wykorzystano regał w korytarzu (wcześniej używany do upraw aroidowych). Naturalne światło tam nie docierało, ale wykonaliśmy dobre oświetlenie sztuczne (dwie świetlówki typu LB 40 zamontowano nad półką o szerokości 25 cm).

Zapalniki (PRU) ze świetlówek zostały zamontowane pod półkami z roślinami - w ten sposób ogrzewano system korzeniowy. Sadziliśmy strzały w płaskich kuwetach z dobrym drenażem, gdyż pomimo zapotrzebowania na wilgoć nie tolerują nadmiernego nasiąkania wodą, a zwłaszcza zastoju wody u korzeni. Rezultat nie trwał długo: następny liść był półtora raza większy niż poprzedni, a kolor stał się bardziej nasycony.

Intensywny wzrost roślin, który rozpoczął się logicznie, skłonił nas do stosowania nawozów, aby zapobiec ich szybkiemu wyczerpaniu. Ale po przesadzeniu na dobrą żyzną glebę i pożywieniu cudowny kolor strzały zaczął niejako blaknąć, a niektóre okazy stały się niepozorne i przypominały zwykły dwukolorowy korzeń strzały.

Kontynuując eksperymenty z roślinami, ujawniliśmy bezpośredni związek pomiędzy wpływem nawozów azotowych na intensywność barwy maranty. Używając słabej przepuszczalnej dla powietrza gleby z dodatkiem pokruszonego mchu torfowca i nawozów, które nie zawierają azotu (lub zawierają go w małych dawkach), otrzymujemy bardzo mocne, duże rośliny efektowne, obalając w ten sposób mit rozpowszechniony wśród niektórych hodowców kwiatów, mówią, strzała "czarna" - nijakie małe rośliny, a jednocześnie kapryśne.

Podsumowując, chciałbym zauważyć, że gdy maranta jest trzymana w normalnych warunkach pokojowych, bez ogrzewania i dodatkowego oświetlenia, podlewanie należy zmniejszyć zimą, w przeciwnym razie rośliny gniją, giną. Począwszy od połowy lutego, po okresie uśpienia, strzały zaczynają bardziej aktywnie podlewać i nawozić.

Możesz rozmnażać strzały przez dzielenie lub sadzonki (jak trójkolorowa strzała). Ta ostatnia metoda jest nieco gorsza w przypadku masażu strzały, który, jak pokazuje praktyka, jest bardziej kapryśny. Najlepiej ukorzenić sadzonki w małych szklarniach lub we florarium, gdzie utrzymuje się wysoka wilgotność i temperatura powietrza.

Życzymy wszystkim Czytelnikom twórczych sukcesów i mamy wielką nadzieję, że nasz artykuł będzie dla Was przydatny i interesujący, a te piękne rośliny znajdą nowych fanów …