Cechy Powojników, Wybór Miejsca Sadzenia, Grupa Przycinania

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Biologiczne cechy powojników

Powojnik

Powojnik jest praktycznie jedyną lianą porównywalną pod względem urody do róż. To jedna z najbardziej lubianych roślin w naszym ogrodzie. Różnorodność gatunków i odmian, obfite i długie kwitnienie, jasność i różnorodność kolorów sprawiają, że powojniki są niezbędne do dekoracji ogrodów.

Rodzaj Clematis (Clematis) należy do rodziny ranunculaceae (Ranunculaceae). Istnieje ogromna liczba dzikich gatunków powojników. Na podstawie niektórych z nich uzyskano całą różnorodność odmian powojników hybrydowych. Często nazywane są wielkokwiatowymi. Szereg gatunków powojników, ich formy i odmiany zbliżone do gatunku, są również szeroko stosowane w ogrodnictwie. Nazywa się je botanicznymi powojnikami drobnokwiatowymi.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Clematis to byliny liściaste, rzadziej zimozielone, zwykle krzewiaste liany pnące. Takie powojniki wspinają się na wspornik, trzymając się go skręconymi łodygami liści. Istnieją gatunki i odmiany - pnącza, które nie są w stanie samodzielnie wspinać się na podporę, a także rośliny półkrzewiaste i zielne o wyprostowanych łodygach.

Korzenie większości powojników są długie, przypominające sznur, słabo rozgałęzione, sięgające do ziemi na głębokość jednego metra. Tę strukturę korzeni i głębokość ich występowania należy wziąć pod uwagę podczas sadzenia i pielęgnacji powojników. Rośliny te nie mają ostrej granicy między korzeniami a częścią nadziemną, zwykle nazywaną szyją. Powojniki mają tak zwane centrum krzewienia - przeplatanie się podziemnych części łodyg i wychodzących z nich korzeni. Istnieje duża liczba nerek o różnym stopniu rozwoju, w tym w stanie uśpienia. Zachowanie centrum krzewienia zimą, brak chorób w tej strefie przesądza o wyglądzie i trwałości powojników.

Łodygi powojników składają się z pojedynczych międzywęźli, są połączone węzłami parą liści, w kątach których znajdują się pąki. W dolnej części łodygi i na korzeniach znajdują się uśpione pąki, z których wyrastają nowe pędy, tak że jeśli część nadziemna obumrze, jest następnie przywracana.

Zwykle na pędach wyróżnia się trzy części: dolną - z prostymi liśćmi i dużą liczbą rozwiniętych pąków; środkowa jest wegetatywna z liśćmi i pędami drugiego rzędu, a górna jest generatywna z pąkami i kwiatami.

Clematis, odmiana Ruetel

W powojnikach wysokich (3-4 m) kwitnienie zwykle koncentruje się w górnej części rośliny, co należy wziąć pod uwagę przy wyborze miejsca i podparcia. Takie wysokie powojniki dobrze wyglądają tylko z pewnej odległości, dobrze jest, gdy pędy odchylają się w dół podpory, łuku.

W powojnikach niskich (1,5-2,5 m) można praktycznie łączyć części wegetatywne i generatywne. Powojniki prawie na całej wysokości pokryte są kwiatami, ale powoduje to trudności w rozmnażaniu przez sadzonki, ponieważ tylko wegetatywna część pędu trafia do sadzonek.

Liście powojnika są ułożone na łodydze w przeciwnych parach, ale nie płasko wzdłuż łodygi, ale obrócone o 90 stopni, tj. pary są ułożone poprzecznie między sobą. U większości gatunków i odmian liście są złożone z 5-7 lub 9 liśćmi, najniższe liście są zwykle proste.

Kwiat powojnika składa się z 4-8 kolorowych działek płatków (okwiatu), licznych pręcików i słupków. Kształt, wielkość i kolor okwiatu są bardzo zróżnicowane i charakterystyczne dla każdego gatunku lub odmiany. Owoce-orzechy zebrane w nasiona są często puszyste, ozdabiają powojniki po kwitnieniu.

Cechy kwitnących powojników. Grupy obcinania

Powojnik. Odmiana Arctic Queen

W przypadku powojników wprowadzono pojęcie „grupy przycinającej”, która charakteryzuje zdolność rośliny do kwitnienia na pędach w różnym wieku i określa zdolność do cięcia pędów na zimę. Istnieją trzy grupy wyposażenia.

Pierwsza grupa to słabe przycinanie. Obejmuje te gatunki i odmiany, które kwitną tylko na pędach dwuletnich i starszych, nie można ich skracać, ważne jest, aby pędy były chronione zimą. Takie powojniki podlegają tylko sanitarnemu przycinaniu i usuwaniu wyblakłych kwiatostanów.

Są one łączone w „pierwszą grupę przycinania”. Dobrze, jeśli są to gatunki odporne na zimno, które mogą zimować na podporach. Jeśli powojniki z tej grupy zimują słabo, należy je zdjąć ze wsporników, położyć na ziemi i przykryć, co znacznie zwiększa złożoność ich pielęgnacji i ogranicza ich użytkowanie.

Druga grupa to słabe przycinanie. Do tej grupy należą powojniki, które mogą kwitnąć zarówno na starych, jak i młodych pędach. Zwykle powojniki takie kwitną wcześnie (maj - czerwiec) na zeszłorocznych pędach, a następnie w lipcu-wrześniu (w zależności od odmiany) na pędach bieżącego roku. Kwiaty pierwszego kwitnienia są zwykle większe, czasem podwójne, a drugiego - mniejsze i nie podwójne. Istnieją odmiany, które kwitną podwójnymi kwiatami na dowolnych pędach.

Intensywność kwitnienia pierwszego i drugiego okresu, a także ich czas mogą być różne. Jeśli takie powojniki zostaną luźno przycięte, pozostawiając większość pędu (zwykle 1-1,5 metra), zakwitną dwukrotnie lub ich kwitnienie będzie się rozciągało przez całe lato. Jeśli pędy zostaną skrócone lub nie przetrwają zimą, powojniki z tej grupy zakwitną raz i później. W przypadku tych odmian ważne jest wysokiej jakości schronienie, aby zachować pędy w zimie.

Przy wyborze takich odmian ważne jest, aby ocenić obfitość drugiego kwitnienia na młodych pędach i czas tego kwitnienia. Jeśli odmiany z drugiej grupy przycinania kwitną obficie na starych pędach, a ich drugie kwitnienie jest za późne (druga połowa sierpnia - wrzesień), w naszych warunkach lepiej odmówić takich odmian.

Trzecia grupa przycinania to ciężkie przycinanie. Powojniki z tej grupy kwitną obficie na pędach bieżącego roku, dla nich nie ma potrzeby konserwacji pędów zimą, można je krótko odciąć. To znacznie upraszcza ich schronienie i ogólnie całą technologię rolniczą. Przycinanie można przeprowadzić blisko ziemi, ale lepiej jest pozostawić dolną część pędu o długości 15-20 cm, co daje wzrost liczby pędów z powodu pąków dolnej części i prowadzi do wcześniejszego kwitnienia. Takie odmiany mogą pozostawić dłuższe pędy jesienią, osiągając wcześniejsze kwitnienie.

Teraz jest sporo odmian, które dobrze kwitną zarówno przy słabym, jak i silnym przycinaniu. Są arbitralnie przypisywane do drugiej lub trzeciej grupy i często są zapisane: 2-3 grupy przycinania.

Wymagania powojników dla warunków wzrostu

Powojnik, odmiana Negus

1. Światło. Powojniki są światłolubne, ale w ciepłym klimacie często zaleca się sadzenie ich w półcieniu, aby strefa korzeni nie przegrzała się. W naszym klimacie, z kilkoma słonecznymi dniami i niskimi średnimi temperaturami, wszystkie powojniki wielkokwiatowe najlepiej sadzić na słońcu.

Gatunki i odmiany drobnokwiatowe dobrze rosną zarówno na słońcu, jak iw półcieniu. Ważny jest również kierunek oświetlenia. Powojniki zawsze obracają kwiaty w kierunku największego oświetlenia, a jeśli sadzenie się nie powiedzie, może całkowicie odwrócić się od publiczności.

2. Ciepło. Tylko powojniki drobnokwiatowe są odporne na zimno. Powojniki wielkokwiatowe, w zależności od grupy, mogą być mniej lub bardziej ciepłolubne. Najbardziej odporne na zimno odmiany pochodzą z grup Vititsella i Zhakman, ale potrzebują również przynajmniej najprostszego schronienia, aby zapewnić niezawodne zimowanie. Inne odmiany wymagają cieplejszego schronienia (zobacz sekcję Schronienie poniżej), zwłaszcza jeśli konieczne jest zachowanie pędów zimą. Niezbyt silne wiosenne przymrozki zwykle nie szkodzą powojnikom.

3. Wilgoć. Powojniki to duże rośliny o dużej powierzchni liści, które odparowują dużo wilgoci, dlatego przy suchej pogodzie potrzebują obfitego podlewania. Ich korzenie są głębokie, więc podlewanie powinno być rzadkie, ale wskazane jest zwilżenie gleby na wystarczająco dużą głębokość. Powojniki nie mogą tego znieść, gdy podczas deszczu wylewa się na nie wodę z dachu, należy to wziąć pod uwagę sadząc te rośliny w pobliżu budynków. Nie tolerują silnie stojących wód gruntowych, a także powodzi jesienią lub wiosną.

4. Gleba. Powojniki potrzebują gleby bogatej w materię organiczną i wszystkie makro- i mikroelementy. Gleba musi być dostatecznie wodochłonna, przepuszczalna dla wody i powietrza. Gleby kwaśne są niedopuszczalne, wapnowanie należy prowadzić zarówno podczas sadzenia, jak iw kolejnych latach. Powojniki potrzebują znacznej ilości wapnia, szczególnie wiosną, podczas wzrostu pędów.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Wybór miejsca do sadzenia powojników

Powojnik. Variety Tex

Powojniki to bardzo ważny element wertykalnego ogrodnictwa działki, a wybór miejsca do sadzenia należy traktować poważnie. W miejscach, które nie odnoszą sukcesów w warunkach wzrostu, będą uciskane, nie dadzą obfitego kwitnienia, mogą nawet umrzeć. Równie ważne jest, aby sadzenie powojników dawało maksymalny efekt dekoracyjny.

Bardzo ważne jest, aby wziąć pod uwagę podpory dla tych roślin, biorąc pod uwagę cechy odmian i miejsce sadzenia.

W przypadku powojników wybiera się jasne miejsca chronione przed wiatrem, w których zimne powietrze i wilgotność gleby nie ulegają stagnacji. Wody gruntowe nie powinny przekraczać 1,5 metra. W przypadku sadzenia roślin w pobliżu domu lub innych budynków odległość od powojników do nich powinna wynosić co najmniej 0,5-0,7 metra.

Szczególną uwagę należy zwrócić na sadzenie tych liany w pobliżu budynków, pod którymi gleba silnie zamarza, na przykład werandy na podniesionym fundamencie, altany itp. W takich miejscach powojniki mogą silnie zamarzać z powodu bocznego zamarzania gleby. Podczas sadzenia należy odsunąć się jak najdalej od budynku i zapewnić ocieplenie gleby między powojnikami a konstrukcją.

Krzewy i drzewa o silnych korzeniach należy oddzielić od powojników przeszkodą o głębokości co najmniej 70-80 cm, a powojniki sadzić w odległości co najmniej 1 m od nich. Sadzenie powojników obok róż, jak pokazuje moje doświadczenie, nie jest szkodliwe ani dla jednej, ani dla drugiej. Ta kompozycja wygląda bardzo dobrze.

Powojniki nie lubią przegrzania gleby, dlatego dobrze jest przewidzieć sadzenie bylin z niezbyt silnymi korzeniami (floks, astilbe i inne) lub jednorocznymi przed nimi. Oprócz zacienienia gleby te dodatkowe rośliny pokryją dolną, często nagą część pędów.

Bardzo ważny jest stosunek wysokości powojników do odległości, z której będziemy go podziwiać. Jeśli ta odległość jest niewielka, a powojnik jest wystarczająco duży, rozbieżność tę można wyeliminować, stosując dolną podpórkę, wzdłuż której pędy powojników będą opadać. Podczas sadzenia należy wziąć pod uwagę kierunek maksymalnego oświetlenia, ponieważ kwiaty powojników są zawsze skierowane w stronę światła.

Przeczytaj następną część. Kalendarz sadzenia i pielęgnacji powojników →

Tatyana Popova, ogrodniczka

Zdjęcie Vladimir Popov