Jak Wybrać Odmiany Czerwonych I Białych Porzeczek I Wyhodować Wysoki Plon Jagód

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Marmolada, Natalie, Ural Beauty i inne

Czerwona porzeczka jest nadal bardzo popularna wśród ogrodników, chociaż na ich podwórkach jest zwykle mniej krzewów niż krzewów czarnej porzeczki.

Przydatne właściwości porzeczek

Czasami ta roślina była uprawiana jako roślina lecznicza. Wartość jego jagód polega na dużej zawartości w nich kumaryn, tj. substancje zmniejszające krzepliwość krwi. W czerwonych porzeczkach jest dużo pektyn, dlatego jest to ważne na obszarach o niekorzystnej ekologii, ponieważ te polisacharydy sprzyjają usuwaniu z organizmu soli metali ciężkich. Wysoka zawartość żelaza w surowych jagodach zapobiega i leczy anemię. Istnieje wiele odmian czerwonych porzeczek, w których jagody pozostają na gałęziach przez długi czas, czasem do późnej jesieni, bez utraty składu chemicznego.

Liście i owoce tej kultury nie mają specyficznego zapachu porzeczki charakterystycznego dla czarnej porzeczki i wielu nie może tego znieść, a dla niektórych może być alergenem. Dżemy, galaretki, syropy i napoje bezalkoholowe, które gasią pragnienie, powstają z owoców czerwonych porzeczek. Na przykład większość moich dość dużych zbiorów jagód czerwonej porzeczki przetwarzam na wino. Jednak wcześniej wyprodukował około 120 litrów wytrawnego wina jagodowego, aw ciągu ostatnich 7-8 lat zmniejszył jego objętość do 50-70 litrów. Teraz z pozostałych jagód robię 4-7 litrów skoncentrowanej galaretki.

W warunkach naturalnych znanych jest około 20 gatunków porzeczek czerwonych i białych, które rosną na północy Europy Zachodniej, w europejskiej części Rosji, na Syberii, w północnej Mongolii oraz w północno-wschodnich Chinach. Służyły jako podstawa rozwoju form kulturowych. Do odmian czerwonych porzeczek zaliczane są zazwyczaj odmiany porzeczki białej.

Większość odmian czerwonych porzeczek (około 4/5 ich liczby) jest samozapylonych (samozapylonych), ale ta jakość różni się w różnych granicach (od 32 do 65% zbioru owoców). Należy jednak zauważyć, że przeważająca większość odmian czerwonych porzeczek nadal potrzebuje odmian zapylających i, do pewnego stopnia, owadów zapylających. Dlatego bardzo ważne jest, aby poważnie podchodzić do wyboru odmian podczas sadzenia tej rośliny na swoim terenie, ponieważ przy zapylaniu krzyżowym znacznie wzrasta plon jagód odpowiednich odmian. Dlatego w ogrodzie często utrzymuje się 4-5 krzewów porzeczki czerwonej, aby znacznie zwiększyć procent zawiązania owoców.

Odmiany czerwonych porzeczek

Pierwsze słodko-kwaśne jagody, które zbiegają się razem w pędzelku (tj. Nierównej wielkości - od dużych do małych) można zjeść dzięki odmianie Early Sweet (VSTISP). Charakteryzuje się wczesnym i przyjaznym dojrzewaniem owoców.

Sprawdzona

odmiana Pervenets (wczesna dojrzewająca) z Niemiec ma kilka nazw (w tym

Erstling aus Vierlanden), charakteryzuje się dobrą zimotrwalością, odpornością na grzybice i dość wysokim plonem (6-7 kg z krzewu). Jego jagody są średniej wielkości (0,7 g), bardzo smaczne (wypróbowałem je). Ułożone są w długi, gęsty pędzel na długim, kruchym ogonku, co znacznie ułatwia zbiór. Niektórzy eksperci uważają, że ta odmiana jest uniwersalna jako zapylacz wielu odmian porzeczki czerwonej. Nie mam osobistych obserwacji tej odmiany, gdyż jedyny krzew nie zimował po nieudanym sadzeniu późną jesienią.

Nowa wczesna odmiana

Serpentin(VSTISP) przyciąga uwagę ogrodników wysokim (6,4 kg z krzewu) plonem dużych (0,8-1,1 g) słodko-kwaśnych jagód umieszczonych na długich gronach, co ułatwia zbiór owoców. Plony mogą być tak ciężkie, że gałęzie pod jego ciężarem uginają się prawie do ziemi. Ta odmiana jest odporna na choroby i szkodniki.

Zimotrwała

odmiana

Natali (VSIISP) średnio dojrzewająca tworzy duże, gęste, czerwone jagody (0,7-1 g) suchą separację. Z wiekiem, pod ciężarem dużych zbiorów (4-5 kg na krzak), gałęzie zwisają, dlatego krzew nabiera bardziej rozłożystego kształtu, dlatego należy go okresowo odmładzać.

W szybko rosnącym, bardzo zimotrwałym, średnio wczesnym okresie dojrzewania holenderskiej odmiany

Jonker van Tets (

Jonker van Tets) jagody są jasnoczerwone, duże (0,7 g), o gęstej skórce, bardzo przyjemny smak. Umieszczono je po 12-15 sztuk na długich szczotkach. Nadaje się zarówno do świeżego spożycia, jak i do przetwórstwa; jagody są dobrze transportowane. Odmiana jest owocna (do 6-7 kg na krzak), dlatego przy obfitości jagód gałęzie silnie się wyginają. Jest odporna na mączniaka prawdziwego, lekko dotkniętą antraknozą, nadaje się do uprawy w kulturze kratowej. Eksperci nazywają tę odmianę odniesieniem i często używają jej w porównaniu z innymi. Odmiana wyróżnia się również tym, że jej jagody prawie nie są dotykane przez ptaki, ponieważ są dobrze chronione przed pierzastymi szkodnikami przez liście krzewu. Wadą jest stosunkowo niska płodność, przeciętna podatność na roztocza nerki, raczej wczesne kwitnienie, przez co po wiosennych przymrozkach mogą odpadać jajniki.

Krzew czerwonej porzeczki, szybko rosnącej średnio dojrzewającej odmiany Krasnaya Andreichenko, charakteryzuje się wysokim wzroste

(do 1,5 m) i dość wysokim plonem. Jego jagody (0,7 g) mają dobry słodko-kwaśny smak (4,2 punktu). Wadą tej odmiany jest niska odporność na plamienie antraknozą.

Nowa, zimotrwała, średnio- sezonowa odmiana

Uralskaya krasavitsa (South Uralskiy NIIPiK) słynie z bardzo dużych (0,8-1,7 g) jednowymiarowych jagód o słodkim deserowym smaku (5 pkt). Wysoki plon (3,5-15,5 kg / krzew) w dużej mierze wynika z samozapłodnienia (61,1%) i bardzo sumiennej pielęgnacji roślin. Odmiana odporna na mączniaka prawdziwego, lekko uszkodzona przez ćmy i błonki.

Zimotrwała późna odmiana

Holenderska czerwień - okres owocowania - do 30 lat, wyjątkowo bezpretensjonalne dla warunków wzrostu, ale duże jagody otrzymuję z krzaka tylko przy dobrej pielęgnacji.

Wieloletni, szeroko rozłożysty krzew staropolskiej odmiany późno dojrzewającej

Warszewicz daje mi plon do 20-25 kg rocznie, chociaż znajduje się w bardzo zacienionym miejscu ogrodu. Wyróżnia się niezwykle oryginalnym ciemnowiśniowym kolorem jagód, nieco kwaśnym, ale szczególnie długo wiszą na krzaku. Zwykle używam jej zbiorów na wino i galaretkę. Przez 15-17 lat nie można było zaobserwować szkodników i chorób tej odmiany. Wady tej odmiany to lekko kwaśny smak, a także fakt, że trudniej jest ją ciąć letnimi sadzonkami w porównaniu z innymi odmianami.

Słabość odmiany czerwonej porzeczki

Cukier o bardzo długich (do 9 cm) szczotkach i plonie do 4 kg to bardzo niska samozapłodnienie (do 35%), ale do jego zapylania nadaje się np. Odmiana Natalie, którą mam. Jednak pyszne, pachnące jagody Sugar są po prostu idealne do jedzenia prosto z krzaka. Ale właśnie ze względu na słodycz owocu jego krzew wymaga obowiązkowej ochrony przed ptakami, zwłaszcza gdy znajduje się na otwartej przestrzeni.

Jako odmiany bardzo późno dojrzewające, odmiany niedawno wyhodowane przez VNIISPK -

Marmeladnitsa (pomarańczowo-czerwone jagody) i

Valentinovka … Pierwsza z wymienionych odmian tworzy płasko-okrągłe owoce z dobrze widocznymi białymi żyłkami z suchą separacją. Mają masę 0,6-0,8 g, kwaśny smak, ale charakteryzują się dużą zawartością substancji pektynowych oraz doskonałymi właściwościami żelującymi. Obie odmiany są bardzo odporne na mączniaka prawdziwego.

Odmiany białej porzeczki

Odmian białych porzeczek jest znacznie mniej niż czerwonych. Odmiana

Versailles biała, średnio dojrzewająca, rośnie na działkach ogrodowych od sześciu dekad. Jego duże (o średnicy ponad 1 cm, o wadze 0,7-0,8 g) żółtawe jagody mają słodko-kwaśny smak. Wady tej odmiany obejmują rozłożysty krzew, kruchość pędów i niestabilność antraknozy.

Odmiana zachodnioeuropejska średnio

odporna Yuterborgskaya średnio dojrzewające, wysokowydajne (do 7-8 kg z krzewu), tworzą dość duże (ponad 1 cm średnicy, o masie 0,6 g) jagody o jasnokremowej barwie (prawie bezbarwne), które charakteryzują się wysoką zawartość pektyn i P- substancji czynnych, długo nie kruszy się i nie traci smaku. Odmiana umiarkowanie samozapłodna, umiarkowanie odporna na antraknozę i septorię, cierpi na uszkodzenia przez ćmę porzeczkową, tartaczkę agrestową i mszycę żółciową. Ze względu na rozłożysty kształt krzew wymaga obowiązkowych podpór.

Szkodniki porzeczki

Nie obserwuje się szczególnie szkodników na czerwonych i białych porzeczkach. Należy tu zauważyć, że być może nie należy zwracać nadmiernej uwagi na przyczynę niewielkiej ilości zaczerwienionych wierzchołkowych liści czerwonej porzeczki spowodowanej wiosną przez mszyce żółciowe, aby uniknąć niepotrzebnego traktowania preparatami chemicznymi i biologicznymi. Następnie mszyca leci do rośliny bagiennej - turzycy.

Jeśli jednak gąsienice tartaczne znajdują się na krzakach czerwonych, a także białych porzeczek i agrestu, konieczne jest pilne podjęcie ekstremalnych środków, ponieważ przy bardzo dużej gęstości mogą one zniszczyć wszystkie liście rośliny w ciągu kilku dni. Kiedyś taki obraz musiałem obserwować na moich dwóch krzakach, kiedy nie miałem czasu stłumić szkodników nawet nasyconym naparem z tytoniu lub liści makhorki. To właśnie dzięki temu narzędziu reszta krzewów i agrestu została później uratowana przed tą plagą.

Sadzenie porzeczek czerwonych i białych oraz pielęgnacja roślin

Ta kultura jest bardzo odporna. Z reguły owocuje z powodzeniem do 18-25 lat i dłużej. Miejsce dla jej krzaka jest wybierane tylko w dobrze oświetlonym miejscu. Jeśli brakuje wystarczającej ilości światła słonecznego, może zostać uszkodzone przez choroby i szkodniki, a także osłabione wzrost gałęzi. W rezultacie doprowadzi to do obowiązkowego zmniejszenia plonu i jakości jagód. Należy pamiętać, że ta kultura nie lubi wysokiego poziomu wód gruntowych. Powinny znajdować się nie bliżej niż 1,5-2 m od powierzchni gleby. Gleby piaszczyste, ciężkie, gliniaste i podmokłe nie nadają się do sadzenia i uprawy.

Do sadzenia wykopują dołek o wymiarach 50x50 cm, a górną żyzną warstwę gleby ostrożnie odkłada się na bok, aby można było następnie wykorzystać ją do sproszkowania krzewu. Żyzną glebę miesza się z kompostem i nawozami mineralnymi. Pamiętaj: kiedy przygotujesz tę glebę, twoja roślina będzie się rozwijać i przynosić owoce. Odległość między krzewami zależy przede wszystkim od biologicznych cech odmiany - od jej rozłożystości czy wzniesienia.

Pomiędzy roślinami o zwartej, wyprostowanej formie (na przykład w odmianach Gollandskaya krasnaya, Rannaya Sladkaya, Yuterbogskaya) powinien wynosić 1-1,2 m, aw odmianach z rozłożystymi gałęziami (Jonker van Tz, Natali) - 1,4-1,5 m Można pogłębić szyjkę rośliny o 5-6 cm. Czasami po posadzeniu gałęzie roślin są natychmiast odcinane, tak aby nad ziemią z każdej gałęzi pozostały tylko 3-4 pąki (ma to na celu pobudzenie uśpionych pąków w korzeniu krzewu). Z gałęzi zerowego rzędu, które pojawiły się jesienią, pozostały 2-3 najpotężniejsze, a reszta jest wycięta u samej podstawy. W następnym sezonie możesz dodać 2-3 kolejne gałęzie z nowo powstałych. Przez kolejne 2-3 lata krzew jest uzupełniany co roku dwoma lub trzema nowymi zerowymi gałęziami. Następnie można zakończyć formowanie buszu.

W przyszłości warunki pielęgnacji tej porzeczki zostaną zredukowane do przycinania, co pomaga poprawić reżim świetlny rośliny. Przede wszystkim usuwa się słabe, połamane i wysychające gałęzie. Ale podczas przycinania nie można odciąć końców owocujących gałęzi, gdzie zwykle tworzy się znaczna część szczotek z jagodami. Warto skrócić gałęzie czerwonej porzeczki, a można stracić znaczną część zbiorów jagód.

Jeśli masz ogród z zaniedbanymi krzewami czerwonej porzeczki, musisz przeprowadzić ich poważne przycinanie, odmładzanie. Przede wszystkim wycina się gałęzie, które przestały rosnąć. Usuń także te gałęzie, które powodują zgrubienie. Ścięty materiał należy usunąć z miejsca pracy lub spalić, ponieważ może być źródłem rozprzestrzeniania się patogenów i szkodników.

Należy pamiętać, że główna część systemu korzeniowego czerwonych porzeczek znajduje się w górnych warstwach gleby, aktywnie rosnąc po bokach. Należy to wziąć pod uwagę podczas uprawy gleby pod krzakami. Ważne jest, aby nie uszkodzić systemu korzeniowego. Bliskość korzeni należy wziąć pod uwagę zarówno podczas podlewania, jak i wykonywania dodatkowego nawożenia. Możesz ściółkować glebę pod występem korony krzewu, aby uniknąć nadmiernego parowania wilgoci.

Nawozy azotowe stosuje się wiosną - na początku wzrostu i po kwitnieniu; fosfor i potas - jesienią, podczas kopania gleby. W takim przypadku należy unikać stosowania nawozów zawierających chlor. Zastosowanie popiołu drzewnego jako nawozu potasowego przyczynia się do uzyskania wysokich plonów. Najlepszą opcją jest zastosowanie mieszanki nawozów organicznych i mineralnych pod krzakami.

Zbierz jagody z czerwonych porzeczek w pełnej dojrzałości. Najlepiej zrobić to jednorazowo przy suchej pogodzie lub rano (po stopieniu się rosy). Musisz wiedzieć, że niedojrzałe jagody mają grubą skórkę, mniej cukru, mniej soku.

Alexander Lazarev, kandydat nauk biologicznych, starszy naukowiec, Ogólnorosyjski Instytut Badawczy Ochrony Roślin

Zdjęcie autora