Forsycja: Gatunki, Odmiany, Technika Rolnicza

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Forsycja - kwiat godny królowej

Cechy kultury

Forsycja jest niesamowita. Każdy, kto raz ją zobaczy, na zawsze zapamięta imię i zechce wylądować na jego stronie. Krzew ten można łatwo sfotografować w reklamie soku pomarańczowego, ponieważ z daleka wygląda jak duży kanister z pomarańczowym płynem nagle rozbity na małe kawałki.

Forsycja jest rośliną wakacyjną, przede wszystkim wiosenną, bo wczorajsze nagie pędy nagle zdobią dziś jaskrawożółte kwiaty, które czasami kwitną, gdy na zewnątrz jest jeszcze chłodno.

Mało kto wie, że forsycja to roślina z rodziny oliwek, która dotarła na nasze krańce z dalekich Chin, Japonii czy Półwyspu Koreańskiego. Stamtąd wywodzą się wszystkie jego gatunki z wyjątkiem jednej - forsycji europejskiej, której ojczyzną są Bałkany. Nazwa „Forsycja” została nadana roślinie na cześć głównego ogrodnika Pałacu Kensington, który po prostu uwielbiał rośliny, poświęcił im większość swojego życia i ostatecznie założył Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze w Wielkiej Brytanii. To on, William Forzit, sprowadził ten krzew na kontynent europejski z Chin.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Forsycja sama w sobie jest krzewem wzniesionym, choć niechlujnym w kształcie korony, w cieplejszych regionach osiąga cztery metry wysokości, podczas gdy w centrum i na północy Rosji rzadko przekracza półtora metra. Forsycja ma proste lub trójlistkowe liście z małymi nacięciami. A kwiaty mają najwyższą wartość w tej roślinie: składają się z czterech jasnożółtych płatków i pojawiają się na krzaku na długo przed otwarciem liści.

Rodzaje forsycji

W przyrodzie występuje sporo gatunków forsycji, wszystkie różnią się od siebie stopniem odporności na suszę i zimotrwałością. Naturalnie te mniej kapryśne i bardziej odporne na nagłe zmiany temperatury są odpowiednie dla naszego regionu. Spośród nich najbardziej rozpowszechnione i stosowane w ogrodnictwie ozdobnym są:

Forsycja jest europejska. W swojej ojczyźnie - na Półwyspie Bałkańskim - tworzy czasem nieprzejezdne zarośla. Wyobraź sobie, jakie są pyszne podczas kwitnienia! Krzew niski (od półtora do dwóch metrów) o bardzo zwartej koronie. Liście mają owalny kształt, wydaje się, że są umieszczone pojedynczo, aby nie przeszkadzać w pojawianiu się złotożółtych kwiatów, które jednak rzadko przeżywają, dopóki wszystkie liście na roślinie nie zakwitną. Ten rodzaj forsycji jest z powodzeniem stosowany do ozdabiania ogrodów i parków w cieplejszych regionach naszego kraju, a także w centrum Rosji i nieco na północy z łatwością toleruje zimę pod osłonami.

Forsythia Giralda. Przyjechała do nas z Chin, jest dobrze przystosowana do chłodnego klimatu i może być uprawiana zarówno w centrum, jak i na południu Rosji. Krzew ten ma podobny wzrost i kształt korony do forsycji europejskiej, różni się od niego jedynie żółtobrązowymi pędami i eliptycznymi ciemnozielonymi liśćmi, osiągającymi długość dziesięciu centymetrów. Forsycja Giralda kwitnie w maju - wtedy przez prawie miesiąc kwitną wdzięczne jasnożółte kwiaty, które podobnie jak sama roślina są odporne na nawracające przymrozki.

Wiszące forsycje. Jego ojczyzną są środkowe Chiny. Gatunek ten charakteryzuje się wysokim wzrostem oraz bardzo gęstą i rozłożystą koroną. Gałęzie roślin są raczej cienkie i czasami opadają do samej ziemi. Wiosną momentalnie wydają się pokryte wspaniałymi, złocistożółtymi, dużymi kwiatami, osiągającymi średnicę trzech centymetrów. Wisząca forsycja świetnie sprawdza się jako roślina kratownicowa, potrafi w niezwykle efektowny oplatać altanki, ogrodzenia, a nawet ściany budynków, taki rozkwitający dywan jest po prostu niesamowity. Forsycja z trudem hibernuje bez schronienia, często zamarza do poziomu śniegu, ale pod zwykłym lutrasilem bez problemu wytrzyma zimy w Petersburgu i Moskwie.

Forsycja jest ciemnozielona. Gatunek ten został przywieziony do nas ze wschodnich Chin, gdzie rośnie tylko na górskich zboczach. Na dobrej, odżywczej glebie krzew może wyrosnąć na ponad trzy metry i rozpuścić swoją wspaniałą koronę jak ogon pawia. Liście nie różnią się od innych gatunków, są wydłużone, postrzępione i jasnozielone, ale kwiaty charakteryzują się niezwykle jasnym kolorem z domieszką zieleni. Są również zbierane w małe pęczki po 2-3 sztuki. Gatunek dość odporny na suszę, można go polecić do uprawy w domkach letniskowych, gdzie nie ma możliwości codziennego podlewania roślin. Forsycja ciemnozielona wymaga również obowiązkowego schronienia na zimę.

Forsycja jest jajowata. Na kontynent europejski został sprowadzony ponad 70 lat temu z liściastych i wilgotnych lasów Półwyspu Koreańskiego. Jest to najbardziej odporny na zimę gatunek forsycji. W centrum Rosji hibernuje bez schronienia i zamarza tylko w najostrzejsze zimy z niewielką ilością śniegu. Rośliny tego gatunku mają również dobre liście - ostro zakończone, jasnozielone, o długości ponad siedmiu centymetrów. Niezwykłe są również kwiaty - jasnożółte, umieszczone pojedynczo, ale bardzo gęsto, kwitnące, gdy tylko topi się śnieg. Jego kwitnienie jest dość długie - ponad dwa tygodnie, a nawet po kwitnieniu rośliny zachowują ozdobność dzięki liściom nabierając ciemnofioletowego koloru. Ten rodzaj forsycji idealnie nadaje się do stosowania na skwerach i parkach, będzie atrakcyjny zarówno w nasadzeniach pojedynczych, jak i grupowych.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Odmiany forsycji

Jednak forsycja jest nie tylko bogata w gatunki, ale ma również odmiany. Moim zdaniem najlepsze z nich to następujące odmiany:

Dresdner Forfrühling, o gęstej koronie i jasnożółtych kwiatach, osiągających cztery centymetry średnicy;

Tetragold to niski i bardzo zwarty krzew, w okresie kwitnienia pokryty ciemnożółtymi liśćmi, osiągającymi trzy centymetry średnicy;

Spring Glory to dość wysoki krzew o bogatych zielonych liściach, które jesienią zmieniają kolor na bladofioletowy;

Gold Sauber to bardzo rozpowszechniona odmiana o dużych kwiatach o intensywnie złocistożółtym kolorze, bardzo odporna na zimę; Parkdecor. Sama nazwa przemawia za tą odmianą - jest idealna do parków i skwerów, ponieważ wyróżnia się obfitym kwitnieniem i dużymi ciemnozielonymi liśćmi.

Z nowych odmian należy zwrócić uwagę na odmiany Melissa i Weekend, obie mają zwartą koronę i duże złocistożółte kwiaty, które kwitną wczesną wiosną.

Agrotechnika forsycja

Zarówno gatunki, jak i odmiany, podobnie jak sama kultura, nie wymagają miejsca wzrostu, mogą znosić niewielki cień, chociaż kwitnienie będzie obfite i bujne tylko w miejscu otwartym i dobrze oświetlonym.

W wyborze gleb forsycja jest bardziej wybredna, najbardziej odpowiednia jest mieszanina próchnicy, ziemi liściastej i piasku w stosunku 1x1x2. Forsycje uwielbiają gleby wapienne, ale nie znoszą kwasu w podłożu, nawet w niewielkich ilościach więdną i słabo kwitną. Boją się forsycji i zastoju wilgoci. Aby uniknąć gnicia systemu korzeniowego, konieczne jest umieszczenie drenażu z połamanych cegieł na dnie otworu do sadzenia lub zalanie pokruszonego kamienia warstwą 15-20 centymetrów, przykrywając go niewielką warstwą piasku rzecznego na wierzchu.

Forsycja sadzi się w dołkach do sadzenia na głębokość 50-70 cm, rozmiary dołów to 50x50 lub 70x50 cm Wybierając miejsce do sadzenia należy mieć na uwadze, że dorosłe rośliny dorastają do 2 metrów szerokości i 3 metrów wysokości w kilka lat, więc odległość między nimi trzeba zostawić 1,5-2 m. Najbardziej odpowiedni czas na sadzenie to jesień, przed pierwszymi przymrozkami. Wiosną możesz nie zdążyć, a rośliny zaczną kwitnąć, a to zawsze jest ryzyko, a prawdopodobieństwo przeżycia jest niższe.

Przed sadzeniem w glebie do kopania zaleca się stosowanie nawozów. Może to być złożony nawóz mineralny w dawce 40-50g na metr kwadratowy, można powtórzyć karmienie następnej wiosny zwiększając dawkę o 10-15g.

Jeśli chodzi o podlewanie, musisz wziąć pod uwagę warunki pogodowe. Jeśli wiosna i lato okazały się deszczowe, nie można w ogóle podlewać, ale jeśli opady są raczej rzadkie, można podlewać, ale nie częściej niż raz w tygodniu - wieczorem w pasach przy pniu. Po podlaniu, aby uniknąć parowania wilgoci, glebę można ściółkować humusem lub niekwaśnym torfem.

Nie zapomnij o usuwaniu chwastów: mniej więcej raz w miesiącu należy się ich pozbyć kręgu przy pniu, a glebę poluzować. W odniesieniu do forsycji obowiązuje zasada: lepiej dwukrotnie poluzować niż raz podlać, ponieważ kultura ta bardzo negatywnie ocenia nadmiar wilgoci i nie lubi ubitych gleb.

Przycinanie krzewów forsycji

Aby korona krzewu wyglądała na elegancko „zaczesaną”, a nie rozczochraną, należy ją przyciąć. Forsycja jest bardzo odporna na przycinanie i kształtowanie, można nadać jej krzakowi kształt kuli lub prostokąta; uczynić z tych roślin malownicze kwitnące żywopłot lub ozdobić granice trawnika, kontrolując wysokość roślin. Nie bój się eksperymentować. Z reguły masa wegetatywna krzewu rośnie bardzo szybko. Jeśli przycinanie i kształtowanie nie jest Twoją mocną stroną, to przynajmniej zadbaj o coroczne usuwanie wszystkich suchych, połamanych, zamarzniętych gałęzi czy pędów rosnących do wewnątrz, silnie pogrubiających koronę.

Z wiekiem forsycja nie kwitnie tak obficie, wzrosty stają się krótkie, roślina zaczyna więdnąć. Aby pomóc swojemu pupilowi, należy zastosować kardynalne cięcie odmładzające - odetnij wszystkie pędy do poziomu gleby, pozostawiając jedynie „pnie” nie większe niż trzy centymetry. Zwykle po takim przycięciu obserwuje się aktywny wzrost młodych pędów, a krzew szybko się odnowi.

Jesienią w celu wyeliminowania ryzyka przemarznięcia krzew należy lekko ugiąć do ziemi i przykryć świerkowymi gałązkami lub lutrasilem. Wszystkie schronienia należy usunąć wczesną wiosną.

Powielanie forsycji

Jeśli planujesz rozmnażać forsycję, odpowiednie są do tego sprawdzone metody: siew nasion, dzielenie krzewu, pionowe lub poziome warstwy. Możesz również użyć bardzo popularnych teraz zielonych sadzonek.

Nikolay Khromov, pracownik

naukowy, kandydat nauk, Państwowa Instytucja Naukowa VNIIS im. I. V. Michurina Rosyjska Akademia Rolnicza, sekretarz naukowy ANIRR

Zdjęcie autorki