Spirea, Dereń, Chubushnik I Inne

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Piękne krzewy ozdobne, które zdobią ogród od wiosny do jesieni

Spirea

Najbardziej bezpretensjonalnymi krzewami są spirei. Obecnie sprzedawana jest ogromna liczba odmian tej rośliny. Niektóre kwitną wiosną, inne latem, inne kwitną od sierpnia do końca września.

Moim ulubionym jest szary (jesionowy) Grefsheim. Kupiłem małą roślinę z zamkniętym systemem korzeniowym - w doniczce. Po przesadzeniu na żyzną glebę, spiraea zaczęły szybko rosnąć i kwitnąć w następnym roku, chociaż niezbyt obficie. Ta odmiana spirei daje duże roczne przyrosty do 30-40 cm przy dobrej pielęgnacji.

Pielęgnacja polega na dokarmianiu wiosną, gdy tylko gleba topnieje, złożonym nawozem mineralnym - azofosem, a także pod krzakiem dodaję zgniły obornik z niewielkim dodatkiem kompostu. W drugiej połowie lipca pod krzak posypuję superfosfat i nawóz potasowy.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

W suchym lipcu podlewam obficie spireą dwa razy w tygodniu, podczas gdy w mokre lato opieka ogranicza się tylko do karmienia. Pielenie w pobliżu tego krzewu nie jest potrzebne, ponieważ jego gałęzie opadają i tworzą gęsty cień, który hamuje wzrost chwastów, więc pod krzakiem po prostu nie ma chwastów. Krzew nie tworzy złośliwego wzrostu. Procesy korzeni pojawiają się co trzy do czterech lat. Daję je moim przyjaciołom.

Moja spirea kwitnie małymi białymi kwiatami w drugiej połowie maja. Krzew jest cały usiany białą wrzodą, jakby małe zielone listki były pokryte śniegiem. Bardzo piękny widok. Liście zaczynają aktywnie rosnąć po kwitnieniu.

Sadząc taką spireę, musisz zostawić dla niej dużą przestrzeń życiową. Rośnie i wychodzi. Pod koniec września co pięć lat należy skracać i przerzedzać krzew. Przycinanie spirei dobrze toleruje. Usuwam stare i poskręcane gałęzie ze środka krzewu dla lepszej wentylacji. Skracam długie gałęzie nie więcej niż o jedną trzecią. Usuwam tylko te boczne gałęzie, które przeszkadzają innym.

Kolejna trójpłatkowa spiraea jest sadzona za płotem. Jest wiele miejsc. Krzew jest wysoki i szeroki. Kwitnie również pod koniec maja białymi małymi kwiatami, które są zbierane w kwiatostan parasolowy. Kwiaty świetnie prezentują się na tle jasnozielonych liści. Roślina jest bezpretensjonalna. Raz lub dwa razy w sezonie podlewam go gnojowicą z sapropelem i już nie dbam.

Jest bardzo podobny do spirei w kształcie liści pęcherza kaliny. Jej liście są bordowo-brązowe (odmiana Diabobo). Kwiaty są biało-różowe, zebrane w parasolkę, jak trójpłatkowa spirea, wyglądają bardzo pięknie na tle jasnych liści. Kwitnie w drugiej połowie czerwca. Ten krzew został mi dany. Wykopałem go z bardzo złej gleby: mieszanki piasku, skratek, kamieni. Będąc w dobrej glebie, już w pierwszym roku gałęzie rosły ponad metr wysokości.

Krzewy o żółtych i srebrnych liściach - spireas, berberys, srebrzysty łoś - będą wyglądać bardzo harmonijnie na tle pęcherza. Bąbelkowa roślina-krzew jest bezpretensjonalna, wystarczy wrzucić garść azofoski pod krzak wiosną i kilka razy podlać w czasie upałów. Dobrze rośnie nie tylko na słońcu, ale także w półcieniu. Łatwo przenosi przycinanie. Jeśli jest często cięty, może służyć jako żywopłot. Nie jest podatny na szkodniki i choroby. Ten krzew jest dla leniwych. Jeśli zostanie posadzona i nie będzie pielęgnowana, nadal będzie dobrze rosnąć.

Tablica ogłoszeń

Sprzedaż kociąt Sprzedaż szczeniąt Sprzedaż koni

Forsycja pośrednia

Forsycja pośrednia przyszła do mnie w taki sam sposób jak pęcherzyk. W drugim roku również cieszy mnie wzrost licznika. Kwitnie dużymi kwiatami w drugim roku. Liście pojawiają się dopiero po kwitnieniu. We wczesnych latach, późną jesienią, owinęliśmy krzak gęstym materiałem okrywowym na kilka warstw i przywiązaliśmy do podpory. Faktem jest, że ten typ forsycji może lekko zamarznąć w ostrą zimę, ale potem szybko się regeneruje.

Forsycja łatwo się rozmnaża. Aby to zrobić, wystarczy wczesną wiosną (przed kwitnieniem) odciąć małą łodygę i posadzić w szklarni, gdzie promienie słoneczne będą najmniej odsłonięte. Nie pozwól, aby gleba wyschła. Jesienią na cięciu utworzy się dobry system korzeniowy. Możesz sadzić go na otwartym terenie następnej wiosny. W pierwsze zimy należy przykryć materiałem okrywającym przed mrozem.

Dereń biały

Odmiana białego derenia Gouchaultii to piękny krzew o zielonych liściach ze złotożółtą obwódką, która może wyblaknąć pod koniec lata. Liście wyglądają jak marmur.

Jeśli ten krzew zostanie przycięty co roku, będzie bujny, a jeśli nie zostanie to zrobione, krzew będzie luźny. Można go ścinać od wiosny do późnej jesieni. Może rosnąć w pełnym słońcu i półcieniu. W otwartym słońcu brzegi liści przy gorącej i suchej pogodzie czasami wysychają. To całkowicie bezpretensjonalny, bardzo zimotrwały krzew.

Małe białe kwiaty są zbierane w kwiatostanie tarczki. Kwiaty są podobne do kwiatów spirei trójpłatowej. Ale nie są dekoracyjną ozdobą tego krzewu. Liście są ozdobne. Ponadto liście opadają dopiero późną jesienią po przymrozkach. Krzew reaguje na żer.

Wszystkie te krzewy można uprawiać jako rośliny standardowe. Aby to zrobić, musisz rozpocząć tworzenie rocznej sesji zdjęciowej. W pierwszym roku życia musisz dobrze karmić pęd, aby rosł jak najdłużej, wszystkie pędy korzeni należy usunąć. Kiedy zaczynają się na nim pojawiać pędy boczne (prawdopodobnie w pierwszym roku życia), należy je wyrwać, lepiej to zrobić, gdy tylko się pojawią, liście nie są usuwane - karmią pęd. Należy zostawić trzy lub cztery pędy na samej górze. W następnym roku z tych pędów wyrosną nowe gałęzie.

W następnym roku na tych gałęziach pojawią się teraz nowe pędy, które również należy zrywać, z wyjątkiem dwóch najniższych, znajdujących się bliżej początku rozgałęzienia (do rozwidlenia gałęzi). Konieczne jest upewnienie się, że młode gałęzie rosną poza buszem, a nie w nim. W trzecim roku życia łodygi na dwóch lewych pędach utworzą się również pędy boczne, które należy ponownie usunąć, z wyjątkiem jednego lub dwóch najniższych. Dlatego co roku musisz monitorować łodygę. Wtedy korona będzie musiała tylko się rozrzedzić, zapobiegając jej zgrubieniu.

Chubushnik pospolity

Nie wymaga specjalnej opieki i chubushnika. Zwykła pomarańcza z prostymi kwiatami została zebrana jesienią dwadzieścia lat temu na wysypisku śmieci. Z krzaków odcięto korzenie i gałęzie. Zrobiono to w celu ułatwienia wykorzenienia. Krzewy odkryłem tego samego dnia, w którym zostały wyrzucone - na korzeniach nadal nie było suchej ziemi.

Posadziłem te pnie wzdłuż ogrodzenia w dużych, dobrze wypełnionych dołach materią organiczną. Nie było pewności, że przeżyją. Ale następnej wiosny zaczęły rosnąć iw pierwszym roku dały wzrost o ponad metr. Karmili je wiosną Azofoskaya, podlewali w upale.

Dwadzieścia lat później te chubushniki zamieniły się w gigantyczne krzewy wysokie na ponad cztery metry. Kwitną obficie każdej wiosny, przyjemnie pachną. Opieka nad dorosłymi nie jest wymagana. Wystarczy im, że w miarę wzrostu stworzona zostanie dla nich żyzna gleba.

Chubushnik o podwójnych kwiatach Flore Pleno rośnie wolniej. Jego krzewy nie rosną wyżej niż 1,5 metra. Kwitnie później niż jego krewny prostymi kwiatami. Kwiaty opadają jak podwójne białe dzwonki. Rozmnaża się dość łatwo. Zanim liście zakwitną, wystarczy wbić w ziemię gałązkę udawanej pomarańczy. Przy suchej pogodzie należy go podlać. Rootowanie jest w stu procentach. Top dressing jest taki sam jak w przypadku innych krzewów.

Przywiozłem ostrokrzew z Krymu. We wczesnych latach rosła powoli i nie jest to zaskakujące, ponieważ nasz klimat jest znacznie chłodniejszy, a sezon wegetacyjny krótszy. Jest to wiecznie zielony krzew z rodziny berberysu o skórzastych kolczastych liściach, pochodzący z górskich i leśnych regionów Azji Wschodniej, Himalajów oraz Ameryki Północnej i Środkowej. Nazwa rośliny pochodzi od Bernarda Magona, który jest autorem opublikowanego w 1806 roku American Garden Calendar.

Gęste, błyszczące, ciemnozielone liście brązowieją jesienią, a wiosną ponownie stają się ciemnozielone. Krzew jest bezpretensjonalny, może rosnąć na słońcu iw półcieniu. Rośnie wolno nawet na dobrze uprawianej glebie. W naszych warunkach klimatycznych rośnie nie wyżej niż metr. Jeśli go nie pokroisz, krzew rozluźnia się, dlatego w pierwszych latach życia lepiej go uformować, aw następnych latach nie dopuszczaj do zgrubienia.

Ten krzew jest ozdobny o każdej porze roku. Wiosną pojawiają się pachnące grona żółtych kwiatów, a pod koniec lata - kwaśne jadalne jagody, podobne do ciemnych winogron, z których można zrobić dżem, wino, galaretkę. Zawierają duże ilości witaminy C.

Jesienią owijam gałęzie spunbondem, aby chronić je przed wczesnym wiosennym słońcem, a aby gałęzie nie odrywały się od śniegu, przykrywam je drewnianym pudełkiem. Zimą kładę śnieg na pudełku przed mrozem.

Koreański berberys

Berberys Thunberg to najpopularniejszy rodzaj berberysu. Jego ojczyzną są górskie zbocza Chin i Japonii. Występują krzewy o liściach o różnych kolorach: zielonym, ciemnoczerwonym, bordowym, złocistym, barwnym. Jesienią najbardziej dekoracyjne są berberysy o litych liściach.

Wysokość krzewu zależy od odmiany i waha się od 30 centymetrów do 1,5 metra. Bardzo interesujące są odmiany karłowate, które rosną bardzo wolno i nadają się na zjeżdżalnie alpejskie, na przykład odmiana Admiration z liśćmi bordo, wzdłuż których znajduje się żółto-zielona obwódka. Maksymalna wysokość takich berberysu wynosi 0,3-0,4 cm.

Berberys jest zimotrwały, bezpretensjonalny, rośnie zarówno na słońcu, jak iw półcieniu. Wiosną kwitną zebrane w krzaki żółte kwiaty, pod koniec lata dojrzewają jagody, które są jadalne, bardzo przyjemne w smaku, z kwaskowatością. W postaci suszonej dodaje się je do potraw mięsnych i pilawu oraz uzyskuje się herbatę witaminową. Jeśli jest dużo jagód, możesz ugotować dżem, galaretkę, zrobić pyszny likier.

Berberys to źródło witaminy C i oczyszczacza krwi. Ale nie wszystkie jagody są jadalne. W wielu odmianach jagody są bez smaku (bez kwaśności), nie są trujące, ale również nie nadają się do przetworzenia. Krzewy rosnące w cieniu słabo kwitną i ledwo owocują. Pędy korzeni występują rzadko nawet na dobrze uprawianych glebach, a głównie w dojrzałych krzewach.

Istnieje wiele pięknych odmian berberysu, ale najbardziej dekoracyjną uważam za odmianę o złotych liściach Ayrea, o barwnych liściach - Rose Glow. Ozdobą ogrodu jest koreański berberys. Jest to krzew o wysokości nie większej niż metr z dużymi zaokrąglonymi, szmaragdowymi liśćmi z marmurowymi żyłkami. Najpiękniejsza godzina przypada na jesień, kiedy liście stają się purpurowoczerwone, czasem z żółtymi plamkami. Opadają późną jesienią, wytrzymując liczne mrozy. W przeciwieństwie do innych rodzajów berberysu tworzy dużo korzeni. Ma oryginalną formę kolców: mocne, pogrubione, zebrane w 3-7 kawałków.

Najczęstszą chorobą, która atakuje berberys rosnący w cieniu, jest mączniak prawdziwy. Powoduje największe szkody w zimne, wilgotne lata. Zapobieganie tej chorobie polega na spryskiwaniu krzewów roztworem topazu (zgodnie z instrukcją) z dodatkiem mydła do prania.

Liliowy frotte

Kupiłem bzy frotte z zamkniętym (w doniczce, a także w śpiączce gleby owiniętej siatką) i otwartym systemem korzeniowym. Przy otwartym systemie korzeniowym przed sadzeniem sadzonka była trzymana w roztworze Energena przez jeden dzień (jedna butelka na 10 litrów wody).

Sadzonki bzu, które były w śpiączce gleby, również moczono w roztworze Energeny. Kiedy gleba była przemoczona, usunąłem ją z korzeni sadzonki, przepłukując je w wiadrze z wodą, zmieniając ją kilkakrotnie. Nie bój się tego zrobić. Bzy, w których system korzeni został potraktowany w ten sposób, bardzo dobrze się zakorzeniają. Ich korzenie natychmiast wpadają w żyzną glebę i każdego roku zaczynają dawać dobry wzrost.

Opierając się na zamkniętym systemie korzeniowym (sadzonka siedziała ciasno w doniczce), sadziła bzy z doniczek z kawałkiem ziemi do dużego dołu dobrze wypełnionego kompostem, zgniłym obornikiem, Azofosem, superfosfatem, popiołem. Te bzy rosły bardzo powoli, szczególnie w pierwszym roku. Musieli poświęcić dużo uwagi: albo ich liście były jasnożółte, potem były skręcone. W szkółkach sadzonki sadzi się zwykle w najtańszej glebie - torfie.

Taka gleba jest silnie kwaśna i uboga w składniki odżywcze. Więc moje bzy cierpiały w takiej glebie. Niektóre sadzonki trzeba było jeszcze następnej wiosny wykopać, wypłukać w wodzie korzenie, uwolnić od torfu, starannie wyprostować korzenie i ponownie posadzić.

Bzy frotte sprzedawane są jako szczepione, więc usuwam wszelkie pędy korzeni, aby nie osłabiać krzewu. Po kwitnieniu usuwa się szypułki. Należy to zrobić, aby roślina nie marnowała energii na zawiązywanie i dojrzewanie nasion. Każdego roku karmię bzy. Wiosną pod krzaki przynoszę azofoskę, superfosfat i potas bezchlorowy nawóz.

Zasypiam na wierzchu z gnijącym nawozem i kompostem, nie oszczędzając ich. Od czerwca do połowy lipca raz na 10 dni karmię go gnojowicą z sapropelem, wlewając pod każdy krzew po 10 litrów gnojowicy, uprzednio dobrze podlewając wodą. Albo spędzam to karmienie po deszczu. Nie spulchniam gleby, a jedynie wyrywam wschodzące chwasty. Jest luźny po corocznym stosowaniu organicznym.

W ogrodzie dorastali też mieszkańcy północy - przywieziona przeze mnie z Murmańska brzoza karłowata i jałowiec. Rośliny północne zimą powinny znajdować się pod śniegiem, wszystko ponad pokrywą śnieżną zamarza. Na północnym zachodzie często występują odwilże, po których następują mrozy. Trzy lata później mieszkańcy północy zmarli po mrozie, który zastąpił następną odwilż.

Ogrodnicy, którzy nie mogą poświęcić dużo uwagi swojemu ogrodowi, mogą sadzić bezpretensjonalne krzewy strefowe, takie jak kalina, berberys Thunberg, spirea, srebrzysty łoś, dereń, rzepak, kalina, ozdobne migdały, nieszczepione bzy. Utrzymanie tych krzewów jest minimalne.

Jeśli roślina jest sprowadzana z innego regionu, to wymaga długiego okresu aklimatyzacji i zwiększonej uwagi ogrodnika na technologię rolniczą i schronienie w zimie. W tym przypadku bardzo często oczekiwania nie uzasadniają środków. Dla siebie doszedłem do wniosku: mieszkańcy Południa łatwiej dostosowują się do naszego klimatu niż mieszkańcy północy. U nas dobrze zakorzeniają się również syberyjczycy i rośliny sprowadzane z Dalekiego Wschodu, takie jak aktynidia, chińska winorośl magnolii, Eleutherococcus i niektóre drzewa iglaste.

Nie wyobrażam sobie już naszego ogrodu bez ozdobnych krzewów. Jest to wieloletnia dekoracja terenu od wiosny do późnej jesieni. Nie bój się sadzić tych roślin w swoich ogrodach. Pozwalają tworzyć piękne kompozycje, niepowtarzalne zakątki, niepowtarzalne krajobrazy.