Czerwona Koniczyna

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Tajemnicza i magiczna koniczyna

Postanowiłem napisać artykuł o koniczynie czerwonej. Impulsem do tego był prezent od mojej córki dla mojej żony. To był bardzo drogi niemiecki krem do twarzy. Okazał się naprawdę niesamowity.

A ponieważ opis jego właściwości był po niemiecku, kobiety zwróciły się do mnie o tłumaczenie. Tutaj byłem zaskoczony. Krem zawiera wyciągi z czerwonej koniczyny. Ale wielu letnich mieszkańców nawet nie wyobraża sobie, jakie to pożyteczne zioło.

Koniczyna czerwona (Trifolium pratense) z rodziny motylkowatych. Jest to wieloletnie zioło o charakterystycznych trójlistkowych liściach i czerwonych kwiatostanach kulistych - główkach utworzonych przez drobne kwiaty. Koniczyna to roślina dwuletnia lub wieloletnia. Spośród dwóch odmian koniczyny łąkowej wyróżnia się późne i wczesne dojrzewanie.

× Poradnik ogrodnika Szkółki roślinne Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Ta roślina ma dobrze rozwinięty korzeń palowy. Koniczyna ma liczne korzenie boczne i przybyszowe. Mają guzki z bakteriami, które pochłaniają azot z powietrza. Zawartość azotu w guzkach koniczyny zależy od jej biotypu. Zwiększa się wraz z wiekiem rośliny.

Koniczyna ma cylindryczną łodygę. Są też łodygi boczne, wyrastające z kątów liści. Przylistki są straszne i zwężone. Kwiatostany koniczyny są główkowate i wielokwiatowe. Kwiaty są siedzące i ćmy. Ich kolory są czerwone, rzadziej fioletowe. Każdy kwiat koniczyny ma 10 pręcików (dziewięć akcentowanych i jeden rozstawiony), słupek z zaokrąglonym piętnem. Dojrzałe pylniki koniczyny mają kształt odnogi z podłużnym rowkiem. Pękają pod wpływem owadów zapylających, głównie pszczół i trzmieli. Pyłek dojrzałej koniczyny ma kolor czerwono-żółty. Zawiera dużo cukrów, które przyciągają pszczoły. Pszczoły wytwarzają bardzo pożyteczny miód z nektaru z koniczyny, który zawiera również życiodajny pyłek koniczyny.

× Tablica ogłoszeń Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Technologia rolnicza koniczyny

O wpływie koniczyny na zmarszczki kobiet porozmawiamy w drugiej części, a teraz opowiem o zaletach koniczyny dla naszej gleby.

Porozmawiajmy o glebach, które są preferowane do uprawy tej cennej rośliny. Koniczyna dobrze rośnie na glebach gliniastych, gliniastych piaszczystych, szarych zalesionych i wyługowanych, a także w zwykłym czarnoziemie. Podczas nawadniania upraw daje wzrost plonów na wszystkich typach gleb. Nawet na torfowiskach zwiększa plon podczas rekultywacji. Koniczyna wymaga dużo wilgoci, ale nie może przetrwać w nadmiarze.

Koniczyna czerwona najlepiej rośnie w glebie o pH od 6,0 do 6,5. Jej zbiory w dużej mierze zależą od ilości opadów w kwietniu, maju, czerwcu. W niskich temperaturach koniczyna dobrze rośnie nawet przy niewielkiej wilgotności gleby. W regionach północnych koniczyna najlepiej rośnie, gdy wody gruntowe zaczynają się na głębokości co najmniej 1,5 m od powierzchni. Na południu głębokość ta powinna wynosić co najmniej 75 cm.

Odmiany późno dojrzewające koniczyny czerwonej lepiej reagują na nawozy niż odmiany wcześnie dojrzewające. We wczesnych stadiach wzrostu rośliny koniczyny najbardziej potrzebują fosforu. Optymalna temperatura dla ich rozwoju to 17 … 20 ° С. Koniczyna czerwona jest plonem długich godzin dziennych. Suma aktywnych temperatur wymaganych do dojrzewania wczesnych odmian koniczyny wynosi 1200-1400 ° С; dla późno dojrzewających odmian koniczyny wartość ta wynosi 1400-1500 ° C.

Obecnie na świecie wiele uwagi poświęca się cudowi gospodarczemu Chin, ale nie wszyscy wiedzą, że żyzność gleb w Chinach utrzymuje się na wysokim poziomie od tysiącleci, głównie z powodu zazielenienia koniczyny. Nawóz do zielonej koniczyny jest lepszy niż nawóz na obornik. W glebie rozkładająca się biomasa koniczyny staje się łatwo przyswajalnym nawozem, gleba jest uzupełniana humusem wzbogaconym potasem. Dzięki bakteriom brodawkowym, które rozwijają się na korzeniach, pobiera azot z powietrza i gromadzi go w glebie, w tym w podglebiu. Akumulacja azotu - od 40 do 200 kg na hektar upraw.

Wiadomo, że korzeń koniczyny jest w stanie przyswajać fosfor ze słabo rozpuszczalnych związków. Roślina ta jest uprawą dynamicznie rozwijającą się - wieloletnim zielonym nawozem. Koniczyna czerwona to najlepszy wybór do wiązania azotu z powietrza, zwalczania chwastów i poprawy struktury gleby. Jego korzenie wnikają w głąb gleby i pomagają poprawić jej strukturę.

Liściasta koniczyna pomaga zapobiegać erozji gleby, zwłaszcza zimą, a także pomaga glebie zachować więcej wilgoci latem i zimą. W letnim domku bardzo przydatne jest zrobienie trawnika z czerwonej koniczyny łąkowej. W ten sposób uzyskasz piękny zakątek, w którym poprawia się gleba, a także będziesz mieć pod ręką rośliny lecznicze.

Przygotowanie gleby i siew

Jak zwykle, przed zasiewem, glebę należy wykopać na głębokość łopaty, oczyścić z kamieni, gruzu, korzeni i kłączy wieloletnich chwastów. Wapnowanie jest konieczne, jeśli gleba jest kwaśna. Wygładź powierzchnię miejsca i lekko poluzuj. Po tygodniu rozsyp tam nawozy mineralne - 400 g azotu, 300 g fosforu, 600 g potasu na 100 m².

Po kilku tygodniach, gdy gleba się uspokoi, możesz rozpocząć siew. Wcześniej ponownie wyrównaj teren, wyeliminuj kiełkujące chwasty. Szybkość wysiewu - 10 g nasion na 1 m2, nasiona wymieszać z suchą glebą w stosunku 1: 5, ziemię do tego lepiej pobrać z krzaków z dziko rosnącą koniczyną. Głębokość wysiewu nasion nie przekracza 1 cm. Do tej głębokości należy spulchnić miejsce za pomocą grabi, tworząc podłoże pod siew.

Możesz wysiewać nasiona od kwietnia do października. Siew odbywa się przy spokojnej pogodzie i zawsze w wilgotnej glebie. Sam siew odbywa się w dwóch kierunkach: połowa nasion na długości działki, a druga część na szerokości. Po skończeniu wymieszaj nasiona grabiami z wierzchnią warstwą gleby, ostrożnie zagęszczaj ziemię lekkim wałkiem i ostrożnie podlej wodą, nie pozwalając nasionom wypłukać się. Jeśli na terenie jest dużo ptaków, uprawy należy chronić: przeciągnij liny w poprzek. Wysiane nasiona kiełkują w ciągu 4-10 dni. Koniczyna rozwija się powoli w roku sadzenia; rośliny osiągają pełny rozwój w drugim roku życia.

Pielęgnacja upraw koniczyny

Przed i po pojawieniu się sadzonek bardzo ważne jest monitorowanie wilgotności gleby i terminowe nawadnianie małymi kroplami. Jeśli będzie mżawka, wszystko zrobi sam. Najlepszy czas na podlewanie to wczesny poranek lub późny wieczór. W dawnych czasach zalecano siew koniczyny w następujący sposób: wczesną wiosną, zaraz po stopieniu się śniegu, czasem nawet po ostatnim śniegu.

Najlepiej wysiewać w cichy, wczesny mroźny poranek, zanim ziemia rozmrozi się z nocnych mrozów. Gdy tylko ziemia zacznie topnieć w ciągu dnia, nasiona mocno przylegają do gleby i są do niej wciągane wraz z wodą. Nasiona koniczyny wymagają do kiełkowania tyle wody, ile ważą.

Ze starego doświadczenia: „Korzenie koniczyny są bardzo liczne i rozgałęzione. Cała ich siła tkwi nie w głównym korzeniu, który sięga na głębokość 5-7 vershoków, ale w korzeniach bocznych, które rosną szczególnie gęsto w najbardziej odżywczej, luźnej części gruntów ornych, na głębokości pierwszych 5 -6 vershoks. W glebie, po dobrze rozwiniętej koniczynie, pozostaje tyle substancji azotowych i próchnicy, ile jest wprowadzanych przy nawożeniu pól obornikiem w ilości 2400 pudów na 1 dziesięcinę państwową.” Kończąc ten artykuł, chcę powiedzieć, że koniczyna czerwona łąkowa to nasze zdrowie i zdrowie naszej ziemi w naszym letnim domku. Ponadto mały trawnik z czerwonej koniczyny jest bardzo piękny i niezwykły.

Przeczytaj drugą część: O zaletach czerwonej koniczyny →