Morela Wołogda - Odmiany, Cechy Rozmnażania I Uprawa Moreli

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Odpowiedzi na pytania dotyczące moreli Wołogdy

Ponad rok temu (nr 12, 2008) mój artykuł „Northern Apricot” ukazał się w magazynie „Flora Price”. Niespodziewanie spowodowało to dużą liczbę odpowiedzi i pytań czytelników. Na niektóre z nich spróbuję teraz udzielić odpowiedzi.

Morela Wołogdy to nie wynalazek, nie próżny żart. Od ośmiu lat z nasion w moim ogrodzie rosną dwa krzewy tej hybrydowej formy moreli. Wiosną zeszłego roku zakwitły po raz pierwszy, chociaż nie zawiązały owoców. Ich nasiona otrzymałem od byłego redaktora magazynu Vologda „Garden Tips” S. P. Bagrova.

Historia tej moreli sięga 1953 roku, kiedy i. o. dyrektor rezerwatu Darwin w regionie Kalinin, Aleksiej Michajłowicz Leontiew, zdołał przekroczyć morele pospolitą i mandżurską i zasiać powstałe nasiona. Z jednego z nich wyrosło drzewo matki. Ale nadal nie była to morela Wołogdy, a jedynie jej najbliższy przodek. Kiedy drzewo zaczęło przynosić owoce, Leontyev zaczął wysyłać uzyskane z niego nasiona do instytucji naukowych i ogrodników amatorów na całym północnym zachodzie. Niestety po jego śmierci drzewo przodków obumarło bez należytej opieki. Rezerwat zachował jednak swój wzrost korzeni. Sadzonki z większości nasion dystrybuowanych przez Leontiev zostały również utracone przez ogrodników. Tylko Wiktor Wasiljewicz Osokin, który mieszkał w pobliżu Wołogdy,z nasion uzyskanych w 1961 roku sadzonki nie tylko przeżyły, ale ostatecznie przekształciły się w owocujące drzewa morelowe. Ale to, jak już zauważyłem, nie była samą hybrydą Leontiefa, a jedynie jej bezpośrednim potomkiem, chociaż generalnie zachowuje swoje rodzicielskie skłonności. Osokin, podobnie jak Leontyev, również zaczął szeroko rozpowszechniać nasiona z wyhodowanych przez siebie owoców. W 2006 V. V. Osokin umarł, ale jego drzewa przetrwały. W tym czasie rozprowadził tysiące nasion (w tym S. P. Bagrov) szeroko rozpowszechnionych na północnym zachodzie i przekształcił się w setki owocujących drzew z nowej uprawy owocowej. Mam nadzieję, że nie grozi jej już wyginięcie. Teraz ta morela jest szeroko uprawiana zarówno przez specjalistów, jak i ogrodników amatorów z Wołogdy, Leningradu, Kostromy, Jarosławia,Niżny Nowogród i inne regiony północno-zachodnich i centralnych regionów naszego kraju. Oczywiście większość tych drzew rośnie w rejonie Wołogdy - w okolicach Czerepowca, Charowska, Kadnikowa, w szczególności we wsi Stegicha, która znajduje się 100 km na północ od Wołogdy oraz we wsi Krivoye, a także w niektórych innych osadach.

Morela Wołogdy to krzew, rzadziej - niskie drzewo, podobne kształtem do śliwki. Najlepiej też uformować mu koronę jak śliwka na wysokości pnia ok. 50–70 cm Przy przycinaniu należy przede wszystkim usunąć połamane i chore gałęzie.

Do tej pory głównie morela Wołogdy jest rozmnażana przez nasiona; ale kiedy jego kultura stanie się powszechna, niewątpliwie, jak to miało miejsce w przypadku innych owoców, pojawią się lokalne odmiany, które będą już rozmnażać się wegetatywnie. Wraz z rozmnażaniem nasion ta morela zaczyna owocować w wieku 5-8 lat. Podczas transportu i przechowywania nasiona należy przechowywać w wilgotnym środowisku (w mokrym piasku lub torfowisku), ponieważ po wysuszeniu zwykle tracą zdolność kiełkowania. Siać je na redlinach jak najpóźniej, układając według schematu 20x20 cm na głębokość 2-3 cm. Zaleca się wysypać na wierzch warstwę ściółki 1-2 cm. Po roku sadzonki można już sadzić w stałym miejscu. Z łatwością tolerują przeszczep.

Owoce moreli Wołogdy są oczywiście nieco mniejsze niż owoce innych odmian moreli. Charakteryzują się różnorodnością kształtów i kolorów. Nawet surowe są dość smaczne, słodkie, pożywne i aromatyczne; a nawet w produktach przetworzonych (w konfiturach, dżemach, marmoladach itp.) być może nie da się ich odróżnić od owoców jednego z rodziców - pospolitej moreli. Jego kość jest niewielka - nie więcej niż 10% masy owocu.

Rośliny moreli Wołogdy mają nie tylko wysokie owoce, ale także walory dekoracyjne, nie tylko bardzo pięknie kwitną, ale także wspaniale wyglądają pod koniec lata, pokryte masą żółto-pomarańczowych owoców. Nie należy spieszyć się ze zbieraniem plonów, ponieważ owoce są wylewane i powiększają się do ostatniego dnia, zanim zaczną opadać, już dojrzałe. Owocowanie moreli Wołogdy nie zawsze jest regularne, ponieważ jej kwiaty, podobnie jak kwiaty jabłoni, gruszy i innych drzew owocowych, mogą być pokonane przez wiosenne przymrozki. Ale ponieważ rośliny moreli zwykle nie są duże, zwłaszcza w młodości, można je chronić, przykrywając je w nocy groźbą zamarznięcia płatkami lutrasil lub spunbond.

Dojrzewanie owoców moreli Wołogdy nie jest równoczesne, trwa 20-25 dni. W ciągu roku produktywnego jedna dorosła roślina jest w stanie wyprodukować kilka wiader owoców. Różne rośliny tej moreli mogą być samo-płodne i samo-płodne, tj. wymagają zapylenia pyłkiem z rośliny o innym pochodzeniu generatywnym, dlatego pożądane jest posiadanie na stanowisku 2-3 osobników o różnym pochodzeniu genetycznym (różne formy lub odmiany). Podczas uprawy sadzonek z nasion taki dobór roślin następuje automatycznie. Jednocześnie sadzonki są słabo rozwinięte, zamarznięte i kłujące - odrzuca się je jako mające wskaźniki ujemne.

Ta hybryda jest bardzo mrozoodporna, podczas głębokiego spoczynku wytrzymuje temperatury poniżej -48 ° C. Ale nie lubi silnej, miażdżącej zimy wiatrów północnych, północno-wschodnich i północno-zachodnich. Dlatego należy go sadzić w miejscach chronionych przed ich skutkami. W lutym i marcu rozgrzanie skorupy przez słońce może spowodować jej uszkodzenie przez oparzenia słoneczne. To prawda, że z reguły nie powodują znacznych szkód dla roślin, a rany oparzeniowe szybko goją się ze względu na wysoką zdolność regeneracyjną tkanek. Niemniej jednak zaleca się (w październiku) ochronę młodych pni i gałęzi szkieletowych za pomocą świerkowych nóg, gazet, lutrasilu, spunbond (ale nie polietylenu). Następnie należy je usunąć nie później niż na początku maja. Dodatkowo schronisko ochroni młode rośliny - smaczny pokarm zimowy dla zajęcy i myszy - przed uszkodzeniem,a nawet po ich całkowitym zniszczeniu.

Morela Wołogdy jest odporna na podoprevaniya szyjki korzeni nawet w obecności głębokiej pokrywy śnieżnej - głównej przeszkody w rozprzestrzenianiu się moreli pospolitej w centralnej Rosji i na północnym zachodzie. Nie należy go jednak sadzić w miejscach, w których wiatr regularnie zamiata duże zaspy śnieżne. Wiosenne przymrozki, jak już wspomniano, mogą mieć szkodliwy wpływ na pąki kwiatowe, pąki i kwiaty. Ta morela nie lubi długotrwałej podwiązki do kołków i wiązania różnych metek - prowadzi to do pojawienia się zgnilizny łodygi.

Przy uprawie moreli Wołogdy co 3-4 lata konieczne jest dodanie wapna lub kredy - 400-500 g na 1 m? z obowiązkowym wprowadzeniem do gleby. Preparaty zawierające miedź do zabiegów chemicznych przeciwko chorobom grzybiczym tej formy moreli należy stosować ostrożnie, gdyż np. Standardowe i nieszkodliwe stężenie siarczanu miedzi (1%) dla innych upraw owocowych powoduje oparzenia liści tych roślin. Dokładne bezpieczne stężenie nie zostało jeszcze określone. Dlatego bardziej wskazane jest przetwarzanie moreli Wołogdy takimi preparatami w stanie bezlistnym wiosną, przed kwitnieniem. Formy przystosowane do miejscowego klimatu i gleb można rozmnażać wegetatywnie, poprzez pędy korzeniowe, nawarstwianie, sadzonki, szczepienia. Ale tylko w znanych im warunkach. Hybryda może znacznie łatwiej przystosować się do innego klimatu i gleby, gdy jest rozmnażana przez nasiona.

Jednak morela Wołogdy w strefie centralnej i na północy naszego kraju nie jest już jedyna. Można również spróbować wyhodować sadzonki z nasion odmian wyhodowanych przez wybitnego syberyjskiego hodowcę - Iwana Leonidowicza Baikalova. Najbardziej obiecującymi nasionami do aklimatyzacji są nasiona następujących odmian syberyjskich: Sayanskiy, Gorny Abakan, Sibiryak Baikalova, East Siberian. Aklimatyzacja tych odmian (sadzonek) prawdopodobnie będzie trudna, choć można spróbować, ale sadzonki z nasion można uzyskać, zwłaszcza jeśli zasieje się ich kilkadziesiąt. Ponadto technika ta umożliwi wybór najbardziej odpornych na zimę i owocnych roślin o smacznych owocach. Lepiej je siać jesienią lub koniecznie rozwarstwiać, wtedy możliwy jest również siew wiosenny. Jako przewodnik po wyborze odmian i sposobie uprawy sadzonek możemy polecić znakomitą książeczkę albumową „Ogrodnicy Syberii” opracowaną przez I. L. Baikalov i opublikowany przez wydawnictwo „Literary Abakan” w 2002 roku, w którym szczegółowo opisano technologię uprawy moreli w Chakasji.

Ponadto na Dalekim Wschodzie istnieją udane hybrydowe odmiany moreli, z powodzeniem rosną w Chabarowsku, Birobidżanie, Bir, Błagowieszczeńsku, Władywostoku, a nawet w Komsomolsku nad Amurem. Spośród nich najlepsze odmiany Chabarowska to Amur, Serafim, Khabarovsky, Akademik, Petr Komarov, a nadmorskie to Artem, Podarok miner, BAM. Ponadto w ostatnich latach akademik G. T. Kazmin wraz z V. A. Marusich w Chabarowsku wyhodował dwie bardziej smaczne i odporne na zimę odmiany: Gift to BAM i Amur wcześnie. Podobnie jak Abakan, morele z Dalekiego Wschodu najlepiej aklimatyzuje się poprzez wysiew nasion, a nie sadzenie sadzonek lub ukorzenianie sadzonek. Szanse będą znacznie większe, choć nie oznacza to, że znaczna część sadzonek nie umrze. Ale z dostosowanych sadzonek w przyszłości będzie można wybrać najlepsze, które być możezasługuje na lokalną odmianę.

Na koniec jeszcze raz przypominam: do czasu wyhodowania lokalnych odmian staraj się pozyskiwać nie sadzonki i sadzonki tego gatunku owoców (Wołogda i inne północne formy moreli), ale nasiona. W nowym miejscu, a zatem w nowym klimacie, zawsze bardziej prawdopodobne jest, że wyhoduje z nich materiał sadzeniowy bardziej dostosowany do lokalnych warunków, ponieważ dorosła morela jest konserwatywna i nie przyzwyczaja się dobrze do nowych warunków. Inna sprawa to sadzonki i sadzonki, które wyrosły na miejscu i przystosowały się do tych specyficznych warunków. W przyszłości jest już całkiem możliwe zbieranie sadzonek z takich roślin, a także replikowanie ich najciekawszych form przez szczepienie na najbardziej odpornych na zimę odmianach śliwek, a także na zimotrwałych uprawianych morelach o niskich i małych owocach z nasion rodzicielskiej formy hybrydowej.

Jak widać, morele hybrydowe rzeczywiście poczyniły postępy w sadownictwie w północnych regionach naszego kraju. Ale takiego ruchu brzoskwiń nie ma jeszcze w ogrodnictwie północno-zachodnich, a nawet centralnych regionów kraju. Niektóre adresy, pod którymi można spróbować zamówić nasiona moreli odporne na zimno, można znaleźć w redakcji telefonicznie lub mailowo (odpowiedzi nie są wysyłane w kopertach pocztowych).