Rozmnażanie Wegetatywne Moreli

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Morele, podobnie jak większość upraw owocowych, są zwykle rozmnażane wegetatywnie. W tym celu najczęściej stosuje się następujące metody: pędy korzeniowe, odrosty korzeni sztucznie izolowanych korzeni, sadzonki korzeniowe i szczepienia. Ponadto, chociaż praktycznie nie jest stosowany, sposób nakładania warstw powietrza jest możliwy i bardzo dobry.

Pędy korzeni pojawiają się częściej u młodych roślin, gdy część nadziemna jest uszkodzona przez mróz, zwierzęta lub nadmierne przycinanie. A odrosty korzeni powstają z celowym lub przypadkowym (podczas kopania) uszkodzeniem systemu korzeniowego. Znaczenie obu tych metod nie jest duże, ponieważ pędy korzeniowe i potomstwo stanowią zwykle niewielką liczbę, a ich wykopywanie szkodzi systemowi korzeniowemu drzewa matecznego.

Ponadto należy pamiętać, że należy je pobierać tylko z drzew dobrze urodzonych i mających inne pozytywne cechy, aby nie powielać nieproduktywnych klonów. Nie należy pobierać pędów znajdujących się blisko szyjki korzeni drzewa, ponieważ mają one bardzo słaby system korzeniowy. A co najważniejsze, jeśli drzewo zostanie zaszczepione, to pędy i potomstwo będą oczywiście pochodzić z zasobów o niskiej wartości.

Metoda sadzonek korzeniowych może dać znacznie więcej materiału do sadzenia, ale jest również rzadko stosowana.

Główną metodą rozmnażania wegetatywnego moreli jest szczepienie. Szczepiony jest na sadzonkach form dzikich lub półkulturowych (tyczkach), na śliwce domowej, która dzieli się na następujące grupy pomologiczne: węgierka, renklody, mirabelka, śliwka jajeczna, ciernista i tarnina. Te dwa ostatnie są czasami uważane za niezależne gatunki botaniczne. Dodatkowo szczepiony jest na brzoskwini, gorzkich migdałach i śliwkach wiśniowych. W tym drugim przypadku dobra kompatybilność nie zawsze ma miejsce (nie wszystkie odmiany). W regionach Dalekiego Wschodu morela syberyjska jest używana jako zapas.

Mrozoodporność części podziemnej po szczepieniu na migdałach i brzoskwiniach jest niska. Dlatego mają zastosowanie tylko na południu. Mrozoodporność korzeni śliwki wiśniowej, podkładek moreli i sadzonek odmian uprawnych śliw jest przeciętna i zależy od zimotrwałości odpowiedniej podkładki.

Na własnych podkładkach, migdałach i Węgrach morela rozwija drzewa średniej wielkości, na mirabelkach, brzoskwiniach i śliwkach czereśni - najsilniej rosnące, a na cierniach - małych, karłowatych i półkarłowatych. Ta ostatnia jest bardzo cenna, szczególnie w trudniejszych regionach występowania na północnej granicy zasięgu. Ponadto jest bardzo wygodny podczas zbierania owoców i pielęgnacji drzew.

Podkładki brzoskwini i migdałów nie tolerują gleb ciężkich, gliniastych, gęstych i podmokłych, są niestabilne w stosunku do ściśle stojących wód gruntowych i słabo napowietrzone, są również silnie dotknięte bakteryjnym rakiem korzeni. Wywar ze śliwki wiśniowej jest zwykle używany na ciężkich, wilgotnych glebach. W ogrodzie tworzy obfite pędy korzeniowe, zwłaszcza w okolicy pniaków. Podkładki moreli są odporne na suszę, pędy tworzą mało, często cierpią z powodu niedogrzania szyjki korzeniowej podczas roztopów na obszarach o niestabilnej zimie i obfitej pokrywie śnieżnej.

Podkładki śliwkowe preferują gleby gliniaste, dobrze przepuszczalne, dość bogate w składniki odżywcze. Ich zapotrzebowanie na ciepło jest bardzo zróżnicowane i zależy od pochodzenia gatunku, odmiany i okazu. Cierń wyróżnia się zdolnością do przystosowania się do różnorodnych warunków. Podkładki śliwkowe, zwłaszcza ciernie, mają negatywną właściwość wytwarzania dużej ilości korzeni, co wymaga dodatkowych kosztów ich usunięcia. Szczególnie ważne jest, aby szczepić morelę na różnych odmianach śliwek i cierni, aby uniknąć niebezpieczeństwa zakorzenienia szyjki korzeniowej.