Ciągle Kwitnący Ogród: Byliny Kwitnące W Lipcu

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Zobacz też: Byliny kwitnące w czerwcu | Byliny kwitnące w sierpniu

Byliny lipca

Liliowiec krasnodnev

Ogród Lipcowy na naszych północnych szerokościach geograficznych to prawdziwy karnawał kwiatów wszelkiego rodzaju, kolorów i aromatów! Każdy ogrodnik jest dumny i zadowolony z piękna, które rozkwitło w jego ogrodzie, dzięki niestrudzonej pracy i wiecznemu poszukiwaniu czegoś niezwykłego.

Latem krasnodne (liliowiec hemerocalis) można zasłużenie nazwać królem ogrodu.

Starożytna i zawsze modna, całkowicie bezpretensjonalna roślina z rodziny lilii zdobi ogród bujnymi krzewami o wąskich liniowych liściach od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Niezliczone odmiany i formy hemerocalis kwitną od maja do października, wystarczy wybrać swoje ulubione. Kwiaty liliowca są duże, lejkowate, sześcioczęściowe z małą rurką i bardzo podobne do kwiatów lilii rurkowej.

Podręcznik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych

Pracownie projektowania krajobrazu

Likhnis (adonis) i motyl cytrynowy

W niektórych odmianach kwiaty wydzielają najdelikatniejszy aromat. Kolor kwiatów jest najbardziej zróżnicowany, w kolorze żółtym, pomarańczowym, brązowawym, brązowym, szkarłatnym, fioletowym, liliowym i prawie białym. Wysokość roślin waha się od 30 do 100 cm.

Krasnoday rośnie niezawodnie w miejscach nasłonecznionych i półcienistych na glebach gliniastych, pożywnych, umiarkowanie wilgotnych. Jest to tradycyjna roślina do okrywania zbiorników wodnych. Wyblakłe kwiaty należy usunąć - pozwoli to zachować dekoracyjność i przedłużyć kwitnienie. Liliowiec rozmnaża się, dzieląc krzew i łatwo przenosi przeszczep w dowolnym momencie (z wyjątkiem kwitnienia). Odporna na zimę i trwała.

Lychnis chalcedon lub adonis to jedna z najjaśniejszych roślin ogrodowych. Jej pomarańczowo-czerwone corymbose duże kwiatostany przypominają strukturę tureckiego goździka i orientalnego koloru maku.

Astilba

Krzew Lichnis o wysokości do 1 m płonie jak ogień w okresie czerwiec-lipiec, dodając energii i wigoru tym, którzy go podziwiają. …

Istnieją odmiany i formy ogrodowe z białymi prostymi i podwójnymi kwiatami. Jeśli zanikające głowy zostaną usunięte w odpowiednim czasie, szypułki pachowe kwitną przez całe lato do późnej jesieni, płonąc w słońcu jasnym szkarłatnym ogniem.

Jedną z głównych postaci lipcowego ogrodu jest niewątpliwie astilba (hybryda) Arendsa o wysokości 60-80 cm, większość jej odmian kwitnie w lipcu, chociaż kwitnienie tego gatunku można podziwiać od czerwca do września.

Zwarte krzewy o charakterystycznych, pierzastych liściach, matowe lub błyszczące, jasnozielone lub ciemnozielone, w niektórych odmianach barwione na antocyjany same ozdabiają ogród od wiosny do późnej jesieni. Kwitnienie astilby w całym bogactwie jej ażurowych kwiatostanów wiechowatych z najmniejszymi kwiatami o jasnych i delikatnych odcieniach bieli, różu, lila, czerwieni, fioletu, rubinu, czerwono-fioletu, kremu to fascynujący widok!

Tojad żółty

Jest to szczególnie skuteczne, jeśli układasz odmiany astilba w dość duże grupy. Daje doskonałe cięcie, szczególnie dobrze komponuje się z różami i wieloletnimi łyszczecami. Suszone kwiatostany to cenny materiał na zimowe kompozycje.

Uprawiane są również inne rodzaje astilbe. Astilba Thunberg 80 cm wysokości z ciemnozielonymi błyszczącymi liśćmi i opadającymi kwiatostanami ma wiele odmian. Nisko rosnące odmiany uzyskuje się z astilby prostolistnej (wysokość 30 cm) i chińskiej astilby (wysokość 15-20 cm). Najmniejszy jest astilbe nagi o wysokości 10-15 cm z różowymi lub kremowymi kwiatami, jest używany na zjeżdżalniach alpejskich

Astilba preferuje jasne i półcieniste miejsca w ogrodzie z wilgotnym powietrzem, gliniastą glebą odżywczą o wystarczającej wilgotności. Jego kłącze rośnie w górę, dlatego jesienią i wiosną wymagane jest regularne dodawanie świeżej żyznej gleby. Propagowane przez podzielenie buszu wiosną lub jesienią. Hibernuje bez schronienia.

Różne rozchodniki (rozchodniki), saksyfrygi są niezbędne w tworzeniu ogrodów skalnych, kompozycji dywanowych. Posiadają bogatą paletę kolorów łodyg, liści i kwiatów. Gatunki okrywowe łatwo rozmnażają się przez sadzonki lub rozety potomne (odmłodzone), potomstwo, dzieląc krzewy przez cały sezon.

Achilles (krwawnik pospolity)

Achilles (krwawnik pospolity) jest bardzo prosty w kulturze i bardzo zróżnicowany pod względem gatunków, odmian i kolorów. Achilles meadowsweet, czyli krwawnik pospolity, dorasta do 100-120 cm, kwitnie jasnożółtymi kwiatostanami (tarczami) w lipcu.

Pierzaste szaro-zielone liście mają korzenny zapach. Achilles zwyczajny o wysokości 50-70 cm stał się w ostatnich latach przodkiem wielu form hybrydowych o zielonych, pierzastych liściach, z różowymi, karminowymi, czerwonymi, kremowymi i białymi kwiatami w kwiatostanach corymbose. Istnieje wiele odmian obu typów. Achilles ptarmica, zioło kichania, znacznie różni się wyglądem od opisanych powyżej.

Wysokość rośliny 30-70 cm, liście lancetowate, całe, kwiatostany luźne grono, składające się ze śnieżnobiałych kwiatów prostych lub pełnych. Najbardziej znaną odmianą jest Pearl o podwójnych kwiatach. Kwitnie od lipca do września. Rośnie łatwo dzięki pełzającym kłączom. W deszczowe lato iw cieniu rozciąga się do 1 mi kładzie się, więc potrzebuje podwiązki.

Monarda

Wszystkie rodzaje Achillesa są dobre w cięciu, które jest również zbierane na zimowe kompozycje. W tym przypadku pędy odcięte w pełnym rozpuszczeniu są wiązane w małe pęczki i zawieszane w zacienionym i wentylowanym miejscu.

Achilles jest mało wymagający dla gleb, ale najlepiej rośnie w miejscach żyznych, przepuszczalnych, nasłonecznionych. Pierwsze dwa typy Achillesa są dość odporne na suszę. Roślinę rozmnaża się dzieląc krzewy wiosną lub jesienią, a także wysiewając nasiona przed zimą. Hibernuje bez schronienia.

W lipcu kwitną pachnące monarda podwójna i rurkowa z jasnobrązowymi, różowymi, fioletowymi kwiatami zebranymi w grona. Wysokość rośliny - do 80 cm, łodygi są proste, owłosione; liście są wąskie. Kwitnie lipiec - sierpień. Duże grupy roślin tworzą kolorowe i pachnące zakątki ogrodów w miejscach nasłonecznionych i półcienistych. Suszone pędy kwiatów zachowują subtelny zapach w zimowych kompozycjach i doniczkach kwiatowych.

Anthemis (pępek)

Monarda jest ceniona nie tylko jako roślina ozdobna, ale także jako pokarm, roślina lecznicza. Olejek eteryczny Monarda ma właściwości przeciwdrobnoustrojowe i zapach bergamotki. Świeże i suszone liście, pędy, kwiatostany monardy dodaje się do herbaty, zup, dżemów, pikli i marynat. Młode pędy są używane w letnich sałatkach warzywnych i owocowych. W USA szeroko rozpowszechniony jest monard cytrynowy, który jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina warzywna do piernika. Indianie tradycyjnie przyprawiają dania mięsne, sałatki z monardą, aby pobudzić apetyt i poprawić trawienie.

Kultura dobrze sprawdza się na pożywnych glebach gliniastych, reagujących na nawożenie i podlewanie przy suchej pogodzie. Propagowane przez podzielenie krzewu wiosną lub jesienią, wysiewanie nasion przed zimą.

W lipcu kwitnie wiele gatunków bylin: antemis (pępek), akonit guzkowy (roślina trująca i lecznicza), aster włoski, beton wielkokwiatowy (inicjał), boconia sercowata, barszcz włochaty, chaber orientalny, górski, ruski, syberyjski; Oman wielkokwiatowy, loafer wierzbowy (litrum), stodoła (mordovnik, echinops), dziurawiec, rdzennica wielkokwiatowa, dziewanna długolistna (verbascum), kłosek liatris, maurandia Barclaya, mydlnica lekarska, chaber.

Rudbeckia

Rudbeckia to genialne, hybrydowe, dwulistne, piękne - bardzo eleganckie, efektowne rośliny o jasnym kolorze dużych kwiatostanów o średnicy do 10-12 cm.

Hybryda Rudbeckia dorasta do 120 cm, jej kwiatostany świecą czerwono-żółtym ogniem do końca sezonu, czasem do października, jeśli z czasem usunie się zanikające główki. Każdy ogród z pewnością skorzysta na obecności nawet kilku hybrydowych krzewów Rudbekii.

Jego doskonałymi partnerami są inne gatunki o żółtych kwiatach trzciny i ciemnobrązowych, prawie czarnych (piękna rudbekia) lub zielonkawo-żółtych (błyszcząca rudbekia) w kształcie stożka w środku kwiatów rurkowych. Mieszańce włochate Rudbekia mają dwuletni cykl życiowy, dlatego ważne jest, aby nie zapomnieć o zasianiu co najmniej jednej główki dojrzałych nasion przed zimą, aby nie przerywać kwitnienia.

Salvia greggii - raspberry royale

Najstarsza, pochodząca z wiejskiego ogrodu, rudbekia „Złota kula” o liściach dwuskrzydłowych z gęsto podwójnymi złotożółtymi kwiatostanami i wysokimi pędami do 2 m wysokości nadal regularnie służy pięknu, uszlachetniając swoją obecnością nawet nieestetyczne ogrodzenia, budynki gospodarcze i inne które wymagają dekoracji …

Wszystkie rodzaje Rudbekii są bezpretensjonalne, tolerują gleby półcieniowe i wilgotne, kwitną obficie na glebach żyznych.

Kwitnąca w lipcu szałwia ogrodowa (szałwia) srebrzysta, rozchodnik purpurowy, fałszywy, kamczacki.

Eryngium (eryngium) jest wysoko cenione w ogrodach naturalnych, w ogrodach angielskich. Jej kwiaty zebrane są w kwiatostany główkowate, mają niebieski, niebieski, ametystowy, niebiesko-stalowy kolor i wspaniałe duże kolczaste niebieskie przylistki, przypominające stare, skrobiowe kołnierze koronkowe.

Skalnica

W kulturze występuje kilka jego gatunków: o wysokości od 50 cm (rumieniowaty alpejski, wybrzeże) do 100 cm (ametyst, olbrzym) o mocnych łodygach i ciernistych liściach.

Erythematosus jest światłolubnym, odpornym na suszę, preferuje lekko wapnowaną glebę. Propaguj go, wysiewając nasiona w otwartym terenie. W regionach północnych lepiej jest przykryć eringium na zimę. Wysokie gatunki sadzi się w grupach na trawnikach, w mixborders; nisko - w rabatach, ogrodach skalnych. Cięcie jest używane w kompozycjach z suszonymi kwiatami.

Driakiew kaukaska kwitnie w lipcu - sierpniu, czasem we wrześniu, z kwiatami o różnych kolorach (białe, liliowe, ciemnoniebieskie, fioletowe), małe w środku, większe - wzdłuż brzegów kwiatostanu główkowatego. Jego wysokość wynosi 50-80 cm, kwiatostany znajdują się na końcach długich szypułek. Jest bardzo światłolubna, potrzebuje próchnicznych wilgotnych gleb. W jednym miejscu scabiosa rośnie bez utraty dekoracyjności do 6 lat, odporna na zimę. Propagowane przez sianie nasion i dzielenie krzewów na wiosnę. Stosowane są w rabatkach, mixborders, w grupach na trawnikach, ogrodach skalnych, do wycinki.

Peacock tigridia to rzadka roślina z rodziny Iris, ale od niedawna jej cebulki można kupić w sklepach. Uprawiają go jak mieczyki. Wysokość rośliny 60-70 cm Kwitnie w lipcu - sierpniu dość dużymi, miseczkowatymi kwiatami o 6 płatkach (trzy szerokie i trzy wąskie, mniejsze).

Feverweed

Kolorystyka kwiatów jest zróżnicowana: żółta, pomarańczowa, czerwona, fioletowa z plamkami i kropkami w środku o intensywniejszym kolorze. Każdy kwiat kwitnie tylko przez jeden dzień (jak liliowiec lub krasodnev), ale na szypułce jest ich kilka. Posadzone w słonecznym miejscu na żyznej, dostatecznie wilgotnej i osuszonej glebie, gdy nastanie ciepła pogoda. Głębokość sadzenia 5-7 cm, odległość między roślinami 20 cm Pod cebulę umieszcza się duży kryształ nawozu AVA i garść piasku. Jesienią cebulki wykopuje się i bardzo starannie suszy, przechowuje w chłodnym, suchym miejscu.

Physostegia virginsky to oryginalna i rzadka roślina z rodziny Labiate o wysokości 80-120 cm, kłączowa bylina, w której wszystkie części rośliny, w tym korzenie, są corocznie odnawiane. Dwuwargowe kwiaty białe, rzadziej różowe lub czerwone, zebrane w kolczaste kwiatostany o długości do 30 cm, kwitną w lipcu-sierpniu w miejscach jasnych, żyznych i dostatecznie nawilżonych. Krzewy sadzi się za 2-3 lata. Stosowany do nasadzeń grupowych i do cięcia.

Chmiel

Phlox paniculata, funkia (hosta), chmiel zwyczajny to rośliny dobrze znane ogrodnikom.

Różnorodność odmian floksa paniculata o malowniczych, pachnących kwiatach może stanowić dużą kolekcję w dowolnej części ogrodu - słonecznego i półcienistego. Floks dobrze rozmnaża się z sadzonkami łodygowymi od wczesnej wiosny, dzieląc krzew po 3-4 latach, odrostami korzeniowymi i warstwami.

Funkcja (gospodarz) zacienionego ogrodu. Jego bujne, ale niskie krzewy rozetkowych liści majestatycznie obramowują ścieżki, tworzą eleganckie grupy na trawnikach, w skrajnym rzędzie mixbordera, utrwalają i akcentują poszczególne punkty ogrodu kwiatowego.

Bogata tekstura liści z falistymi krawędziami, kędzierzawością, biało-żółtymi paskami wzdłuż krawędzi i pośrodku blaszek liściowych; niebieskawe i żółtawe zabarwienie liści sprawia, że hosta jest integralną częścią nowoczesnego ogrodu ozdobnego. Istnieje wiele rodzajów i odmian żywicieli, które można kupić w sklepach i centrach ogrodniczych.

Funkcja (host)

Należy pamiętać, że pstrokate formy liści wymagają dobrego oświetlenia, w przeciwnym razie różnorodność zmieni się na tylko zieloną. Żyzna gleba o dostatecznej wilgotności pozwala gospodarzowi maksymalnie pokazać swoje najlepsze walory dekoracyjne. Liście Hosta są często używane jako materiał do aranżacji bukietów. Kwiaty bzu na długich szypułkach są często odcinane od razu, chociaż nadają dekoracyjnej, liściastej hostii, która jest jej głównym przeznaczeniem, szczególnego uroku.

Tsimitsifuga (czarny cohosh, czarny cohosh) również należy do ozdobnych gatunków liściastych, posiadających efektowne, duże rzeźbione liście o wysokości do 100 cm. Szczególnie cenione są formy ogrodowe z liśćmi w kolorze antocyjanów. Cimicifuga racemose ma kwiatostany w kształcie świeczki z bardzo drobnymi białymi kwiatami, wysokość kwitnienia rośliny dochodzi do 200 cm, kwitnienie przypada na lipiec - sierpień. Uprawiane są także Cimicifuga, pospolita, sercowata, amerykańska, japońska.

Rośliny wymagają światła, ale tolerują półcień; preferują dostatecznie wilgotne żyzne gleby. Zimotrwalosc. Propagowane przez podzielenie krzewów i wysiew nasion. Używany na tylnych i bocznych płaszczyznach mixborders, pojedynczo na trawnikach, do cięcia. Przydatne jest okresowe mulczowanie humusem. Roślina jest trująca. Niektóre rodzaje czarnego cohosh (czarny cohosh, daurian czarny cohosh, cuchnący czarny cohosh) są stosowane w medycynie ludowej i naukowej.

Tsimitsifuga (czarny

cohosh)

Chemeritsa (veratrum) czarny, biały (leczniczy), Lobela, kalifornijski odnosi się do wysokich, a nawet gigantycznych (ciemiernik kalifornijski) bylin ogrodowych. Wiosną szczególnie dekoracyjne są ich grube pąki, z których pojawiają się pędy. Do połowy lata rozciągają się do 100-250 cm, a zwieńczone są dużymi kwiatostanami wiechowymi małych białych, zielonkawo-białych, czarno-fioletowych kwiatów. (Kwiatostany są podobne do wiech astilba). Kwitną w lipcu - sierpniu. Chemerits są światłolubne, ale tolerują półcień; odporny na suszę, choć kochający wilgoć i mrozoodporny. Gleby preferują żyzne gliniaste. Długo rosną w jednym miejscu bez przeszczepów i odmładzania. Roślina jest trująca i lecznicza, stosowana do zwalczania owadów - pasożytów, w medycynie ludowej i naukowej.

W lipcu kwitną dłuto (stachy, ucho niedźwiedzie), szarotki alpejskiej, syberyjskiej (oba gatunki wyróżniają się srebrzysto-szarym filcowym pokwitaniem, co jest bardzo cenne przy tworzeniu nasadzeń mieszanych); wiesiołek (wiesiołek, świeczka nocna) szary, krzew o dużych żółtych kwiatach o delikatnym aromacie; echinacea purpurea i inne byliny.

Pielęgnacja bylin kwiatowych w lipcu polega na utrzymaniu gleby w stanie luźnym i wolnym od chwastów, dokarmianiu złożonym nawozem (Kemira-floral, posypać powierzchownie 80-100 g / m2) i podlewaniu w razie potrzeby.

Pamiętaj o usuwaniu przekwitłych kwiatostanów, aby przedłużyć okres kwitnienia. Jeśli na początku kwitnienia lychnis, flox paniculata i innych odetniesz część pędów na bukiety, to z bocznych uśpionych pąków bardzo szybko wyrosną pędy kwiatowe, które kwitną do późnej jesieni.