Ciągle Kwitnący Ogród: Byliny Kwitnące W Sierpniu

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Zobacz też: Byliny kwitnące w czerwcu | Byliny kwitnące w lipcu

Byliny sierpnia

Aksamitka

Sierpień to błogosławiony czas, kiedy ogród jest wypełniony różnorodnymi kolorami i aromatami kwiatów i ziół, ogrzewany hojnym słońcem. Wydaje się, że zawsze tak będzie i nie chcę opuszczać bajecznie pięknych zakątków kwitnącego ogrodu.

Letniki, miłośnicy słońca i ciepła nadal błyszczą w nim jasnymi kolorami: petunie, aksamitki, nasturcja, dalie, gilia, lavater, gipsówka, chryzantema, werbena, gatsania, antirrrum, alissum, lobelia, tytoń, begonie, nemesia i wiele innych inne gatunki i odmiany, ale nie wszystkie.

Wielu ogrodników nie uprawia roślin jednorocznych z powodu braku czasu i miejsca na sadzonki. Należy jednak oddać hołd pięknu i obfitości ich kwitnienia, które rozpoczynają się w kwietniu - maju (w zależności od terminu wzrostu sadzonek) i trwają do zimna, a u niektórych gatunków odpornych na zimno (alissum, astry, lobelia, chryzantema, brachycoma, werbena, gatsania, hel, godecja, dimorphoteka, groszek cukrowy, nagietek, kapusta ozdobna, limnantes, lwia paszcza, nemesia, nolana, petunia, mignonette, schizanthus, tytoń skrzydlaty, floks Drummonda, nadmorska cineraria) dni wrzesień - październik.

Podręcznik ogrodnika

Szkółki Roślinne Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Liliowiec ogrodowy

Byliny kwitną, może nie tak jasno i długo, ale nie wymagają dużej pielęgnacji, trzeba je raz posadzić i nigdy się z tobą nie rozstają. Różnorodność gatunków i odmian wieloletnich roślin kwitnących sprawia, że stosunkowo łatwo jest stworzyć ogród o ciągłym kwitnieniu.

Mają jeszcze jedną niewątpliwą zaletę: wiele gatunków jest z natury bardzo plastycznych i może dobrze rosnąć i kwitnąć pod koronami drzew owocowych i krzewów jagodowych, znosząc brak światła i zachowując efekt dekoracyjny.

dzwon

Tak więc w sierpniu trwa kwitnienie wielu gatunków wieloletnich, które rozpoczęło się w lipcu (a niektóre nawet w czerwcu).

Należą do nich akonit guzkowy, barwnik antemis (pupavka), astilbe hybrydowy, aster włoski, aster Frikarta, aster mostkowy, Achillea ptarmica, bokconia w kształcie serca, pasternak włochaty, chabry - bielone, górzyste, piękne, orientalne, wielogłowe; wrzos, hybryda Gaillardia, helianthus (słonecznik), dalie, oman (inula), ostróżka mieszańcowa, wierzba (litrum), dziurawiec, dzwony - karpackie, piramidalne, liściaste; berło dziewanny, liliowiec, liliowiec leczniczy, len wieloletni, liatris, lilia hybrydowa, linaria (len), malwa (malwa), maurandia, małe płatki (erigeron), monarda podwójna i rurkowa, mordovnik (echianopsia) (napa) rumianek ogrodowy), rozchodniki (rozchodniki), rudbekia mieszańcowa i dwulistna "Golden Ball", błękitogłowy,Driakiew kaukaska, tigridia pawi, floks paniculata, funkia (hosta), chmiel, ciemiernik - biały, czarny, kalifornijski; cimicifuga (cohosh czarny), szarotka szarotka, wiesiołek dwuletni (pierwiosnek), purpurea echinacea, jęczmień grzywiasty.

Inne byliny, które dopiero zaczynają kwitnąć, które przetrwają do przymrozków, a nawet trochę po nich, również wprowadzają swoje kolory i kształty do sierpniowej palety ogrodowej.

Krzew aster

Nieodzownym uczestnikiem jesiennego karnawału jest krzew aster (a. Dumosus) sem. Astrowicz, który kwitnie od sierpnia do mrozu z liliowo-różowymi, fioletowymi kwiatostanami - koszyczki (centralne kwiaty rurkowate są żółte) do 3 cm średnicy na niskich krzewach (20-50 cm odmian) o zaskakująco regularnym kulistym kształcie, uformowane samodzielnie, bez udziału ogrodnika, ale w dobrym świetle. Istnieją odmiany o różnym kolorze wąskich kwiatów języczkowatych: białe, różowe, liliowo-niebieskie, liliowe. Kultura jest bezpretensjonalna, ale najlepiej sprawdza się na żyznych terenach bez podlewania. Propagowane przez podzielenie buszu wiosną lub wczesnym latem.

Trudno wyobrazić sobie ogród bez jesiennego helenium (rodzina Astrov). Jego smukły, dochodzący do 180 cm krzew składa się z wielu silnych łodyg rozgałęzionych u góry z całym bukietem kwiatostanów - koszyczków o jasnożółtym lub czerwono-brązowym, brązowym kolorze. W nasadzeniach grupowych na tle trawnika helenium jest niezrównanym solistą jesiennego ogrodu. W tym samym czasie roślina z powodzeniem rośnie w kręgach przy łodydze drzew owocowych w półcieniu, stając się wyższa z powodu braku światła.

Rozchodnik, Rozchodnik

Ze swej natury helen jest światłolubny, wymaga odpowiedniej wilgotności i żyznych gleb. Wszystkie części są wymieniane corocznie jesienią: w miejscu kłącza matki rozwijają się niezależne pąki córki odnowienia z ich korzeniami i kłączem. Podziemne części rośliny rosną w górę, dlatego wymagane jest jesienne ściółkowanie humusem, torfem wapiennym, kompostem. Podzielić i przeszczepić helenium co 3-4 lata. W pasie środkowym i północno-zachodnim helenium dobrze owocuje.

Nasiona wysiewa się przed zimą (październik - listopad) w rabacie ogrodowym na głębokość 1,5-2 cm lub wiosną, na początku lata, po zamrożeniu w zamrażarce na 15-20 dni przed siewem. Sadzonki nurkują na odległość 4-5 cm, w okresie letnim otrzymują kilka płynnych opatrunków (Uniflor-wzrost, 1 nakrętka na 2 litry wody).

W sierpniu wyrośnięte wyloty sadzi się na stałe, po wypełnieniu gleby próchnicą, kompostem z dodatkiem łyżki popiołu lub kilku kryształków długo działającego (2-3 lata) złożonego nawozu AVA dla każdej rośliny. Zgodnie z tą technologią większość bylin jest uprawiana z nasion na środkowym i północno-zachodnim pasie: orlik, ukwiały, helenium, doronicum, incarvillea, kandyk, lychnis, pulzatilla, paradisia, veris primroses, cortuzoides, auricula; trollius (strój kąpielowy), szałwia, echinacea, itp. Gatunki drobnoziarniste najlepiej uprawiać przez sadzonki w małych pojemnikach w domu lub w szklarni, pozwoli to dokładnie zadbać o plony, ochronić je przed ślimakami i uzyskać maksymalną sadzonkę wydajność.

Dalia

Jednym z najbardziej znanych jesiennych gatunków kwitnących w sierpniu jest uprawna dalia (rodzina Compositae) o mieszańcowym pochodzeniu i szerokiej gamie kolorystycznej (poza czystym błękitem) oraz form kwiatostanów - koszyczków.

Kwitną w lipcu - wrześniu, podzielone są na 11 grup w zależności od budowy, wielkości i kształtu kwiatu. Istnieją proste, półpełne i podwójne rodzaje kwiatostanów. Wysokość roślin może wynosić od 40 cm do 2 m. Tak zwane dalie okrywowe średniej wysokości z półpełnymi kwiatostanami w kształcie zawilców są szczególnie eleganckie w ogrodzie. Nie wymagają podwiązki, dobrze sprawdzają się w pościeli i opaskach na czele. Kultura jest ciepłolubna, wymaga słonecznego stanowiska, ale toleruje lekki półcień. Gleba musi być pożywna, dobrze przepuszczalna (wilgotne gleby nie są dobre!). Nawozić złożonymi nawozami z dużą dawką potasu (Kemira - kwiatowa lub uniwersalna, 80-100 g / m2 w sezonie).

Wysokie rośliny są związane. Należy usunąć zwiędłe kwiatostany, co przedłuża kwitnienie i eliminuje zagrożenie szarej zgnilizny. Po pierwszym zamrożeniu odcina się nadziemną część krzewu i wykopuje bulwy korzeniowe. Są myte wodą w celu usunięcia ziemi, suszone w chłodnym i przewiewnym miejscu w celu zakorkowania skórki. Są oczyszczane z resztek ziemi i przechowywane do wiosny w pomieszczeniu w temperaturze 4 ° C. Wiosną bulwy korzeniowe są dzielone na oddzielne części, z których każda ma kilka oczu i sadzone do uprawy w doniczkach lub skrzynkach. Sadzi się je na otwartym terenie, gdy gleba się nagrzeje (koniec maja - początek czerwca). Dalie są bardzo ciepłolubne, z zagrożeniem mrozem, kiełkujące łodygi pokryte są wiosną folią lutrasil.

Tablica ogłoszeń

Kocięta na sprzedaż Szczenięta sprzedam Konie na sprzedaż

Gladiolus

Gladiolus Hybrid (rodzina Iris) to dla wielu ogrodników cały „kraj” w uprawie kwiatów - najbardziej ulubiony kwiat, który ma prawie wszystkie kolory oprócz czystego błękitu.

Krótko mówiąc, można przypomnieć, że we współczesnej klasyfikacji wyróżnia się 5 głównych grup tych roślin zgodnie z kształtem kwiatu i innymi cechami: hybrydy wielkokwiatowe o wysokości 90-120 cm, z kwiatami w kształcie trójkąta o średnicy 10-18 cm i długość kwiatostanu 40-50 cm; hybrydy w kształcie motyla o wysokości 60-90 cm z kwiatami o średnicy 5-10 cm, pofałdowane, ściśle przylegające do łodygi, z jaśniejszym ubarwieniem gardła, przypominające kształtem motyla; mieszańce pierwiosnka o wysokości 50-90 cm, z luźnym układem kwiatów o średnicy około 8 cm na łodydze, cecha charakterystyczna - górny płatek wygląda jak kaptur; miniaturowe hybrydy są podobne do wiesiołków, osiągając wysokość nie większą niż 50 cm, kwiaty często są pofałdowane lub z frędzlami, o średnicy 5 cm; dzikie gatunki mieczyków o wdzięcznych, rzadko ułożonych kwiatach,najczęściej uprawiany bizantyjski mieczyk o wysokości około 100 cm, o kwiatach karmazynowych lub czerwonych i mieczyk Colville o różnych kolorach kwiatów według odmian i wysokości około 60 cm W każdej grupie jest wiele wspaniałych odmian.

Gladiolus wymaga ciepłych, słonecznych stanowisk i pożywnej, luźnej gleby o wystarczającej wilgotności (obszary wilgotne i suche nie są odpowiednie). Nawozy stosuje się z dużą dawką potasu. Wysokie stopnie wymagają podwiązki. Propagowane przez bulwy córki, które wykopywane są po kwitnieniu i pierwszych przymrozkach we wrześniu. Łodygi są cięte, pozostawiając 5 cm pniaków, gdy liście żółkną, suszy się w temperaturze 25-28 ° C.

Po 2-3 tygodniach dziecko jest oddzielane od dorosłych bulw, umieszczane w papierowych torebkach. Materiał nasadzeniowy jest przechowywany w suchym, wentylowanym pomieszczeniu w temperaturze około 5 ° C, najlepiej w pudełku z siatkowym dnem, regularnie badając i usuwając chore bulwy. Bulwy sadzi się w kwietniu - maju (kiedy gleba jest gotowa do uprawy) na głębokość 8-10 cm, często już kiełkują w domu w doniczkach, aby przyspieszyć kwitnienie.

Ciekawostką są gigantyczni alpiniści Sachalin i Baldzhuan (rodzina gryczana) do 3 m wysokości (ostatnia to liana do 6 m). Zarośnięte zimotrwałe rośliny szybko tworzą bujne grupy, natomiast w sierpniu (czasem od końca lipca) kwitną białawymi lub różowawymi, rozgałęziającymi się pędzlami małych kwiatów. Górale mogą rosnąć jako żywopłoty, ozdabiać budynki gospodarcze, pojemniki na kompost itp. Góral Baldzhuan doskonale zdobi altany, ściany, ogrodzenia. Górale rozwijają się na luźnych, pożywnych glebach, znoszą cień, obficie kwitną na słońcu. Propagowane przez nich przez nasiona, sadzonki, potomstwo.

Trzmiel na nawłoci

Nawłoć (solidago) kanadyjska, hybryda (rodzina Compositae) - jedna z najbardziej bezpretensjonalnych i odpornych bylin na naszym terenie. W sierpniu - wrześniu kwitnie dużymi puszystymi wiechami o jasnożółtym kolorze o miodowym zapachu.

Wysokość tych smukłych łodyg, tworzących dobre zasłony i żywopłoty, waha się od 50 do 150 cm Cudowny krój zachowuje swój efekt dekoracyjny w suchych bukietach i stanowi dobrą podstawę do zimowych kompozycji. Światłolubny, ale toleruje półcień. Reszta jest bezpretensjonalna. Propagowane przez podzielenie buszu. Istnieją odmiany i formy ogrodowe.

Jedna z rzadkich, ale najbardziej wykwintnych roślin tego okresu kwitnienia - koreańska chryzantema (rodzina Compositae). Jest to jedyny rodzaj chryzantem zimujących z lekkim schronieniem na północnym zachodzie. Odmiany z grupy koreańskich chryzantem różnią się kwitnieniem (sierpień - październik), wysokością (25-100 cm), budową i wielkością kwiatostanów, barwą trzciny brzeżnej i centralnie cylindrycznymi kwiatami.

Krwawnik, achilles

Odmiany drobnokwiatowe z kwiatostanami o średnicy do 10 cm są bardziej powszechne: nie-podwójne (1-2 rzędy kwiatów trzciny), półpełne (3 lub więcej rzędów), podwójne. Kwiaty trzciny są białe, liliowo-różowe, złocistożółte, czerwono-brązowe, brązowe z żółtą rurką pośrodku. Istnieje wiele odmian, w tym te z selekcji krajowej: Alyonushka, Zlata, Amber, Cinderella, Dreams, Autumn Abundance, Koreyanka, New Korean itp.

Chryzantema koreańska preferuje słoneczne położenie - w końcu kwitnie jesienią, kiedy noce są zimne, a tylko słońce i rozgrzane kamienie w pobliżu mogą ją ogrzać i pozwolić obficie zakwitnąć. Gleba powinna być żyzna, o umiarkowanej wilgotności i dobrym drenażu.

Jest to uprawa niezwykle odporna na suszę, która nie ulega chorobom i szkodnikom. Uprawa jest łatwa i niedroga. Wiosną, podobnie jak w przypadku wszystkich upraw wieloletnich, wymagane jest nawożenie nawozami azotowymi bez osadzania w glebie (mocznik, saletra - 20-30 g / m2). Następnie, w miarę wzrostu pędów, są 2-3 razy szczypane przed początkiem lipca lub cięte na sadzonki o długości 8-10 cm.

Nawóz pogłówny z pełnym nawozem z mikroelementami przeprowadza się średnio co 10-14 dni. Jeśli chryzantema rośnie słabo i rozgałęzia się do połowy lata, można naprzemiennie nawozić wzrost (Uniflor-wzrost, 1 nakrętka na 2 litry wody) z nawozem do kwitnienia (Uniflor-bud w tej samej dawce).

Chryzantema koreańska rozmnaża się wegetatywnie: dzieląc krzewy, pędy korzeni, sadzonki (w regionach południowych - i nasiona). Sadzonki łatwo ukorzeniają się w wodzie (wystarczy przyciemnić dolną część sadzonek, owijając naczynie ciemnym papierem lub folią) lub w piasku. Możesz również wziąć pędy kwitnące do sadzonek pod koniec sezonu. W tym przypadku ukorzenione sadzonki sadzi się w doniczkach i trzyma w domu jako rośliny mateczne, wycinając chryzantemy od wczesnej wiosny.