Rodzaje Róż, Ich Cechy, Wybór Materiału Do Sadzenia

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Królową kwiatów jest róża. Część 1

Park podniósł się

Jeśli zapytasz kogokolwiek o najpiękniejszy kwiat, odpowiedź prawie zawsze będzie taka sama: oczywiście jest to róża, niezmienna królowa kwiatów. Jego niesamowite piękno i aromat stały się źródłem niezliczonych legend i opowieści. Służyła i służy jako symbol miłości, czułości i pasji, piękna i młodości, dając je każdemu, kto widzi ten cud natury.

Aby zbliżyć się do niej i lepiej poznać jej cechy, warto posadzić w ogrodzie różę. A wybór róż z niezliczonych nowoczesnych odmian i grup nie jest łatwy nawet dla specjalisty. Spróbujmy to rozgryźć.

Przewodnik ogrodnika

Szkółki roślin Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Klasyfikacja róż ogrodowych

Klasyfikacja róż ogrodowych zmienia się wraz z pojawieniem się nowych mieszańców, granice między różnymi grupami mogą być dość trudne do narysowania. Jeszcze do niedawna w naszym kraju wyróżniały się grupy róż ogrodowych: powtarzające się (zdolne do ponownego kwitnienia), herbaciane, herbaciane hybrydowe, polianty, floribunda, pnące, półpnące, wielkokwiatowe, wielkokwiatowe, miniaturowe, okrywowe i krzewów, dzikiej róży lub parku …

Ta klasyfikacja opiera się na pochodzeniu i biologii róż. Teraz, ze względu na obfitość importowanego materiału do sadzenia, ogrodnicy i specjaliści mają do czynienia z inną klasyfikacją, pojawiają się nowe grupy i odmiany, a zwykłe grupy otrzymują różne nazwy. Ponadto różne firmy mogą na różne sposoby nazywać grupy i przypisywać te same odmiany różnym grupom.

Róża rabatowa

Można powiedzieć, że klasyfikacje zagraniczne często opierają się na wykorzystaniu róż w ogrodzie: rabaty kwiatowe, parki, okrywowe, wędrowne itp. Znana, długotrwała i obficie kwitnąca herbata hybrydowa, polyanthus, floribunda i grandiflora są określane jako róże rabatowe. Jedna ze stosunkowo nowych nazwanych grup nazywa się „krzew”, co w języku angielskim oznacza „krzak”. Obejmuje nowoczesne odmiany róż krzewiastych.

Grupa „krzewiasta” została nazwana najprawdopodobniej z powodu nieporozumień w tłumaczeniu z języka angielskiego lub niemieckiego podczas publikowania katalogów. Róże, jak mówią, są z definicji krzewami. Róże krzewiaste obejmują obecnie wszystkie dzikie gatunki i stare róże ogrodowe (parkowe), wyhodowane przed pojawieniem się hybrydowych róż herbacianych, a także nowoczesne róże ogrodowe z grupy peelingów, róż Cordes, hybrydy róży rugosa, róży piżmowej i róży moesi. Stare róże ogrodowe są dobrze przystosowane do trudnych warunków środowiskowych strefy środkowej i północno-zachodniej, są odporne na zimę, nie wymagają schronienia na zimę i specjalnej pielęgnacji.

Charakteryzują się pojedynczym kwitnieniem we wczesnych stadiach i bardzo dużym rozmiarem krzewów. Ale jesienią mają niezwykle eleganckie owoce. Nowoczesne odmiany w strukturze kwiatów przypominają róże floribunda i herbatę hybrydową, kwitną obficie i długo (i wielokrotnie). Często te róże nazywane są różami parkowymi, mają dużą objętość krzewów i wysokość pędów, wysoką zimotrwalosc (tylko niektóre odmiany wymagają lekkiego schronienia na zimę) i odporność na choroby. Róże parkowe sadzi się zarówno w małych grupach, jak i pojedynczo, w przeciwieństwie do herbaty hybrydowej i floribundy, dla których preferowane jest sadzenie grupowe w celu uzyskania maksymalnego efektu dekoracyjnego.

Na nieprzejezdny żywopłot idealna jest róża Rugosa i róża pomarszczona, które praktycznie nie potrzebują schronienia na zimę. Od lat 80-tych XX wieku znane są róże krzewiaste, które można uprawiać jako rośliny okrywowe. Ich dobrze ulistnione i kwitnące pędy pokrywają ziemię, praktycznie hamując wzrost chwastów. Kwitnące różane dywany są niezwykle piękne, a jednocześnie bezpretensjonalne. Róże te są szczepione na łodygach, uzyskując spektakularne kaskadowe formy, które kwitną nawet przy znacznych zimowych przymrozkach. Krzewy i róże krzewiaste mają wysokość pędów 150-200 cm, co odpowiada naszym zwykłym różom półkulistym o powtarzalnym pochodzeniu. Róże okrywowe są również określane jako zarośla.

Tablica ogłoszeń

Sprzedam kocięta Sprzedam szczenięta Konie Sprzedam

Róże miniaturowe

Międzynarodowa klasyfikacja róż ARS, przyjęta w 1976 roku przez World Federation of Rose Society (WFRS) w Oksfordzie, opiera się na zasadzie wykorzystania każdej grupy w ogrodzie. W miarę tworzenia nowych grup klasyfikacja ulega pewnym zmianom. Obecnie wszystkie róże są podzielone na Róże Gatunkowe - gatunki dzikie lub botaniczne; Old Garden Roses - stare róże ogrodowe, znane jeszcze przed pojawieniem się hybrydowych róż herbacianych w 1867 roku i pozostawione bez zmian, jako mające prawo do szczególnego związku; Modern Roses - nowoczesne róże ogrodowe. Wszystkie istniejące gatunki i odmiany należą do ponad 30 grup ogrodniczych.

Hodowcy róż w wielu krajach oficjalnie przyjęli klasyfikację American Rose Society. Jest publikowana w periodyku „Nowoczesne róże”, które jest najpełniejszym źródłem informacji o nowoczesnych i starych odmianach i typach róż.

Wybór materiału do sadzenia róż

To bardzo odpowiedzialny biznes. Należy rozumieć, że tylko sadzonka wyhodowana w otwartym polu na mrozoodpornej podkładce w tych warunkach glebowo-klimatycznych (lub jak najbliżej nich) może być wysokiej jakości, na której będzie dalej rosnąć. Doświadczenie ogrodników i specjalistów pokazuje, że szkółki z górzystych regionów Francji (Meilland) produkują właśnie taki materiał, ich róże parkowe kwitną przez długi czas, są bardzo stabilne, nie wymagają specjalnego przycinania i schronienia, z wyjątkiem zwykłego jesiennego hillingowania i kilka gałęzi świerkowych gałęzi w strefie korzeniowej. Róże z Kanady, Niemiec (Cordes) są tradycyjnie stabilne i niezawodne w warunkach środkowej Rosji i północnego zachodu.

Nowoczesne odmiany róż mają nazwy chronione prawem autorskim, a także liczne handlowe synonimy i nazwy kodowe. Nazwy kodowe pojawiły się w dużych firmach zagranicznych w celu ochrony praw autorskich i składają się z dwóch części. W pierwszej części duże litery wskazują firmę pomysłodawcy, reszta słowa - małymi literami. Na przykład odmiana Westerland ma kryptonim KORwest od autora (pomysłodawcą odmiany jest Kordes (Niemcy). W katalogach i opisach zwyczajowo podaje się wszystkie nazwy odmiany. Kody głównych krajów produkujących róże wyglądają tak: KOR - Kordes (Niemcy), TAN - Tantau (Niemcy), MEI - Meilland (Francja), HAR - Harkness (Wielka Brytania), MAC - McGredy (Nowa Zelandia), POU - Poulsen (Dania) itp.

Róże - klasyczne i nowoczesne

Róże półlistne, piołun, anafalia

Odmiany różnych grup róż mają swoje własne cechy wyglądu i technologii rolniczej. Róże pnące zawsze wzbudzają szczególne zainteresowanie. Róże kulturowe o długości pędów powyżej 2 metrów nazywane są wspinaczką, ale hodowcy klasyfikują je jako pochodzenie parkowe. Takie geny dają nadzieję na znaczną odporność róż pnących na niekorzystne warunki zimowe.

Parkowe róże pnące dzielą się na dwie grupy: pnącze i roszczenia. Ramblery mają stosunkowo cienkie i elastyczne pędy, które jesienią można łatwo zgiąć do ziemi, aby uzyskać schronienie na zimę. Rumblery kwitną na zeszłorocznych pędach z reguły raz, ale obficie i przez długi czas. Ich kwiaty są średniej wielkości, istnieje wiele odmian odpornych na choroby.

Wspinaczka - duże krzewy, składają się z potężnych grubych pędów, trudnych do zgięcia na ziemię w celu schronienia zimą. Kwiaty są pojedyncze lub w kwiatostanach, średnie i duże, pochodzące z mutacji hybrydowych róż herbacianych. Kwitnie w sposób ciągły, czasami tylko na pędach z ostatniego roku. Niektóre odmiany z tej grupy słabo kwitną w naszych warunkach. Doświadczeni hodowcy róż uważają, że róże pnące mogą nigdy nie zakwitnąć, jeśli wszystkie pędy zostaną obcięte jesienią. Ważne jest, aby móc zachować nadziemną część tych róż.

Kształt krzewu wyróżnia wyprostowane i rozłożyste róże. Róże pionowe mają swoje zalety - można je sadzić gęsto, zachowując przy tym wygodę ich pielęgnacji. Do tego typu należą róże tłoczące szklarniowe.

Rozłożyste róże są niezwykle ozdobne w ogrodzie, nawet jeśli jest to pojedynczy okaz. Łatwość zginania ich gałęzi ułatwia pracę przy zimowym schronieniu roślin. Rozrzucone róże obejmują również róże okrywowe, których długość pędów może dochodzić do dwóch lub więcej metrów. Ich klasyfikacja jest nieco zagmatwana, ale za główny znak przynależności do grupy należy uznać szerokość buszu, która przekracza jego rozmiar w wysokości.

Czasami przysadzista odmiana róż parkowych jest uważana za okrywową, często oddzielną grupę odmian. Istnieją odmiany, w których pędy naprawdę rosną na boki, w innych opadają na ziemię z powodu ciężaru kwiatów i łodyg. Często odmiany okrywowe są używane jako kratki wspinaczkowe do pionowych krat kwitnących, tutaj ich zdolność do ponownego kwitnienia i dobra zimotrwalosc są bardzo przydatne.

Róża okrywowa na slajdzie

Obecność kolców na różach sprawia, że szczególnie te okrywowe są trudne w pielęgnacji, ale są też odmiany bezkolcowe, które należy dokładnie sprawdzić w katalogu. Najbardziej kolczaste są róże pnące, które z natury muszą się wspinać i mocno tam trzymać. Ale nawet wśród nich są wyjątki - Rimosa prawie nie ma kolców na końcach pędów.

Jedną z najbardziej spektakularnych kreacji, jakie uzyskuje się podczas pracy z różami, są standardowe róże lub „różowe drzewka”. Uważa się, że pierwsze róże łodygowe zaszczepiono pąkami na łodydze dzikiej róży Rosa canina pod koniec XVIII wieku. Od tego czasu moda na te cudowne drzewa zmieniała się wielokrotnie, czasami wywołując napady ogólnego zachwytu, po czym nagle uznali ją za nudną i pretensjonalną. Ale żaden ogród różany na świecie nie jest kompletny bez ekspozycji standardowych róż.

Wysokość boli może być różna. Miniaturowe odmiany standardowe mają wysokość 40-45 cm; szczepione są na nich miniaturowe lub zwarte odmiany okrywowe. Półłodygi mają wysokość kłody 70-80 cm, na których szczepione są obficie kwitnące róże floribunda. Przeszczepy standardowe szczepi się na wysokości 90-110 cm oczkami hybrydowych róż herbacianych.

Krajobraz wzrósł

Róże płaczące, czyli kaskadowe, uzyskuje się poprzez zaszczepienie trojga oczek okrywowych i róż pnących (najlepiej typu Rambler) na wysokości 120-170 cm, a szczepiona róża standardowa osiąga pełny rozwój cztery lata po zaszczepieniu. Takie rośliny wymagają wielkiej troski i nienagannej pielęgnacji. Warto je kupować tylko wiosną, w pojemnikach (minimum 25 cm wysokości) i bardzo skrupulatnie dobierając zdrowe, mocne osobniki z dwoma lub trzema rozwiniętymi pędami.

Taka róża jest sadzona wiosną, zapewniając dobrą objętość miejsca do sadzenia i niezawodny kołek o wysokości tuż pod koroną. Powinien być sadzony w odległości około 10 cm od kołka mocno osadzonego w dnie dołu i bez pogłębiania szyjki korzeniowej. Ważne jest, aby zapewnić lekkie nachylenie w stronę zakrętu na zimę bezpośrednio po sadzeniu.

Pamiętaj, aby zwrócić uwagę na zagięcie pnia u jego podstawy - powinno znajdować się po stronie przeciwnej do nachylenia. Mieszankę składników odżywczych do wypełnienia dołu i śpiączki przygotowuje się z wyprzedzeniem, a samo siedzenie przygotowuje się jesienią. Oprócz próchnicy, zgniłego obornika, do dołu do sadzenia dodaje się 1-2 łyżki granulatu długo działającego nawozu złożonego AVA, aby roślinom nie brakowało składników odżywczych i utrzymywały się przez co najmniej dwa lata, do „lizaki” AVA topią się pod wpływem wydzieliny korzeni … Po posadzeniu, zagęszczeniu gleby i podlaniu łodygę przywiązuje się do podpory w trzech miejscach za pomocą pętli ósmej: u podstawy łodygi, na środku wysokości iu nasady korony.

Bardzo ważne jest, aby pędy korony nie wysychały przez okres przeżycia posadzonej róży. Stosuje się następujące techniki: miejsce pączkowania i pędów przykrywa się mokrym mchem, watą, a następnie zawiązuje lutrasilem. W ciągu następnych 10-12 dni, gdy pąki rosną, niestrudzenie utrzymują wilgotny stan materiału okrywowego.

Po zasadzeniu róży „rozbieranie” pędów odbywa się bardzo ostrożnie i stopniowo - wieczorami przy pochmurnej pogodzie. Kiedy pąki wyschną, będziesz musiał przyciąć wierzchołki. Kiedy róża rośnie, jej korona będzie potrzebować własnego wsparcia, oprócz standardowego. Teraz sprzedają szeroką gamę uchwytów, ale możesz użyć samodzielnie wykonanych urządzeń, takich jak poprzeczka ich metalowych rur, na których rozprowadzane są pędy.

Specyfika pielęgnacji róż standardowych jest podyktowana przynależnością odmiany szczepionej do określonej grupy róż. Oczywiste jest, że dekoracyjność róż, zwłaszcza standardowych form, zależy od właściwego przycinania. Celem przycinania jest uformowanie kulistej lub kaskadowej korony o odpowiednim kształcie. Wiosną przycinane są wszystkie rodzaje róż, z wyjątkiem pnączów. Ramblery są przycinane po kwitnieniu, aby korona nie zgęstniała i nie zmniejszyła się intensywność kwitnienia.

Park podniósł się

Naprawione odmiany tej grupy (Super Dorothy, Super Excelsa) są przycinane jak róże pnące się wielkokwiatowe. Jeśli przycinanie jest zbyt mocne (krótkie), powstają silne, wysokie pędy, które naruszają kształt korony. W kaskadowych standardowych różach wycina się główne pędy, które zakwitły w zeszłym roku, a młode pędy zastępcze pozostają. Ale jeśli jest kilka pędów, nie są one usuwane, ale ich boczne gałęzie są po prostu skracane.

Szczególną uwagę zwraca się na łodygę, z której wyrosną dzikie pędy. Są usuwane przez szorowanie lub wyłamywanie, gdy tylko zostaną zauważone, w tym pod podwiązką i koroną.

Najbardziej kłopotliwe jest przykrycie standardowych róż na zimę. Musisz wkopać korzenie z jednej strony i przechylić drzewo w przeciwnym kierunku, przypiąć pień w górnej części ulotkami do ziemi. Korona róż pokryta jest dowolnym materiałem: suchymi liśćmi, matowaniem, gałązkami świerkowymi, tekturą. Dorosłe drzewa różane standardowe, już nie uginające się, z nadejściem przymrozków, puszczają i owijają łodygę matą, zwijając spiralnie sznurkiem. Worek matujący bez dna zakłada się na koronę, zawiązuje pod koroną, do środka wlewa się suche zdrowe liście dębu, a następnie woreczek zawiązuje się na wierzchu.

Przeczytaj następną część. Sadzenie róż, karmienie, przycinanie i przygotowywanie do zimy →