Brak Lub Nadmiar Pierwiastków śladowych - Diagnostyka Po Pojawieniu Się Roślin Warzywnych

2024 Autor: Sebastian Paterson | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 13:53

Jak karmić warzywa

To wczesne lato było zimne i deszczowe. Czasami występował miesięczny wskaźnik opadów na dzień. W takich przypadkach wszystkie rozpuszczalne składniki odżywcze są wypłukiwane z warstwy gleby na dużą głębokość. Konieczna jest pomoc roślinom i ich karmienie. Ale kto wie co?

Dlaczego zalecane dawki nawozów nie zawsze są skuteczne?

Powodem tego jest to, że nasze gleby bardzo różnią się pod względem składu chemicznego, a zawartość w nich niezbędnych składników odżywczych nie jest taka sama. Wszystkie składniki odżywcze są podzielone na makro i mikroelementy.

Nawozy makro są stosowane w dużych ilościach. Są to nawozy azotowe, fosforowe i potasowe.

Dawki nawozów mikroelementowych są niewielkie, ale ich rola w życiu roślin jest również ogromna. Wchodzą w skład witamin, enzymów - żywych katalizatorów reakcji w organizmach, zarówno roślinach, jak i zwierzętach.

× Poradnik ogrodnika Szkółki roślinne Sklepy z towarami do domków letniskowych Pracownie projektowania krajobrazu

Zewnętrzne oznaki braku nawozów w różnych roślinach są różne, ale występują ogólne zmiany we wzroście i rozwoju spowodowane brakiem lub nadmiarem składników odżywczych. Diagnostyka wizualna to prosta i przystępna metoda określenia zapotrzebowania roślin na nawozy dla każdego amatorskiego hodowcy warzyw. Chciałbym zwrócić ich uwagę na zewnętrzne oznaki niedoboru lub nadmiaru niektórych pierwiastków chemicznych w różnych kulturach.

Przy braku azotu obserwuje się zahamowany wzrost, krótkie i cienkie pędy, małe kwiatostany, słabe ulistnienie roślin, słabe rozgałęzienie, małe liście o jasnozielonym kolorze. Ponadto żółknięcie liści zaczyna się od żyłek i przylegającej części blaszki liściowej, a części liścia, które są daleko od nerwów, mogą nadal zachować jasnozielony kolor. Nerwy liściowe z brakiem azotu są również lekkie. Żółknięcie zaczyna się od niższych, starszych liści. Mogą uzyskać odcienie żółtawo-pomarańczowe, fioletowe (w kapuście) lub niebieskawo-fioletowe (w pomidorach). Liście przy braku azotu opadają przedwcześnie, przyspiesza dojrzewanie roślin. W ziemniakach liście są wyprostowane, w pomidorach łodygi stają się twarde, cienkie, owoce są małe, dojrzałe o jaskrawym kolorze.

Oznaki niedoboru azotu nie powinny być mylone ze starzeniem się liści. Tutaj żółknięcie zaczyna się od blaszki liściowej, podczas gdy żyłki pozostają zielone. Przyczyną żółknięcia liści może być również brak wilgoci w glebie.

Jednak nadmiar azotu powoduje nadmiernie intensywny wzrost. Liście roślin są ciemnozielone. Zebrany plon jest źle przechowywany.

Z brakiem fosforurośliny wykazują również zahamowany wzrost, pędy krótkie, cienkie, liście małe, przedwcześnie opadające. Kolor liści jest ciemnozielony, niebieskawy, matowy. Przy silnym braku fosforu w kolorze liści pojawia się fioletowo-czerwony odcień. Kiedy tkanki liści obumierają, pojawiają się ciemne, prawie czarne plamy. Charakterystyczne objawy niedoboru fosforu to opóźnione kwitnienie i dojrzewanie. Ziemniaki wykazują słabe rozgałęzienia boczne i słabe wierzchołki. Krzew jest ściśnięty. Liście są ciemnozielone, pomarszczone; w okresie tuberyzacji na końcach dolnych liści pojawia się wąski, ciemnobrązowy, prawie czarny pasek. Krawędzie liści wysychają i zawijają się. Pączkowanie jest opóźnione o 3-5 dni. Rośliny kapusty są karłowate, z matowymi ciemnozielonymi liśćmi z silnym fioletowym odcieniem. Odpadają przedwcześnie. Pomidorjako roślina bardzo wrażliwa na niedobór fosforu objawy niedoboru fosforu pojawiają się bardzo wcześnie. Liścienie na sadzonkach są skierowane do góry pod ostrym kątem. Liście i łodygi są niebieskawo zielone z fioletowymi i fioletowymi odcieniami. Pędy są cienkie, słabe, twarde. Owoce dojrzewają późno i dojrzewają.

Brak fosforu występuje częściej na glebach kwaśnych z ruchomymi formami glinu i żelaza.

× Tablica ogłoszeń Kocięta na sprzedaż Szczeniaki na sprzedaż Konie na sprzedaż

Brak potasunajczęściej obserwowany na glebach torfowych, zalewowych, o jasnej teksturze. Częściej oznaki jego niedoboru są zauważalne w połowie sezonu wegetacyjnego. Liście nabierają niebieskawo-zielonego koloru z brązowym odcieniem, matowieją się, brzegi liścia żółkną i wysychają (brzeżne oparzenia), blaszki liści marszczą się. Wygląda na to, że żyły są osadzone w tkance liścia. Łodyga jest cienka, luźna, wylegająca. Wzrost, rozwój pąków i kwiatostanów jest opóźniony. Ziemniak jest niewymiarowy, międzywęźle w górnej części są skrócone, krzew się rozprzestrzenia. Kapusta ma słaby wzrost, liście ciemnozielone, z niebieskawym odcieniem, słabo chlorotyczne między nerwami. Liście są faliste, wygięte w dół, a spalone krawędzie - do góry. Wzrost główek kapusty jest opóźniony. Młode liście pomidorów są pomarszczone i zakrzywione. Owoce dojrzewają nierównomiernie i mogą mieć zielonkawe lub zielonkawożółte plamki na czerwonym tle. W ogórku jajniki albo całkowicie wysychają, albo owoce stają się brzydkie z wąskim końcem, podczas gdy przy braku azotu nabierają kształtu gruszki i szybko żółkną.

Brak wapniaobserwowane na piaszczystych i kwaśnych glebach piaszczysto-gliniastych, zwłaszcza przy stosowaniu dużych dawek nawozów potasowych. Potas jako pierwiastek bardziej mobilny jest w pierwszej kolejności przyswajany przez rośliny. Objawy niedoboru pojawiają się przede wszystkim na młodych liściach. Rozjaśniają się, wyginają, ich krawędzie zawijają się do góry. Krawędzie liścia mają nieregularny kształt, mogą wykazywać brązowe przypalenia. U roślin wierzchołkowe pąki i korzenie są uszkodzone i obumierają, korzenie są silnie rozgałęzione. W ziemniakach liście w górnej części roślin są małe, zwijają się do góry równolegle do głównej żyły liścia, bulwy są słabe. W bulwach pojawiają się ciemne plamy martwej tkanki. Na kapuście na liściach pojawia się marmurowa plamka i białe paski wokół krawędzi. Na starszych roślinach liście są ząbkowane. Ich krawędzie są zawinięte. Punkt wzrostu czasami obumiera.

Magnez jest ubogi w gleby piaszczyste i gliniaste. Przy jej braku obserwuje się charakterystyczną postać chlorozy - na krawędziach liścia i między nerwami zielony kolor zmienia się na żółty, czerwony, fioletowy. Następnie tkanki obumierają, podczas gdy duże żyłki i sąsiednie obszary liści pozostają zielone. Krawędzie liścia są wygięte w dół, w wyniku czego liść ma kształt kopuły, brzegi liści marszczą się i stopniowo obumierają. Pierwsze oznaki niedoboru pojawiają się na dolnych liściach. U ziemniaków dolne liście są bladozielone, między nerwami pojawiają się brązowe plamy. Wierzchy wysychają przedwcześnie. Na glebach kwaśnych rośliny zamiast magnezu absorbują mangan. W tym samym czasie na łodygach ziemniaka pojawia się brązowa plama, liście stają się kruche i przedwcześnie opadają.

Niedobór boru najczęściej obserwuje się na glebach bagiennych i kwaśnych po wapnowaniu. Ziemniaki rzadko cierpią na niedobór boru. U niektórych roślin powoduje choroby: u buraków - "tunel czasoprzestrzenny", u kapusty - wydrążoną łodygę. Przy braku boru w roślinach następuje obumarcie punktu wzrostu, obumieranie wierzchołkowych pąków i korzeni, łodygi wyginają się, pędy boczne intensywnie rozwijają się, a rośliny nabierają krzewu. Liście stają się bladozielone, przypalone i kręcone. Brak kwitnienia lub opadania kwiatów, owoce nie są zawiązane. U pomidora młode liście są koloru ciemnofioletowego (do czarnego). Owoce ciemnieją, pojawiają się obszary martwej tkanki.

Przy braku siarki łodygi są cienkie, liście są bladozielone, ale tkanki nie obumierają. Pierwsze oznaki pojawiają się na młodych liściach.

Niedobór żelaza występuje na glebach kwaśnych po wapnowaniu. Na liściach roślin między nerwami liści pojawia się jednolita chloroza (rozjaśnienie). Górne liście są bladozielone i żółte z białymi plamkami między nerwami (cały liść może zmienić kolor na biały).

Niedobór manganu najczęściej występuje na torfowiskach i glebach łęgowych. Chlorozę obserwuje się między nerwami liści w postaci żółtawo-zielonych lub żółtawoszarych plam między zielonymi nerwami. W przyszłości plamy te giną, pojawiają się plamy o różnych kształtach i kolorach. Pierwsze oznaki niedoboru manganu pojawiają się u podstawy młodych liści.

Niedobór miedzi najczęściej występuje na glebach torfowo-bagiennych. Ziemniaki są stosunkowo odporne na niedobory tego pierwiastka. Liście cebuli stają się białe i suche.

Niedobór cynku obserwuje się na kwaśnych glebach piaszczystych i podmokłych. Z jego niedoborem liście żółkną, pojawia się brązowy odcień. Rośliny mają rozetę, międzywęźla stają się krótkie, liście są małe.

Po wyglądzie roślin można również ocenić szkodliwy wpływ nadmiaru chloru, manganu i glinu. Jeśli nadmiernie dostaną się do rośliny, tkanki liści obumierają, wzrost spowalnia, czasami roślina obumiera.

Ziemniaki silnie reagują na nadmiar chloru. Pierwsze oznaki szkodliwego działania chloru pojawiają się po kwitnieniu. Plastry liści są składane w łodzi wzdłuż głównej żyły, a na ich krawędziach pojawia się jasnobrązowa obwódka. Liście wysychają, ale nie odpadają. Łodyga jest cienka, krótka, wierzchołki mogą obumrzeć w lipcu. Zbiory gwałtownie spadają. Nadmiar chloru obserwuje się, gdy do gleby wprowadzane są nawozy zawierające dużo chloru.

Przy nadmiernej wilgoci obserwuje się szkodliwe działanie manganu. Na ziemniakach pojawia się brązowa plama, ogonki liściowe i łodygi stają się wodniste, bardzo kruche, na dolnych liściach pojawia się chloroza, później tkanki liści obumierają i brązowieją. Wierzchołki wysychają przedwcześnie, plon jest znacznie zmniejszony. Przy pierwszych oznakach toksyczności manganu gleba powinna zostać zwapniona. Lepiej jest dodać dolomit zawierający magnez.

Według zewnętrznych znaków można ocenić brak jednego lub drugiego składnika odżywczego w glebie i potrzebę roślin do nawożenia, które należy przeprowadzić niezwłocznie, gdy tylko rośliny wykażą pierwsze oznaki niedoboru, a lepiej nie aby w ogóle umożliwić pojawienie się tych sygnałów SOS. Jednak spowolnienie wzrostu i zmiany w wyglądzie roślin nie zawsze wynikają z braku tych składników odżywczych w glebie. Podobne objawy są czasami spowodowane uszkodzeniem roślin przez szkodniki lub choroby, a także niekorzystne warunki wzrostu (susza, niska temperatura itp.). Ważne jest, aby móc odróżnić te zmiany od oznak niedoborów żywieniowych.

Obecnie organizacje branżowe oferują wiele różnych nawozów ogrodnikom hobbystom. Nie spiesz się, aby zdobyć pierwszy, który napotka. Dobrze jest stosować złożone nawozy, zwłaszcza z dodatkiem pierwiastków śladowych. Dla każdej uprawy w różnych fazach rozwoju wytwarzany jest określony skład nawozów. A to, co jest odpowiednie dla ziemniaków w drugiej połowie lata, nie nadaje się do karmienia młodych roślin ogórka w szklarniach. Ponadto różne gleby zapewniają również inny skład nawozu pogłównego dla tej samej uprawy.

Zwykle wykonuje się opatrunek na mokro. Przepisaną ilość nawozu rozcieńcza się w wiadrze (lub litrze) wody i podlewa tym roztworem na powierzchni 1 m2, a następnie na rośliny wylewa się wiadro czystej wody, aby nie doszło do poparzeń. Jeśli twoje rośliny są bardzo opóźnione w rozwoju, sensowne jest dokarmianie dolistne. Stężenie roztworu nie powinno w tym przypadku przekraczać 1%. Składniki odżywcze przez aparaty szparkowe zostaną wchłonięte przez liście i natychmiast wykorzystane. Suchy opatrunek przed deszczem lub podlewaniem należy wykonać ostrożnie. Aby to zrobić, możesz dostosować małą gęstą plastikową torbę. Ostrożnie odetnij nożyczkami mały róg torby. Wsyp nawóz do worka, dokładnie mieszając i miażdżąc wszystkie grudki. Nosimy tę torbę między rzędami marchwi, pietruszki, cebuli i innych upraw,prawie dotykając ziemi. Nawozy przez wycięty otwór rozsypują się równomiernie na powierzchnię gleby i nie ma niebezpieczeństwa przedostania się ich na rośliny, nawet jeśli rzędy są blisko siebie.